یادداشت نفیسه سادات موسوی

        روزهای بیشتری در کتاب‌فروشی موریساکی که یه جورایی جلد دوم اون یکی کتابه و شخصیت‌ها همونا هستن و ماجراها در ادامه کتاب قبل اتفاق میفتن، میتونست کتاب دوست‌داشتنی‌تری باشه. ولی خب به جای اینکه نقطه قوت جلد قبل یعنی مسائل و موضوعات پیرامون کتاب، کتاب‌فروشی و کتاب‌خوندن رو محور قرار بده، به روابط انسانی و اتفافات و چالش‌های زندگی غیر کتابی شخصیت‌ها پرداخته بود که خب برای مخاطبی که بخاطر اینکه با جلد قبل خیلی حال کرده اومده سراغ این، توی ذوق می‌زد. 

خود اون ماجراهای جدید هم هیچ‌کدوم به اندازه کافی پرداخت نشده بودن و کلی سوراخ داشت داستان‌ها.

البته از حق نگذریم یه فصلی وسطای کتاب، تاکاکو درباره زندگی شخصی نویسنده‌های معاصر (ولی فوت کرده) ژاپن چیزای جالبی تعریف می‌کرد که احتمالا برای ژاپنی‌ها جذاب و مطلوبه ولی برای مخاطب عام جهانی کسل‌کننده بود چون هیچ‌کدوم نویسنده جریان‌ساز یا نامداری نبودن که حتی اگه آدم کنجکاو شه بتونه به راحتی کتابی ازشون پیدا کنه.

ترجمه کتاب مثل جلد قبل با خانم رنجبر بود ولی واژه‌هاش ادبی‌تر و شاعرانه‌تر شده بودن و همین برای یه روایت تو سبک رئال یکم زیادی نچسب بود. کتاب به من نچسبید خلاصه. 

#پیشنهاد_نمیشه