این کتاب،به نوعی یکنواخت بود،
به خصوص اواسط داستان که بیشترش شرح و تفسیر صحنه نبرد و دلاوری های مردمان آخایی و تروایی بود. و اینکه خشونت جنگ هم کاملا محسوس بود. 
ولی با این حال،لحن و کلمات زیبایی داره،درونمایه داستان هم خوبه. 
بهترین و بی عیب ترین اثری نبود که تا به حال خوندم،ولی به نوبه خودش کتاب خوبی بود. 
پ.ن:بعضی جاهاش خیلی خوراک میم بود😂
        

          به نظر من اگر می خواهید تفاوت اندیشه فلسفی _ سیاسی شرق و غرب را به خوبی درک کنید اسطوره بخوانید. برای من ایلیاد هومر حل معماهای فکری بود.
        

          کتاب خیلی دوست‌داشتنی‌ بود و شد جزو کتاب‌های مورد پسنده بنده ، حقیقتاً ابتدا این کتاب برام جذابیتی نداشت و با اجبار ادامه دادم ، اما بعد از اینکه ارتباط گرفتم با کتاب و با فضای کتاب آشنا شدم ، واقعاً به دلم نشست . 
اما این کتاب برای همه ممکنه خوش‌آیند نباشه ، داستان خاصی که روایت می‌کنه ، و اینکه برای کسانی که علاقه‌ای به رمان های تاریخی و اساطیری ندارن ، جذاب نمی‌تونه باشه . 
        

          متأسفانه مجبور شدم کتابو رها کنم. کتاب رو با ترجمه سعید نفیسی می‌خوندم و خیلی هم خوب بود، ولی لحن کلی داستان، پراکندگی اتفاقای غیرجذاب، اسم‌های فراوون و موارد جزیی دیگه باعث شد انقدر حوصله‌م سر بره که بعد از تموم کردن سرود پنجم (از ۲۴ سرود) دیگه بذارمش کنار. 

البته!!!! البته!!! کار به همینجا ختم نشد چون اینجوری خیلی ناراحت کننده میشد و کل هدف ایلیاد خوندنم به باد می‌رفت. بنابراین کاری که امروز صبح کردم این بود که خلاصه‌ی کوتاه اول هر سرود رو تا آخر کتاب خوندم. (و چرا فکر میکردم قضیه‌ی اسب چوبی تروا اینجا اتفاق میوفته؟؟ اشتباه محض.) دومین کاری که کردم این بود که مجموعه‌ی دوجلدی ایلیاد و ادیسه‌ی نشر افق رو که مخصوص نوجوونا بازنویسی شده، اینترنتی خریدم. گفتم شاید با یه لحن ساده‌تر بشه داستانو تحمل کرد (و یا حتی بهتر ازون: بشه خوند و لذت برد!) احتمالا یکی دو هفته‌ی دیگه پست بیارتش و اون موقع دوباره میرم سر ایلیاد.

کل داستان ایلیاد تا جایی که خوندم، برای من اینا بودن: ۱) دعواها و حسادت‌های خانوادگی خدایان بی‌ثبات یونانی. ۲) دعوای زن و شوهری هرا و زئوس که باعث جنگ و بدبختی آدما شده. ۳)زن ستیزی (که متوجهم دوره اصن دوره‌ی دیگه‌ای بوده و بحثی روش نداریم. ولی به این معنی نیست که موقع خوندن اذیت نمیشدم). ۴) هیچ دلیلی برای ادامه‌ی جنگ نیست جز غرور توخالی مردان جنگی+ فتنه‌پراکنی آتنا، هرا، زئوس، آرس و غیره که هر کدوم اهداف خودشونو دارن. ۵) کارها و راه‌کارهایی که دارن تو سال نهم، دهم جنگ ارائه میدن رو می‌تونستن تو همون سال اول دوم هم انجام بدن و این همه همدیگه رو معطل و علاف نکنن! ۶) محبوب‌ترین شخصیتی که تو این پنج سرود بهش برخوردم «ترسیت» بود که صاف و به‌حق تو روی آگاممنون وایساد. و نکبت‌ترین شخصیتی هم که دیدم همون «آگاممنون» بود که بسیار از سرنوشتش تو ماجرای اورستیا رضایت دارم حالا! بعله. از هیچکس دیگه‌ هم خوشم نیومد (حالا شاید هکتور پسر بزرگ پریام هم خوب بود.)

موارد ریز دیگه‌ای هم بود، مثل یکسره مست کردنو مهمونی دادنای ارتش یونان که اصلا وسط میدون جنگ عقلانی نبود، ولی حالا مهم نیست...

حالا چرا اصن گیر دادم که حتما ایلیاد و ادیسه‌ بخونم؟ چون که احتمالاً اوایل شهریور کتاب جدید آر.اف. کوانگ به اسم Katabasis منتشر میشه. و برای خوندن اون یه سری پیش‌نیازها لازمه که مهم‌ترین‌هاشون کمدی الهی: دوزخ، ایلیاد و ادیسه، انه‌اید، آلیس در سرزمین عجایب و پیرانزیه. (البته که چند تا کتاب و نمایشنامه‌ی دیگه هم هست ولی خب فعلا مهم نیستن.)
        

          تا این جا خوبه. فقط یکم سخته. ولی خوبه- اما خیلی توضیح و اسم داره ولی خو-
        

          پاریس دومین پسر پریام، پادشاه تروا بود. قبل از تولدش پیشگویان هشدار داده بودند که او موجب نابودی تروا خواهد بود. پادشاه، پاریس را به چوپانی سپرد تا او را در کوه رها کند. چوپان او را نزد خود نگه داشت و بزرگ کرد. در نوجوانی وقتی گاومیش محبوبش برای جایزه‌ی مسابقه‌ای به دستور پریام‌شاه ضبط شد، پاریس برای باز پس گرفتن گاومیش در مسابقه شرکت کرد و تمام پسران پریام را شکست داد. کاساندرا خواهرش او را شناخت و پاریس به خانه بازگشت.ه
زئوس خدای خدایان ضیافتی برای ازدواج پلئوس، پهلوان نامدار و ثتیس، الهه دریا برگزار کرد. (حاصل ازدواج این دو نفر آشیل بود) اریس الهه نفاق به مراسم دعوت نشد و به همین دلیل سیب زرینی داخل مراسم پرتاب کرد که روی آن نوشته شده بود زیباترین الهه زن. سه الهه، هرا، آتنا و آفرودیته مدعی مالکیت سیب شدند. زئوس داوری را به پاریس واگذار کرد. هر سه الهه بدن عریان خود را به پاریس نشان داده و پیشنهادی برای جلب رضایت وی دادند. هرا پادشاهی اروپا و آسیا، آتنا خرد و مهارت در جنگ و آفرودیته زیباترین زن دنیا، هلن را پیشنهاد داد. پاریس پیشنهاد آفرودیته را پذیرفت.ه
هلن خواستگاران زیادی داشت و ناپدری او از همه‌ی آنها قول گرفت که پشتیبان فرد منتخب هلن باشند. هلن منلائوس را برگزید. هنگامی که هلن با پاریس گریخت، همه‌ی خواستگاران به خاطر قولی که داده بودند به جنگ تروا آمدند. در جنگ تروا زئوس و آفرودیته پشتیبان مردم تروا و هرا و آتنا به خاطر کینه نسبت به پاریس پشتیبان یونانیان بودند. کتاب ایلیاد داستان آخرین سال از جنگ و محاصره‌ی تروا توسط یونانیان است جایی که آشیل به خاطر اختلاف با آگاممنون از جنگ کناره‌گیری کرده است و هکتور برادر پاریس یکه‌تاز میدان نبرد است. اما اتفاقات آشیل را دوباره به میدان برمیگرداند تا پایان جنگ فرا برسد....ه
        

          نبرد تروا  یا نبرد خدایان؟ 

به لطف باشگاه راوی ، بلاخره این اثر رو خوندم و کاری که قبلا نیمه تمام گذاشته بودم رو تموم کردم .
صحبت از ایلیاد سخته ... اینقد این اثر بزرگ و قدیمی و جذابه که بعد از گذشت نزدیک به ۳ هزار سال همچنان پابرجا مونده . 
خیلی از محققین گفتند که فرهنگ غربی ، از ایلیاد و ادیسه برگرفته شده. 
اسکندر مقدونی شبها با این کتاب سر می کرده. 
این کتاب بارها به انواع مختلف مورد اقتباس در مدیوم های مختلف قرار گرفته. 
در کل ایلیاد و ادیسه تاثیر انکار نشدنی ای بر فرهنگ غربی تا به امروز گذاشتند و سال‌های سال باقی موندند و باقی خواهند ماند. 

ایلیاد رو باید از چند منظر مورد بررسی قرار داد :

🔥 نبرد تروا :

داستان ایلیاد از سال نهمِ کلیشه ای ترین جنگ تاریخ جهان یعنی جنگ تروا آغاز میشه.  جنگی که بر سر یک زن شکل گرفت. اون مسابقه معروف خدایان و داوری پاریس شاهزاده تروایی و بعد دزدیدن هلن و باقی ماجرا .
به شخصه فکر میکردم داستان اسب تروا و سقوط تروا در این کتاب روایت بشه اما این داستان در این کتاب نبود. یکی از خوبی های خوندن آثار بزرگ همینه که متوجه میشی دقیقا داخل کتاب ها از چی صحبت شده و از چی نقلی به میان نیامده.
داستان به شکل جذابی با قهر آشیل با آگاممنون شروع میشه . باز هم سر یک دختر و تقسیم غنائم . آشیل پای خدایان رو به این جنگ باز میکنه و نبرد تروا تبدیل به نبرد خدایان میشه و این جنگ تا کشته شدن هکتور ، یل تروایی ادامه پیدا میکنه . داستان به شدت جذابه اما اواسط کار کمی خسته کننده میشه. نبردها زیاد میشه و کمی حوصله سر بر.
اما این خاصیت یک اثر حماسیه که جنگ و زور آزمایی و رجز خوانی و فتح و شکست در اون روایت بشه.
ما نمیدونیم جنگ تروا واقعا اتفاق افتاده یا خیر. شاید چیزی بوده اما این هنر هومر بوده که از یک جنگ ساده چنین داستان عظیم و حماسی ای رو خلق کرده.

🔥 ایلیاد :

ایلیاد یک کتاب قدیمیه که هومر نوشته. تاثیرش تا به امروز قابل انکار نیست. یکی از آثار حماسی بزرگ تاریخه. مشخص نیست هومر کیه . اصلا یک نفره یا چند نفر. اما بلاخره این کتاب منسوب به هومره.  ایلیاد به همراه هومر بارها مورد اقتباس قرار گرفتند و گسترده شدند. از انه اید و تلماک گرفته تا تراژدی های یونان و روم و بعدا قرون وسطی و رنسانس . 
ایلیاد با اینکه اثر بزرگیه اما به هیچ عنوان قابل قیاس با شاهکاری مثل شاهنامه فردوسی نیست. شاهنامه اثری خیلی بزرگ تر و جون دارتریه.  دیالوگ ها و رجز خوانی ها و حتی شخصیت پردازی فردوسی خیلی خیلی بهتر و استخوان دار تر از ایلیاده.  
فی المثل در سرود دوم یا سوم ایلیاد ، پریام شاه تروا ، بر بالای کنگره کاخ از هلن درباره فرماندهان آخاییان میپرسه و هلن یکی یکی اونها رو معرفی میکنه. جالب اینجاست که پریام بعد از ۹ سال هنوز این افراد رو نمیشناسه. 
همچین سوتی هایی در شاهنامه وجود نداره. 
به هرحال قسمت اعظم صدا کردن و ماندگاری اثری مثل ایلیاد در تاریخ به خاطر تبلیغات دنیای غربه. فرض کنید غرب اثری مثل شاهنامه داشت... چه کارها که براش نمی کردند.

🔥 ترجمه :

قبلا این اثر رو با ترجمه سعید نفیسی خونده بودم. ترجمه ای سخت خوان با توضیحات زیاد که حوصله آدم رو سر می برد. توضیحاتی مثل شناسنامه تک تک افراد حاضر در جنگ با جغرافیای محل زندگی اون ها که اصلا لزومی به دونستن شون نیست و تاثیری بر روی هیچ چیزی نمیذاره و در یاد هم نمیمونه و فقط باعث وقفه در خوانش اثر میشه. 
 ترجمه میر جلال الدین کزازی با نگاهی به شاهنامه و فارسی سلیس اون اثر سترگ ،واقعا بی نظیره. اثری مثل ایلیاد وقتی مزین به زبان شیرین پارسی میشه نتیجه ش میشه این نسخه ای که واقعا نثر زیبایی داره و به ایلیاد زیبایی ای دو چندان داده.
خوبی ای که این ترجمه داره اینه که علاوه بر انتقال حس و روح اثر اصلی ، دایره واژگان شما رو هم گسترش میده . 
توصیه می کنم حتما این اثر زیبا رو با ترجمه میر جلال الدین کزازی بخونید.

سخن آخر :

ایلیاد رو باید خوند . جه بخواهیم و چه نخواهیم ، ایلیاد یکی از آثار بزرگ و قابل تامل در تاریخ ادبیات غرب و حتی جهانه. اما قطعا آثاری بزرگتر از این اثر در ادبیات جهان پیدا میشه که به خاطر همین تبلیغات غربی ها در زیر سایه ایلیاد و ادیسه قرار گرفتند.

ایلیاد بزرگترین اثر حماسی جهان نیست اما در میان بزرگان جایگاه رفیعی داره. 
        

          تا این‌جا فقط اینو فهمیدم که یونانی‌ها الهه‌های متعدد داشتن و براشون جسمیت و زمان و مکان و شهوت و قوه‌های انسانی هم قائل بودن. همین.
        

          🟠در دیباچه کتاب ایلیاد ترجمه سعید نفیسی نوشته  شده ایلیاد دیوان شعر حماسی و کهن از یونان باستان است که ترکیبی از گویش‌های متعدد یونانی است و در یکی از قالب‌های شعری یونانی به نام هگزا متری سروده شده است منسوب به هومر است که البته در این مورد شک و شبهه‌ای و اختلاف‌نظری بین محققان وجود دارد که ایلیاد نوشته هومر نیست البته منبع اصلی ایلیاد فرهنگ شفاهی مردم یونان است این اثر در سال 750 پیش از میلاد سروده شده است و به همراه ادیسه و انه اید ویرژیل سه اثر بزرگ حماسی ادبیات غرب هستند.
⚜️🗽حماسه ایلیاد دارای 24 سرود که شامل 15693 بیت است.توصیف  52 روز از جنگ 10 ساله ترووایان و آخایان است.
داستان کتاب ایلیاد نسبت به داستان کتاب اودیسه بسیار مشهورتر است وگویا اوراقی که از ایلیاد روی کاغذ پاپیروس باقی‏مانده بسیار بیشتر از ادیسه است. پس ظاهراً  ایلیاد بیشتر رونویسی می‌‏شده (البته ادیسه برایم جذابتر بود که در یادداشت خود ادیسه به آن می پردازیم) براساس ایلیاد فیلم‌های مختلفی نیز ساخته شده و کمتر کسی پیدا می‌شود که فیلم Troy را ندیده باشد. 
⚜️🗽داستان ایلیاد به ماجراهای پس از ربوده شدن هلن، زن زیباروی منلاس، یکی از چند فرمانروای یونان توسط پاریس پسر پریام شاه ایلیون (تروا) اشاره دارد. این کار باعث شعله‌ور شدن خشم منلاس و برادرش، پادشاه آگاممنون می‌شود. در پی این ماجرا، جنگ اتفاقی اجتناب‌ناپذیر خواهد بود، بنابراین آن‌ها به سمت تروا حرکت می‌کنند و این شهر را محاصره می‌کنند.اما تصرف شهر تروا که دور تا دور آن دیوارهای محکمی بنا شده است کار راحتی نیست. ضمن اینکه هکتور، بزرگ‌ترین پسر شاه، پهلوان نام‌آور، از شهر دفاع می‌کند و کسی توانایی روبه‌رو شدن با او را ندارد. این جنگ که خدایان یونان نیز در آن وارد شده‌اند تا سال‌های سال ادامه دارد و در حال حاضر در کتاب دهیمن سال جنگ روایت می‌شود.
⚜️🗽واما شروع داستان ازسرود اول با کشمکش میان آگاممنون و آشیل است. آشیل از غصب شدن بریزئیس(کنیز اسیر شده) توسط آگاممنون خشمگین شده و به کشتی‌های خود بازگشته است.  اواز جنگیدن برای پادشاهی که غنیمت او را از آن خود کرده شانه خالی می‌کند. در این میان به واسطه تئیس (مادر آشیل)  خشم ژوپیتر بر سر لشکریان آوار می‌شود و ضعف آنان در جنگ مشهود است.
در این نبردآشیل، بزرگ‌ترین پشتوانه یونانیان به دلیل اختلاف با آگاممنون جبهه را رها کرده و در گوشه‌ای به همراه یاران اختصاصی‌اش نبرد را نظاره می‌کرد.تااینکه پاتروکلوس دوست نزدیک آشیل، با لباس و جنگ ابزار آسمانی او به نبرد رفت؛ ولی با فریب و نیرنگ زئوس و دشمنی آپولون و دیگر خدایان هوادار تروا، شکست خورده و به دست هکتور کشته شد. آشیل از این رویداد خشمگین شده‌ و اختلافاتش با آگاممنون را کنار گذاشته و پس از تشییع جنازه پاتروکلوس، به نبرد تن‌به‌تن با هکتور پرداخت و او را شکست داد. سپس به جنازه‌اش بی‌احترامی روا داشته و آن را با خود به اردوگاه یونانیان آورد.
پریام شاه تروا به یاری خدایان شبانه خود را به اردوگاه آشیل رسانده و با زاری از او تمنا کرد که جنازه پسرش را به او برگردانند تا بتواند مراسمی در خورِ بزرگیِ این پهلوان حماسه‌ساز، ترتیب دهد. پس از گفتگوی دراز، آشیل پذیرفت و داستان ایلیاد اثر هومر با توصیف سوزاندن هکتور در تروا و به سوگ نشستن مردمان شهر برای او به پایان می‌رسد.
⚜️🗽در این کتاب و همچنین کتاب دیگر هومر، ادیسه اشاره‌ای به پایان نبرد تروا و سرنوشت تراژیک آشیل نرفته‌است. داستانهایی چون اسب تروآ در آثار نویسندگان بعدی روم همچون ویرژیل  آمده و افسانه رویین‌تن بودن آشیل و ماجرای پاشنه آشیل که به مرگش انجامید را شاعر سده یکم میلادی استاتیوس در کتاب خود آشیلید آورده‌است.که متأسفانه ترجمه فارسی از این کتاب موجود نیست.

🔸دوترجمه موجود از کتاب یکی ترجمه‌ی مرحوم سعید نفیسی که قدیمی‌تر است وساده تر و دیگری ترجمۀ دکتر میرجلال‌الدین کزّازی. ترجمۀ مرحوم نفیسی به اعتبار اظهارات مترجم در دیباچه کتاب، دقیق، روان، و زیباست. لیکن خود استاد نیز اظهار کرده است که به دلیل عدم سازگاری زبان یونانی با هیچ زبان دیگر، به نظم درآوردن ایلیاد به زبان فارسی تقریباً محال است.البته جلال الدین کزاری در نظر گرفتن عوامل زیبایی شاهنامه حکیم فردوسی (موسیقی حماسی واژگان، هنر توصیف و تشبیه، هماهنگی حالات و کلمات پهلوانان قصه در مکالمات‌شان) و نیز بهره‌گیری از مختصات نثر خراسانی که ناظر برسادگی و بی‌پیرایگی و به کاربردن واژگان قدیمی پارسی حتی به جای واژگان مقبول امروزی (نظیر برخی به جای قربانی، سپند به جای مقدس، بستوه به جای خسته، بی‌شگون به جای شوم) نثری هنرمندانه و خاص همچون دیگر آثارش پدید آورده است که برای من خواننده فضای پهلوانی شاهنامه را تداعی می کند
🔸ازجمله نکات قابل توجه ضدقهرمانی برای من وجود ندارد اینجا،هنگام خوانش هیجان زده برای پیروز یا شکست هیچکدام از جنگجویان نمی شویم هکتور،آشیل و...هرکدام جذابیت خود را دارند. وهومر دراین کتاب بیان می کند که در روزگار گذشته، ایزدان و ایزدبانوان دخالت بی‌واسطه‌تر و بیشتری در زندگی بشر داشتند و همین امر معنای زندگی را برای آنان شفاف‌تر می‌کرد. آن زمان راحت‌تر می‌شد معنای زندگی را فهمید زیرا خدایان در زندگی حاضر بودند و تصمیم‌ گیری می‌کردند.خدایان جنگ افروز وکینه ای وانتقام جو هستند از آنجا که در ایلیاد و ادیسه، خدایان حضوری پررنگ دارند، آیا حضور آن‌ها در حماسه‌های پس از هومر نیز ضروری می‌شود؟!
واینکه  چون رویدادها در زمانی بسیار دور و قدیم رخ داده‌اند، هومر مردمان آن روزگار را بزرگ‌تر و قوی‌تر از مردمان زمانه خود می‌پنداشته است. به طوری که این شخصیت‌ها به اصطلاح «بزرگ‌تر از زندگی‌اند» و می‌توانند دست به کارهای عظیم بزنند. او تصور می‌کند که در این فاصله زمانی چهارصدساله، نژاد بشر ضعیف‌تر شده ولی در گذشته مردم قوی هیکل‌تر بوده‌اند. برای نمونه، هومر در جایی از ایلیاد در توصیف آژاکس که پس از آشیل، دومین جنگجوی بزرگ آخایاییان بود می‌گوید او سنگی غول پیکر را جابه جا کرد که شش نفر از مردان این زمانه نمی‌توانند حتا آن را تکان دهند
✔️دلیل امتیاز 4ایلیاد، اطناب کلام چندتا ازسرودهای میانی است که فقط به بیان اصل ونسب جنگجویان می‌پردازد قسمتهایی که برای خواننده خسته کننده وکسالت بار پیش می‌رود.
        

          خوشبخت‌ترین کتاب تاریخ

۱.
آگاممنون، پادشاه و فرمانده‌ی یونانی‌ها، همان غنیمتی را می‌خواهد که آشیل در جنگ با تروایی‌ها به دست آورده. آشیل به خیمه‌ی او می‌آید تا از حق خود دفاع کند. دعوا بالا می‌گیرد و شاه درشتی می‌کند. آشیل که نه شاه می‌شناسد و نه درشتی برمی‌تابد دست به شمشیر می‌برد. بله! شمشیر بر شاه. این داستانی است که با خشم آشیل آغاز می‌شود.

۲.
هکتور و دیومد پشت دروازه‌های تروا با هم گلاویز می‌شوند. هکتور بزرگ‌ترین پهلوان تروایی‌ها و دیومد دومین پهلوان بزرگ یونانی‌ها پس از آشیل است. درگیری شدید می‌شود. هکتور با خود می‌اندیشد که شاید از این نبرد جان سالم به در نبرد پس با نیرنگی از چنگ دیومد می‌گریزد تا به درون شهر بازگردد و برای آخرین بار همسر و فرزندش را ببیند. او آندروماخه و پسرش را روی یکی از باروهای شهر می‌یابد. پسر خردسالش ابتدا از او می‌ترسد و می‌خواهد فرار کند اما وقتی که هکتور کلاه‌خودش را برمی‌دارد او را باز می‌شناسد و بی‌خبر از همه جا در آغوشش می‌کشد. هکتور روبروی آندروماخه می‌ایستد و به چشمان او خیره می‌شود. این داستانی است که با دلهره‌ی آندروماخه و غم هکتور پیش می‌رود.

۳.
پریام، پادشاه تروا، شبانه و با لباس مبدل نزد آشیل می‌رود تا عزیزترین چیزی را که برایش مانده از او باز ستاند. آشیل سر باز می‌زند و پریام افسانه‌ای، خرد می‌شود و تن به التماس می‌دهد. آشیل در چهره‌ی این پیرمرد فروریخته تصویری از پدرش خودش می‌بیند: پله‌ی بزرگ که احتمالاً مقدر است تا آخر عمر در غم از دست دادن پسری چون آشیل اشک بریزد. این داستانی است که با اشک‌های آشیل پایان می‌یابد.
***
یک خشم، یک دلهره، یک غم، یک قطره اشک. آیا تمام ایلیاد همین است؟ مسلماً نه. این کتاب، سپیده‌دم ادبیات بشری است. داستان پهلوانانی که هیچگاه به خانه بازنگشتند و پدران و مادرانی که تا ابد سوگوار و عزادار ماندند. داستان باروهای افسانه‌ای شهری بزرگ که با دستان پوزیدون و هرکول ساخته شده و خدایان به آن نظر دارند. داستان «یونان» در ابتدای درخشش بی‌مانندش. داستانی که در دستان اسکندر جای گرفت تا نقشه و تاریخ جهان را برای همیشه تغییر دهد. این خوشبخت‌ترین کتاب تاریخ است: کتابی که سه هزار سال است هر روز خوانده شده و خواهد شد.
        

          خخختمحخخحخخجحخحح خخخححج۷
        

          علاوه بر اینکه ترجمه خوبی نداشت و جمله بندیش خراب بود تحریف زیادی هم  داشت حالا سانسورش یه چیز ولی این حجم از تحریف خوب نبود و بعضی جملاتش کاملا نامفهوم بود که سوم شخصه یا اول شخص  . این کتاب رو خوندم چون صرفا میخواستم یه خلاصه از داستان ایلیاد بخونم ولی پشیمون شدم 
        

          
ماجرا و داستانی که توی ایلیاد گفته میشه رو دوست دارم، هرچند که فصل های طولانی و زیاده گویی و حتی تکرار جملات در کتاب خیلی خسته کننده بود. دلیل اینکه امتیاز کامل نمیدم اینه که من کتاب رو به انگلیسی خوندم، که همین هم روند خوندنم رو کندتر کرد، از اونجایی که متن واقعا سنگین بود و کلی لغات حدید داشت و از همه مهم تر به سبک قدیمی ترجمه شده بود واقعا خستم کرد. البته ناگفته نمونه که من قبل از خوندن ایلیاد کتاب نغمه آشیل(the song of achilles) رو خونده بودم و با داستان آشنایی کامل داشتم (یکجورایی برام کاملا اسپویل بود)، ولی چون خیلی جذبم کرده بود من رو تصمیم گرفتم که  کتاب اصلی رو هم بخونم.
حالا بریم سراغ خوده کتاب ایلیاد:
کتاب داستان جنگ بین تروجان ها و آخه‌ای ها بر سر زیباترین دختر (هلن)  رو روایت میکنه و بیشتر از ۸۰٪ از کتاب در محل نبرد میگذره. از نظر من هم یکی از دلایلی که این کتاب پس از هزاران سال هنوز دست به دست میشه و ماندگار هست هم همین محتوای خشن و جنسی هست که خیلی زیاد داخل کتاب بهش پرداخته میشه (که مسلما این مسئله به این معنی نیست که تمام ارزش کتاب بخاطر این نوع محتوا هست، از حق نگذریم داستان جذابی رو تعریف میکنه)
چیزی که خیلی به چشمم اومد تاثیر خدایان بود، در این حد که انگار انسان ها اختیار و حق انتخابی نداشتن و هرچیزی که اتفاق افتاد سرنوشت نوشته شده برای انسان ها نوسط خدایان بود. یجورایی حس میکردم که انگار انسان ها برده هایی برای خدایان بودن که موظف بودن اونها رو بپرستند تا شاید با خواسته‌هاشون موافقت بشه. و از طرفی خدایان دقیقا انگار انسان‌هایی نامیرا و دارای قدرت بودن و هیچ شباهتی به تصویر بی‌نقص و پاکی که ما "خدا"  رو باهاش می‌شناسیم وجود نداشت. خدایان یونانی کاملا نفس انسانی داشتن، حسادت، عشق، خیانت، انتقام و هرچیزی که ما رو انسان میکنه اونهارو خدا کرده، و یجورایی خدایانی کاملا بی‌رحم رو نشون میده که از انسان ها برای سرگرمی و تفریح استفاده میکنن، و انسان‌هایی که مجبور از پیروی و پرستش هستن چون ضعیف تر از اونی هستن که بخوان مقاوت کنن و جلوی سرنوشت نوشته شدنشون بایستند:)


        

          داستان مفهوم خوبی داشت اما اضافات زیادی داشت