یادداشت زهرا پناه

        آبی‌ها...
تمام مدت مجذوب کلام هوشمندانه و مملو از عاطفه‌ی جناب کاتب امام‌رضایی بودم.
به یک‌بار خواندن که حتما می‌ارزد.
دوستان نویسنده هم به نظرم می‌توانند برای قوت قلم خود، روی  نثر منسجم و عزتمند و مستقل این کتاب ساده و جلد دوی آن حساب کنند.
نمی‌شود گفت کار فاخری بود اما کار خوبِ متفاوتی بود.
نثری موزون اما ساده و بی‌حاشیه.
اصولاً زبان نوشتاری مرحوم تشکری مختص خودشان بود و شاید بشود گفت همیشه در آثارشان به نثر خود پای‌بند بودند و کتاب‌هایشان مولفه‌های اشتراکی زیادی با یکدیگر دارند.
طوری که اگر با نوع نوشتار ایشان آشنا باشید، به راحتی می‌توانید از میان متون نویسندگان، متن ایشان را تشخیص دهید.