قصه‌‌ای از مرگ و زندگی در بحبوحه‌‌ی جنگ جهانی دوم... این‌‌بار فرشته‌‌ی مرگ داستان زندگی را روایت می‌‌کند. در دل زندگی‌‌‌های این داستان با مرگ‌‌هایی مواجه می‌‌‌شویم که ارزش زیستن را نمایان می‌‌‌کنند
        

          
مارکوس زوساک که به عنوان فرشته مرگ داستان رو می‌نوشت و با زندگی لیزل ممنگیر در مونیخ _ جنگ جهانی دوم _رو که همراه پدر آکاردئون زنش و مادرش که زاوکرل هاش مخصوص کسایی بود که دوسشون داشت همراه با چاشنی ادبیات  یه رمان عالی رو به وجود اورد✨✨✨ 
        

          این کتاب رو بهمن ماه خوندم ولی از اونجایی که یه اتفاقاتی پیش اومد نتونستم یادداشت بذارم!
این کتاب خیلی خیلی زیبا بود .واقعا دوستش داشتم .اول اینکه پایان بسیار غیر منتظره و عجیبی داشت ، دوم اینکه روایت داستان جالب بود .اینکه از زبون مرگ روایت می شد .
ولی یه نکته منفی داشت در مورد اینکه یه شخصیت یهودی رو خیلی مظلوم و بدبخت بیچاره جلوه داده بود و خب از لحاظ تاریخی بهش نگاه کنیم این قضیه ی یهودی ها درست نبود .
حالا از اون بگذریم ...در کل کتاب فوق العاده ایه و شخصیت پردازی خیلی خوبی داره و فضای داستان خیلی ملموس هست و رابطه ی شخصیت ها به خوبی توصیف شده بود.خیلی دوستش داشتم. 
در کل ارزش خوندن داره چون خیلی خیلی زیباست :) و رفت بین کتاب های مورد علاقه م و دوستش داشتم. خیلی خیلی.
پ.ن:اون یه ستاره رو به خاطر آقای یهودی داستان کم کردم😅ولی می‌دونین، انقدر شخصیت هاش خوب بودن، انقدر خود کتاب خوب بود، و انقدر در زمان مناسبی خوندمش که نمی‌تونم کمتر از چهار بدم:)))
        

          نوشتن این ریویو خیلی آزار دهنده است. میلی برای نوشتنش ندارم ولی انگار تا ننویسم، نمی توانم کتاب دیگری را شروع کنم.

از راحت ترین بخش شروع می کنم. تفاوت های کتاب و فیلم:)
 کتاب ها از فیلم ها بهترند. مگر این که خلافش ثابت شود! 
که در "کتاب دزد" ثابت نشد.
فیلم نمی تواند اوج بدبختی و گرسنگی مردم خیابان هیمل را نشان دهد. ( مخصوصا با لباس های نو و متنوع لیزل و رودی:|)
یکی از محوری ترین موضوعات کتاب دزدی، و به طور خاص دزدی کتاب است که در فیلم چون خلاصه شده به چشم نمی آید.
و بزرگترین ظلم فیلم به نظرم این است که جذابیت راوی گریِ مرگ را از بین برده. در صورتی که در کتاب راوی بودن مرگ تا حدی نقش اساسی دارد و بهترین جملات کتاب از زبان مرگ گفته می شود.
 It's kill me sometimes, how people die... 
چیزهایی خوب دیگری که در فیلم حذف شدند:
دو کتابی که مکس برای لیزل نوشت و نقاشی کرد...بوکس بازی کردن های مکس با پیشوا...مرگ آن خلبان با خرس عروسکی...گروه جمع کننده ی جنازه ها...دار زدن میکاییل هولتزاپفل با برف های استالینگراد...واژه های فرهنگ دودن...و البته کتاب های دزدی شده که بخشی از داستان لیزل را آن ها روایت می کنند.
یک مورد دیگر این که مکسِ کتاب را ترجیح می دهم به مکسِ فیلم...مکس در کتاب یک بوکس باز است و مانند یک ترسو مادر و زن دایی و فرزندان دایی اش را ترک می کند تا زنده بماند. در حالی که مکس در فیلم کمی حالت قدیسی دارد و از فرهنگ یهود صحبت می کند.

داستان خیلی جانبدارانه و یک طرفه است البته. آن قدر که شاید برای مرگِ داستان، کسانی که در بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی مردند، خیلی هم مهم نباشند.
بگذریم از "هولوکاست از افسانه تا حقیقت"...ولی خواندن این کتاب من را خیلی به یاد قسمت هایی از کتابی انداخت که حدود دو ماه پیش خواندم...
Where the Streets Had a Name
وقتی یکی از شخصیت های داستان که زنی مسلمان است برای پس گرفتن زمینش به آن جا بر می گرددو می بیند چند یهودی ( این جا بخوانید صهیونیست) در خانه اش زندگی می کنند.
 آن زن سعی کرد توضیح دهد و گفت که خانواده و و مادر و پدر و خواهر دوقلویش را توی اتاق گاز اردوگاه اسرای نازی از دست داده است....از تعجب خشکم زد. چند قدم جلو رفتم و از آن زن خواستم بفهمد...به خاطر آن چه برای خانواده و مردم شما اتفاق افتاده متاسفم ولی چرا باید ما مجازات بشویم؟
این هم از نتیجه ی جنگ جهانی...

پی نوشت: 
1.  می توان از نویسنده ای که در آخر داستان بیشتر شخصیت هایش را می کشد، متنفر بود؟ 
2. در بخشی از نامه ی خداحافظی یک از جنگ برگشته نوشته بود:
بالاخره برای اون هایی که مثل من استالینگراد رو از سر گذروندن، باید تو بهشت جایی باشه.
هست؟
        

          دوست داشتنی بود. بیانش زیبا بود. خاص و منحصر به فرد
خود داستان هم در نوع خودش خاص و بدیع بود. هیچ وقت داستانی از داخل آلمان نازی ، اون هم خود نازی ها و کسانی که مجبور بودن جز حزب نازی باشند نخونده بودم
هیچ وقت داستانی که راوی اش مرگ  باشه رو نخونده بودم
خوب بود. ارزش خوندن رو داشت و لذت بخش بود
        

          یک رمان بی نظیر و فوق العاده!
همراه با میزل در آلمان دوران جنگ جهانی دوم، در محله ای از یک شهر کوچک ساکن میشویم
میزلی که در اوایل نوجوانی سرپرستان جدیدی دارد و باید با شرایط سخت زندگی دوران آلمان نازی و فقر و ... کنار بیاید
پدر جدیدش به او خواندن یاد میدهد و میزل عاشق کتاب میشود و تنها راه بدست اوردن کتاب برای او، دزدیدنشان است!
کتاب سراسر زندگی است، تلخ و شیرین. در برخی قسمت ها میتوان بلند خندید و در بیشتر کتاب تلخی و سختی و مرگ و جنگ، روحتان را به درد می آورد
از نکات جالب کتاب، راوی آن است که فرشته مرگ کتاب را روایت می کند! و این مسئله به جذابیت کتاب افزوده
کتاب به خوبی شرایط زندگی در دوران جنگ جهانی دوم در آلمان و اوضاع خانواده های معمولی آن زمان را بیان کرده است
از خواندنش پشیمان نمیشوید!
        

          اول بگم من واقعا دیالوگ هایی که " مرگ" می‌گفت  رو دوست داشتم و عمیقأ به فکر فروم می‌برد.


و برای منی که از هر نوع فیلم و داستانی که به جنگ مربوطه گریزانه، این کتاب جذابیت و کشش زیادی داشت. واقعا نوع روایت کتاب به دلم نشست
        

          از اواسط کتاب تا آخرش رو خیلی دوست داشتم و میخکوبم کرده بود. یک ستاره رو برای اوایل کتاب کم کردم که یکم حوصله‌سربر بود برام.
کنار هم بودن ادبیات و مرگ. و شاید نجات‌دهنده بودن هردو. 
ممنون از رعنا که تو مهر ۹۷ بهم هدیه داد:)
        

          خوندن این کتاب، از لذت بخش ترین کارهایی بود که توی عمرم انجام دادم.

یواش یواش خوندمش، با لیزل زندگی کردم، همینطور با فرشته ی مرگ، راوی داستان.

نگران شدم، دعا کردم، به جنگ لعنت فرستادم، ترس رو تجربه کردم، درد کشیدم، درد شلاق خوردن، درد شکسته شدن پا، درد از دست دادن عزیزان، سوز سرما...

راوی کتاب، فرشته ی مرگه، که اول اول، کل قصه رو لو می ده و بعد شروع می کنه روایتش کنه، بازه ی کوتاهی از زندگی دختر نوجوانی به اسم لیزل... لیزل بی پناه که نمی خواد، اما زندگی ش به جنگ گره می خوره...

فرشته ی مرگ اصلا راوی خوبی نیست، اما حداقل این لطف رو در حقتون می کنه که شوکه تون نمی کنه! قبل از این که جون هر کسی رو بگیره، بهتون می گه و آماده تون می کنه. اینه که با این کتاب گریه نمی کنید، اما مطمئنا خیلی درد می کشید و خیلی چیزها رو تجربه می کنید.
        

          در کتاب با راوی دانای کلِ مرگ طرف هستیم. سوژهٔ جالبی است ولی متأسفانه نویسنده خیلی کم از امکاناتش استفاده می‌کند. دوست داشتم مثل اول کتاب، راوی نقش بیشتری توی داستان ایفا می‌کرد و فقط راویِ ناظر نبود. اگرچه تقریباً اواخر داستان دوباره حضورش را می‌بینیم.
داستان دربارهٔ لیزل ممینگر هست که در شُرف ده سالگی است. دختری که به کتاب علاقه دارد و کتاب‌دزد می‌شود. البته انتظار یه دزدِ کتاب واقعی را هم نباید داشته باشید! چون داستان بیشتر در شرایط جنگ جهانی دوم، حضور نازی‌ها و جریان هولوکاست می‌گذرد.
فرم رمان برایم دلچسب نبود؛ مثلاً معرفی و ارائهٔ پروندهٔ شخصیت وسط داستان جذابیت نداشت. بیشتر شبیه پیام بازرگانی بود.
انتظار داشتم کتاب مثل اسمش خیلی جذاب باشد اما نیمهٔ اول کتاب برایم کسل‌کننده بود. نیمهٔ دوم کتاب، با حضور مکس، کشمکش بیشتر شد و داستان جان گرفت. ترجمه هم متوسط بود. شاید ترجمه باعث شد که با کتاب ارتباط برقرار نکنم چون فیلمش جذاب‌تر از کتاب بود. اما در کل کتابی نیست که پیشنهادش بدهم.
        

          کمی مرورش کردم و حالا می خواهم درباره اش بنویسم!
از همان خط اول چنگی به دلم نزد ، اما با پیش رفتن داستان
به عاشقانه ای تقریبا طنزآمیز، ماجراجویی و ... متوسل شدم تا ادامه‌ بدهم و رمان را کنار نگذارم.

نقطه تمایز کتاب راوی اش بود؛ مرگ!  و اینکه گاهی یادت می رفت‌راوی خود مرگ است نه یک سوم شخص عادی... اما خب در همین پرداختن به مرگ هم نقطه ضعف های پررنگی داشت. انگار جاهایی بود که نویسنده هم فراموش کرده راوی مرگ است!

مسئله آخرش پرداختن به مسائل جنگ جهانی دوم  و یهودی ها در آلمان نازی است. که این قسمت کتاب را هم نه به زیبایی  و نه با بینشی ظریف یا دقت نظری خاص که خیلی بی مایه تر و کم جان تر از چیزی که می توانست باشد تصویر کرده است.

دو و نیم ستاره یعنی نصف. یعنی از خواندنش همانقدر  راضیم که می شد‌از نخواندنش! و البته یک و نیم ستاره اش فقط بخاطر رودی است... از پسرک کله شق با موهای لیمویی اش خوشم میامد
        

          دختری در زمان جنگ که کلمات  به او قدرت می بخشند...
این کتاب رو به خاطر چالش شروع کردم و جزو اولین کتابی هایی بود که با این سبک (دوران جنگ جهانی)می خوندم و خب سبک کتاب واقع گرایانه بود و چیز تخیلی و جادویی نداشت .
 راوی کتاب هم مرگه و هر از گاهی یه چیزایی از پایان رو کتاب لو میده . و پایان کتاب هم خیلی دردناکه ... واقعا دردناکه 
        

          جنگ و  قربانی هایش 🥺
امید به زندگی در میان هیاهوی جنگ😔
سایه مرگ که قدم به قدم همراه آنهاست🙂‍↕️
دختری که غم بزرگش را در پس قلب مهربانش پنهان کرده 🫶
از خواندنش بسیار لذت بردم❤️ اگر چه تلخ بود اما امید و تلاشش رو دوست داشتم
        

          چیز عجیبی نداشت این کتاب . اونطوری ک میگفتن خفنه نبود واقعا ! زیاد جذبم نکرد . ولی کتاب متوسطی بود 
        

          بی نهایت کتاب زیبایی بود
        

          کتاب‌دزد همه‌چیز داره، عشق، مهربونی، درد، دلتنگی، ترس، حسرت، دوری، دزدی، از خودگذشتگی... و شما با کتاب هر احساسی رو تجربه می‌کنید، ناراحتی، خوشحالی، اشک، لبخند... کتاب‌دزد اسمیه که راوی به دخترکی به اسم لیزل داده. دخترکی که قراره همراه برادر کوچکش به خانواده‌ای برای سرپرستی سپرده بشه در مونیخ در هنگامه‌ی جنگ جهانی و آلمان نازی. اما برادر کوچک در میانه‌ی راه مقصدش رو به دیار باقی تغییر میده. دختر به خانواده‌ی نسبتاً فقیر تحویل داده میشه که متشکل از مردی مهربان و آکاردئون نواز و زنی تقریباً سختگیره. کل کتاب داستان این دخترک رو می‌خونیم. داستان واقعا جذاب و لطیف و غمناکه با یک راوی غیر منتظره.ه

پ.ن: فیلمی به همین نام از روی کتاب ساخته شده که اون هم واقعا عالی و خوش ساخته و قسمتی از این امتیاز شاید به خاطر تاثیر فیلم باشه.ه
        

          داستان خوب و ترجمه روانی داره اما همچنان دلیل اینکه برخی کلمات به المانی نوشته شده و ترجمه نشده یا ترجمه در انتهای کتاب اومده رو متوجه نشدم
جدای از ناسزاها که قابل توجیه هستن باقی کلمات توجیهی برای عدم ترجمه ندارن

        

          انتظار داشتم با کتابی در ژانر نوجوان رو به رو بشم، اما کتاب با ذهنیت من فاصله داشت.
راوی داستان متفاوت بود! و این اولین تفاوت جالب کتاب هست که به چشمم امد.
خیلی جاها این کتاب در ذهنم با کتاب جنگی که نجاتم داد مقایسه می شد و در کل به نظرم اون کتاب بهتر امد.
هر دو  کتاب روایتگر زندگی دختری در دوران جنگ هستن که شرايط جنگی اونها رو از خانواده اشون جدا می کنه، ولی این کتاب خیلی تلخ تر و در فضای تیره و نا امید کننده تری ترسیم شده، پایان غیر منتظره اش هم تیرگی کتاب رو بیشتر رو می اورد.
قسمتی از این تلخی شاید به خاطر این باشد که این کتاب در المان نازی می گذرد و اون کتاب در انگلیس. لیزل این کتاب دلبسته خانواده ای هست که حتی در سفر هم عضوی از اون رو از دست میده، اما دختر اون کتاب از خانواده و در اصل مادرش، فراری هست. المانی که در این کتاب تصویر شده، هیتلر یا همون پیشوا رو به عنوان یک ظالم بزرگ نشان میده، ظالمی که مقصر اصلی همه اتفاقات است و خود مردم هم تشنه به خونش هستند. یهودی های المانی هم درش به شدت مورد ظلم قرار می گیرند و در اردوگاه ها و به شیوه های مختلفی شکنجه و کشته می شوند و هر ارتباطی با اون ها هم مجازات سختی به دنبال داره.
لیزلِ این کتاب تحت تاثیر جادوی کلمات قرار می گیره و مسیر زندگیش متقاوت میشه و قهرمان اون کتاب سلامتی کاملش رو به دست میاره.
(اخر نفهميدم چرا در قسمت های مختلفی از کتاب لغاتی به زبان آلمانی (بعضا بدون زیر نویس و پانویس) اورده شدن. وقتی زبان شخصیت های،کتاب در حالت کلی قراره المانی باشه، اوردن اصل بعضی لغات انتخاب مترجم بوده یا خود نویسنده؟و چه دلیلی داشته؟)
        

          راوی کتاب، مرگ است. مرگی که در خلال جنگ جهانی دوم پرمشغله است و از روسیه تا آلمان، روح جمع‌آوری می‌کند و در همین حین، برشی از زندگی دختر بچه‌ای را از ۹ تا ۱۴ سالگی تعریف می‌کند.
این مرگِ راوی از همان ابتدای هر بخش، بود و نبودِ هر شخصیتی را اسپویل می‌کند و بنابراین با یک نگرانی مستمر، داستان را دنبال می‌کنید تا به سرنوشت لو رفته برسید و خدا خدا می‌کنید دروغ گفته باشد. 
کتاب، مخلوطی از احساسِ عشق و سوگ است که بار تلخیِ سوگ آن سنگینی می‌کند. 
خواندن، قدرت کلمات، جادوی رویاپردازی و پرواز خیال درون‌مایه بیشتر کتاب هست. 
مرگِ قصه‌گو، طنازانه ماجراها را روایت می‌کند گویا که می‌خواهد از تلخی ماجراها کم کند ولی اثرگذاری اتفافات طوری بود که تا چند روز بعد از تمام شدن کتاب غم نامحسوسی در دلم نشست. 
آرزویِ کلیشه‌ایِ دست‌نیافتنیِ همیشگی: کاش وحشت کودکان، فقط به تونل‌های وحشت، اتاق‌های فرار و نهایتاً کابوس‌های شبانه محدود می‌شد و هیچ بچه‌ای، واقعیتِ نیستی، نبودِ عزیزان و مرگ‌ِ همبازی‌هایش را تجربه نمی‌کرد.