داستان دوم رو به مراتب بیشتر دوست داشتم
 ولی در کل که اگه هیچ چیز دیگه‌ای برای خوندن نبود بخونید،چیز خاصی نداره واقعا
      

        یه ستاره کم دادم
فقط به خاطر اینکه از اینکه کتاب با خودکشی تموم بشه خسته شدم 
جز اون اثر خوب و پرمفهومی بود 
برای مترجم هم خوشحالم که شهر مورد علاقه‌اش رو پیدا کرده و زندگی خوبی در اونجا داره

      

        این کتاب به قدری بد بود که خوب بود.
خون‌آشام های کتاب شباهتی به خون‌آشام‌ ها ندارن،شخصیت هاش کلیشه‌ای و تکراری هستن،صحنه‌های بسیار آبکی‌ای هم داره.
ولی ترکیب اینا خیلی خنده دار و جالب شده بود😂
ولی داستانش خیلی آبکی نیست،به قدری خوبه که برای خوندن بقیه جلدهاش اشتیاق داشته باشم.

      

        شاهکار بی بدیل :>
      

        
کتاب عحیبی بود...نمیتونم ازش عیب خاصی در بیارم؛روند داستان مناسب بود،شخصیت ها خوب بودن،خود داستان هم واقعا هیجان انگیز  بود. 
ولی از کتاب به حدی که فکر می کردم لذت نبردم.  انگار یه چیزی اش کم بود. 
تا حالا همچین حسی نداشتم و خیلی واسم عجیب میاد🥲😂
      

        چند صفحه اول مبهم و سخت خوان بود،ولی بعدش داستان رو غلتط افتاد و جالب شد. 
خیلی خوب بود🥲
      

        جلدای قبلی فقط کیوت و گربه ای بود. 
ولی توی این جلد خیلی ناگهانی داستان  ارتقا پیدا کرد و شد  شاهکار🥲✨
      

        خطر اسپویل و بی انگیزه شدن برای خواندن داستان❌❌❌❌
با شخصیت رن شروع کنیم:
رن دختری کله شق،احمق و گستاخه.همش میگه که مادربزرگم بانبا منو هجده سال تمرین داده و تربیت کرده،اما در نقش بازی کردن به عنوان یک شاهزاده ریده و همش سوتی میده و تو جنگ و مبارزات زرت! همون اول شکست می خوره 💀و به شدت دوروئه
به رز میگه ویلم می خواد تاج و تختو ازت بگیره و خودش جات حکومت کنه،اما رن خودش صراحتا گفت که اگه به تاج و تخت میرسیدم از مادربزرگم دستور می گرفتم💀
رز:اوایل رو مخ بود و همش می گفت که:من فلانیم! اگه بخوام سربازا میریزن سرت! 
اما بعدا معلوم شد که نه،نسبت به رن خیلیییی بالغ تره،خیلی عاقل تره،خیلی بهتره.دوسش دارم به نوعی. 
ویلین های داستان:سطحی،احمقانه،مزخرف.انگیزشون چیه؟ قدرت(چقدر جدید💀).دیگه هیچی. 
پ.ن:پادشاه الریک جذابه. 
سلست:نسبت به همه شخصیت ها بهتر بود،باهوش بود،از خودش اراده و تفکر داشت.هر چند عاشقانه اش خیلی رندوم اومد و خیلی رندوم رفت💀
دو تا معشوقه مرد:سطحی،بی اراده،بدون نقش خاصی و بدون شخصیت.به خصوص تور.در کل عاشقانه قابل پیشبینی ای داشت💀
انسل:دوسش دارم خدایی،مهربون و دلسوز و سافت بود و می خواست جدا رز رو خوشبخت کنه،اما حدس بزن چی؟ تهش میمیره💀(مرگش به شدت اضافه بود) 
خود داستان:سطحی و کلیشه ای
چیزی که از یه داستان معمولی جادوگری انتظار میره.جادوگرا خوب،وزیر بد،توطئه،انزوا و نابودی جادوگران.نویسندگی ضعیفی داشت،و خیلی جاها دیالوگای داغونی داشت. 
و همه چی خیلی سریع اتفاق می افتاد،خیلی سریع و ابلهانه. پایانش هم خیلی قاطی پاتی بود. اول که معلوم نشد رن چطوری یهو از بند آزاد شده،تا صحنه جنگ ابلهانه اش،تا اینکه یهویی مادربزرگه یهویی از آسمون نازل شد💀و شکست خوردن یهویی بانبا💀. 
از تهش هیچی نفهمیدم. 
و این بود داستان ما💀
با کمال احترام به دوستداران کتاب و نویسندگان و.... محترم
      

        حقیقتا دوسش داشتم،
 قابل مقایسه با شاهکارهاش و آثار بعدی اش نیست ولی خب،قلمش همچنان شیواست. 
      

        این کتاب،به نوعی یکنواخت بود،
به خصوص اواسط داستان که بیشترش شرح و تفسیر صحنه نبرد و دلاوری های مردمان آخایی و تروایی بود. و اینکه خشونت جنگ هم کاملا محسوس بود. 
ولی با این حال،لحن و کلمات زیبایی داره،درونمایه داستان هم خوبه. 
بهترین و بی عیب ترین اثری نبود که تا به حال خوندم،ولی به نوبه خودش کتاب خوبی بود. 
پ.ن:بعضی جاهاش خیلی خوراک میم بود😂