متن تو رو می بره به سال‌های دور، حتی زمانی که تو نبودی.. از صفای خونه های قدیمی، بوی نان داغ پیچیده شده در حیاط، سر و صدای بچه ها که دارن تو حوض شنا می کنن، رفت و آمدهای اهالی خانه، مرغ و خرسهای گوشه حیاط و خیلی چیزهای دیگه..
ولی متاسفانه این ها باعث نمی شه که تو مشتاق مطالعه بشی، چون همش اتفاقات روزمره یک زندگی هست و قرار نیست به تو چیزی اضافه بشه! 
      

        کتاب روان و ساده از مدافعان حرم در سوریه و زمان حاج قاسم رو روایت می کنه
روایت به یک ماجرای عاطفی ارتباط پیدا می کنه واخر تامل برانگیز داره 
      

        کتابی گمنام ولی بسیار زیبا.
محمدحسن ابراهیمی طلبه جوانی بود که برای تبلیغ دین مبین اسلام به کشور گویان رفت. جوان بوشهری که به چهار زبان خارجی مسلط بود و کارشناسی ارشد حقوق بین الملل از دانشگاه مفید داشت. خانواده او جزو ایرانی‌های مقیم عراق بودند که در زمان صدام از این کشور اخراج شدند و به ایران بازگشتند.

کتاب «جمعه دوم آوریل» زندگینامه و گزارشی از مجاهدت‌های این شهید غریب است. خاطرات این کتاب از زبان همسر ایشان روایت شده است. گویان کشور کوچکی در آمریکای جنوبی است که بسیاری از مردم آن در فقر فرهنگی و اقتصادی به سر می‌برند. شهید ابراهیمی همانطور که در جای جای کتاب اشاره می‌کند هدف خود را اجتهاد در دین و رساندن کلام حق به مردم مظلوم سراسر جهان بیان می‌کند. گرچه دشمنان و معاندین او را با سخت‌ترین شکنجه‌ها به شهادت رساندند اما او توانست سنگ بنای راهی را بگذارد که قطعا حالا با حضور صدها طلبه دیگر قطع شدنی نخواهد بود. این شهید عزیز با ایجاد یک کالج اسلامی در یک کشور مستضعف فطرت پاک بسیاری از مردم را بیدار کرد و دل‌های آن‌ها را به نور اسلام آشنا گردانید


      

        واقعا رمان‌های دهه 70_80 تو این دوره، ارزش خواندن نداره
      

        داستان در مورد دو شهر سُنی نشین و شیعه نشین سوریه رو روایت می کنه که مراوده و رفت و آمد خانوادگی، داد و ستد اقتصادی و روابط اجتماعی و دوستانه خوبی داشتند تا اینکه کم کم گروهک های داعش شکل می گیره و شعله های دشمنی و کینه توزی ها تا جایی پیش می ره که حاظر می شن علاوه بر گروگانگیری، به بدترین شکل خوی حیوانی  خود رو نشان بدن و خیلی راحت، چشم به روی عشق و محبت و نان و نمکی که با هم خورده بودند، ببندند. 
و در نهایت اینکه مقاومت و ایستادگی رمز پیروزی است و فرهنگ شهادت در اعتقادات ما، بسیار ارزشمند است. 

کتاب صحنه های دلخراش و آزار دهنده جدی نداشت پس می شه با خیال راحت مطالعه کرد.
متن کتاب بسیار روان و خوب نوشته شده بود.
جلد کتاب و صفحه آرایی زیبایی داشت.( البته نظر خودم همیشه این هست که کیفیت و ظاهر کتاب هر چه بالاتر، قیمت بالاتر و در نتیجه، تعداد افرادی که کتاب تهیه می کنن، کمتر خواهد بود. 
مهم استفاده از مطالب کتاب هست و چیزی که در آخر تو ذهن خواننده خواهد ماند، محتوای مطلب هست نه ظاهر کتاب)

در کل، این کتاب ، به عنوان یک کتاب خوب، تو ذهنم خواهد ماند. 
      

        این کتاب نوشته مصیب معصومیان از سفر به مناطق صفر مرزی و صحبت با رزمندگان و مرزبانان عزیزمان بود.
تمام کتاب پر بود از صحبت‌ها و اتفاقات روزمره، بدون ذره ایی اطلاعات آموزنده. 
ساعت فلان بیدار شدیم، صبحانه خوردیم، با فلانی و فلانی حرف زدیم، ظهر شد، نهار خوردیم ، والیبال بازی کردیم ، حالا غروب شد، فلانی و فلانی و فلانی دیدیم، حالا خوابیدیم...... 
هیچ نکته و مطلب جذابی نداشت... 
فقط اسم یه سری سرباز یا مدافع یا شهید رو پشت سر هم گفتن، چه دردی از خواننده دوا می کند... 

کاش کمی برای وقت و هزینه خواننده احترام قائل می شدن!! 

      

        متن کتاب بیشتر شبیه این بود که یک خانم جلوی رویتان نشسته و داره درد و دل می کنه و شما فقط محکوم به سکوت هستید تا کمی از دردهاش کم بشه...
به دور از جذابیت... می تونست با سرگذشت این خانم و نویسنده توانا، به کتاب بهتری تبدیل بشه 
      

        مطالب خیلی جذاب و خوب بود ولی نگارشش می تونست  بهتر از این باشه.
با این نگارش بیشتر برای سن نوجوان مناسب بود.
ولی در کل توصیه می کنم حتما مطالعه کنید 
      

        من با این کتاب اصلا ارتباط برقرار نکردم. یه جورایی مثل ناطورشت بود 
      

        یک کتاب به تمام معنی  بی محتوا، با ترجمه بد..
چرا باید هزینه بشه برای همچین محتوایی! 
      

        این دومین کتاب از این نویسنده است که مطالعه کردم.
به نظرم قلمشان خوبه و من دوست داشتم.
غیر از چند صفحه آخر، بقیه اتفاقات خیلی واقعی و طبیعی بود.
صحنه ها غیر قابل پیش بینی بود.
در کل ترغیب شدم با از این نویسنده کتاب های بیشتری مطالعه کنم
      

        داستان در مورد استاد دانشگاهی بود که به اتهام دور زدن تحریم ها در آمریکا بازداشت شده بود. 
استادی که سالهای زیادی از عمرشان را در آمریکا و در دانشگاه های آنجا گذرانده بودند ولی با کوچکترین بهانه ایی که به دستشان دادن، به دردسر افتادن. 
در مورد متن کتاب، با اینکه دوست داشتی صفحه بعد بخوانی تا ببینی چه اتفاقی افتاده ولی خیلی از صفحات و موضوعات، اتفاقات روزمره بود که خیلی جذابیت نداشت و می شد کلا حذف کرد.
در کل یک کتاب خیلی معمولی بود که اطلاعات چندانی منتقل نمی کرد
      

        چند تا نکته منفی که کتاب داشت، یکی این بود که از انسجام لازم برخوردار نبود.. مرتب از این شاخه به اون شاخه می پرید..
خیلی از جملات و اتفاقات تکراری استفاده شده بود، گاها یک اتفاق چند بار بیان شده بود.
روش های کشت و کشتار، خیلی واضح و بی پرده بیان شده بود، جوری که خیلی از مواقع حال خواننده منقلب می شد.
در کل حسن خوبی از این کتاب نداشتم 
      

        با حجم کم و سادگی، خیلی مفید بود 
      

        با تمام سادگی، کتاب دوست داشتم. با خواندن کلمه به کلمه اش، درک می کردم امنیتی که  تو فضاش دارم نفس می کشم، چه قدر ارزشمنده. 
و همش یاد این ضرب المثل می افتادم که به قول قدیمی ها می گفتن :طرف خوشی زده زیر دلش.
گاهی خود آدم با دست های خودش، خودشو بیچاره می کنه ، گاهی پشت پا می زنه به داشته هاش، برای کسب داشته های بیشتر، غافل از اینکه همون داشته های قبلی رو هم از دست می ده.
و در آخر، ای کاااااااش، قدر نیروهای امنیتی خودمونو می دونستیم