«انسان همانگونه شر، می‌سازد که زنبور، عسل تولید می‌کند.» این جمله از خود گلدینگه در مقاله ی حکایت(در تفسیر و توضیح کتاب بعل زبوب) . 
در این رمان گویا گلدینگ قراره از پس ماجرای چندین نوجوان و کودک که در جزیره ای رها میشن، سرشت آدمی رو به تصویر بکشه. سرشتی که از نظر او،خشنْ اهریمنی و تاریکه‌ و بالقوه در نهاد تمام افراد بشر وجود داره و بدون اینکه سن و سال بشناسه، منتظر بستریه برای شکوفایی و بافعل شدن. 
        

          یگانه دشمن آدمی در کُنهِ وجود خودش نهفته است....