لطیف و طناز :)
سه داستانکِ
                    ترس، آرزو،  آقای‌باکلاه و آقای‌بی‌کلاه 
مرا به خود فرو برد و در خود نگه داشت....
        

          عالی درجه یک فوق العاده از این نویسنده هرچه دیدید بخوانید
        

          "یک در قدیمی کهنه، چند بار به هم میخورد؟ 
فرق میکند؛ تا شما چقدر آن را محکم به هم بزنید.
در یک قرص نان، چند پاره وجود دارد؟ 
تا شما چقدر آن را کوچک ببرید.
در یک روز چقدر خوبی وجود دارد؟ 
همان اندازه که خوب زندگی میکنید.
در وجود یک دوست، چقدر محبت وجود دارد؟ 
همانقدر که شما به او محبت میکنید."

کتاب از داستانهای کوتاه این چنینی تشکیل شده. بعضیاشون بامزه و بعضیاشون آموزنده هستن. به سن ربطی نداره و هر سنی باشید ممکنه این کتاب رو بپسندید.
        

          یک کتاب کوتاه اما واقعا پرمفهوم، لذت بردم از خوندنش!
        

          بسم الله. 

پیش از هر چیز:
واقعاً نمی‌فهمم که چرا کانون پرورش فکری در صفحه‌ی نخست این کتاب نوشته: "گروه سنی کودک +۱۱" (بگذریم که بخش بزرگی از سن‌گذاری‌هایش را نمی‌فهمم!)
به‌نظرم این کتاب محدودیت سنی ندارد. بخشی از نکات طنزآلودش را احتمالا کودک زیر ۱۱ سال چندان متوجه نمی‌شود، اما نکته‌ی منع‌کننده‌ای هم وجود ندارد. 

شامل ۲۴ ماجرا/روایت (حکایت؟!) است که یک‌دست نیستند. برخی‌شان بسیار خنده‌دار و برخی‌شان بسیار آموزشی‌اند.
من ماجراها را در پنج دسته جا داده‌ام که دو دسته را دسته‌های موفق می‌دانم، دسته‌ی "بامزه و خنده‌دار" و دسته‌ی "بینابین نصیحت و خنده". شانزده ماجرا /روایت در این دو دسته قرار گرفته‌اند. این یعنی ۲/۳ (دو سومِ) کتاب، موفق است. (و امتیازش می‌شود سه و یک‌سوم ستاره! نه سه ستاره.)
می‌دانیم که این مرزگذاری نسبی است و به این معنی نیست که مثلا ماجراهای دسته‌ی بامزه و خنده‌دار از هرگونه آموزش غیرمستقیمی بی‌بهره‌اند. نه! صرفا "خنده‌دار"بودن‌شان می‌چربد. و قس علی هذا.
این‌ها را در دسته‌ی بامزه و خنده‌دار گذاشته‌ام:
در تاریکی
بیمار
کلاه تنگ و احترام زیادی
بچه‌ی تنبل
به دنبال گم‌شده
تاب
دارکوب
دعای قبل از خواب کودک خودخواه
آقای باکلاه و آقای بی‌کلاه
اتاق به هم ریخته
دوستی

و در دسته‌ی بینابین نصیحت و خنده:
چه‌قدر؟ چند؟
اگر دنیا دیوانه بود
تیر
پسر کوچولو و پیرمرد کوچولو
غریبه‌ی بی‌چاره


شما با این کتاب چه‌گونه برخوردی داشته‌اید؟
        

          تو20دقیقه می‌شه تمومش کرد و البته لذت برد...
بعضی از داستانارو متوجه نشدم اصلا ولی کلیت کتاب طنز خوبی داشت...
داستان مورد علاقه من هم داستان  "به دنبال گم شده بود:

مادرم گفت: «اگر سرت را محکم نگه نداری گمش میکنی.»
امروز انگار همین طور شد.
عصر که با پسرخاله ام بازی میکردم
زمین خوردم و سرم قل خورد و رفت. رفت و رفت تا از نظرها ناپدید شد
حالا نه میتوانم دنبالش بگردم چون چشمهایم آنجاست.
نه صدایش میتوانم بزنم چون دهانم آنجاست.
تازه صدایم را هم نمیشنوم چون گوشهایم آنجاست.
حتی نمیتوانم به او فکر کنم. چون مغزم آنجاست.
پس همان بهتر که چند لحظه ای
روی این سنگ بنشینم
و استراحتی بکنم...
        

          شعر کوتاه جالب 
به زبون بچگونه و طنز اما مربوط به مشکلات الانی 
        

          معرفی‌نامه
آقای باکلاه و آقای بی‌کلاه، داستانی کوتاه و مصور به قلم و تصویرگریِ «شل سیلوراستاین» نویسنده‌ی امریکایی‌ست که تخصصش نوشتنِ داستان‌‌های کودکانه و طنز برای نوجوانان است.

تشکرنامه
از دوستِ عزیزی که همانندِ دفعات قبل با معرفی کتاب‌هایی از این دست منجر به این می‌گردد که لحظاتی هرچند کوتاه لبخند را تجربه کنم، صمیمانه تشکر می‌کنم.

نظرنامه
روی جلد کتاب عبارتِ «مختص سنین +11» قید شده و همین یعنی برای من که آخر فروردین ۳۲ ساله می‌شوم هم خواندنی‌ست ;)
مگر خندیدن و لذت بردن فقط برای بچه‌هاست؟
چرا خود را محدود کنیم؟
مگر وقتی کودک بودیم آرزو نمی‌کردیم که بزرگ شویم؟ حالا که بزرگ شدیم آیا تهِ دلمان چیزی جز آن خنده‌های از تهِ دلِ دنیای کودکی می‌خواهد؟
پس چرا که نه؟!؟
بخوانید و لذت ببرید.

نقل‌قول نامه
"در وجودِ یک دوست، چقدر محبت وجود دارد؟
همانقدر که شما به او محبت می‌کنید."

"آه، ای غریبه‌ی بیچاره! وقتی از گرسنگی به گریه می‌افتی، چه می‌کنی؟
از آسمان و از پف‌های ابرها برای خود نیمرو درست می‌کنم،‌ آقا.

آه،‌ای غریبه‌ی بیچاره! وقتی سوز و سرما از تپه‌ها می‌اید، چه می‌پوشی؟
با آرزوهای رنگین، با نرگس و نسرین برای خود لباس گرم می‌دوزم، آقا.

آه، ای غریبه‌ی بیچاره! وقتی دوستت بار سفر می‌بندد، چه می‌کنی؟
آه،‌تنها آن‌وقت احساس می‌کنم که بیچاره‌ام، آقا."

کارنامه
خواندم و لذت بردم اما نه در حدی بود که ۵ستاره بهش بدم و نه در حدی بود که بهش ۳ستاره بدم، اصولا چنین داستان‌هایی را برای خوب شدنِ حالِ دلم می‌خوانم هرچند برای مدتی کوتاه وگرنه ستاره دادن یا ندادن هیچ اهمیتی ندارد.
        

           من  کتاب را دوست دارم.   چرا؟     چون من  عاشق  داستان ها و کتاب های خنده دار هستم. 
و این کتاب هم بامزه و خنده دار و عجیب است .🥸🤡🤓
این کتاب ۲۴ قسمت  بامزه دارد.
من فکر می‌کنم  مناسب سن ۷ تا ۹۹ است.😄       خوبه یا نه؟
من فکر می کنم   این کتاب ( آقای با کلاه و آقای بی کلاه )  بهترین و مهم ترین کتاب دنیا  است ! 📚
 این کتاب مثل  کارتون های مستربین  است😂🤣 
آیا می دانید ؟ شل سیلورستاین  سال ۱۹۹۹ میلادی در گذشت 😭🥺   این نویسنده  بیش تر از ۱۵ کتاب  نوشته است.
        

          یک کتاب طنز با داستان های کوتاه و خلاقانه
که بامزه بود واقعا
فکر میکنم برای هفت سال به بالا قابل فهم باشه که بستگی به سطح درک کودک هم داره البته.
        

          یه کتاب فوق العاده برای تقویت خلاقیت و قدرت تصویرپردازی ذهنی کودکان. 
البته خوندنش برای ما آدم بزرگ ها شاید لذت بخش ترباشه :-)
        

          کتابی کوتاه و پر از حس خوب و طنز 
این کتاب رو می تونین تو چند دقیقه بخونین اما توی همون چند دقیقه کلی درک و فهم پیدا کنید و بخندید .
شاید گاهی نیاز باشه با خوندن این نوع کتاب ها وارد دوران شاد تری بشیم 
        

          همه‌ی کتاب جالب نیست اما همان چند تایی را که دوست داشتم آنقدر دلچسب بودند که کتاب را دوست داشته باشم.
        

          داستان‌های کوتاه و طنزی که آدم را به فکر فرو می‌برد.
        

          خریده بودم که برای خواهر کوچیکترم بخونم
دیدم زده مثبت ۱۱ سال
خودم خوندم:*)
واسم جالبه که داستان های بچگونه گاهی بیشتر بهم تلنگر میزنن
مثل همین ترس که عکسشو گذاشتم...
        

          شبیه کتاب جوک بار است 
کلی جوک های طنز  در یک کتاب ! 
        

          یه کتاب خیلی کوتاه که خوندنش تایم زیادی ازتون نمیگیره و شامل چند داستان کوتاهه.
بعضی داستانا خیلی سطحی بودن و حتی ممکنه از قبل جایی خونده باشید
اما بعضی داستاناش با وجود کوتاه بودنشون آموزنده بودن و  در کل  لذت بردم

        

          دوستی......
        

          خیلی گوگولی کوتاه و با مزه بود هم همه داستان ها هم تصویرگری. 
داستان آقای با کلاه و آقای بی کلاه برای من تداعی کننده این شعر بود 
یک نفر نان داشت اما بینوا دندان نداشت
آن یکی بیچاره دندان داشت اما نان نداشت

        

          کسی هست که لطافت و طنز و شیرینی داستانک‌های شل سیلور استاین رو تجربه نکرده باشه؟ 
داستانک «بیمار» واقعا بی‌نظیره