چقدر خوب شد که به تصویر های کارتونی و فیلم هایی که از این کتاب ساخته شده بود بسنده نکردم به کسی توصیه نمی کنم هیچ کتابی را بخواند اما حرف این است که کتاب یک چیز است و فیلم و کارتون چیز دیگری
        

          کتابی که ثابت می کند همه چیز به خودمان بستگی دارد و حتی بدترین انسانها در صورتی که اراده کنند و بخواهند می توانند به بهترین انسانها تبدیل شوند.
        

          تمام شد و دلم پیش کتاب موند.... پیش ژان وال ژان.... 
میتونم بگم هوگو همه اعتقاد و عقیده اش رو توی کتاب ریخته بود. 
ولی بخوام خلاصه بگم کتاب در کنار قشنگی های داستان و عقاید و گفته های هوگو، بخش هایی هم داره که واقعا خسته کننده ان چون تاریخ اروپا یا فرانسه یا شهر پاریسه، به خصوص اونجاهایی که مشخصات شهرو میده... پس وقتی این کتاب رو میخونین صبور باشین و حتی به نظرم از بعضی جاها راحت رد شین، چیزی رو از دست نمیدین. 
برعکس اونجاهایی که عقایدشو میگه یا توصیفات روحی شخصیت هارو میگه عالیه... نمونه کامل نویسندگیه
        

          بینوایان کتاب عجیبی بود 
چند صفحه‌ای می‌خواندم و متوقف می‌شدم گاهی به عقب برمی‌گشتم و گاه در جا می‌زدم نمی‌دانستم به جان چه کسی غر بزنم، خودم برای انتخابش یا هوگو که قلم زده بود یا جناب مستعان که آن را ترجمه کرده بود یا تمام آن‌هایی که به‌به و چه‌چه‌هایشان از بینوایان تمامی نداشت شاید هم تقصیر ادبیات است تقصیر این کلام که هر روز بیشتر افول می کند و خدا نکند که به زوال برسد 

متن چنان به دست‌وپایم پیچیده بود و کند پیش می‌رفت که احساس می‌کردم شاید من و هوگو حرف هم را متوجه نمی‌شویم 
راه ساده‌اش این بود که کتاب را به مکان خودش بدرقه‌ کنم اما این بهترین راه نبود
به خودم فرصت دادم و فقط کمی بعد احساس کردم گره‌ها باز شد صفحات تندتر ورق خوردند ودیگر  کتاب از دستم جدا نمی‌شد، چه شده بود؟! هیچ!من شیفته‌ی کتابی شده بودم که روزهای اول کفرم را در آورده بود.این اولین درسی بود که از بینوایان گرفتم صبر و تلاش نتیجه بخش است.
بینوایان درس‌های دیگری هم داشت هر کدام از ما می‌تواند بینوا باشد بینوایی فقط در فقر معنا ندارد می‌توانی در فقر و جبر باشی اما وجدانت را بیدارکنی، ژان والژان بسازی، بشوی نماد شجاعت و استقامت، می توان گاهی از غفلت‌ها و عیب‌ها چشم پوشاند،آنها خجالت‌زده می‌شوند،می‌روند و نسخه بهتری می‌شوند و برمی‌گردند 
 یاد گرفتم که بدهای بسیاری هستند که عاقبت به خیر می شوند و نه تنها خود رها می‌شوند که دست دیگران را هم می‌گیرند 
یاد گرفتم که زندگی می‌تواند سیاه، کبود پر از ترس،مرارت و سختی باشد اما ناگه شب روز شود و زندگی رنگ سپیدی بگیرد 
یاد گرفتم که اگر وجدان داشته باشی نور داری و در غیر این صورت بینواتر از هر بینوایی

 کتاب بینوایان اثر ویکتور هوگو در سال ۱۸۶۲ پس از حدود ۱۷ سال زمان که صرف نگارش آن شد به چاپ رسید 
 داستان روایت قهرمانی‌های ژان والژان، مرارت های فانتین و کوزت، داستان عشق ماریوس و شرارت‌های خانواده تناردیه در بستری از حوادث اجتماعی و سیاسی اوایل قرن نوزدهم فرانسه پرداخته و تمایلات انقلابی، دموکراتیت و دیدگاه‌های انسان دوستانه هوگو را به خوبی به نمایش می گذارد.

جملات ناب:
*چیزهای در جهان هست که نباید برای ترسیمشان کوشید،خورشید از آن شمار است 

*گاه زمینِ باغش را بیل می‌زد وگاه می‌خواند و می‌نوشت به این دو نوع کار جز یک نام نمی‌داد؛هر دورا باغبانی می‌نامید؛ می‌گفت: روح یک باغ است 

پیامبر اکرم: بینوا کسی است که در عرصات قیامت بیاید و حق اشخاصی به گردن او باشد. 

به پیوست عنکبوت آیه ۱۳
        

          این شاهکار متضمن شخصیت شناسی عمیق در ساحت ناخوداگاه نقش‌های اثر گذار ماجراست
از دیدگاه روانشناسی بازرس ژاور رو نمادی از سوپرایگو یا فرامن با یک سیستم وجدانی خشک و بی گذشت  در حکم منِ والدِ سرزنشگر و انتقاد گری که حاضر نیست شرایط ژان والژان رو درک کنه و ازش بگذره، کاری که خیلی از ما با خودمون میکنیم و هرگز خودمون رو نمیبخشیم و تا آخر عمر بابت کوچکترین اشتباه خودمون رو تعقیب و سرزنش و مجازات میکنیم. 
پس همه میتونیم در درون خودمون یک بازرس ژاور داشته باشیم که مفهوم طرحواره تنبیه رو در رویکرد طرحواره درمانی برای من تداعی میکنه، و ازون طرف شخصیت کشیشی که با درک شرایط ژان والژان او رو حمایت میکنه و اجازه زندان رفتن نمیده و نقش یک منِ والدِ حمایتگر رو ایفا میکنه و منجر به تحول روحی ژان میشه، باز هم بخشی که در درون ما هست و باید به ندای اون گوش کنیم  و همینطور تک تک شخصیت‌ها که از دیدگاه تحلیل رفتار متقابل و همینطور روانکاوی تحلیلی قابل بررسی هستند
کتاب چبزی بیش از یک داستان هست، بیش از تاریخ و ادبیات هست
این کتاب از منظر من شخصیت شناسی در ابعاد روانکاوانه وجود آدمی هست
بسیار لذت بردم
        

          ویکتور هوگویَم آرزوست..!
چقدر ادبیات میتونه زیبا باشه و چقدر میتونه انسانیت رو زیبا و خوندنی به تصویر بکشه..ویکتور هوگو واقعاً یه نویسندهٔ بی‌نظیر در عصر و زمانِ خودشه!
اما کتاب..
اسقفِ ابتدای داستان چقدر آدمِ پاک و مقدسی بوده که با رفتار محبت‌آمیز و قشنگش یه آدمِ شرور و دزد رو از پرتگاهِ گناه به اوج درجاتِ انسانیت هدایت می‌کنه و با محبت بهش زیبایی و زیبا زیستن رو آموزش میده..چقدر این آدم میتونه شخصیتِ الهی و مجردی داشته باشه که انقدر قشنگ کار میکنه.
خیلی داستانِ قشنگ و خوندنی‌ای بود..شاید بشه گفت داستانی به این زیبایی نخونده بودم!
بی‌صبرانه قصد دارم برم سراغ جلد دوم کتاب ولی خب باید کتابای دیگه رو هم به یجایی برسونم و بعد پیش برم:))
        

          متاسفانه  به پایان رسید !! دلم نمی‌خواست تمام شود، و من بعد از این به دنبال دیگر آثار هوگو و دیگر آثار ادبیات فرانسه هستم

این کتاب مرا عجیب به فکر به ادبیات پرداختن واداشت، تا قبل از این همیشه رمان و داستان و ادبیات را به عنوان سرگرمی نگاه می‌کردم، امّا بعد از این تازه فهمیدم تاثیر ادبیات را هیچ چیز دیگر ندارد، حتی فلسفه

این کتاب را باید چندین بار خواند؛ چندین بار و اگر با ترجمه‌های مختلف که چه بهتر

شما چه ترجمه‌هایی از این کتاب را دیده‌اید و خوانده‌اید ؟ به من هم معرفی می‌کنید؟
        

          در عرض ۳ ساعت تمام شد.
بی حد و مرز گیرا و جذاب بود.
داستانش را می‌دانستم، اما باز هم برایم جذاب بود.
متن کوتاه شده بود، اگر قسمت باشد متن کامل را هم می خوانم.
در بین کتاب هایی که خوانده ام، شخصیت های زیادی بوده است، اما این کتاب به طرز عجیبی بهتر بود. شخصیت اسقف میری‌یل میخکوبم کرد و مجذوبش شدم. جالب است کتاب ۲ شخصیت منفی گسترده داشت تا به اینجا که یکی از آنها بشدت منفور و دیگری قابل تحسین بود.
حال دلیل اینکه رهبر انقلاب توصیه می کنند بینوایان را بخوانیم را متوجه شدم.
        

          منی که هم انیمه و فیلمش رو دیده بودم ولی کتابش هم خوندم و برام اصن تکراری نبود
        

          این کتاب خلاصه ی بینوایان جلد اصلی میباشد 
        

          بالاخره جلد دوم رو هم تموم کردم. البته با اشک و دل شکستگی :") تماما دلم پیش ژان والژان گیر کرده بود و برای سرنوشت غمگین و محکوم به تنهایی و شکست و فرارش غصه خوردم. هیچ وقت لذت زندگی کردن رو نچشید و هیچ وقت خانواده ای نداشت. ژان والژان گویی به دنیا اومده بود تا روزگار مشت آهنینشو فقط به او بکوبه و حرصشو سر اون خالی کنه..
ویکتور هوگو بهترین کتاب و بهترین کارکترها رو خلق کرده و با این کارش علاوه بر اینکه تونست قلب ما رو لمس کنه، مارو در دو سر مطلق یک خط که یک طرفش خوبی بوده و دیگری بدی نگه داشت و باعث شد که خواننده فکر کنه.. نه فقط یک فکر عادی..بلکه یک فکر عمیق تا وجدان او رو بیدار کنه!
تا به حال قلمی به تمیزی و شیوایی و کاملیِ ویکتور هوگو ندیدم و این مرد رو ستایش میکنم برای اثر فوق‌العاده ای که خلق کرده..
        

          بهترین و با جزئیات ترین کتاب بدون شک .
        

          «خلق و خوی ماریوس طوری بود که در غم و غصه غرق میشد، اما کوزت در غم و غصه فرو می رفت، ولی از آن بیرون می آمد.»
        

          یه کتاب کم نظیر. داستان در اوج و مفاهیم عمیق آن قابل تأمل . بخش‌های قابل توجهی از کتاب ذهن را درگیر می‌کند و جذابیت قلم نویسنده و کشمکش‌های درون داستان به همراه شخصیت پردازی کم نظیر، همه و همه کمک می‌کنند تا مطالعه بینوایان را به همه پیشنهاد کنم
        

          عالی بود، تا حالا به جز اسم این کتاب، هیچ ارتباط دیگه‌ای با این داستان نداشتم
همیشه هم یه گاردی داشتم نسبت بهش، نمیدونم چرا ولی کلا به نویسندگان اروپایی گارد داشتم (بجز روس ها)، اما این کتاب عالی بود... عالی
حس و حال مردمیه عصر ناپلئون و رفت و برگشت پادشاهها، سختی و رنج و درد مردم فقیر، خباثت ها و پاکی ها ی وجدان و تاثیر نیکی و خوبی را چقدر قشنگ نشون داده بود. 
همچنین دوره ی کاملی از جامعه شناسی فرانسه رو در این دوران رو‌ هم میشه خوند...
عالی بود
        

          بینوایان رو دقیقا بعد از کنکور کارشناسی خوندم، همینطور پششششت سر هم! رسما فقط برای اعمال ضروری از اتاق می‌زدم بیرون
        

          بینوایان، یکی از الطاف الهی است در حق تاریخ ادبیات جهان...
        

          بینوایان؛ژان والژان
اثری از ویکتور هوگو که شبیهش هیچ جا پیدا نمیشه
وقتی این کتاب رو میخونید، اگر فکر می‌کنید بیچاره ترین انسان دنیا هستید،متوجه میشید که اشتباه فکر کردین.
نسخه دوم این کتاب که بزرگتر هم هست،بینوایان؛ماریوس نام دارد.
        

          ماریوس دستمال ساده و سفیدی را روی  نیمکت پیدا کرد و غرق خوشحالی شد. به نظرش رسید که دستمال بوی عطری وصف نشدنی می دهد. روی دستمال حروف "او.ف" دوخته شده بود و ماریوس که خانواده،نام خانوادگی و محل زندگی دختر را نمی دانست،فکر کرد حتما"او." حرف اول اسم دختر است:(اورسول) و فکر کرد: <چه اسم قشنگی!> و دستمال را بوسید و بویید و روی قلبش گذاشت.
اما این دستمالِ پیرمردِ همراه دختر بود که مخصوصا روی نیمکت جا گذاشته بود.
        

          فکر میکنم توی زمان خیلی مناسبی این کتاب رو مطالعه کردم، بسیار از خوندنش لذت بردم و فضای داستان رو درک میکردم. 
این اولین کتابی بود که از ویکتور هوگو خوندم و بهم ثابت کرد که قلم این نویسنده چقدر توانا و تفکراتش چقدر عمیق بوده ♥️
اما در مورد این انتشارات، متن نیاز به ویرایش زیادی داشت، علی‌رغم زمانی که برای پیدا کردن یک چاپ خوب از این کتاب گذاشتم، از ویرایش متن راضی نبودم.