هم نمی‌دانم و هم می‌دانم چرا به این کتاب چهار ستاره داده‌ام! در قیاس با بسیاری کتاب‌های دیگر، کتاب روایت عجیب و غریب یا نثر ویژه‌ای ندارد. حرف‌های نویسنده از قول استادش - موری - شبیه جملاتی تکراری و پیش‌پاافتاده در رثای زندگی و عشق و ازدواج و خانواده و بخشش و از این قبیل است. اما در عین حال، سه‌شنبه‌ها با موری راوی صادق و مستند روزهایی از زندگی است که آدمی‌زاد هیچ شیله‌پیله‌ای ندارد؛ اندک اندک عریان می‌شود و با حقیقت زندگی و مرگ خود روبه‌رو می‌گردد. این تجربه‌ی بی‌نظیری‌ست که روایت میچ آلبوم و البته صراحت تمام‌عیار مربی‌اش به ما هدیه می‌دهد: مستندی از بی‌پیرایه‌ترین لحظات زندگی‌مان، روزهای منتهی به پایان.
        

          فکر کردن به مرگ همیشه من را یک راست می آورد سر خط زندگی. 
یک سیخونک همیشگی که جایش کبود نمی شود، تو را هشیار می کند به مسیری که میروی.
همه ما باید بدانیم که آنها که تا انتهای مسیر را رفته اند برای ما چه حرفی دارند، باید قلبمان را به حرف هایشان بدهیم.
با خط به خط کتاب زندگی کردم اما یک جمله بر قلبم حک شد: فرهنگ خودت را در زندگی خلق کن.
        

          مرگ، قرار دادپیشین مااست... 
همین میتونه برا فهم کل زندگی و کل کتاب کافی باشه
        

          کتابی فانتزی که ربطی به دنیای واقعی نداره.
        

          کتاب زیبا و دلنشینی که با نگاه فردی که روزهای پایانی عمرش را می گذراند به زندگی نگاه میکند.
مثل همیشه فضایل انسانی مثل عشق، محبت ، احساس و معنویت در اواخر عمر رنگ تازه ای میگیرد و برای همه انسانها از هر دین و مذهبی پر رنگ تر از همیشه میشود
        

          <<مهمترین مسئله این است که به مردم عشق بورزی و اجازه بدهی این عشق در تو ریشه بدواند و تمام وجوت را پر کند.>>
-تیکه کتاب 
        

          در نگاه کلی کتاب خوبی بود،درنظرم کتابی بود در گروه کتاب هایی مانند "انسان در جستوجوی معنا"...  هردو راه درست زندگی کردن رو به آدمیزاد نشون میدن،یه جور ارزش رو دوباره برای ما انسان های فراموش کار زنده میکنن
شاید این کتاب برای خیلی از آدما مخصوصا در غرب(بدلیل گم گشتی در ارزش ها)، اقناع کننده و کافی باشه،و جواب سوال هاشون از زندگی رو بده 
اما برای مابچه شیعه هاییکه  ارزش هاو تعلیمات دینی رو از بچگی شناختیم ،کتاب های شهید مطهری رو  راجب هدف زندگی خوندیم ،با شهید بهشتی و سلسله افکاری که داشتن آگاه شدیم ،این کتاب در نظرمون پیش پا افتاده ترین کتاب راجب درس زندگیه.‌‌...
ولی اینکه همچین معلمی در خارج از قواعد داستان ها و فیلم ها وجود داشته و تونسته انقدر خوب رو شاگردانش تاثیر بزاره من رو خیلی خوشحال میکنه
        

          خیلی کتاب جالبیه
        

          سه شنبه ها با موری یا چطور خوب زندگی کنیم ؟ یا باز اندیشی در ارزش های زندگی یا .... 
شاید اسامی زیادی را بتوان برایش انتخاب کرد .
کتابی به شدت اشکبار و در همان حال ، حال خوب کن.
کتابی که دعوت می کند به اندیشه ی دوباره در باورها یمان و سبک زندگی مان . اینکه چطور سعی کنیم زندگی را با تمام رنج هایش در آغوش بگیریم و لحظه لحظه اش را بچشیم .
نهایتا کتاب خوبی بود ، خیلی برای رویارویی با افسردگی پس از فقدان کمک می کند و فکر می کنم خوب است تا به سختی و بیماری نیفتاده ایم و در بستر منجر به مرگ دراز نکشیده ایم بخوانیم .
کتاب به شدت لطیف است و از آن کتاب های سیاه و سراسر اندوه و افسردگی نیست.
به نوعی مثل یک کتاب خودیاری هم می ماند البته نه از آن زردهای بازاری ، از آن درست و حسابی هایش که با داشتن روایت داستانی خوش خوان تر هم می شود .
        

          میچ آلبوم نویسنده داستان «سه‌شنبه‌ها با موری» بخشی از زندگی واقعی خود و استادش موری را در این کتاب نوشته است. 

موری بیمار است و تمرکز کتاب بر روزهای پایانی زندگی اوست. میچ و استادش در روزهای سه شنبه‌ی هر هفته ملاقات می‌کنند و  درباره معنای زندگی از منظر استاد به گفتگو می‌نشینند؛ موضوعاتی  مانند عشق، ترس، پیری، کار، ازدواج، خانواده، فرهنگ و...

دامنه‌ی گفتگوهای آنها درباره معنای زندگی، فاصله تولد تا مرگ  را دربر‌می‌گیرد. او راجع به سوالات بنیادی مانند «از کجا آمده‌ام» و «به کجا می‌روم» و ...صحبتی نمی‌کند. 

قرارگرفتن این دو شخصیت در کنار هم تضاد جالبی ایجاد کرده؛ در یک سو پیرمردی (موری) قرار دارد که در حال مرگ است و پر از شور زندگی است؛ و در سوی دیگر، مرد نسبتاً جوانی (میچ) است که زندگی و شغل به ظاهر موفقی دارد؛ اما چندان از زندگی لذت نمی‌برد. 

در مجموع، کتاب روان  است. ریتم خوبی دارد و راحت خوانده می‌شود در عین حال به نظرم قابلیت این را دارد که اگر خواستید برخی پاراگراف‌ها را یا نخوانید یا گزینشی بخوانید و نکته‌ خاصی را هم درباره نظرات موری از دست ندهید.

کتاب می‌تواند در میانه‌ی دسته‌بندی کتاب داستانی و حوزه خودیاری قرار بگیرد.

پیشنهاد می کنم کتاب را به کسی که درگیر بیماری سختی است هدیه ندهید یا به او معرفی نکنید مگر اینکه خودش چنین چیزی را بخواهد.

        

          به قول خارجیا: total waste of time :))

بعد از خوندن نصف بیشترش رهاش کردم! 
        

          واقعا کتابیه که ارزش ده بارخوندن رو داره بس که ادم مجذوب شخصیت موری میشه!!واقعا کاش ادم هایی مثل موری اطراف همه ماجوونا بود تا راهنمای زندگی مون بود ک اینقدر سردرگم‌ پیداکردن هدف زندگی‌مون نمیشدیم.
        

          لطیف، زیبا و دلنشین.
        

          سخنان و عقاید موری به نظرم دور از واقعیت و آرمانی بود
ولی سوژه ی جذابی برای روایت داشت
        

          کتاب کاملا انگیزشی برای کسایی که هروز با چالش های زیاد زندگی روبه رو هستند وهمیشه افسوس و غصه میخورن  این کتاب می‌تونه بهتون کمک کنه که بتونید زندگی که خدا بزرگ بهتون داده رو بهتر ازش استفاده کنید و لذت ببرید

        

          راه بهترش این است که بدانی روزی می میری و برای این مردن آماده باشی. 
این گونه بهتر می توانی تا روزی که زنده هستی درگیر زندگی باشی
        

          شاید جالب به نظر بیاد اما من در مقایسه با سایر ترجمه ها از این ترجمه خوشم اومد و راحت تر بودم. موری شوارتز در طول کل داستان من رو شگفت زده می کنه. مصداق بارز یک یهودی که تا حد امکان سعی می کنه از همه چیز حتی درد بی امان لذت ببره. بقیه بهش نگاه می‌کنن و الهام می گیرن اما به شخصه برای من احمقانه ست که بدون هیچ معنای خاصی سعی کنی از همه چیز لذت ببری. بیشتر حقارت آمیز و دردناکه تا قشنگ و الهام بخش. داری تمام تلاشت رو می کنی که در این گیر و دار هیچ معنای دیگری جز «خودیت» دریافت نکنی! فقط یکبار در این کتاب اسم خدا اومده و اون هم به تمسخر! چطور می تونم از این کتاب الهام بگیرم؟!
        

          درس زندگی ... :)
        

          “Tuesdays with Morrie”
Mitch Albom

“Maybe death is the great equalizer, the one big thing that can finally make strangers shed a tear for one another”

“Why are we embarrassed by silence? What comfort do we find in all the noise?”

These are some of “TVM” quotes!
Mitch Albom had lost a mentor who had teached him the lessons of life.
During Morrie’s last month they talked about important subject such as “the meaning of life,death,happiness, culture,etc.”
Morrie talks about his lifetime achievement, his regret, passionate and his feelings about variety of topics, but the thing is as a muslim I’m really concerned about the lack of spiritual subjects like “God,hell,religion,etc” in their conversations.
        

          کتاب سه‌شنبه ها با موری کتاب آموزنده و جالبیه..
دیدجالب و متفاوت موری، درس های تقریبا عمیقی از چگونگی زیستن در موقعیت های متفاوت رو به خواننده میده..
درکل نکات جالبی رو به همراه داره🌱