به نام خداوند لوح و قلم 

این کتاب که جلد دوم کتاب روز ها در کتابفروشی موریساکی هست، مثل جلد قبلیش به آدم شاد بودن رو یاد میده، که غم ها وجود دارن، هیچ اشکالی هم نداره که خودمون رو خالی کنیم یا گریه کنیم ولی باید پس از تخلیه ی غم ، شادی رو به زندگی مون برگردونیم
حالا نه لزوما "شادی" اما از نظرم این خوشحالی ای که کتاب به بودنش تشویق میکرد همین حسی بود :《 بعد از گریه کردن و احساس خنکی در راه بینی و گلو و با صورت خیس، از تخت بیرون میای، پرده رو کنار میزنی و پنجره رو باز میکنی ، باد به صورتت میخوره و خنکی خالص و پاکی رو به وجود میاره،و در تمام این مراحل که لبخندی به لب نداشتی و چشماتو بسته بودی، چشماتو آروم وا می کنی و با دیدن پرنده ای که میاد و میشینه
 روی یه درخت لبخند میزنی.》
موریساکی کتاب دلنشینی بود و حس خوبی به خواننده میداد نثرش نه نسبت به جلد قبلی ولی در کل روان بود.
شخصیت پردازیش میتونست بهتر باشه و مثل جلد قبلی فقط بعضی جاها  گنگ بود مرجع ضمیر و اینکه چه کسی فعل رو داره انجام میده
و اینکه یکمی اگه حتی خلاصه هم که شده بیشتر راجب روند و فرآیند هل صحبت می‌کرد شاید بعضی اتفاقاتی که ناگهانی افتاده بود منطقی تر و قابل توجیه تر بود
پیشنهاد میشه اگه داستان رو خوشتون اومده باشه چون واقعا بخش عظیمی از این کتاب سلیقه ای هست
و خیلی به من صفحات آخر خوندنش حس خوبی داد چون هم کتاب حس خوبی داشت و هم بعد از مدت طولانی شب برای خوندن کتاب بیدار موندم


        

          روزهای بیشتری در کتاب‌فروشی موریساکی که یه جورایی جلد دوم اون یکی کتابه و شخصیت‌ها همونا هستن و ماجراها در ادامه کتاب قبل اتفاق میفتن، میتونست کتاب دوست‌داشتنی‌تری باشه. ولی خب به جای اینکه نقطه قوت جلد قبل یعنی مسائل و موضوعات پیرامون کتاب، کتاب‌فروشی و کتاب‌خوندن رو محور قرار بده، به روابط انسانی و اتفافات و چالش‌های زندگی غیر کتابی شخصیت‌ها پرداخته بود که خب برای مخاطبی که بخاطر اینکه با جلد قبل خیلی حال کرده اومده سراغ این، توی ذوق می‌زد. 

خود اون ماجراهای جدید هم هیچ‌کدوم به اندازه کافی پرداخت نشده بودن و کلی سوراخ داشت داستان‌ها.

البته از حق نگذریم یه فصلی وسطای کتاب، تاکاکو درباره زندگی شخصی نویسنده‌های معاصر (ولی فوت کرده) ژاپن چیزای جالبی تعریف می‌کرد که احتمالا برای ژاپنی‌ها جذاب و مطلوبه ولی برای مخاطب عام جهانی کسل‌کننده بود چون هیچ‌کدوم نویسنده جریان‌ساز یا نامداری نبودن که حتی اگه آدم کنجکاو شه بتونه به راحتی کتابی ازشون پیدا کنه.

ترجمه کتاب مثل جلد قبل با خانم رنجبر بود ولی واژه‌هاش ادبی‌تر و شاعرانه‌تر شده بودن و همین برای یه روایت تو سبک رئال یکم زیادی نچسب بود. کتاب به من نچسبید خلاصه. 

#پیشنهاد_نمیشه
        

          کتاب دوم چالش کتابخوانی متفاوت پارت دوم: 

خلاصه: داستان در کتابفروشی موریساکی، واقع در یک محله‌ی آرام شهری ژاپن، روایت می‌شود. این کتابفروشی، محلی است برای دیدار و گفتگوی دوستان، خواندن کتاب‌ها و لذت بردن از آرامش. شخصیت اصلی داستان، که مدیر کتابفروشی است، با عشق و اشتیاق فراوان به کتاب‌ها و مشتریان خود می‌پردازد. یاگیساوا در این کتاب به تصویر کشیدن روابط میان شخصیت‌های مختلف، از جمله کارکنان کتابفروشی، مشتریان دائمی و افرادی که به طور اتفاقی وارد این فضا می‌شوند، می‌پردازد. 
☆☆
نظر من:  کتابی مناسب یک تنفس وسط کتابخوانی های سخت و پیچیده،قلم نویسنده روون و بدون پیچیدگی خاصی عه، داستان رو به ساده ترین نحو شرح میده و زندگی رو به تصویر می کشه، زندگی ساده با مشکلاتش.. 
اما روند داستان تند بودوقایع خیلی  پشت سر هم اتفاق می افتادن و جزئیات خیلی کمی در داستان بود که شاید بخاطر  داستان کوتاه بودن کتاب هست
چیزی که من  این کتاب انتظار داشتم شرح زندگی داخل یه کتابفروشی بود، داستان حول این موضوع  باید می چرخید یا حداقل بیشتر کتاب باید اینجوری می بود ولی در کل شاید ۶۰ صفحه اول  زندگی  دختر جوان رو داخل کتابفروشی گفت اما اون هم یه اشاره های سرسری ای بود.. به هرحال داستان روونی بود و خیلی سریع هم خونده میشد. بخونید و لذت ببرید✨
        

          کمتر پیش میاد جلد دوم کتابی قشنگ‌تر باشه اما باید بگم جلد دومش رو بیشتر دوست داشتم. این کتاب، ادامه‌ی جلد اوله و حالا تاکاکو، شخصیت اصلی داستان، به خودشناسی نسبی رسیده. کاری پیدا کرده که دوستش داره و دوست پسری داره که از بودن در کنارش لذت میبره.
تاکاکو توی اوقات فراقتش، به کتابفروشی موریساکی میره و به دایی و  زنداییش توی اداره‌ی اونجا کمک میکنه. به نشونه‌ی قدردانی از همدلیشون، براشون بلیط سفر تهیه میکنه اما وقتی از سفر برمیگردن، رفتار دایی تغییر میکنه.
در نهایت بعد از یه ماه، دایی حقیقتی رو برای تاکاکو فاش میکنه که پذیرفتنش بسیار سخته. تاکاکو میتونه با این واقعیت کنار بیاد؟ چه اتفاقی برای کتابفروشی موریساکی میفته؟ 
اگه میخواین جواب این سوالات رو بدونین، پیشنهاد میکنم این کتاب رو با ترجمه‌ی روان خانم مژگان رنجبر از نشر کتاب کوله‌پشتی مطالعه کنین. 
امیدوارم از خوندنش لذت ببرین🌱
📌امتیاز در گودریدز: ۳.۸۷
        

          بهترین قسمت کتاب جاهایی بود که با تاکاکو همزاد پنداری میکردم.
        

          جلد اولش رو بیشتر دوست داشتم:) 
        

          خیلی دلم می‌خواست من هم مثل شخصیت اصلی این کتاب  کتابفروشی داشتم و توی اون کار می‌کردم فارغ از هر نوع تنش و اضطرابی. اما افسوس که محکوم به زندگی در این دنیای مدرن هستم. 
ای کاش می‌شد حتی برای مدتی کوتاه توی این کتاب زندگی کنم به شدت پیشنهاد می‌شود
        

          خوب درباره این کتاب باید بگم که مثل جلد اولش خیلی دوست‌داشتنی و شیرین بود و پر از امید و درس زندگی. هم داستان بود هم روانشناسی. چیزی که درمورد این کتاب دوست داشتم این بود که نویسنده توی جلد دوم بالافاصله ادامه رمان رو ننوشته بود بلکه به طور هوشمندانه ای بخش هایی از جلد اول رو در لابه‌لای صفحات جا داده بود به طوریکه حس نمیکردی کتاب اضافه گویی داره و خوبیش اینه که اگه با فاصله زمانی زیادی سراغ جلد دوم بری به هیچ مشکلی دچار نمیشی و من این رو نمیدونستم و بعد از خوندن دوباره‌ی جلد اول به سراغ جلد دوم رفتم. من این کتاب رو خیلی دوستش داشتم.
        

          موموکو گفته بود:«ممنون که به خاطر من گریه می‌کنی.» 
من این حرف را خطاب به خودم احساس کردم. در حالی که قطره قطره اشک‌هایم روی صفحات کتاب می‌ریختند و عینکم را برداشته بودم تا با خیال راحت گریه‌ام را کنم، تصور کردم که این یک پیام پنهانی برای من است. در خیالم خودم را متصور شدم که از من تشکر می‌کند؛ بابت اینکه زندگی را ادامه می‌دهم، با تمام احساسات، با تمام اشک‌ها.
این کتاب تسلی‌بخش است. لااقل برای من که این‌طور بود. بیانش تکراری و روان‌فرسا نبود؛ لذتی عمیق اما معمولی به من می‌داد. گویی جرعت داده باشد که شما به بخشی کاملا عادی از زندگی لبخند بزنید، طوری که به نظر بیاید با شاهکارترین قسمتِ زیستن مواجه شده باشید.
این آرامشِ مکتوب، با جهان کتاب‌ها پیوند قابل توجهی دارد. داستانِ این کتاب حول کتابفروشیِ کتاب‌های دست دوم اتفاق می‌افتد؛ اما ارتباطش با کتاب‌ها کمی کم‌تر از جلد پیشین (روزها در کتابفروشی موریساکی) است. 
داستان از زبان "تاکاکو" روایت شده و به نظرم زاویه دید مناسبی محسوب می‌شود. در این کتاب هم مانند جلد قبلی شاهد رشد شخصیتِ او و روابطش هستیم.
اما برای من مهم‌تر از هرچیز، تاثیری بود که شخصیت‌ها بر هم می‌گذاشتند. به عنوان مثال، قسمتی از کتاب صحنه‌ای را نشان می‌دهد که "تاکانو" وقتی می‌بیند "تومو" دوست دارد کناره بگیرد، سکوت کند و کتاب بخواند، او نیز کتابی بر می‌دارد و کنارش مطالعه می‌کند. (و من یاد قسمتی از یک کتاب کودک افتادم که می‌گفت:«می‌شه دوتایی با هم تنها باشیم؟») تماشای این موقعیت "تاکاکو" را به تجدید نظر راجع به افکار آزاردهنده‌ای که راجع به رابطه‌اش دارند وادار می‌کند. این مسأله خیلی برایم اهمیت دارد؛ چون گاهی خودم نیاز دارم چیزی بخوانم، چیزی بشنوم که بگوید:«بس کن! چرا خودت رو با افکارت شکنجه می‌کنی؟»
مطالعه‌ی این کتاب برای من آرامش‌بخش بود؛ سبکم کرد و فکر می‌کنم حالا نوبت من است که بگویم:«ممنون که باعث شدی به خاطرت گریه کنم.»
        

          این کتاب روند زندگی روزمره اکثر ما رو نشون میده که چقدر بالا و پایین داره و نشون میده که کتابها و اطرافیانمون چه تاثیراتی میتونن در زندگیمون داشته باشن.
        

          رمانی بسیار زیبا و دلنشین و آرام❤
که به زیبایی به موضوعات عشق ، شفا و رشد شخصیتی را به تصویر میکشد.
یکی از مفاهیم کلیدی کتاب، تأثیر شفابخش کتاب‌ها و ادبیات بر روی احساسات است.
زندگی در کتابفروشی باعث میشود تا دلشکستگی ها ترمیم شود و نگاه تازه ای به دنیا کرد.
کتابها فرصتی دوباره بهمون میدن که برای تامل و بازتاب درسهای زندگی بهمون ارائه میدهند.
داستان نشان می‌دهد که ارتباط خانوادگی می‌تواند منبع حمایت و تحول باشد.
رمان بر اهمیت زمان گذاشتن برای بازسازی خود پس از شکست‌ها و سختی‌ها تأکید دارد.
        

          این کتاب جلد دوم  روز ها در کتابفروشی موریساکی هست که خیلی پیشنهادش میکنم  چون فضای داخل کتاب به شدت وایب خیلی خوب و رویایی میداد و برای اون هایی هم که تازه میخوان تو  سن نوجوانی شروع به کتابخوندن کنن جلد یک و دو برای اون ها خیلی پیشنهاد میشه🪷
        

          📚«روزهای بیشتر در کتاب‌فروشی موریساکی»
✍️نویسنده: ساتوشی یاگی‌ساوا
(Satoshi Yagisawa)
ساتوشی یاگی‌ساوا نویسنده‌ای ژاپنی و متولد سال ۱۹۷۷ در توکیو است. او فارغ‌التحصیل رشته‌ی ادبیات از دانشگاه میجی است. یاگی‌ساوا با اولین رُمان خود یعنی «کتاب‌فروشی موریساکی» که در سال ۲۰۰۹ منتشر شد، مورد توجه گسترده‌ی خوانندگان ژاپنی قرار گرفت و جایزه‌ی چوکورون شینشا ادبیات تازه‌واردان را دریافت کرد.🎗️او از نویسندگانی‌ست که با قلمی آرام و احساسی، زندگی روزمره را در قاب کتاب و تنهایی‌های انسان معاصر به تصویر می‌کشد. آثار او برای مخاطبانی که به فضای ملایم، درون‌گرایانه و ادبیات آرامش‌بخش علاقه‌مندند، بسیار جذاب است.

📙درباره‌ی کتاب:
کتاب روزهای بیشتر در کتاب‌فروشی موریساکی دومین جلد از مجموعه‌ای آرام، دل‌نشین و عمیق نوشته‌ی ساتوشی یاگی‌ساواست که نخستین بار در سال ۲۰۱۲ در ژاپن منتشر شد. این رُمان ادامه‌ی داستان جلد اول، یعنی کتاب‌فروشی موریساکی (۲۰۰۹) است و بار دیگر ما را به محله‌ی جینبوچو ـ قلب تپنده‌ی کتابفروشی‌های دست‌دوم در توکیو🎌 بازمی‌گرداند. جایی که کوچه‌ها بوی کاغذهای کهنه می‌دهند، هوا با صدای ورق‌زدن کتاب‌ها تنیده شده و دیوارها خاطرات آدم‌های خسته‌ای را در خود دارند که روزی پناه برده‌اند به پُشت جلدهای خاک‌خورده.

📖خلاصهٔ داستان (بدون اسپویل)
کتاب «روزهای بیشتر در کتاب‌فروشی موریساکی» ادامه‌ای لطیف و دلنشین بر جلد نخست این مجموعه است. در این جلد، ما دوباره به کتاب‌فروشی کوچک و آرام آقای موریساکی بازمی‌گردیم، جایی که در دل محله‌ی جینبوچو، خانه‌ی کتاب‌های دست‌دوم و آدم‌هایی‌ست که هر کدام زخمی پنهان دارند.
تاکاکو، دختری جوان که در جلد اول با دل‌شکستگی به کتابفروشی پناه آورده بود، حالا از آن دوره عبور کرده، اما هنوز دلش به آن فضای کاغذی و سکوت‌های عمیقش بند است. او بار دیگر میان قفسه‌های کتاب، خودش را بازمی‌یابد، با آدم‌های تازه آشنا می‌شود، و معنای متفاوتی از زندگی، مهر، رنج، و تغییر را تجربه می‌کند.
داستان حول روابط انسانی، دوستی، از دست‌دادن‌ها و پیدا کردن‌های دوباره می‌گردد. این بار، با عمقی بیشتر، با لحنی پخته‌تر.

🌿فضای کلی کتاب:
فضای رُمان همچنان ساده، آرام و شاعرانه است. نه از حادثه‌های نفس‌گیر خبری هست، نه از تعلیق‌های پرهیجان. کتاب، آرام در جان خواننده می‌نشیند؛ مثل باران ریز بهاری که در سکوت می‌بارد و بوی خاک را زنده می‌کند.
در این کتاب، جینبوچو دیگر فقط یک محله نیست، بلکه نماد دنیایی است که در آن، کتاب‌ها پناه‌اند، و لحظه‌ها، آهسته اما عمیق می‌گذرند.

💬سبک نوشتار:
یاگی‌ساوا نثری روان، شفاف و توأم با احساس دارد. زبان او به دور از پیچیدگی‌های فلسفی یا ادبیات سنگین است، اما پر از نکات ظریف روان‌شناختی و احساسی است. او بیشتر از آنکه بخواهد داستان بگوید، حس منتقل می‌کند. خواندن آثارش شبیه نوشیدن چای گرم در یک روز بارانی است.🍵🌧️

💡نکات برجسته:
کتاب، مخاطب را با ادبیات ژاپنی و فرهنگ کتاب‌خوانی در محله‌ی جینبوچو آشنا می‌کند.

شخصیت‌های داستان، عمیق و در عین حال عادی هستند؛ انسان‌هایی که هر یک شبیه ما هستند.

گفت‌وگوها کوتاه اما تأثیرگذارند.

کتاب به زندگی ساده، لذت‌های کوچک، و قدرت کتاب‌ها در التیام زخم‌ها می‌پردازد.

💫بریده ای از کتاب:
با هر روزی که می‌گذشت، بیشتر به دل پاییز می‌زدیم. چیزی به زمستان نمانده بود. باد خشک آن قدری سرد بود که تنمان را به لرزیدن بیاندازد. درختان در خیابان تازه شروع کرده بودند به تغییر رنگ. پیش از آنکه به خودمان بیاییم،خورشید با گذر هر روز زودتر غروب می‌کرد و شب‌ها طولانی‌تر و تاریک‌تر می‌شدند.

🌸چرا باید این کتاب را بخوانیم؟
اگر از زندگی روزمره خسته‌ای، اگر دلت می‌خواد برای ساعتی از هیاهو دور بشی و در فضایی لطیف و مهربان فرو بروی، این کتاب برای تو نوشته شده.
اگر باور داری که گاهی کتاب‌ها می‌توانند بیشتر از آدم‌ها نجاتت دهند، اگر روزهایی داشته‌ای که فقط یک کتاب می‌توانسته آرامت کند، پس روزهای بیشتر در کتاب‌فروشی موریساکی را نباید از دست بدهی:)