دوسش نداشتم.شاید یکی از دلایلشم اینه که قبل از اینکه شخصیت سسیلی تو ذهنم تصویرش ساخته بشه با عکس روی کتاب تصورش کردم و این، کارو سخت کرد.
      

        یه جوری بود.نه ازش چیزی یاد گرفتم نه زیاد لذت بردم ولی همزمان خیلی ام از خوندنش پشیمون نیستم.هم باهاش خندیدم هم حالم بهم خورد ازون توصیفای وسط کتاب.تلفیق جذابی بود ولی بازم ازینکه چیزی بهم اضافه نکرد ناراحتم.
      

        وقتی ۱۲ ساله و این حدودا بودم خوندمش و انقدر ازش لذت بردم که هنوز بعد چند سال از بهترین کتابایی که خوندم ازش یاد میکنم:)
      

        اول تا صد صفحه که نمیفهمیدم داستان چی به چیه و بعدش  به این نتیجه رسیدم هیچوقت دیگه اثار این نویسنده رو به خاطر افکارش که از موقعیت هایی که نوشته بود معلوم بود نخواهم خوند.اما کم کم با گذشت صفحه ها درگیر داستان شدم و جذب شخصیت علی علیزاده!به شخصیت پردازی حرفه ای شون پی بردم و شخصیتا خیلی قشنگ توی ذهنم شکل گرفتن.در کل انقدر خوب بود که مشتاقانه برم جلد بعدی.
      

        باهاش خیلی اشک ریختم...کتاب دومی بود که از این نویسنده میخوندم و چقدر باهاش همزاد پنداری میکنم...چقدر باهاش حسای مشترک دارم و چقدر خوندن کتاباش حالمو خوب میکنه...ازون دست کتابایی بود که بعد گریه بعدش حالت خوب میشه:))
      

        عالی بود.درجه یک
اولین بار که شروعش کردم باهاش خیلی ارتباط نگرفتم و گذاشتمش کنار ولی الان که دوباره سراغش رفتم جذبش شدم و بعد چند صفحه با نثرش خو گرفتم و به معنای واقعی کلمه ازش لذت بردم.یه کتاب تمیز و پر از اطلاعاتی که به نظرم برای هر شیعه ای لازمه خوندنش.تفسیر و تحلیل هایی راجب قیام امام حسین (ع) و تفاوت نبی و رسول و مبعوث و تفسیر عبارت"ثارالله وابن ثاره" که بسیار زیبا و مفید بود.
      

        این کتاب برای من هم درس های خیلی زیادی داشت،هم به اطلاعات عمومیم اضافه می کرد.
      

        هیجان و ماجراجویی جلدهای قبلی بیشتر بود.ولی بازم چیزای خیلی بزرگی رو از دست میدادم اگه تو نمایشگاه کتاب نمی دیدمش و نمی خریدمش.راستش اصلا انتظارشو نداشتم ولی این کتاب بهم درس زندگی داد.یاد داد فقط از چشم خودم به بقیه نگاه نکنم.شاید اون کسایی که ازشون خوشم نمیاد هم یه مشکلاتی تو زندگیشون دارن که این اخلاقیاتو دارن.
      

        قشنگ بود ولی نتونستم اونقدر که باید غرق داستان بشم و توی داستان زندگی کنم.اونقدری که انتظار داشتم سرش اشک نریختم ولی به فاصله هر دوصفحه یه احساس متفاوت داشتم:خنده،اشک،شوک،آسودگی
پایانش رو هم دوست داشتم و با حدسیاتم کاملا متفاوت بود.
در کل دوسش داشتم.
      

        من کتاب سه دقیقه در قیامت رو بیشتر دوست داشتم.این کتاب بیشتر روایت داستان ها و موقعیت های مختلف بود ولی در کتاب سه دقیقه در قیامت حسابرسی ها دقیق تر و کامل تر بیان شده بود و همزمان بخش های روایی هم بود و در کل به نظرم سه دقیقه در قیامت کامل تر ،جامع تر و پربار تر بود.
      

        کتاب خیلی خوب و کاربردی ایه.پیشنهاد میکنم کارهایی که میگه رو انجام بدین.من نتیجه دیدم از انجام دادن کارهاش.
      

        هر صفحه یه غافلگیری جدید بود.