در کشور ما کمتر پیش می‌آید نیروهای امنیتی بنشینند و حرف بزنند و منتشر شود. جز معدودی حرف‌های تکراری و دم دستی که حکم کلیات ابوالبقا را دارد، چیز دندان‌گیری ندارد. اما آقای روزی‌طلب چند کاری را در نشر یازهرا منتشر کرده است که خواندنی است و ارزش دارد آدم سراغش برود.
ناصر رضوی-نود درصد احتمال می‌دهم اسم مستعار است اما هیچ‌جا تصریح نشده اسم واقعی است یا مستعار- یکی از قدیمی‌ها و کله‌گنده‌های امنیتی ایران است که دوران خدمتش را یا در اطلاعات سپاه یا در وزارت اطلاعات گذرانده!
این کتاب که به صورت مصاحبه و تاریخ شفاهی منتشر شده، یک بازه زمانی سی و هفت ساله را شامل می‌شود و تمرکز اصلی آن درباره سازمان مجاهدین خلق است. البته گریزی کوتاه هم به سال‌های قبل می‌زند اما تمام تمرکز برای بعد پیروزی انقلاب اسلامی است.
در این میان حوادث سال‌های 60تا 62 اهمیت بیشتری دارد . سال‌های ترور، سال‌هایی مجاهدین مثل آب خوردن، نیروهای مخالفش را می‌کشت و شهید می‌کرد.
کتاب اطلاعات خوبی درباره نحوه عملکرد نیروهای اطلاعات سپاه و وزارت اطلاعات می‌دهد. البته این را هم بگویم تا سال 66-67، صحبتی از وزارت اطلاعات نیست، بلکه صحبت از دفتر تحقیقات و اطلاعات نخست‌وزیری است.
این اطلاعات شامل نحوه شکل‌گیری، آموزش و پیشرفت این نیروها نسبت به سازمان مجاهدین و همینطور نحوه مبارزه با سازمان مجاهدین خلق است. پس از تمرکزی که روی سالهای 60تا62 داریم، به سالهای بعد می‌پردازیم تا به اواخر دهه هشتاد و هنگام خروج سازمان مجاهدین از عراق به آلبانی و اروپا می‌پردازد.
در هر صورت، خواندن تاریخ و مسائل امنیتی معاصر ایران، از زبان یک متخصصِ کارگشتهِ زبدهِ خاک صحنه خورده، ارزشش را دارد. بماند که کتاب کم‌حجمی هم هست و اگر علاقه‌مند باشید حتی می‌توانید در یک نشست تمامش کنید.
        

          حذف به صلاحدید ویراستار!
جناب انتشارات یا زهرا(س)! کسی شما رو مجبور کرده کتاب چاپ کنید؟ یا اسلحه ای روی پیشونی‌تون حس کردید؟این دیگه چه وضعیه؟
پ.ن: این فقط بخشی از خط خوردگی های کتابه. تمام خط خوردگی ها در یک عکس جا نمیشد.
پ.ن2: این مصاحبه با آقای روزیطلب رو امروز دیدم:
 «در کتاب جدید بخش‌های قابل‌توجهی به خواست ویراستار یا شخص شما حذف شده است. ملاحظات شخصی بود یا امنیتی؟ آیا مورد خاصی قابل بیان است؟
 بله! با هماهنگی بنده این مطالب حذف شده است. مواردی که آقای رضوی درخواست حذف داشتند در حد چند کلمه بیشتر نبود. یک مورد بحث عملیات‌های خارجی بود که به نظر می‌رسید با شرایط امروز بیانش صلاح نباشد. مورد بعدی هم مباحث درون‌سازمانی بوده و مجموعاً عمده حذفیات مربوط به همین دو مورد بود.»