ادامه ی جلد یک البته تو این جلد چاشنی ترس ... کمتر بود.
        

          نسبت به جلد یک ضعیف‌تر بود.  نوع روایت رو نپسندیدم. امیدوارم جلد ۲ توی سبک و سیاق جلد ۱ باشه
        

          سیر و سرعت جلد یک نسبت به یک و نیم مثل این بود که یکدفعه از ماشین آفرود سوار پیکان شی.
روند کند بود، ایده نامه خیلی جالبش نکرده بود
و طنزش واقعا می‌تونست قوی‌تر باشه
اما چون اسمش جلد یک و نیم بود نه دو، به چشم یه پیوست می‌شه نگاهش کرد و کمی ارفاق کرد. و البته آخرهاش که یکم رفت تو ماجرا باز خوب شد.
امیدوارم لنتشار جلد دو اونقدری طول نکشه که داستان یادمون بره و از دهن بیفته.
        

          جلد ۱/۵ عزرائیل بستی بین عزرائیل اول و دوم است
چراغ‌هایی در ذهن روشن می‌کند و مخاطب را مشتاق رسیدن جلد دوم نگه می‌دارد...
        

          بر خلاف جلد اول داستان ، این قسمت داستانی گیرا و جذاب ندارد و بخش های زیادی را نوار خالی پر میکند و صرفه یک صحنه جذاب دارد 
        

          روایتی اشتباهی در باره 2 رزمنده مدافع حرم نگون بخت که به خاطر پوست موز دستگیر می شوند 
        

          به نام او...
به شیرینی عزرائیل یک نبود اما در مجموع آقای اکبرخانی خوب توانسته دلم را ببرد
        

          شاید بهترین 127 صفحه جنگی ای که تا حالا خوندم
        

          کتاب روز های تاریک داستان یکی از مدافعان حرم هست و شما را با ویژگی مبارزه در سوریه و شرایط آن آشنا میکنه
جذابیت و کشش کتاب قبلی را نداشت و لحن روایت داستان دارای اضافات و چیز های خسته کننده بود،یجورایی داستان کشیده شده بود😂 
        

          در حال خوندن این کتاب هستم..
از همون مقدمه اول داستان و نوع قلم آقای نیما اکبر خانی شما رو تحت تاثیر قرار میده و انگار خودش جلوت نشسته و داره کتاب رو تعریف میکنه.❤️
به شدت پیشنهاد میشه خوندنِ این کتاب و خوشحال میشم حمایت ام کنید
        

          بسم الله

شروع به شدت بد...
نامه‌هایی از جانب پدر به پسر که فوق‌العاده با ادبیات بد و سطح پایینی نوشته شده بود.
ادامه‌ای که هیجان نداشت.
و عملا از صفحه سی و چهل به بعد فقط صفحه‌ها را رد کردم تا ببینم آخرش چه می‌شود.
کاش این جلد چاپ نمیشد...
        

          کتاب عزرائیل 2 بر خلاف 1  با قلم طنز نوشته شده بود ولی مثل جلد اول، صحنه های شکنجه اش، خیلی دردناک بود.
جلد 1 بیشتر دوست داشتم ولی در کل دو تا جلد خیلی خوب بودن ولی کتاب ها رو به همه کس توصیه نمی کنم چون همون چند صحنه شکنجه شاید برای هر کس قابل خواندن نباشه
        

          اگر از طرفداران رمان‌های پلیسی-امنیتی هستید و دلتان کتابی می‌خواهد که تا تمام نشده، زمینش نگذارید، کتاب‌های نیما اکبرخانی گزینه‌های خوبی برایتان هستند. عزرائیلیجات اکبرخانی  با روایتی گیرا و با داستانِ تقریبا «درآمده»ای گریزی می‌زند به مسائل امنیتی  و  وقایع چنددهه گذشته ایران. بدون تطهیر و قدیس‌نمایی و بدون ادا اطوار اضافه. ردپای شخصیت‌های کتاب دیگر اکبرخانی «اثریا» هم در این دوگانه -به‌ویژه عزرائیل ۱.۵ دیده می‌شود و برای این دوگانه ظرفیت یک مجموعه پلیسی-امنیتی دنباله‌دارِ جذاب را ایجاد می‌کند.
        

          ﷽

تا حالا جلد ۱٫۵ از کتابی رو دیده بودید؟عزرائیل؛روزهای تاریک جلد ۱٫۵ کتاب عزرائیل هست و در ادامه داستان.

این بارشخصیت اصلی در زندان دارد برای فرزندش نامه می‌نویسد،کتاب داستان خوب و منسجمی داره و خواننده را منتظر جلدهای بعدی می‌گذارد،بیشتر از این کتاب گفتن لذت خواندنش را از بین می‌برد.
        

          بسم‌الله 

عزرائیل اکبرخانی را دوست دارم چون در آن‌  «زن» نیست. کل بار درام، روی دوش مرگ است. مرگ در عزرائیل، معشوقه‌ی بی‌رحمی است که عشق و رنج را کاملا نامساوی بین دلبستگانش تقسیم می‌کند و کسی هم اعتراضی ندارد.
گرچه کیفیت مردن در کتاب زیادی خشن و مهوع تصویر می‌شود اما من دوستش دارم. نمی‌دانم این اجتناب از حضور کارکتراصلی زن، چقدر عمدی است؛ دلیلش هرچه باشد، این را از  قدرت قلم نویسنده می‌دانم.

از تعریف و تمجید که بگذریم، مقدمه این مجلد کم جاذبه‌تر از کتاب اول بود‌. شخصیت متزلزل و نامطمئن راوی، باعث می‌شد  از همذات‌پنداری با او دست بکشم و از حالاتش فاصله بگیرم. در کل شخصیت پردازی‌ها در مجلد اول قوی‌تر بودند.در این کتاب شخصیت‌های عبوری مثل امید یا رضا پاسدار، فقط از وسط پیرنگ رد می‌شدند و دست تکان می‌دادند. حتی در مورد عاقبت سعید هم، جز گزاره‌ی «افسرده و افسرده‌تر شد» چیزی دست‌مان را نمی‌گیرد.
یک چیز دیگر هم که اذیتم کرد، این بود که جای شرح درست و طولانی و مو به بدن سیخ کنِ نگاه کودک مثله شده‌ی سوری، که خود بخود در ذهن خواننده بماند، هی سنگینی نگاهش را یادآوری می‌کرد. 
خب خواننده‌ای که با تو تا آن غسالخانه‌ی خون و کشتارگاه انسانی آمده، مابقی ماجراها هم هرجوری هست تاب می‌آورد برادر من! چرا اینقدر از رویش سریع می‌گذری؟


 الان که دارم این مرور را می‌نویسم ده کیلومتر تا سقوط دمشق مانده. نمی‌دانم تا جلد بعدی عزرائیل از زیر چاپ بیرون بیاید، ما کجا هستیم و سوریه کجاست و مرزهای تاریخ کجایند. دست بجنبان آقای اکبرخانی!

@bookparty
        

          بی صبرانه منتظر جلدهای بعدی و داستان های مربوط به آن 
        

          عالیه
        

          خیلی جذابه البته نه به اندازه جلد یک. البته بغیر از بخش شکنجه ها 😖 یه چیزی بین عزرائیل و اثریا. خوبیش اینه منتظر و مشتاق نگهت میداره برا جلد دو. 
        

          ظاهرا این اثر دنباله‌ی کتاب اول عزرائیله؛ اما هیچ رنگ و اثری از کیفیتِ نسخه‌ی قبلی نداره. نویسنده بدون هیچ منطق روایی حجمِ بالایی از خشونت عریان رو ریخته تو کتاب که نه تنها کمکی به قصه نمی‌کنه بلکه بارها مشمئزکننده هم میشه.
قصه بسیار ضعیفه و تقریبا بدون گره و افت و خیز روایت میشه.
اینکه گفته بشه این کتاب پیش‌درآمدیه بر اثر بعدی هم پذیرفته نیست. هر اثری خودش باید تواناییِ روایت داشته باشه، نه اینکه با الصاق و وعده به اثر بعدی بخواد تهی بودن و ضعفش رو پوشش بده.
اعتبارِ یک نویسنده خیلی حیفه که بخواد با یک چنین اثری مخدوش بشه. امیدوارم نویسنده این مهم رو درک کنه.
        

          
عالی بود و کم کردن نیم ستاره هم، به همان علت است که در 
 توضیح  جلد اول  نوشتم، وگرنه کتاب امتیاز کامل را می گیرد. باید اعتراف کنم وقتی به دستم رسید و قطر کم کتاب را دیدم، کمی ناامید شدم، ولی هرچقدر جلو رفتم بهتر و بهتر شد.

این کتاب جلد ۱/۵ از کتاب عزرائیل(کهنه سرباز) است و نه جلد دو، جلد دو چه زمانی به دستمان برسد، خدا می داند!!! 🤔