روزهای بیشتری در کتاب‌فروشی موریساکی که یه جورایی جلد دوم اون یکی کتابه و شخصیت‌ها همونا هستن و ماجراها در ادامه کتاب قبل اتفاق میفتن، میتونست کتاب دوست‌داشتنی‌تری باشه. ولی خب به جای اینکه نقطه قوت جلد قبل یعنی مسائل و موضوعات پیرامون کتاب، کتاب‌فروشی و کتاب‌خوندن رو محور قرار بده، به روابط انسانی و اتفافات و چالش‌های زندگی غیر کتابی شخصیت‌ها پرداخته بود که خب برای مخاطبی که بخاطر اینکه با جلد قبل خیلی حال کرده اومده سراغ این، توی ذوق می‌زد. 

خود اون ماجراهای جدید هم هیچ‌کدوم به اندازه کافی پرداخت نشده بودن و کلی سوراخ داشت داستان‌ها.

البته از حق نگذریم یه فصلی وسطای کتاب، تاکاکو درباره زندگی شخصی نویسنده‌های معاصر (ولی فوت کرده) ژاپن چیزای جالبی تعریف می‌کرد که احتمالا برای ژاپنی‌ها جذاب و مطلوبه ولی برای مخاطب عام جهانی کسل‌کننده بود چون هیچ‌کدوم نویسنده جریان‌ساز یا نامداری نبودن که حتی اگه آدم کنجکاو شه بتونه به راحتی کتابی ازشون پیدا کنه.

ترجمه کتاب مثل جلد قبل با خانم رنجبر بود ولی واژه‌هاش ادبی‌تر و شاعرانه‌تر شده بودن و همین برای یه روایت تو سبک رئال یکم زیادی نچسب بود. کتاب به من نچسبید خلاصه. 

#پیشنهاد_نمیشه
        

          کمتر پیش میاد جلد دوم کتابی قشنگ‌تر باشه اما باید بگم جلد دومش رو بیشتر دوست داشتم. این کتاب، ادامه‌ی جلد اوله و حالا تاکاکو، شخصیت اصلی داستان، به خودشناسی نسبی رسیده. کاری پیدا کرده که دوستش داره و دوست پسری داره که از بودن در کنارش لذت میبره.
تاکاکو توی اوقات فراقتش، به کتابفروشی موریساکی میره و به دایی و  زنداییش توی اداره‌ی اونجا کمک میکنه. به نشونه‌ی قدردانی از همدلیشون، براشون بلیط سفر تهیه میکنه اما وقتی از سفر برمیگردن، رفتار دایی تغییر میکنه.
در نهایت بعد از یه ماه، دایی حقیقتی رو برای تاکاکو فاش میکنه که پذیرفتنش بسیار سخته. تاکاکو میتونه با این واقعیت کنار بیاد؟ چه اتفاقی برای کتابفروشی موریساکی میفته؟ 
اگه میخواین جواب این سوالات رو بدونین، پیشنهاد میکنم این کتاب رو با ترجمه‌ی روان خانم مژگان رنجبر از نشر کتاب کوله‌پشتی مطالعه کنین. 
امیدوارم از خوندنش لذت ببرین🌱
📌امتیاز در گودریدز: ۳.۸۷
        

          بهترین قسمت کتاب جاهایی بود که با تاکاکو همزاد پنداری میکردم.
        

          خیلی دلم می‌خواست من هم مثل شخصیت اصلی این کتاب  کتابفروشی داشتم و توی اون کار می‌کردم فارغ از هر نوع تنش و اضطرابی. اما افسوس که محکوم به زندگی در این دنیای مدرن هستم. 
ای کاش می‌شد حتی برای مدتی کوتاه توی این کتاب زندگی کنم به شدت پیشنهاد می‌شود
        

          رمانی بسیار زیبا و دلنشین و آرام❤
که به زیبایی به موضوعات عشق ، شفا و رشد شخصیتی را به تصویر میکشد.
یکی از مفاهیم کلیدی کتاب، تأثیر شفابخش کتاب‌ها و ادبیات بر روی احساسات است.
زندگی در کتابفروشی باعث میشود تا دلشکستگی ها ترمیم شود و نگاه تازه ای به دنیا کرد.
کتابها فرصتی دوباره بهمون میدن که برای تامل و بازتاب درسهای زندگی بهمون ارائه میدهند.
داستان نشان می‌دهد که ارتباط خانوادگی می‌تواند منبع حمایت و تحول باشد.
رمان بر اهمیت زمان گذاشتن برای بازسازی خود پس از شکست‌ها و سختی‌ها تأکید دارد.
        

          خوب درباره این کتاب باید بگم که مثل جلد اولش خیلی دوست‌داشتنی و شیرین بود و پر از امید و درس زندگی. هم داستان بود هم روانشناسی. چیزی که درمورد این کتاب دوست داشتم این بود که نویسنده توی جلد دوم بالافاصله ادامه رمان رو ننوشته بود بلکه به طور هوشمندانه ای بخش هایی از جلد اول رو در لابه‌لای صفحات جا داده بود به طوریکه حس نمیکردی کتاب اضافه گویی داره و خوبیش اینه که اگه با فاصله زمانی زیادی سراغ جلد دوم بری به هیچ مشکلی دچار نمیشی و من این رو نمیدونستم و بعد از خوندن دوباره‌ی جلد اول به سراغ جلد دوم رفتم. من این کتاب رو خیلی دوستش داشتم.
        

          موموکو گفته بود:«ممنون که به خاطر من گریه می‌کنی.» 
من این حرف را خطاب به خودم احساس کردم. در حالی که قطره قطره اشک‌هایم روی صفحات کتاب می‌ریختند و عینکم را برداشته بودم تا با خیال راحت گریه‌ام را کنم، تصور کردم که این یک پیام پنهانی برای من است. در خیالم خودم را متصور شدم که از من تشکر می‌کند؛ بابت اینکه زندگی را ادامه می‌دهم، با تمام احساسات، با تمام اشک‌ها.
این کتاب تسلی‌بخش است. لااقل برای من که این‌طور بود. بیانش تکراری و روان‌فرسا نبود؛ لذتی عمیق اما معمولی به من می‌داد. گویی جرعت داده باشد که شما به بخشی کاملا عادی از زندگی لبخند بزنید، طوری که به نظر بیاید با شاهکارترین قسمتِ زیستن مواجه شده باشید.
این آرامشِ مکتوب، با جهان کتاب‌ها پیوند قابل توجهی دارد. داستانِ این کتاب حول کتابفروشیِ کتاب‌های دست دوم اتفاق می‌افتد؛ اما ارتباطش با کتاب‌ها کمی کم‌تر از جلد پیشین (روزها در کتابفروشی موریساکی) است. 
داستان از زبان "تاکاکو" روایت شده و به نظرم زاویه دید مناسبی محسوب می‌شود. در این کتاب هم مانند جلد قبلی شاهد رشد شخصیتِ او و روابطش هستیم.
اما برای من مهم‌تر از هرچیز، تاثیری بود که شخصیت‌ها بر هم می‌گذاشتند. به عنوان مثال، قسمتی از کتاب صحنه‌ای را نشان می‌دهد که "تاکانو" وقتی می‌بیند "تومو" دوست دارد کناره بگیرد، سکوت کند و کتاب بخواند، او نیز کتابی بر می‌دارد و کنارش مطالعه می‌کند. (و من یاد قسمتی از یک کتاب کودک افتادم که می‌گفت:«می‌شه دوتایی با هم تنها باشیم؟») تماشای این موقعیت "تاکاکو" را به تجدید نظر راجع به افکار آزاردهنده‌ای که راجع به رابطه‌اش دارند وادار می‌کند. این مسأله خیلی برایم اهمیت دارد؛ چون گاهی خودم نیاز دارم چیزی بخوانم، چیزی بشنوم که بگوید:«بس کن! چرا خودت رو با افکارت شکنجه می‌کنی؟»
مطالعه‌ی این کتاب برای من آرامش‌بخش بود؛ سبکم کرد و فکر می‌کنم حالا نوبت من است که بگویم:«ممنون که باعث شدی به خاطرت گریه کنم.»
        

          این کتاب روند زندگی روزمره اکثر ما رو نشون میده که چقدر بالا و پایین داره و نشون میده که کتابها و اطرافیانمون چه تاثیراتی میتونن در زندگیمون داشته باشن.