آبی‌ها؛ معجونی کوتاه از تاریخ و عشق

روان، ساده، خوش‌خوان، پرکشش، نُقلی و جمع‌وجور، همه‌ی چیزی است که می‌توان برایِ این رمانِ تاریخی نوشت. البته وقتی اسمِ سعید تشکری را رویِ یک رمان می‌بینید، می‌توان ربطی هم به امام رضا(ع) در آن پیدا کرد. پس این کتاب را مانند برخی کتبِ دیگر این نویسنده، تاریخی ـ آئینی می‌توان نام گذاشت.
شاید خلاصه‌اش این باشد «سرگذشتِ یک پزشکِ رومی که هارونی‌ها دنبالش هستند و او دوست‌دارِ امام رضا(ع)...».
بیشتر نوشته‌هایی که پیرامونِ امام رضا(ع) خوانده بودم، به دورانِ مأمون اشاره داشتند. اما اینجا به دورانِ سال‌هایِ آخرِ هارون و امام رضا(ع) پرداخته است. بدونِ اینکه خودِ امام مستقیماٌ وارد رمان شوند. امام و اتفاقاتِ مرتبط به امام در سایه است و این دستِ نویسنده را برایِ تخیل باز گذشته است.
البته در نوشته‌هایِ آئینی، این مشکل(به نظرِ من) وارد می‌شود که زبان و نثرِ داستان کمی شعاری می‌شود. البته این تاریخی بودنِ کار نیز برمی‌گردد. البته در نوشته‌ی تشکریِ نثرِ داستانی بر نثرِ غیرداستانی غلبه داشت. پیش از این در رمان «بار باران» از همین نویسنده، هنرنمایی او را دیده بودم.
این داستان کتابِ دومی نیز دارد که هنوز نخوانده‌ام.
خدا رحمت کند نویسنده‌ی تازه درگذشته را.
        

          داستان کتاب برهه‌ای از زندگی زکریای طبیب است. پزشکی که در زمان هارون الرشید زندگی می‌کرد و علم بالایی داشت. طبیبی که هارون برای مداوای مرض لاعلاجش به دنبال او بود.
ولی زکریا به دنبال کسی دیگر است. او از امام مسلمانان زیاد شنیده است و حالا راهی مدینه است تا امام رضا(ع) را ملاقات کند. ولی برای رسیدن به این هدف  مشکلات زیادی سر راه اوست.
قسمت جالب این کتاب برای من، سفر حضرت معصومه و حوادث این سفر تا شهادت ایشو ن بود.
        

          مجموعه دوجلدی «آبی‌ها» توسط مرحوم سعید تشکری نوشته شده است و انتشارات به‌نشر آن را به چاپ رسانده است. نویسنده در این مجموعه دو جلدی کوشیده است تا زندگی یک طبیب مسیحی را در زمان هارون‌ الرشید توصیف کند که شیفته امام رضا(ع) شده است.  در جلد اول، این طبیب مسیحی که یک راهب نیز هست، از شهر اقامت خود به دربار هارون فراخوانده می‌شود و ماموران هارون او را به سمت کاخ هارون می‌برند. این طبیب از سخنان ردوبدل شده میان این مأموران با امام رضا(ع) آشنا می‌شود و شیفته او می‌گردد. او با فریب مأموران، از آن‌ها می‌گریزد و خود را به امام رضا(ع) می‌رساند. جلد دوم این مجموعه، در خصوص آشنایی و اسلام آوردن این طبیب مسیحی است که فضایی کاملاً عرفانی و احساسی برای خواننده پدید می‌آورد.
        

          اصلا خوشم نیومد. دومین کتابیه که از تشکری می‌خونم و نمی‌دونم چرا انقدر ازش تعریف می‌کنن.

جملات طولانی بیهوده داره، خیلی راحت میشد کوتاهشون کرد. اشکالات دستوری بعضا دیده میشه. 
در طول داستان، زاویه دید بیخودی عوض میشه. هر چهار زاویه دید رو هم داره. هیچ اسلوب و الگویی هم نداره این زاویه‌دیدها و تغییرشون که بگیم خب برای فلان شخصیت این زاویه دید رو عوض کرده.

داستان کشش خاصی نداره. زکریای طبیب فرت و فرت عاشق میشه، اونم بی‌دلیل.  گویا یه سه‌گانه است اما تو این کتاب اول که دلیل نامگذاری کتاب هم مشخص نشد.

در هر حال، ابدا توصیه نمی‌کنم. انگیزه‌ای هم ندارم این سه گانه رو تموم کنم. 

اون یه ستاره رو هم به این دلیل دادم که شخصیت اصلی یه جا ترسیده بود و داد زد یا علی بن موسی الرضا. حسش قشنگ بود. همین. تنها نقطه جذاب کتاب!

        

          کتاب«آبی‌ها» نوشته زنده‌یاد سعید تشکری، يك داسـتان بلند تاريخي دربـاره پزشکی مسیحی به اسم زکریای رومی است که در زمان هارون‌الرشید زندگی می‌کند و تلاش دارد برای عرض ارادت و شاگردی به محضر امام هشتم شیعیان برسد. زکریای رومی برای دیدن امام رضا(ع) سختی‌های فراوانی را تحمل می‌کند، تا به پیشگاه پیشوا و الگوی کامل زمانه خود تشرف یابد. 
داستان با نثری ساده وقایع، لحظات شیرین وصال، اوضاع زمانه و دوران زندگي امام رضا(ع) را به نمایش می‌گذارد.
آبی ها دو جلد دارد : کتاب اول، کتاب دوم.  انتشارات به نشر این داستان را در یک مجلد با همین اسم، ویژه پویش مطالعاتی آبی ها چاپ کرده است.

اگر به داستانهای دینی و  هم عاشقانه علاقمندید این کتاب را برای مطالعه پیشنهاد می کنیم.
        

          آبی‌ها...
تمام مدت مجذوب کلام هوشمندانه و مملو از عاطفه‌ی جناب کاتب امام‌رضایی بودم.
به یک‌بار خواندن که حتما می‌ارزد.
دوستان نویسنده هم به نظرم می‌توانند برای قوت قلم خود، روی  نثر منسجم و عزتمند و مستقل این کتاب ساده و جلد دوی آن حساب کنند.
نمی‌شود گفت کار فاخری بود اما کار خوبِ متفاوتی بود.
نثری موزون اما ساده و بی‌حاشیه.
اصولاً زبان نوشتاری مرحوم تشکری مختص خودشان بود و شاید بشود گفت همیشه در آثارشان به نثر خود پای‌بند بودند و کتاب‌هایشان مولفه‌های اشتراکی زیادی با یکدیگر دارند.
طوری که اگر با نوع نوشتار ایشان آشنا باشید، به راحتی می‌توانید از میان متون نویسندگان، متن ایشان را تشخیص دهید.
        

          روایت قشنگی بود.
اینکه از زاویه‌ دید‌های مختلف روایت می‌کرد خیلی جذاب بود.
        

          بسم الحق؛
۱. کتاب را از دختر «زنده‌یاد سعید تشکری» خانم «نگار تشکری» هدیه گرفتم، مزین‌شده به دست‌خط نویسنده در ابتدای کتاب. از همین تریبون از ایشان سپاسگزاری می‌کنم و برای پدرشان آرزوی  آرامش و آمرزش دارم.

۲. اسکلت‌بندی رمان به نظرم بدک نبود. اما... امان از نازک‌کاری‌ها که پدرم را درآورد تا تمام شد: جملات گنگ و به هم ریخته (به لحاظ دستور زبان)، گاهی حتی واژه‌های جابه‌جا و زاویه‌دیدی که تقریباً در هر فصل عوض می‌شد و اعصاب و روان را سمباده می‌کشید. البته گویا چاپ دیگر این رمان که دو جلد در یک جلد است، ویرایش شده که البته چشمم آب نمی‌خورد همه‌ی این ایرادها برطرف شده باشد. (ببخشید که این بند طولانی شد 🥺)

۳. به‌کارگیری واژه‌های فرنگی آن هم در داستانی مربوط به روزگار امام هشتم، از آن کارهای زشت است که جداً باید از آن پرهیز کرد. واژه‌هایی مانند کلاس و کنترل.

۴. جلد دوم را اگر به‌صورت هدیه به دستم رسید، خواهم خواند وگرنه دنبالش نیستم که پیدایش کنم و بخرم.

۵. کاری به نویسنده‌ی مرحوم ندارم، اما از «به‌نشر» بعید بود درآوردن چنین شاهکار ویرایش‌نشده‌ای با آن طرح جلد سردستی و عنوان بدخط روی جلد.
        

          روایتی جذاب و پر کشش از سفری به سوی یار 
گاهی نرسیدن بهتر از رسیدن می‌شود 
گاهی شوریدگی در هجران و غربت هست
گاهی باید خون خود رو را به پای درختی بریزی که از سر از شاخه های آن در آوری و برای این کار مشتاقِ مشتاقی


برای ماهایی که عادت به نثر محاوره ای کردیم اندکی سخت خوان هست ولی واقعا جذاب و گیرا.
بنظرم نوجوانان دوره دوم دبیرستان به بعد براشون عالی هست.
        

          قسمتی از کتاب:
مولا فرمودند: «شیعیان ما کسانی هستند که تسلیم امرونهی ما باشند، گفتار ما را سرلوحه زندگی در عمل و گفتار خود قرار دهند، مخالف دشمنان ما باشند و هر که چنین نباشد، از ما نیست.»
کتاب تاریخی و زیبایی بود.