داستان درباره ی دختری است که وسایلی که به نظر دیگران آت و آشغال هستند را جمع و نگه داری  می کند. او ترس از فراموشی و از دست دادن دارد و به احتکار مبتلاست. داستانی جذاب و نوجوان پسند که مفهومی روانشناسانه دارد.
        

           بسم الله🌷 

کتاب با موضوع روانشناسی بود🙂 
اونموقع که کتابو خوندم به نظرم جالب بود 
اما بعد کمی تامل فهمیدم که نه🫡 
کتاب میتونست کشش بیشتری داشته باشه 🙄
موضوع اصلی داستان رو به خوبی داخل داستان پخش کرده بودن 😉
و از طرفی آخر داستان خوب بود ( به غیر از اونجایی که با دوستش آشتی نکرد )🫠
در آخر هم یه توضیح کلی درمورد این بیماری ذهنی گفتن🤝 
موضوع کلی این بود :
"حقیقت اینه که مغز ما بهتر از وسیله ها میتونه خاطراتو نگه داره 
و برای به یاد آوردن خاطرات از وسیله ها کمک نخوایم 
اما گاهی میتونیم از عکس ها استفاده کنیم 
و احتیاجی هم نیست که در سنین پایین نگران آلزایمر داشتن باشیم ♡"


        

          با کلی اصرار به مادر و پدرم رفتیم کتابخونه.
تا این کتاب رو بخرم.
تعریفش رو از خیلی ها شنیده بودم.
وقتی شروع کردم به خوندن این کتاب از  اوایلش برام جالب نبود.
میخواستم بزارمش کنار و دیگه سراغش نیام.
اما وقتی جلو رفتم دیدم که خیلی شبیه مگی هستم.
مگی عزیز درکت میکنم که مامان‌بزرگت دیگه تورو یادش نمیومد چقدر سخته،درکت میکنم می‌ترسی خاطراتت فراموش بشن و دیگه خاطراتت یادت نیاد.
اما تو باهاش جنگیدی و ازش نترسیدی.شاید بعضی وقتا دوباره حس ترس رو میگرفتی اما تسلیم نشدی و ادامه دادی.
من هم مثل تو دیگه ترسی ندارم چون میدونم آدما و خاطره ها هیچوقت فراموش نمیشن همیشه توی قلب و ذهنون می‌مونن.
ازتو ممنونم مگی که بهم یاد دادی که چطوری فراموش نکنم.

        

          زیاد جالب نبود 
        

          کتاب خیلی خوبی بود و جالبی.داستان درمورد دختری است که مادربزرگ خودش رو از دست داده و مادر بزرگ دچار آلزایمر میشه و مگی شخصیت اصلی داستان برای ترس از فراموش کردن خاطراتش چیز های مربوط به خاطرات را نگه میداره تا اینکه کم کم اینکار زیاد میشه.
اینکه شخصیت اصلی ورزشکار و تیراندازی با اهداف متحرک کار می‌کرد و باعث می‌شد با ورزش جدیدی آشنا بشم و پا به دنیای جدیدی از یک رشته ورزشی بذارم را دوست داشتم.
اما متاسفانه پایانش رو اونقدری که باید دوست نداشتم و می تونست پایان خیلییی بهتری داشته باشه
        

          از این‌که می‌تونم ۳.۵ امتیاز بدم بسیاااار راضیم. این دو جمله رو هم نوشتم که بتونم اون ۳.۵ امتیاز رو بدم.

+ جلد کتاب به مراتب از محتواش جذاب‌تر بود.

+ اومدم بگم که اسم اصلی کتاب "give and take" است و به نظرم بهتر بود "بده بستان" ترجمه بشه و جزء اون کتاب‌هاییه که نمی‌دونم چرا ترجمه شده. نه جذابیت آن چنانی داره و نه محتوا.
        

          گاهی فکر می کنم کاش بیشتر از این جنس کتاب ها داشتیم، نه فقط برای نوجوان ها که حتی برای جوان ها، در این سن با چیزهایی درگیر می شویم که خیال می کنیم فقط مشکل ماست، بعد گیج و سردرگمیم و نمی فهمیم باید چه کار کنیم. ولی وجود کتاب هایی مثل این کتاب که در ایران با اسم «دورریختنی های عزیز من» در نشر پرتقال چاپ شده باعث می شود که احساس کنیم آدم های عجیب و غریبی نیستیم. بقیه آدم های معمولی هم مشکلات به ظاهر کوچکی دارند که همه ذهنشان را بهم می ریزد گرچه از نظر دیگران چیز چندان مهمی نیست.

مادربزرگ مگی در اثر عفونت ریه از دنیا رفته است. پیش از آن مبتلا به زوال عقل شده و خانواده اش را فراموش کرده است. مگی روزی را تعریف می کند که پیش مادربزرگش رفته و او دیگر مگی را نشناخته است. همین باعث شد که مگی تصور کند ممکن است روزی چیزهایی که دوست دارد را فراموش کند، به همین خاطر شروع به جمع کردن هر آن چیزی کرده که لحظه های خوب زندگی اش را یادآوری می کند. مهم نیست چه چیزی باشد، حتی پاکت شیری که کنار دوستانش خورده هم شامل این وسایل می شود و حالا اتاقش پر از این جور چیزهاست که از نظر دیگران آشغال محسوب می شود، مشکل وقتی جدی می شود که مگی می فهمد اگر کسی دست به وسایلش بزند بی اندازه عصبی و نگران می شود و ممکن است از عصبانیت فریاد بزند و چیزهایی را پرتاب کند. اینجاست که مادر و پدرش تصمیم می گیرند او را پیش یک مشاور ببرند.

مادربزرگ من هم در اثر عفونت ریه فوت کرد، البته تا لحظه ی آخر هیچ کس را فراموش نکرده بود. اما من همیشه به تجربه ی از دست دادن عزیزان فکر می کردم. برای از دست دادن پدر و مادر داستان های زیادی نوشته شده ولی کسی هیچ وقت فکر نکرده که از دست دادن یک مادربزرگ مهربان (آن هم برای نوجوان ها) چه اثراتی دارد. همه تصور می کنند که احتمالا خیلی آسان است اما همه مان به خوبی میدانیم که آسان نیست و تا لحظه ی آخر زندگی همه ی جزییاتش را یادمان می ماند. روزی که مادربزرگ یا پدربزرگمان در بیمارستان بستری بوده، آخرین باری که او را دیده ایم، روزهایی که هنوز بیماری او را از پا در نیاورده بود و همه ی چیزهایی از این دست. «دور ریختنی های عزیز من » از این جهت برایم عزیز بود که این دغدغه ی ذهنی ام را تا حدی برطرف کرد. احساس کردم نوجوان ها اگر چنین کتابی را بخوانند شاید در مواجهه با تجربیاتی مانند مرگ عزیزان آگاهانه تر رفتار کنند.

در انتهای کتاب نویسنده عنوان میکند این کتاب را برای آشنایی بیشتر با اختلال «احتکار در کودکان» نوشته است. من تابحال با کودک یا نوجوانی که درگیر چنین مشکلی باشد مواجه نشده ام. اما حالا حداقل می دانم که چنین مشکلی وجود دارد و چیز عجیب و غریبی نیست و راه هایی برای درمان دارد که در دسترس از آن چیزی است که تصور می کنیم.
        

          محشر بود ! 
این داستان راجع به مگی که مامان باباش یک بچه نوزاد رو به سرپرستی موقت می گیرن به اسم ایزی .  مگی کلا عادت داره از هر کاری که می کنه یک چیزی برداره و نگه داره و توی جعبه هاش بگذاره تا هیچوقت خاطره اون اتفاق رو فراموش نکنه ولی این اتفاق وقتی شدید می شه که سال پیش مامانبزرگ مگی بیماری مغزی می گیره و فراموشی می گیره و مگی رو فراموش می کنه و  چند ماه بعد هم فوت می کنه و حالا مگی چند برابر ترس از یاد بردن داره و هروقت هرکس به جعبه هایی که دور تا دور اتاقش مخفی ان نزدیک می شه خیلی عصبانی می شه .
 مگی برای اینکه می ترسه ایزی از یادش بره شروع می کنه یک سری وسایلش رو می زاره توی جعبه هاش و یک روز که مامان و ایزی داشتن می رفتن بیرون اتفاقی مامان با این جعبه ها برخورد می کنه !  و حالا ایزی رو می برن پیش روانشناس تا بتونه وسایلش رو بندازه دور و تو این راه ایزی خیلی اتفاق ها براش می افته . 

بنظرم خیلی تاثیر گذار و قشنگ بود و من خودم به شخصه خیلی باهاش ارتباط گرفتم چون منم دوست دارم همیشه از وسایل یا کارای مهمی که می کنم یه چیز هاییشو نگه دارم ( ولی نه مثل مگی 🫠😂) و حتما حتما حتما بهتون پیشنهادش می کنم !
        

          این کتاب جذاب و بسیار خواندنی است و شخصیت مگی واقعا در این داستان جالب بود
        

          کتابی از جنس غم
کتابی که به تو می آموزد کنار بیار با احساسات خودت و عواطف خود را کنترل کنی . کتابی که تمرکز و تاثیر آن را به تو می آموزد. 
بخوان که اندوه نبینی:)
        

          شیرین و دلنشین بود...چیزی که در کتابای نوجوان دوست دارم اینه که مشکلات یا اختلالات رو در قالبی بیان می کنند که علاوه بر قابل فهم بودن برای بچه های درگیر این موضوع التیام بخش باشه...با خوندنش اذیت نشن و مشکلشون رو قابل حل ببینند...انگار شخصيت داخل کتاب دست این بچه هارو می گیره و میگه منم مشکل تورو دارم با هم حلش می کنیم...مواجهه شخصيت اصلی (مگی) با رها کردن ها و دوباره بدست آوردن ها رو دوست داشتم...اینکه زندگی پراز هردوی این هاست  و کتاب این رو خیلی خوب نشون داده بود...ایده روانشناس داستان برای حل مشکل هم جذاب بود...در کل یکی دو تا موضوع در کتاب بود که زیاد به مذاقم  خوش نمی اومد...اما کتاب در حدی برام کامل بود که بهش نمره کامل رو بدم.
        

          کتاب رو بدون اینکه خلاصه‌اش رو بخونم فقط به خاطر اسم و جلدش برداشتم. یه چیزی توی تصویر و عنوانش حس کنجکاوی توی من ایجاد کرد، انگار قراره با دنیایی آشنا بشم که هم آشناست هم غریبه فکر می کردم شخصیت داستان شبیه من باشه

اوایلش واقعاً جذبم کرد  و حس کردم با مگی اشتراکات زیادی دارم. دختری خاطره‌باز، با احساس، که از چیزی و کسی دل نمی‌کنه و فراموش نمی‌کنه اما از یه جایی به بعد حس کردم کتاب زیادی وارد جزئیات شده و انگار دیگه داری دفترچه خاطرات روزانه یه نوجوون رو می‌خونی. یه جورایی سرعت داستان کند شد، بعضی توصیف‌ها و تکرارها می‌تونست کمتر باشه. ولی خب، شاید این هم بخشی از تلاش نویسنده‌ست برای نشون دادن پیچیدگی ذهن یه نوجوان با هزار تا فکر و دغدغه 

نکته‌ای که واقعاً تو چشمم اومد و خیلی پررنگ و مفید بود، توجه نویسنده به روابط خانوادگی بود. کتاب‌هایی که توش خانواده نقش پررنگ داره، خیلی زیاد نیستن. اما اینجا همه بودن: مامان، بابا، خواهر، برادر، حتی مادربزرگ و پدربزرگ. و حضورشون فقط نمادین نبود، واقعاً توی روند داستان نقش داشتن. این حس گرما و پشتیبانی یه خانواده واقعی رو منتقل می‌کرد، چیزی که خیلی از بچه‌ها ممکنه دنبالش باشن، یا ازش محروم.  از روابط بین اعضای خانواده، قوانینشون و حرف‌ها و رسم و رسوماتشون خیلی خوشم اومد

جالب اینکه کتاب پر از اعتقادات خرافی بود که نویسنده بدون خجالت بیانش کرده بود در حالی که ما از بیان اعتقادات دینی و فرهنگیمون واهمه داریم

در کل، اگه دنبال یه داستان آروم، صمیمی، و پر از جزئیات روانی و خانوادگی هستی، این کتاب می‌تونه برات لذت‌بخش باشه. ولی اگه عاشق داستان‌های سریع و پرهیجان و ماجرایی هستی، ممکنه وسط‌های راه از سرعت کمش کلافه بشی.

برای من؟ یه تجربه متفاوت بود. و به هر حال نظر اولیه من رو عوض کرد و دیگه اون‌قدرها هم دوسش ندارم و فقط می‌خواستم زودتر تموم بشه