اگر از طرفداران رمان‌های پلیسی-امنیتی هستید و دلتان کتابی می‌خواهد که تا تمام نشده، زمینش نگذارید، کتاب‌های نیما اکبرخانی گزینه‌های خوبی برایتان هستند. عزرائیلیجات اکبرخانی  با روایتی گیرا و با داستانِ تقریبا «درآمده»ای گریزی می‌زند به مسائل امنیتی  و  وقایع چنددهه گذشته ایران. بدون تطهیر و قدیس‌نمایی و بدون ادا اطوار اضافه. ردپای شخصیت‌های کتاب دیگر اکبرخانی «اثریا» هم در این دوگانه -به‌ویژه عزرائیل ۱.۵ دیده می‌شود و برای این دوگانه ظرفیت یک مجموعه پلیسی-امنیتی دنباله‌دارِ جذاب را ایجاد می‌کند.
          

            ﷽

تا حالا جلد ۱٫۵ از کتابی رو دیده بودید؟عزرائیل؛روزهای تاریک جلد ۱٫۵ کتاب عزرائیل هست و در ادامه داستان.

این بارشخصیت اصلی در زندان دارد برای فرزندش نامه می‌نویسد،کتاب داستان خوب و منسجمی داره و خواننده را منتظر جلدهای بعدی می‌گذارد،بیشتر از این کتاب گفتن لذت خواندنش را از بین می‌برد.
          

            در حال خوندن این کتاب هستم..
از همون مقدمه اول داستان و نوع قلم آقای نیما اکبر خانی شما رو تحت تاثیر قرار میده و انگار خودش جلوت نشسته و داره کتاب رو تعریف میکنه.❤️
به شدت پیشنهاد میشه خوندنِ این کتاب و خوشحال میشم حمایت ام کنید
          

            بسم الله

شروع به شدت بد...
نامه‌هایی از جانب پدر به پسر که فوق‌العاده با ادبیات بد و سطح پایینی نوشته شده بود.
ادامه‌ای که هیجان نداشت.
و عملا از صفحه سی و چهل به بعد فقط صفحه‌ها را رد کردم تا ببینم آخرش چه می‌شود.
کاش این جلد چاپ نمیشد...