این کتاب، مثل یه فیلم هیجان‌انگیز می‌مونه که تا آخرش نمی‌دونی تهش چی میشه. واقعاً مغز آدم رو درگیر می‌کنه و باعث میشه تا صفحه آخر، هی با خودت کلنجار بری که اصل قضیه چیه. اگه دنبال یه هیجان واقعی و یه داستان که تا مدت‌ها ذهنت رو درگیر کنه، هستی، “همکار” رو از دست نده!
      

        کتاب “اخبار رو پیگیری نکنید از رولف دوبلی، خیلی رک و پوست‌کنده می‌گه که آقا/خانم! بیخیال اخبار شو!

شاید فکر کنی چرت می‌گه، ولی حرفش اینه که اخبار نه تنها به دردت نمی‌خوره، بلکه گند می‌زنه به اعصابت، وقتت رو می‌گیره و نمی‌ذاره درست فکر کنی.

دوبلی برای حرفش کلی دلیل میاره:

اخبار دروغ و غلو داره: بیشتر اخبار یه جوری نشون داده می‌شن که انگار دنیا فقط پر از بدبختی و اتفاقات ناجوره. خیلی وقتا هم داستان رو اون‌جوری که می‌خوان نشون می‌دن، نه اون‌جوری که واقعاً هست.
استرس‌زا و اضطراب‌آوره: همش خبر بد، جنگ و دعوا، فلان بحران… خب معلومه که آدم تهش افسرده می‌شه و حس می‌کنه هیچ کاری از دستش برنمیاد.
وقت و انرژی آدم رو می‌گیره: فکر کن چقدر از وقتت رو پای خوندن و شنیدن اخبار می‌ذاری؟ این همه انرژی ذهنی رو می‌تونی بذاری روی کارهای مفیدتر.
نمی‌ذاره عمیق فکر کنی: اخبار مثل یه عالمه تیکه پازل بی‌ربطه که هی پرت می‌شه جلوت. نمی‌ذاره روی یه موضوع خاص تمرکز کنی و حسابی بهش فکر کنی.
باعث می‌شه تصمیم‌های اشتباه بگیری: وقتی اطلاعاتت ناقص و جهت‌دار باشه، چطوری می‌تونی تصمیم درست بگیری؟
خلاصه حرف دوبلی اینه که به جای اینکه وقتت رو پای اخبار بی‌فایده تلف کنی، برو کتاب بخون، مقاله بخون، چیزایی رو یاد بگیر که واقعاً به دردت می‌خورن و باعث می‌شن دیدت به دنیا بازتر بشه. می‌گه اگه اخبار رو بی‌خیال بشی، زندگیت آروم‌تر، باکیفیت‌تر و پربارتر می‌شه. اگه دنبال یه زندگی باحال‌تر و متمرکزتر هستی، این کتاب به دردت می‌خوره.
      

        کتاب “سلام آقا سید” داستان خودِ آقای علیرضا محمودی مظفر هست که یه آزاده و جانباز دفاع مقدس بوده. یعنی زمان جنگ، اسیر عراقی‌ها می‌شه و ۱۶۰۰ روز (که می‌شه حدود ۴ سال و نیم!) توی زندان‌های عراق، توی کمپ‌های مختلف، روزگار می‌گذرونه.

فکر کن، از همون اول داستان، از اینکه چطور اومده بجنورد و توی کوچه پس کوچه‌هاش گشته، تا روزهایی که توی زندان‌های تاریک و سخت عراق بوده، همه رو تعریف کرده. کتاب انگار یه سفرنامه است، یه سفر از زندگی عادی به اون دوران سخت اسارت.

آقای مظفر توی این کتاب حسابی از مقاومت خودش و بقیه اسرا گفته. اینکه چطور با وجود همه سختی‌ها، سعی کردن ایمانشون رو حفظ کنن و روحیه‌شون رو نبازن. انگار که توی اون شرایط هم سعی کردن با دعا و اتفاقای دیگه، یه جورایی خودشون رو سرپا نگه دارن.

یه قسمت جالبش هم اینه که 
زمانی که با خانومشون صحبت می کردند می گفتند که : من شغلم معلمی است اما کاملاً در اختیار 
انقلاب و جمهوری اسلامی هستم.
چه بسا در طول زندگی مشترک مان
روزی چند روزی و شاید پنج سالی در
منزل نباشم. و ایشان هم شرط شون
رو قبول کردند.

خلاصه که کتابش دردناک بود، 
چون هم از سختی‌های اسارت می‌گه، هم
زیبا بود چون از روحیه‌ی قوی آدم‌هایی که توی اون شرایط موندن. انگار که داری پای حرف‌های خودِ آقای مظفری می‌شینی و از تجربه‌هاش می‌شنوی.
      

        کتاب مسخ یک کتاب تکان دهنده 
و تلخ بود. شروع این داستان تلخ
از یک صبح مه گرفته شروع میشه .
که گرگور سامسا که خرج خانواده شو
می داد تبدیل به حشره بزرگ شده..
دیگه نمی تونست بره سرکار و حرف 
بزنه زندگی گرگور عوض شد احساس
گیجی و سردرگمی می کرد .. خانواده 
هم وقتی قیافه شو می بینن وحشت
می کنن انگار که اصلا پسرشون نیست .. بهش بی توجه ای می کنن..
گرگور هم در تنهایی و غم از دنیا می‌ره و خانواده هم خیلی راحت با این موضوع کنار می یان و میرن دنبال زندگی شون.. و پسر شون رو به راحتی فراموش می کنن انگار که گرگور فقط تا وقتی که کار می‌کرد و پول در میاورد، ارزش داشت. همین که دیگه نتونست، تبدیل شد به یه حشره‌ی اضافی که باید فراموش بشه 
این داستان عجیب نشون میده که وقتی برای بقیه منفعتی نداشته باشی حتی نزدیک ترین آدم ها می تونن فراموشت کنند..
      

        کتاب آهسته آهسته به سوی خدا اول از همه جلد این کتاب قشنگه. این هم بگم که چند تا غلط املایی داشت. اما در کل
کتاب خوب و مفیدی بود. بعضی از جملاتش عمق بودند و کلی جای فکر کردن برام گذاشت .
      

        “من با کتاب رستوران عشق نویافته ارتباط خوبی برقرار نکردم و حس خوبی ازش نگرفتم. اگه از من می‌شنوید، پیشنهاد می‌کنم وقتتون رو صرف کتاب دیگه‌ای کنید چون این کتاب ممکنه براتون ناخوشایند باشه
      

        راستش رو بخوای، من این کتاب رو خوندم و خیلی باهاش ارتباط برقرار نکردم. نویسنده‌اش، پاتریک کینگ، سعی کرده راهکارهایی برای حاضر جوابی و طنازی توی موقعیت‌های مختلف ارائه بده، اما به نظرم رویکردش زیادی سطحی یا شاید هم مصنوعی بود.

توی کتاب خیلی روی اینکه چطور با شوخی و کنایه جواب بدیم تمرکز شده، ولی انگار فراموش شده که گاهی اوقات صداقت و صراحت، تاثیر بیشتری داره و این همه “بازی با کلمات” ممکنه نتیجه عکس بده. احساس کردم بیشتر تمرکز روی اینه که چطور ظاهری باهوش و شوخ داشته باشیم، تا اینکه واقعاً مهارت‌های ارتباطی عمیق‌تری رو یاد بگیریم.

برای کسایی که دنبال این هستن که چطور توی جمع‌ها حرف اول رو بزنن یا همیشه جواب آماده داشته باشن، شاید این کتاب جالب باشه. اما اگه دنبال راهکارهای واقعی‌تر و عمیق‌تر برای بهبود ارتباطات هستی، احتمالاً باید سراغ کتاب‌های دیگه‌ای بری. من شخصاً انتظارم از این کتاب بیشتر بود.

      

        یک رمان خفن و خودمونیه که داستان دوروتی، دختر یه کشیش سختگیر رو روایت می‌کنه. دوروتی یهو حافظه‌اش رو از دست می‌ده و این باعث می‌شه زندگیش زیر و رو شه..
اگه بخوام خیلی خلاصه بگم، کتاب درباره:
فشار مذهبه اینکه چطوری یه مذهب خشک و سخت می‌تونه آدم رو خفه کنه.. 😩
دوروتی بعد از اینکه حافظه‌اش رو از دست می‌ده، دنبال این می‌گرده که واقعاً کیه و چی می‌خواد.. 🧐
نویسنده خیلی رک و پوست کنده 
مدل زندگی آدم های فقیر هم میگه😢
      

        رمان فانتزی “توقف زمان” داستانی است درباره مردی جاودانه که قرن‌ها زندگی کرده است. زندگی طولانی و تکراری او را خسته کرده و آرزو دارد مانند دیگر انسان‌ها طعم زندگی عادی را بچشد. او همسرش را از دست داده و در جستجوی دخترش است که او نیز به این عارضه (جاودانگی) مبتلاست. مرد به انگلستان می‌رود و تصمیم می‌گیرد در مدرسه‌ای به تدریس تاریخ بپردازد. زبان کتاب ساده و روان است، اما نکته‌ای که کمی آزاردهنده بود، بازگشت‌های مکرر داستان به زمان‌های گذشته بود، در حالی که انتظار می‌رفت روایت در زمان حال جریان داشته باشد. با وجود این، “توقف زمان” کتاب جالبی بود. 🥹🦋
      

        سلام بر ابراهیم، سلام بر رفیق بی‌ادعا، سلام بر پهلوان بی‌نام و نشان🕊️🥺
      

        این کتاب واقعا عالی عالی.
مطالب کتاب خیلی مفید و کاربردی هستش 🕊️🌱

      

        بعضی از قسمت های این کتاب طولانی و تکراری
بود و برای من خسته کننده بود.
      

        مناجات های قشنگ ، ساده و روان داره 
پیشنهاد می کنم این کتاب رو
بخونید.
      

        بعضی از بریده هاش قشنگ بود. :)🥹🌱
      

        فقط وقتمو تلف کرد همین... :)))