شاید من موقع مناسبی رو برای خوندن این کتاب انتخاب نکردم، یا شاید تصور اشتباهی داشتم، یا شاید مشکلات نگارشی و ویرایشی نسخه‌ی الکترونیک طاقچه  اذیتم کرد، اما دوستش نداشتم :(
        

          تو دفتر انتشارات‌ ایران بان بودم و
در مورد رویاپردازی از خانم شکوفه صمدی(مروج کتاب نوجوان) سوال کردم و خواندن این کتابو بهم پیشنهاد داد.
        

          استارگرل، دختری متفاوت با تمام آدم‌هایی که می‌بینند، کسی که موقع تولد هر کس (چه دوستش، چه کسی که ازش متنفره) با گیتارش آهنگ میزنه و براش تولدت مبارک می‌خوانه، کسی که ظاهرش ساده و در عین حال عجیبه و همه رو به تعجب وا میداره. که چقدر شخصیت قشنگیه و چقدر کتاب دل‌نشینی بود.
تنها مشکلی که باهاش داشتم ترجمه‌ش بود. نه که بد بوده باشه، صرفاً مشخص بود که اگر به زبون اصلی خوانده بشه، راحت‌تره برای آدم.
        

          چرا نمی‌تونی عادی باشی؟
چرا می‌خوای متفاوت باشی؟
چرا آرایش نمی‌کنی؟
چرا تتو نمی‌کنی؟
چرا بوتاکس نمی‌کنی؟
چرا؟ چرا؟ چرا؟
...
چقدر از این سوالا براتون آشنا هست
عادی بودن یا متفاوت بودن مسئله اینست!!!
اصلا شما عادی هستید یا متفاوت؟ 
تا حالا همرنگ جماعت شدید؟ چه احساسی داشتید؟
تا حالا بدون چشم‌داشت کاری برای‌ خوشحالی دیگری انجام دادید؟ 
‌
اوایل داستان یکم گیج بودم و نمی‌فهمیدمش ولی از اواسط داستان دیگه کاملا با تمام وجودم دختر ستاره‌ای رو درکش میکردم و بسیاری از خاطراتم رو برام بالا آورد از مواقعی که همرنگ جماعت نشده بودم و برچسب متفاوت بودن خورده بودم😔
دلم میخواد جلد دومش رو بخونم و ببینم عاقبت این عشق چی میشه

راستی فیلمی که سال ۲۰۲۰ ساخته شده بود رو هم دیدم خیلی خلاصه بود اصلا دوستش نداشتم.

‌
        

          فقط به خاطر این بهش پنج ندادم که معلوم باشد جلد دویش را بیش تر دوست می دارم! وگرنه که پنج. پنج و بیشتر از آن.
        

          مشکل معجزه‌ها اینه که زیاد طول نمی‌کشن...




× مرسی از کیمیا. :)
        

          خیلی از فیلمش دوست داشتنی تر و به نسبت غنی تره! اگر فیلمش رو دیدید و تجربه ی خوبی نداشتید ازش
 بازم به نظرم بد نیست به کتابش یه شانس بدید شاید خوشتون اومد... 
        

          جز اولین کتاب های که خوندم و یک جای خاصی در قلبم داده 
عاشق کتاب و احساساتی که فقط با کلمات میشه لمس کرد بشم 
        

          واقعا محشر و زیبا و شاعرانه و پراحساس بود
        

          بد نیست ولی مشکلات ویراستاری و ترجمه لذت خواندن این کتاب رو تا حدی برای من کم کرد. و به نظرم نویسنده در پرداختن به شخصیتی که خیلی خوبه و استاره موفق نبوده در نگاه من اون فقط شخصی بود که حریم خصوصی براش مسئله ای بی اهمیت بود و خب این خیلی جالب نیست
        

          خوندمش برای بار دوم.


__________________________


آدم های ستاره ای کمیاب و نادرن.اگه بتونی یکی از اونا رو ببینی خیلی خوش شانسی.

و من در حسرت دیدن آدم های ستاره ای .....
        

          امتیاز و مرور باشه بعد اینکه باخودم سرش به نتیجه رسیدم!

فعلا فقط می‌تونم بگم اگر الکترونیکی خوان هستین، سراغ نسخه‌ی پر از غلط طاقچه نرین و از فیدیبو کتاب رو بخونین که قیمتش هم بهتره.
        

          فکر نمی کردم دوستش داشته باشم. برای همین به عنوان آخرین کتاب دوره ی امتحانات شروع به خواندنش کردم:)
خوب بود. بچگانه نبود. خسته کننده نبود. لوس نبود. ( همه ی انتظاراتم قبل خواندن کتاب:))
خیلی آشنا بود...
من فقط اگر در زندگی یاد بگیرم که "یک چیزی" مهم تر از نظر دیگران است، تمام پله های کمال را طی می کنم!

 ...گفت: "ما کجا بودیم؟"
"اعتبار و افتخار پیدا کردن؟"
"که چی؟"
"خوب اعتبار پیدا کردن خیلی عالیه."
پره های چرخ عقب دوچرخه اش پشت پرده ی دامن بلندش می چرخید. استار گرل مثل عکسی شده بود که متعلق به صد سال پیش باشد. چشم های درشتش را به طرف من برگرداند. گفت:"نه بابا!"
        

          کتاب جالب بود.
بد نبود برای کسی که کتابی برای خوندن نداره خوبه.
ارزش خوندن داشت با کتاب هایی که قبلا خوندم فرق داشت
        

          این کتاب رو خیلی قدیم خوانده بودم. فکر میکنم در زمان نوجوانی (دوران راهنمایی) بود. از همون موقع غمی که درون استارگرل توسط لئو بهش منتقل شد به من هم منتقل شد.
جدیدا خیلی یادش می‌افتادم. با کوچکترین چیزها. مثل پیرهن گل‌گلی، آفتابگردون، سنگ و ساز Ukulele.

به دور از کلیشه مینویسم؛
استارگرل کسی بود که همرنگ جماعت نبود، خودش بود، از کودکی خودش رو شناخته بود و این رو دوست داشت. از کودکی کسی جلوش رو نگرفته بود، کسی مجبورش نکرده بود شبیه بقیه باشه، کسی با دیگری مقایسه‌ش نکرده بود که بخواد تغییر کنه، تا بخواد همرنگ جماعت بشه تا بقیه ازش خوششون بیاد.

حتی عالی‌جناب سگوآرا هم به لئو گفت: مهر و محبت چه کسی برای تو بیش‌تر اهمیت دارد، مهر و محبت استارگرل یا دیگران؟
و به نظرم حق با عالی‌جناب بود.

چون انسان همیشه بین دو راهی قرار میگیره. دو راهی هایی که یا باعث پشیمونی انسان میشه یا باعث رستگاری انسان. 

لئو همرنگ جماعت بود. دوست داشت همه دوسش داشته باشن و طرد نشه. ولی استارگرل به طرد شدن اهمیت نمیداد. استارگرل به خودش، فقط و فقط به خودش اهمیت میداد و البته دایره‌ای از افراد نزدیک بهش که بهشون علاقه داشت. اون براش مهم نبود هیلاری ازش خوشش نمیاد، براش مهم نبود نظر بقیه درمودش چیه. ولی براش مهم بود لئو ازش خوشش بیاد. پس دوباره تغییر کرد. تغییری که شاید به دل خودش خوش نیومد.

در نظرم ما هم استارگرل هستیم، ما لئو هستیم. فقط درجاتمون فرق داره.

انسان‌ها همیشه تغییر میکنند؛ یا به سمت خوبی‌ها یا به سمت بدی‌ها. 
نمیگم استارگرل به سمت بدی‌ها تغییر کرد ولی اون از خودش بودن فاصله گرفت. بخاطر لئو.

اگر قرار هست تغییر کنیم باید این تغیرات با تفکر انجام بشه. باید بفهمیم این تغییر چه منفعتی برای چه کسایی داره. آیا این تغییر باعث میشه از خودمون فاصله بگیریم یا به خود حقیقیمون نزدیک تر بشیم.

توی این دنیای دوروزه خیلی چیزها هست که باید بهشون توجه کنیم فقط برای اینکه از خودمون حفاطت کنیم.