جای خالی تفسیر استاد ابراهیمی کاملا حس میشد...ولی خب همین کتاب خالی هم اطلاعات کم نداشت:)
      

        خیلی ازش حس خوبی گرفتم و با شازده کوچولو همذات پنداری کردم.خیلی درسا میشد ازش گرفت و جمله های قشنگ و عمیقش  روح آدم رو نوازش می کرد...
      

        در واقع کتاب مامانم بود...ولی من زودتر از مامانم خوندمش
اولش حالمو بد میکرد با انرژی منفی ای که داشت و وسطاش که همه چیز خوب بود ارزو میکردم همینجوری بمونه اما از نظرات کاربرای بهخوان فهمیده بودم اوضاع همینجوری نمیمونه و تعداد صفحات باقی مونده ام همینو نشون میداد...
خوشم نیومد ازش زیاد به نظرم آخرش خیلی آبکی تموم شد اما قلم خوب نویسنده یکم اوضاع رو بهتر میکرد.
      

        من خلاصه این کتابو از نشر سبکتو خوندم که تو بهخوان موجود نبود.ولی انتظارم از خلاصه اش هم از سطح کتاب بالاتر بود و هرچند که نکته ها و آموزه هایی داشت که واقعا تو زندگی موثره اما تا بیشتر از نصف کتاب کتابو به زور جلو میبردم .درکل اگه به این مدل کتابا علاقه دارین توصیه میکنم کتاب بنویس تا اتفاق بیوفتد رو بخونین.من خیلی بیشتر از این کتاب ازش یاد گرفتم.
      

        به برکت دوره های تکمیلی بی نهایت ،این کتابو با تفسیر استاد ابراهیمی درک کردم و عشق کردم.
      

        اوایل داستان نمی فهمیدم چی به چیه و سر پرونده ی عزرائیل گیج شدم که ایا این کتاب به کتاب عزرائیل مرتبطه؟
ولی اخراش برگشت به همون قلم جذاب و گیرای نویسنده و عین سه جلد قبلی با خوندنش میرفتم تویه دنیای جدیدی که پر از التهاب و هیجانه.انتظارم از داستان خیلی بیشتر بود ولی چون نویسنده مژده ی کتاب پنجم تو شهریور امسالو بهم داده  طاقت میارم👍
      

        میگن هرچی رزق تو باشه بهت میرسه...و رزق من دوجلد ازین کتاب و یه کتاب دیگه شد از بین کتابای اهدایی کتابخونه ی محل...بین اونهمه کتابی که دل و میزد یدفعه نور این کتاب خورد تو چشمم و بعد فهمیدن اینکه میتونم بردارمشون برق خوشحالی چشمام بود که میزد تو چشم بقیه:)))
خیلی نکته های مفیدی داشت هم عملی هم تئوری
و خلاصه بخوام بگم خیلی به دلم نشست...مخصوصا که قبل ازینکه روزیم بشه توی قفسه ی کتاب های "می خواهم بخوانم"بود...
      

        از طریقه آشنایی من با این شهید فقط می تونم بگم من ایشونو پیدا نکردم ایشون منو پیدا کردن:)))
کتابش به نظرم برکت داشت که به دلم نشست و شاید به خاطر اینه که قبل از اینکه  بخرمش همسایه شهید سلیمانی بوده...
از خود کتابم بگم اینکه انتظار جزئیات بیشتری راجب شهید رو داشتم ولی بازم به دلم نشست...
      

        خب اول از همه اینکه من این کتابو با طراحی جلد جدید و خیلی خفن تری خریدم و یکی از دلایل خریدم همین طراحی جلدش بود!
و بعد اینکه متوجه شدم جلد جدیدی که من گرفتم یه سری اصلاحات ازین جلد قبلی داره
و وقتی هم خریدم اصلا نمیدونستم قراره ترسناک باشه!
با این حال خیلی کتاب جالبی بود.کتابای فانتزی رو دوست ندارم اما این یکی خیلی جالب بود!تا وسطای کتاب با هر خط و هر صفحه بیشتر حیرت میکردم از نویسنده و اطلاعاتش و نوع داستان
اما خب دیگه آخرای کتاب به نوع قلم نویسنده عادت کردم و خوندن کتاب برام راحت تر شد.
پیچیدگی خاصی داشت جوری که تا بخش زیادی از داستان نمی فهمیدم این قسمتش واقعیه یا خیال!مرز واقعیت و خیال توش مثل مو باریک بودبرام...
خیلی اطلاعات مفیدی با خوندن پی نوشت بهم اضافه شد و انگار یه جورایی یه تفسیر عملی از آیه های قرآن رو میتونستم تصور کنم و بفهمم
متفاوت ترین کتابی بود که خوندم و ممنون از نویسنده که باعث این تجربه ی جدید شدن🙏

      

        اولین کتابی بود که از استاد وکیلی خوندم و خوشم اومد...
کتاب های دیگه رو چندین بار شروع کردم و ولشون کردم چون باهاشون انس نمی گرفتم.ولی این کتاب فرق داشت و خیلی به دلم نشست و باهاش انس گرفتم.
ازین کتاب خیلی چیزها یاد گرفتم...خیلی نکته هایی که تو روضه ها نشنیده بودم رو تو این کتاب یاد گرفتم و همش با خودم میگم کاش میشد همه یک بار این کتاب رو بخونن...
      

        ماه رمضون امسال خواهرم خریدش و چندتا از غذا هاشو درست کرد و ما هم خوشمون اومد.بعد از ماه رمضونم انقدر ازش تعریف کرد و گفت بخون بخون که ترغیب شدم بخونم ببینم چیه که خواهر منی که کتابای بچگیم که با عشق میخوندمشون رو و با بی حوصلگی میخونه انقدر جذبش شده!
کتابو یه ساعته تموم کردم ولی با اینکه گروه سنیش بهم نمیخورد کلی خندیدم و  از همون اولش حس کردم این کتابو قبلا زندگی کردم:))
در کل منو برد به ماه رمضونای زندگیم.جوری که بوش و حال و هواش رو احساس میکردم:)))
      

        دوسش نداشتم.شاید یکی از دلایلشم اینه که قبل از اینکه شخصیت سسیلی تو ذهنم تصویرش ساخته بشه با عکس روی کتاب تصورش کردم و این، کارو سخت کرد.
      

        یه جوری بود.نه ازش چیزی یاد گرفتم نه زیاد لذت بردم ولی همزمان خیلی ام از خوندنش پشیمون نیستم.هم باهاش خندیدم هم حالم بهم خورد ازون توصیفای وسط کتاب.تلفیق جذابی بود ولی بازم ازینکه چیزی بهم اضافه نکرد ناراحتم.
      

        وقتی ۱۲ ساله و این حدودا بودم خوندمش و انقدر ازش لذت بردم که هنوز بعد چند سال از بهترین کتابایی که خوندم ازش یاد میکنم:)
      

        اول تا صد صفحه که نمیفهمیدم داستان چی به چیه و بعدش  به این نتیجه رسیدم هیچوقت دیگه اثار این نویسنده رو به خاطر افکارش که از موقعیت هایی که نوشته بود معلوم بود نخواهم خوند.اما کم کم با گذشت صفحه ها درگیر داستان شدم و جذب شخصیت علی علیزاده!به شخصیت پردازی حرفه ای شون پی بردم و شخصیتا خیلی قشنگ توی ذهنم شکل گرفتن.در کل انقدر خوب بود که مشتاقانه برم جلد بعدی.