یادداشت مبیناحبیبی

        مگان دیواین این کتاب رو با این جمله شروع می کنه که در فرهنگ ما،(فرهنگ آمریکایی)، شیوه ی برخورد با سوگ معیوب است. 
وختی این جمله رو خوندم فکرم درگیر این شد که ما در کشورمون چه رفتاری با آدم هایی که درگیر سوگ و فقدان هستند داریم؟
از اون ها انتظار داریم بهترین مجالس رو برگزار کنند، چیزی کم و کسر نباشه، حواسشون به لیست مهمان ها باشه و .. .
فرد داغ دیده حق داره نهایتا دو ماهی ناراحت باشه، اما باید سریع به روال سابقش برگرده چون ما بیشتر از این مدت زمان تحمل نداریم آدم های ناراحت و افسرده رو دور و برمون ببینیم، ما دوست داریم اون ها طوری رفتار کنند که انگار نه انگار فردی رو از دست دادند که تا همین چند وقت پیش از افراد مهم زندگیشون بوده!
اما
همه ی این ها خواسته ها و توقعات بی جاییه! 
با خوندن این کتاب می فهمیم اگر کسی فردی رو از دست میده چه حال و هوایی رو تجربه می کنه. خوندن این کتاب به ما کمک میکنه دنیای بعد از سوگ که با عوارض جسمی، اضطراب، ذهن مشوش همراه هست رو بهتر بشناسیم.🫂
اگر کسی رو از دست دادیم، به خودمون زمان بدیم تا دردهامون التیام پیدا کنه. این کتاب میگه ما قصد نداریم درد رو برطرف کنیم، فقط میخواهیم روی اون مرهم بگذاریم.🖤
این کتاب پیشنهاد من به شماست ، اگر دچار سوگ هستید و یا یکی از اطرافیانتون درگیر فقدان شده، با خوندن این کتاب میتونید راهتون رو با شرایط جدید ادامه بدید.📕