این کتاب نوشته مصیب معصومیان از سفر به مناطق صفر مرزی و صحبت با رزمندگان و مرزبانان عزیزمان بود.
تمام کتاب پر بود از صحبت‌ها و اتفاقات روزمره، بدون ذره ایی اطلاعات آموزنده. 
ساعت فلان بیدار شدیم، صبحانه خوردیم، با فلانی و فلانی حرف زدیم، ظهر شد، نهار خوردیم ، والیبال لازی کردیم ، حالا غروب شد، فلانی و فلانی و فلانی دیدیم، حالا خوابیدیم...... 
هیچ نکته و مطلب جذابی نداشت... 
فقط اسم یه سری سرباز یا مدافع یا شهید رو پشت سر هم گفتن، چه دردی از خواننده دوا می کند... 

کاش کمی برای وقت و هزینه خواننده احترام قائل می شدن!!