قشنگ بووود
به خودم توی سن ده،یازده سالگی که فکر میکنم بنظرم میاد اگر این کتابو توی اون سن میخوندم واقعا برام جذاب و  الهام بخش می‌بود و کلی باهاش حال میکردم.
      

        این کتاب رو برای جناب همسر خریداری نمودم اما پیش از اینکه ایشون حتی یه صفحه اشو بخونه من تمومش کردم؛یعنی اینکه به نام اوشون بود ولی به کام بنده😁
حقیقتا خوندن روایت آدم های مختلف در مورد یک موضوع واحد به شدت برای من جذابه، انگار دید وسیعی بهم میده،حتی با وجود اینکه با خیلی از گفته ها موافق نباشم یا زاویه ی دید اون آدم رو در رابطه با اون موضوع دوست نداشته باشم؛
اما خب همیشه دونستن اینکه چی تو ذهن بقیه آدما میگذره برام لذتبخشه و تنها چیزیه که کنجکاوی منو تحریک میکنه.
در آخر اکثر روایت ها معمولی بودن(به جز روایت آخر که تا یه ساعت بعدش بغض و گریه داشتم) و تجربه ی قبلیم در خواندن مجموعه کآشوب و چهار جلدی بعدیش به شدت جذاب تر و پربار تر بود؛البته خب تفاوت سوژه زمین تا آسمون بوده که حتما بی تاثیر نیست.
ولی برای تازه باباها(ی تاکید میکنم کتابخوان) هدیه بگیریدش که حتما براشون مفید خواهد بود.
      

        فقط بعد از خوندن چند صفحه از این کتاب متوجه شدم که آنی شرلی خون‌َ‌م دیگه زیادی شده و باید این بازی کثیف هی پشت سرم هم خوندن این مجموعه رو تموم کنم.
اما خب از اونجایی که دوست نداشتم نصفه رهاش کنم،سعی کردم از آشنایی با فرزندان آنی و غرق شدن در دنیای کودکانه اشون لذت ببرم و کمی تا قسمتی هم موفق شدم.
دو جلد بعدی رو فعلا به امان خدا میگذارم تا هر وقت که آنشرلی خون‌م کم شد برم سراغشون.
      

        ضدحالی که جلد قبل به من زده بود در خوندن این جلد هم همراهم بود؛
و فقط وجود شخصیت  های جذاب کاپیتان جیم و دوشیزه کورنیلیا  باعث شد که بتونم ادامه بدم و این جلد رو هم بخونم و به پایان برسونم.

      

        این جلد برای من سم خالص بود.
شما فکر کن آنی شرلی به روستایی دور از اونلی برای معلمی میره و طی یکسری نامه اتفاقات و کلا روزمرگی هایی که در اون روستا داره برای نامزدش تعریف میکنه،اون هم با توصیف ریزترین جزئیات از خانه و طبیعت و آدم ها و سروشکلشون و احساساتی که تجربه میکنه و...
که برای من به شدت طاقت فرسا بود و خیلی از صفحات رو سرسری رد میکردم.
چقدر توی این جلد به ظاهر آدم ها،به چشم و ابرو  و مدل مو و لباساشون و  توجه شده بود اونقدر که حالم بد میشد از این میزان ظاهربینی که شخصیت آنی و بقیه شخصیت ها توی این جلد تجربه میکنن.
نظرات باقی دوستان رو که میخونم بنظرم میاد انگار من خیلی بی ذوقم که نظرم در مورد این مجموعه اینطوریه اما واقعا نمیتونم کاریش کنم شما به با ذوقی خودتون ببخشید.(:
      

        وضعیت کسل کنندگی این جلد کمی بهتر از جلد قبلی بود،اونم به خاطر اینکه آنی به دانشگاه میره و تو یه خونه ی جدید با  همخونه های دختر زندگی میکنه و همین تعدد شخصیت های دختر یه تنوعی به کتاب میده؛
 علاوه بر این آنی یه رابطه ی عاشقانه رو هم تجربه میکنه که درسته به نتیجه نمیرسه و در نهایت به عشق بچگی خودش میرسه اما خب اندک هیجانی که به کتاب میده خوب و مطلوبه و  ریتم کتاب رو از یکنواختی درمیاره.
      

        ایشون که جلد دوم این مجموعه باشن به مراتب از جلد اول کسل کننده تر بود؛
مسئله ای که خیلی تو این جلد توجهمو جلب کرد این بود که آدمای معمولی و آروم که اهل خیالپردازی نیستن  به عنوان آدمای کسل کننده معرفی میشن و این بنظرم واقعا بده حتی یه جاهایی بهم برمیخورد😐و خب ممکنه مخاطبی که با سن کم این کتاب رو میخونه و خیلی خیال‌پرداز نیست احساس کمبود بکنه و این مسئله براش بد جابیوفته.
با وجود یه سری نکات منفی اما نمیشه از این نکته غافل شد که قلم نویسنده اونقدری که خواننده رو نسبت به شخصیت آنی وابسته و برای خوندن ادامه اتفاقات و سرنوشتش کنجکاو کنه،جذاب و قوی هست.
اما خب این جلد یه خوبی  هم داشت اونم اینکه آنی کمتر حرف میزد😁
      

        از یه جایی به بعد در حین خوندن کتاب همش با خودم میگفتم اینکه یه کتابی نوشته بشه که هیچ چیز خاصی به خواننده اضافه نکنه هم نیاز به استعداد داره خداوکیلی🫠
راستش این کتاب که همیشه از دور خیلی برام جذاب بود،از نزدیک خیلی ضعیف ظاهر شد؛انتظار داشتم یه چیزی در حد جین ایر باشه ولی در اون حد هم نبود،نه قلم نویسنده نه محتوا و نه موضوع...
فکر میکنم قوه ی تخیلم کاملا تحلیل رفته باشه چون قسمت اعظم کتاب که به توصیف مناظر و خونه ها و طبیعت میگذشت رو نمیتونستم تصور کنم،فقط شانس اوردم که سریالش رو دیده بودم و فقط با فکر کردن به فیلم میتونستم تو ذهنم بیارمشون ولی خب خود سریال هم با محتوای کتاب تفاوت های فاحشی داشت و خیلی چیزا بهش اضافه شده بود و کتاب به شدت محتوای تمیزتر و باادب تری نسبت به سریال داره و احتمالا برای پیشنهاد به نوجوان ها کتاب جذاب و بی خطری خواهد بود.(البته‌ به شرطی که قرار نباشه از شخصیت ها و رفتارهاشون الگو بگیرن که در این صورت بنظرم یکم اوضاع خیط میشه😁)
در آخر فکر میکنم اگر در نوجوانی خوانده بودمش بیشتر ازش لذت میبردم ولی با همه‌ی این تفاسیر باز هم از خوندنش لذت بردم و جلد های بعدی رو هم میخوام بخونم؛قرار نیست که همیشه کتاب ها رو به نیت یادگیری خوند،گاهی صرف لذت بردن هم برای خوندن یه کتاب میتونه دلیل کافی باشه(:
      

        موضوع کتاب به شدت خوب و لازمه ی جامعه ی زنان امروزه 
و حرفای جدیدی هم میزنه اما شیوه ی طرح بحث رو دوست نداشتم حقیقتا،حس میکردم آقای عباسی با چوب وایساده بالاسر منِ مخاطب و میگه همینی که من دارم میگم و لاغیر(دوست نداشتم این حسو داشته باشم ولی دارم🥲)
البته قسمت پرسش و پاسخ به دلیل قرار دادن نظرات و پرسش های مخالف یکمی فضا رو تعدیل میکرد اما بازم یکسری حرفاشون تو کت من نرفت که نرفت...
      

        
راستش اگر به خودم بود هیچوقت این کتاب رو نمیخوندم و سمتش نمیرفتم چون بنظرم میاد دوران اوج ماهواره دیگه گذشته و کمتر کسی با وجود رسانه های موجود در تلفن همراه سراغش بره
اما خواندش خالی از لطف نیست و برای بعضی که هنوز نگاه ساده انگاره ای به ماهواره و تبعاتش دارن میتونه مفید باشه.
بخش های ابتدایی کتاب کمی اطلاعات تکراری داشت درباره  پشت پرده شبکه های ماهواره ای که همه بارها شنیدیم ولی بخش های بعدی که علل گرایش به ماهواره بررسی و نقد شده و برای رهایی از اعتیاد به ماهواره راه حل هایی داده شده بود،برای من مفید بود و بنظرم میشه این مطالب رو به استفاده از ابزارهای جدید رسانه ای هم تعمیم داد.

      

        ای کاش کودکان رو به جرم اینکه فقط جثه ای کوچکتر از ما دارند و عدد سن‌شان کم‌تر ما شمرده میشود قربانی نکنیم
قربانیِ پیش فرض های ذهنی غلط و عقده ها و خودخواهی هایمان
در این کتاب با کودک پنج،شش ساله ای آشنا میشیم که همه زه‌زه صداش میکنن
کودکی به غایت شیطون و در عین حال با قلبی به شدت مهربون با احساسات پاک و خالص،  و خیالاتی و در عین حال به شدت منطقی
و بیشتر کتاب روایت صحبت کردن زه‌زه با درخت کوچک پرتقال حیاط خونه شونه
اتفاقاتی که طی کتاب برای زه‌زه میوفته به خوبی مارو به اهمیت محبت کردن به کودکان متوجه میکنه
طوری که وقتی زه‌زه محبتی رو که از اعضای خانواده دریافت نمیکنه، از یه آدم غریبه دریافت میکنه به سرعت جذبش میشه و از بچه ای شیطون و خرابکار به یه بچه ی آروم و سر به زیر تبدیل میشه
کاش همه‌ی ما تمرین کنیم و بتونیم که مثل آقای پرتوگا  انقدر قشنگ کودکان رو درک و بهشون محبت کنیم.
برای من نیمه ی اول کتاب جوری که انتظار داشتم جذاب نبود ولی خب از بخش دوم به شدت جذاب شد جوری که یه نفس خوندمش و واقعا با احساسات و دنیای زه‌زه همراه شدم.
ترجمه‌‌ی خانم کردبچه اما بنظرم خوب و بدون اشکال و روان نبود.
یک فیلم سینمایی هم با نام My sweet orange tree از این کتاب ساخته شده که من دوستش نداشتم و بنظرم اصلا نتوانسته بود زیبایی این کتاب رو به تصویر بکشه.
      

        کتاب را که شروع میکنی به خواندن با خودت میگویی چه ایده‌ی جالبی؛آدمک های چوبی که گونه‌شان اسم خاصی دارد و در دهکده ای زیر نظر خالق‌شان زندگی میکنند و شخصیتی به نام "پانچلو" که قرار است با تجربه هایش همراه شویم  و همراه با او چیزهای خوبی یاد بگیریم؛
همه چیز خوب پیش میرود تا میرسیم به جایی که پانچلو میرود پیش خالق و باهم گفتگو میکنند اینجاست  که مات و مبهوت میشوی و با خودت میگویی وای چقدر زیبا،چقدر دقیق،چقدر جذاب این نويسنده رابطه‌ بین خالق و مخلوق را ترسیم کرده و تو در پایان داستان چه بخواهی، چه نخواهی به این نتیجه میرسی که تنها رضایت خالقت مهم است و تو واقعا بی نظیری چون خالقت تو را اینگونه خواسته(:

نکته۱:راستش نمیدانم اینکه خالق را در هیئت یک انسان نشان داده بابت غرض خاصی بوده یا اینکه میتواند موجب کج فهمی در ذهن کودکان بشود یا نه و این مسئله ایست که باعث میشود به کتاب پنج ستاره ندهم
نکته۲:جلد های دیگری هم از این مجموعه با موضوعات متفاوت  موجود است که به خوبی کودک را با ارزش های مهم انسانی آشنا می کنند،و فکر میکنم برای کودکان بالای ۹ سال قابل فهم باشند.
      

        این کتاب ادامه جلد ششم مجموعه دیگرِ ما هست 
و خب به خاطر رواج بازی های رایانه‌ ای در زندگی امروزه و عمق تاثیری که در روح و روان افراد جامعه اعم از خردسال و بزرگسال میذاره بنظرم میشه چندین و چند کتاب درموردش نوشت.
در این کتاب به صورت جزئی تر به پیامد های مخربی که بازی های رایانه ای روی جسم،روح و روان،تربیت و ارتباط کودک ما  با خودش،خدا،مردم،طبیعت و حتی شیطان دارد صحبت شده و بازی های بیشتری هم مثال زده شده اند.
و بعد به ویژگی های بازی های رایانه ای که سبب همه گیر شدن این پدیده شده،اشاره شده و در بخش آخر هم راه حل هایی برای رها شدن از این بازی ها گفته شده، که باز هم بنظر من کافی نبود و میتوانست جزئی تر باشد.
به هرحال خواندن این کتاب برای همه پدرومادرهای این زمانه لازم و ضروریست.

      

        یک کتاب طنز با داستان های کوتاه و خلاقانه
که بامزه بود واقعا
فکر میکنم برای هفت سال به بالا قابل فهم باشه که بستگی به سطح درک کودک هم داره البته.
      

        حقیقتا دوست داشتنی بود🥹
چقدر دوست داشتم تلاش و خستگی ناپذیری پیرمرد،
حرفاش با خودش، 
و احساسات خاصش در نقطه های اوج داستان رو🥲
ترجمه ای که من خوندم ترجمه ی آقای دریابندری که همه ازش تعریف میکنن نبود اما باز هم لذت بردم 
و اگر اون ترجمه رو هم پیدا کنم حتما برای دومین بار این کتاب رو خواهم خوند.