من این کتاب رو خوندم، به من یاد داد که فقدان و سوگ را بپذیرم و از همه مهمتر اینکه با فرد داغ دیده چه طور باید برخورد کنم.
        

          نویسنده که خودش داغ دیده اس سعی داره با خواننده همدردی کنه و بگه خیلی از اتفاقاتی که به نظر یه آدم سوگوار عجیبه، اتفاقا کاملا طبیعیه.
کتاب مفیدیه برای شناخت احساسات فردی بعد اندوهی که فرد درگیرش شده و زندگی ای که کاملا تغییر کرده. حتی خود فرد سوگوارم دیگه شباهتی به قبلش نداره و ممکنه دچار سردرگمی بشه. حتی تعدادی راهکارم میده که اون دوره اندوه راحت تر پشت سر گذاشته بشه.
فقط موقع خوندنش حس کردم خیلی این شاخه اون شاخه میره و پراکنده حرف میزنه. یکم جمع و جورتر بود بهتر بود.
        

          کتابی خاص با ارائه نگاهی خاص به موضوع فقدان و سوگ. در لحظاتی که دیگران ما را به خاطر استمرار سوگواری مذمت می کردند  نگاه کتاب در تعارض با نگاه اطرافیان نسبت به سوگ قرار داشت و...
        

          از جمله کتابهای بدرد بخور روانشناسی ... 

که تورو به این باور میرسونه که اندوه نه تنها عیب و نقص نیست بلکه جز جدایی ناپذیر زندگی انسانهاست ... 
        

          هرکسی باید بخونه تورو...اینقد زیبایی!
چقدر قشنگ حس و حالِ سوگ و غم و عشق رو توصیف کردی
و چقدر نیازت داریم ما🌱
        

          یک کتاب عالی در زمینه ی روانشناسی سوگ. نویسنده روانشناس و محقق است ولی با تجربه ی سوگ دردناک خود  تمام تئوری ها را زیر سوال می‌برد و منظری نو معرفی می‌کند.
برای کسانی که سوگ و فقدان و از دست دادن را تجربه می‌کنند این کتاب مرهم و همراه خواهد بود و به مدیریت و کنترل شرایط بحرانی کمک می‌کند 
        

          کتاب دیدگاه جالبی را نسبت به اندوه به نمایش می گذارد اینکه اندوه  مثل عشق یک احساس هست و نمی شه ازش دوری کرد من بعد از یک حادثه ای به کلی مشاور رجوع کردم راهکاراشو دقیقا مثل همین راهکارهایی که مردم توی کتاب می دن فراموشش کن به زندگیت ادامه بده بابامگه چی شده هزارتو از تو بدترند و همیشه با خودم می گفتم اونها پنو درک نمی کنن فکر می کننند حادثه کوچیکیه همیشه می گفتم واقعا مردم با این راهکارهای اینا مشکلاتشون رفع میشه و فقط مشکل از من هست  ولی وقتی این کتاب خوندم فهمیدم واقعا مشکل از اونها ست نه من
        

          همیشه که نباید حالمان خوب باشد🙂
        

          کتاب درباره کسانی که یک عزیز را از دست دادند و اینکه چطور باید با این فقدان زندگی کنند ولی چون بیشتر با فرهنگ آمریکایی مرتبط است  بردرد فرهنگ ایرانی نمیخوره ولی یک چند جا درمورد مثبت اندیشی و ذهنیت مثبت یک نقد ریزی می‌کنند که خیلی خوبه
        

          شاید فکر کنید از این انگیزشی های زرده ولی خب محتوای درست درمونی داره و واقعا کمک کننده ست. بیشتر از کسی که کتاب رو میخونه باید بگم خوش به حال اطرافیانش چون باعث میشه یه چرخه معیوب به قدمت چندین نسل متوقف بشه و حتی بتونه به اطرافیان هم سرایت کنه.
        

          "عیبی ندارد اگر حالت خوش نیست" موضوعیه که جاش تو فرهنگمون خالیه و همین موضوع باعث میشه که این کتاب فارغ از محتوا، صرفا به علت دغدغه‌ی درستی که داره توجه جلب کنه. 
اما اگر بخوام درباره‌ی محتوا بگم،
این کتاب به دید من به چهار قسمت تقسیم می‌شه. بخش اول مطالب عموما تکراری و تئوری که شاید برای فردی که در حال تجربه‌ی سوگه مفید باشه اما نمیتونه همه‌ی مخاطب‌هارو جذب کنه، بخصوص اگر دید اصلی برای انتخاب کتاب، این باشه که چطور میشه سوگ آدم‌هارو بهتر همراهی کرد.
بخش دوم بخش مورد علاقه‌ی من بود. بخشی که به دنبال اینه که ثابت کنه سوگ بخشی از زندگیه و لازمه شبیه یک چیز نرمال بهش نگاه کرد. این بخش چه برای کسی که داره با سوگ دست و پنجه نرم میکنه، چه برای کسی که در گذشته مواجه شده یا در آینده مواجه میشه پر فایده‌ست. لازم به ذکره که تو این بخش صرفا با سوگ ناشی از فقدان مواجه نیستیم و نگاه کلی تره.
بخش سوم مشخصا برای آدم‌هایی مفیده که در حال تجربه‌ی سوگن.
و بخش آخری که به نظرم میتونست ‌کاربردی‌تر هم عنوان باشه، چگونگی همراهی انسان سوگواره. به نظرم مگان دیواین به علت تجربه‌ی کاری و تجربه‌ی سوگی که داشته خوب از پس این قسمت براومده و احتمالا خوندنش بتونه باعث پیشرفت رفتاریمون بشه.

به‌طورکلی
برای کسایی که با سوگ دست و پنجه نرم می‌کنن، خیلی سودمنده و برای کسایی که می‌خوان بدونن چطور همراه بهتری باشن هم فایده داره. 
و در مجموع، خوشحالم که داریم به سمتی می‌ریم که سوگ رو بپذیریم.
"بعضی چیزها را نمی‌توان درمان کرد؛ فقط باید آن‌ها را به دوش کشید."
        

          کلا قصد داره بگه اگه کسی رو که غم زده است و به شما پناه میاره رو با خیل عظیمی از دردهای خودتون خفه نکنید... 
میگه بزارید اونا دردشونو بگن هرچند سوزناک باشه
بعدش میگه که حامی این افراد باشید.

چیز دیگه ای برای گفتن نداشت :)
        

          هر عزیزی که از دست میدهیم بار اندوهمان از دنیا سنگین تر میشود.کاش به جای انکه در مراسمات سوگواری از دست رفتگان به مهمانان بگوییم در شادی تان جبران کنیم، دنبال راهی باشیم تا در هنگامی که دوستانمان در غم از دست دادن هستند به یاریشان برویم.البته اولین گام کمک پذیرفتن سوگ آنها و تلاش نکردن برای نادیده گرفتن اندوهشان است.ما بقی راه را احتمالا خودشان نشانمان خواهند داد.کتاب دلپذیری بود البته مقداری شرح و تفصیل های تکراری در موقعیت های مشابه ملال اور بود...
        

          تشکری بی پایان به خودم مدیونم؛
به کسی که بودم،
کسی که زندگی کرد،
با اینکه نمی خواست.
        

          مفید ...
در برخورد با سوگ و فقدان عزیزان
 شاید این کتاب کمی به کار بیاید.
واقعا فرهنگ مواجهه با سوگ امری ناشناخته است .
به نقل کتاب تنها کسی که زبان فرد سوگوار را متوجه می شود فقط خود فرد درگذشته است.
        

          مگان دیواین این کتاب رو با این جمله شروع می کنه که در فرهنگ ما،(فرهنگ آمریکایی)، شیوه ی برخورد با سوگ معیوب است. 
وختی این جمله رو خوندم فکرم درگیر این شد که ما در کشورمون چه رفتاری با آدم هایی که درگیر سوگ و فقدان هستند داریم؟
از اون ها انتظار داریم بهترین مجالس رو برگزار کنند، چیزی کم و کسر نباشه، حواسشون به لیست مهمان ها باشه و .. .
فرد داغ دیده حق داره نهایتا دو ماهی ناراحت باشه، اما باید سریع به روال سابقش برگرده چون ما بیشتر از این مدت زمان تحمل نداریم آدم های ناراحت و افسرده رو دور و برمون ببینیم، ما دوست داریم اون ها طوری رفتار کنند که انگار نه انگار فردی رو از دست دادند که تا همین چند وقت پیش از افراد مهم زندگیشون بوده!
اما
همه ی این ها خواسته ها و توقعات بی جاییه! 
با خوندن این کتاب می فهمیم اگر کسی فردی رو از دست میده چه حال و هوایی رو تجربه می کنه. خوندن این کتاب به ما کمک میکنه دنیای بعد از سوگ که با عوارض جسمی، اضطراب، ذهن مشوش همراه هست رو بهتر بشناسیم.🫂
اگر کسی رو از دست دادیم، به خودمون زمان بدیم تا دردهامون التیام پیدا کنه. این کتاب میگه ما قصد نداریم درد رو برطرف کنیم، فقط میخواهیم روی اون مرهم بگذاریم.🖤
این کتاب پیشنهاد من به شماست ، اگر دچار سوگ هستید و یا یکی از اطرافیانتون درگیر فقدان شده، با خوندن این کتاب میتونید راهتون رو با شرایط جدید ادامه بدید.📕
        

          خیلی وقت پیش خوندم ، جزئیات رو فراموش کردم  
ولی ، یادمه کتاب خوبی بود ، هرچند بدرد من نخورد !.
بنظرم باید حداقل یبار خوندش ، دیدگاه بدیهی و مهمی رو نشون میده به ادم ..
        

          کتاب خوبی است ولی جملات تکراری در ان بیش از حد است
        

          این کتاب رو نخونده بودم ولی اسمش تو ذهنم پررنگ شده بود.
چند روز پیش، وقتی حالم خیلی بد بود، تو کانالم نوشتم:
از نظر روحی نیاز دارم یکی بهم بگم عیبی ندارد اگر حالت خوش" نیست."
چند دقیقه بعد کسی که اصلا نه تصور نمی‌کردم و نه انتظارش رو داشتم لینک هدیه‌ی کتاب در طاقچه رو برام فرستاد.
بی‌نهایت ازش ممنونم.
قبلا به خودش گفتم اما دوست دارم اینجا هم یادگاری بمونه.
.
پ.ن:
صحبتی درباره‌ی کتاب ندارم جز این که خوندنش در اون شرایط کمکم کرد؛ حتی با این که هنوز خوب نیستم و اشکم دم مشکمه.

این کتاب فقط برای کسانی که سوگی رو تجربه کردند یا درگیرش هستند نیست.
خوندنش می تونه برای هرکسی سودمند باشه و احتمالا مهم ترین ویژگیش هم اینه که بهمون کمک می کنه با سوگواران بهتر و منصفانه تر برخورد کنیم.
        

          کتاب خوب و با مطالب درستی هست که میشه ازش یاد گرفت. ولی نهایتا باید توی 50 صفحه جمع میشد. خیلی اضافه گویی داره.