داستان درباره ی دختری است که وسایلی که به نظر دیگران آت و آشغال هستند را جمع و نگه داری  می کند. او ترس از فراموشی و از دست دادن دارد و به احتکار مبتلاست. داستانی جذاب و نوجوان پسند که مفهومی روانشناسانه دارد.
        

          زیاد جالب نبود 
        

          کتاب خیلی خوبی بود و جالبی.داستان درمورد دختری است که مادربزرگ خودش رو از دست داده و مادر بزرگ دچار آلزایمر میشه و مگی شخصیت اصلی داستان برای ترس از فراموش کردن خاطراتش چیز های مربوط به خاطرات را نگه میداره تا اینکه کم کم اینکار زیاد میشه.
اینکه شخصیت اصلی ورزشکار و تیراندازی با اهداف متحرک کار می‌کرد و باعث می‌شد با ورزش جدیدی آشنا بشم و پا به دنیای جدیدی از یک رشته ورزشی بذارم را دوست داشتم.
اما متاسفانه پایانش رو اونقدری که باید دوست نداشتم و می تونست پایان خیلییی بهتری داشته باشه
        

          از این‌که می‌تونم ۳.۵ امتیاز بدم بسیاااار راضیم. این دو جمله رو هم نوشتم که بتونم اون ۳.۵ امتیاز رو بدم.

+ جلد کتاب به مراتب از محتواش جذاب‌تر بود.

+ اومدم بگم که اسم اصلی کتاب "give and take" است و به نظرم بهتر بود "بده بستان" ترجمه بشه و جزء اون کتاب‌هاییه که نمی‌دونم چرا ترجمه شده. نه جذابیت آن چنانی داره و نه محتوا.
        

          گاهی فکر می کنم کاش بیشتر از این جنس کتاب ها داشتیم، نه فقط برای نوجوان ها که حتی برای جوان ها، در این سن با چیزهایی درگیر می شویم که خیال می کنیم فقط مشکل ماست، بعد گیج و سردرگمیم و نمی فهمیم باید چه کار کنیم. ولی وجود کتاب هایی مثل این کتاب که در ایران با اسم «دورریختنی های عزیز من» در نشر پرتقال چاپ شده باعث می شود که احساس کنیم آدم های عجیب و غریبی نیستیم. بقیه آدم های معمولی هم مشکلات به ظاهر کوچکی دارند که همه ذهنشان را بهم می ریزد گرچه از نظر دیگران چیز چندان مهمی نیست.

مادربزرگ مگی در اثر عفونت ریه از دنیا رفته است. پیش از آن مبتلا به زوال عقل شده و خانواده اش را فراموش کرده است. مگی روزی را تعریف می کند که پیش مادربزرگش رفته و او دیگر مگی را نشناخته است. همین باعث شد که مگی تصور کند ممکن است روزی چیزهایی که دوست دارد را فراموش کند، به همین خاطر شروع به جمع کردن هر آن چیزی کرده که لحظه های خوب زندگی اش را یادآوری می کند. مهم نیست چه چیزی باشد، حتی پاکت شیری که کنار دوستانش خورده هم شامل این وسایل می شود و حالا اتاقش پر از این جور چیزهاست که از نظر دیگران آشغال محسوب می شود، مشکل وقتی جدی می شود که مگی می فهمد اگر کسی دست به وسایلش بزند بی اندازه عصبی و نگران می شود و ممکن است از عصبانیت فریاد بزند و چیزهایی را پرتاب کند. اینجاست که مادر و پدرش تصمیم می گیرند او را پیش یک مشاور ببرند.

مادربزرگ من هم در اثر عفونت ریه فوت کرد، البته تا لحظه ی آخر هیچ کس را فراموش نکرده بود. اما من همیشه به تجربه ی از دست دادن عزیزان فکر می کردم. برای از دست دادن پدر و مادر داستان های زیادی نوشته شده ولی کسی هیچ وقت فکر نکرده که از دست دادن یک مادربزرگ مهربان (آن هم برای نوجوان ها) چه اثراتی دارد. همه تصور می کنند که احتمالا خیلی آسان است اما همه مان به خوبی میدانیم که آسان نیست و تا لحظه ی آخر زندگی همه ی جزییاتش را یادمان می ماند. روزی که مادربزرگ یا پدربزرگمان در بیمارستان بستری بوده، آخرین باری که او را دیده ایم، روزهایی که هنوز بیماری او را از پا در نیاورده بود و همه ی چیزهایی از این دست. «دور ریختنی های عزیز من » از این جهت برایم عزیز بود که این دغدغه ی ذهنی ام را تا حدی برطرف کرد. احساس کردم نوجوان ها اگر چنین کتابی را بخوانند شاید در مواجهه با تجربیاتی مانند مرگ عزیزان آگاهانه تر رفتار کنند.

در انتهای کتاب نویسنده عنوان میکند این کتاب را برای آشنایی بیشتر با اختلال «احتکار در کودکان» نوشته است. من تابحال با کودک یا نوجوانی که درگیر چنین مشکلی باشد مواجه نشده ام. اما حالا حداقل می دانم که چنین مشکلی وجود دارد و چیز عجیب و غریبی نیست و راه هایی برای درمان دارد که در دسترس از آن چیزی است که تصور می کنیم.
        

          محشر بود ! 
این داستان راجع به مگی که مامان باباش یک بچه نوزاد رو به سرپرستی موقت می گیرن به اسم ایزی .  مگی کلا عادت داره از هر کاری که می کنه یک چیزی برداره و نگه داره و توی جعبه هاش بگذاره تا هیچوقت خاطره اون اتفاق رو فراموش نکنه ولی این اتفاق وقتی شدید می شه که سال پیش مامانبزرگ مگی بیماری مغزی می گیره و فراموشی می گیره و مگی رو فراموش می کنه و  چند ماه بعد هم فوت می کنه و حالا مگی چند برابر ترس از یاد بردن داره و هروقت هرکس به جعبه هایی که دور تا دور اتاقش مخفی ان نزدیک می شه خیلی عصبانی می شه .
 مگی برای اینکه می ترسه ایزی از یادش بره شروع می کنه یک سری وسایلش رو می زاره توی جعبه هاش و یک روز که مامان و ایزی داشتن می رفتن بیرون اتفاقی مامان با این جعبه ها برخورد می کنه !  و حالا ایزی رو می برن پیش روانشناس تا بتونه وسایلش رو بندازه دور و تو این راه ایزی خیلی اتفاق ها براش می افته . 

بنظرم خیلی تاثیر گذار و قشنگ بود و من خودم به شخصه خیلی باهاش ارتباط گرفتم چون منم دوست دارم همیشه از وسایل یا کارای مهمی که می کنم یه چیز هاییشو نگه دارم ( ولی نه مثل مگی 🫠😂) و حتما حتما حتما بهتون پیشنهادش می کنم !
        

          شیرین و دلنشین بود...چیزی که در کتابای نوجوان دوست دارم اینه که مشکلات یا اختلالات رو در قالبی بیان می کنند که علاوه بر قابل فهم بودن برای بچه های درگیر این موضوع التیام بخش باشه...با خوندنش اذیت نشن و مشکلشون رو قابل حل ببینند...انگار شخصيت داخل کتاب دست این بچه هارو می گیره و میگه منم مشکل تورو دارم با هم حلش می کنیم...مواجهه شخصيت اصلی (مگی) با رها کردن ها و دوباره بدست آوردن ها رو دوست داشتم...اینکه زندگی پراز هردوی این هاست  و کتاب این رو خیلی خوب نشون داده بود...ایده روانشناس داستان برای حل مشکل هم جذاب بود...در کل یکی دو تا موضوع در کتاب بود که زیاد به مذاقم  خوش نمی اومد...اما کتاب در حدی برام کامل بود که بهش نمره کامل رو بدم.
        

           بسم الله🌷 

کتاب با موضوع روانشناسی بود🙂 
اونموقع که کتابو خوندم به نظرم جالب بود 
اما بعد کمی تامل فهمیدم که نه🫡 
کتاب میتونست کشش بیشتری داشته باشه 🙄
موضوع اصلی داستان رو به خوبی داخل داستان پخش کرده بودن 😉
و از طرفی آخر داستان خوب بود ( به غیر از اونجایی که با دوستش آشتی نکرد )🫠
در آخر هم یه توضیح کلی درمورد این بیماری ذهنی گفتن🤝 
موضوع کلی این بود :
"حقیقت اینه که مغز ما بهتر از وسیله ها میتونه خاطراتو نگه داره 
و برای به یاد آوردن خاطرات از وسیله ها کمک نخوایم 
اما گاهی میتونیم از عکس ها استفاده کنیم 
و احتیاجی هم نیست که در سنین پایین نگران آلزایمر داشتن باشیم ♡"