چی بگم راجع به این کتاب!؟
فقط بخونید.
شاید مثل من حتی وقتی کتاب رو زمین گذاشتید چشمتون دنبالش باشه.
یا شاید وقتی سوزش خواب رو تو چشمتون حس کردید پیش خودتون بگید «فقط یه صفحه دیگه...» و 10،20 صفحه رو بخونید و آخرم "مجبور" شید بخوابید.
شاید هم وقتی به آخراش رسیدید هی شماره صفحات رو نگاه کنید و غصه بخورید. 
زحمت توضیحات رو بقیه توی نظرات کشیده بودن، خواستم فقط ذره ای از تجربه ی مطالعه م رو اینجا بنویسم. 
      

        خوندن این کتاب برای من واجب بود. تشکر از جناب عبدی!
حتما دوستانی که نقش تربیتی دارن این کتاب رو از دست ندن
      

        بسی لذت بردیم... حال و هوای گوتیک این کتاب و کتاب کابوس های خنده دار  رو میپسندم.
البته از نظر من کابوس های خنده دار قوی تر بود
      

        صرفا یکسری اطلاعات پراکنده که نه پیرامون خرافه گرایی و نه مهره ماره.
حیف وقت
      

        برخلاف جلد های دیگه ی این مجموعه ی ارزشمند، توی این مجموعه از اون لطایف و دقایق عقلی خبری نیست و ایشون صرفا به پاسخگویی به شبهات بسنده کرده. کاش برای طرح این مباحث بیشتر وقت میذاشتن و اینجوری عجله ای کار رو تحویل نمیدادن. 
      

        این کتاب دومین اثر از نیل گیمن بود که خوندم و واقعا قلمش رو دوست دارم.
همه ی کتاب یه طرف 20،30 صفحه ی پایانی هم یه طرف. خیلی هنرمندانه تموم شد.
فقط نفهمیدم چرا برزنت! این همه موجود غیر ارگانیک... 
      

        این کتاب رو از این نظر پسندیدم که منو یاد یه کابوس قدیمی انداخت؛ دو مادر ، دو سمت ایستادن و هر کدوم میگه بیا بغلم عزیزم! و معلومه یکیش اهریمنه.
اگه قصد مطالعه دارید، صوتیش رو گوش ندید چون راوی خیلی بچه‌گونه روایت میکنه. 

      

        برای کسانی که قصد آشنایی با تاریخ انسان و انبیا دارند اونهم از گذرگاه داستان و قصه، مخصوصا نوجوان های کتابخوان میتونه کتاب مفیدی باشه. 
      

        حذف به صلاحدید ویراستار!
جناب انتشارات یا زهرا(س)! کسی شما رو مجبور کرده کتاب چاپ کنید؟ یا اسلحه ای روی پیشونی‌تون حس کردید؟این دیگه چه وضعیه؟
پ.ن: این فقط بخشی از خط خوردگی های کتابه. تمام خط خوردگی ها در یک عکس جا نمیشد.
پ.ن2: این مصاحبه با آقای روزیطلب رو امروز دیدم:
 «در کتاب جدید بخش‌های قابل‌توجهی به خواست ویراستار یا شخص شما حذف شده است. ملاحظات شخصی بود یا امنیتی؟ آیا مورد خاصی قابل بیان است؟
 بله! با هماهنگی بنده این مطالب حذف شده است. مواردی که آقای رضوی درخواست حذف داشتند در حد چند کلمه بیشتر نبود. یک مورد بحث عملیات‌های خارجی بود که به نظر می‌رسید با شرایط امروز بیانش صلاح نباشد. مورد بعدی هم مباحث درون‌سازمانی بوده و مجموعاً عمده حذفیات مربوط به همین دو مورد بود.» 
      

         «انسان همانگونه شر، می‌سازد که زنبور، عسل تولید می‌کند.» این جمله از خود گلدینگه در مقاله ی حکایت(در تفسیر و توضیح کتاب بعل زبوب) . 
در این رمان گویا گلدینگ قراره از پس ماجرای چندین نوجوان و کودک که در جزیره ای رها میشن، سرشت آدمی رو به تصویر بکشه. سرشتی که از نظر او،خشنْ اهریمنی و تاریکه‌ و بالقوه در نهاد تمام افراد بشر وجود داره و بدون اینکه سن و سال بشناسه، منتظر بستریه برای شکوفایی و بافعل شدن. 
      

        این کتاب مطمئنا یکی از بهترین فانتزی های ایرانیه.
در کنار داستان کار شده و گیرا، متن حماسی بسیار زیبایی هم داره که فضای اسطوره ای کتاب رو قوت داده.
شاید دلیل انتقاد بعضی دوستان به متن کتاب و تغییر های پیاپی خط داستانی این بوده که از این کتاب توقع متن روان و ساده ی متداول کتابهای نوجوان رو داشتن.
اما بنظر من این کتاب اصلا مناسب نوجوان نیست و فقط چون در ژانر فانتزی نوشته شده در ردیف کتاب نوجوان آورده شده.
      

        کتاب خوش‌خوانیه برای آشنایی کلی با انجمن حجتیه و تعاملش با انقلاب.
برای کسانی که هیچ آشنایی با انجمن حجتیه ندارن بسیار مفیده. 
      

        فوق العاده س این کتاب!
پلات توییست خیلی خوبی هم داشت.
حتما به دوستانی که علاقه به فضاهای تاریخی و ترسناک و معمایی دارن  پیشنهاد میشه. 
      

        جلد دوم این کتاب  رو توی قفسه کتاب های درب و داغونِ دم در یه کتابفروشی قدیمی پیدا کردم و گفتم جهنم ضرر بخرم شاید خوب بود.
جلد اولش(یعنی همین کتاب) رو با یه خوانش بسیار عالی از نرم افزار ایرانصدا گوش دادم و به شدت از خودم راضی هستم که همچین داستان کوچولوی هیجان انگیز و با کیفیتی رو پیدا کردم.
کتاب از زبان  «ابی» روایت میشه. تازه از زندان آزاد شده و دنبال سر و سامون دادن به زندگیشه بخاطر همین همه کفتراشو میفروشه تا بزنه به زخم زندگی. یه روز توی حیاط خونشون چندتا از کفتراشو تو آسمون میبینه که نخ قرمزی محکم به بدنشون گره خورده، کفتر ها تلو تلو میخورن و میمیرن. همین اتفاق اون رو با یه فرقه ی شیطانی نوظهور آشنا میکنه. 
      

        جناب جهرمی! مگه هالیووده که میخوای با جاذبه ی جنسی مخاطب جذب کنی!