بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
کتاب ایده ی اولیه جالبی داره
حتی نویسنده برای اینکه داستان رو جلو ببره تئوری علمی! ،هرچند تخیلی ، مطرح کرده که برای من خیلی جذابه

بیشتر از داستان که جاهاییش می‌تونه قابل پیش بینی هم باشه ، از مفاهیم جدید و جالب (مثلا همون تئوری) لذت بردم

ادبیات معمولی
شروع و پایان خوبی داره

در کل لذت بردم از خوندنش


یه نکته:
هر کتابی رو در هر حالت روحی که دارید نخونید ، اگه ناراحتی و افسردگی دارید این کتاب رو شروع نکنید ، اگر هم می‌خونید نیمه کاره رها نکنید و خوندنش رو کش ندید ❤️
        

          ورونیکا تصمیم می گیرد زندگی کند. 
شناخت مرگ ما را بیشتر به زندگی دلگرم می کند.
زندگی با چه معنی پیدا می کند؟ رهایی از حصار خودساخته و لذت بردن از تمام لحظات زندگی به مثابه آخرین روز عمر، زندگی در دیگر روز…
و مرگ در پایان هر  روز بسی شیرین!
و بیداری در روز دیگر، شاید فقط یک معجزه… و زندگی، در دیگر روز!
        

          اول از همه باید این رو اشاره کنم که کتاب بر خلاف اسم غلط اندازش به هیچ عنوان افسرده نیست؛ بر عکس، اگر دنبال کتابی می گردید که حالتون رو اندکی بهتر بکنه، یه کَمکی به فکرتون بندازه در مورد مسیر زندگیتون، و حقایق ذهنی نویسنده رو نصفی اشکار و نصفی غیر مستقیم، جلوی روتون بذاره؛ این کتابو بهتون پیشنهاد میکنم.
کتابی نیست که بگم فلسفه ی زندگیم رو تغییر داد و خیلی چیزهای جدید بهم آموخت در این سن و سال. ولی قطعا به کسی که به تازگی وارد سالهای جوانی شده توصیه ش میکنم. 
داستان نسبتا جذابه و نویسنده تا اونجایی که شده بهش عمق روانشناسی داده و از طرف دیگه روحیه ی حکمت آموز پائولو کوئلیو رو می تونیم حس کنیم. 
والسلام
        

          پشت دیوارهای قصر، مردمی هستند که از چاه دیگری آب خورده‌اند!
از بهترین‌های پائولو بود.
خیلی توصیه می‌شود :)
        

          مبتذل و مزخرف
وقت تلف کردن بود خوندنش
        

          کتاب، داستان دختر جوانی را که دچار روزمرگی شده و احساس پوچی سراسر وجود او را فرا گرفته است ، به تصویر می‌کشد. ورونیکا تصمیم می گیرد بمیرد و همین تصمیم نه تنها مسیر زندگی خودش رو دچار تحول می‌کنه بلکه زندگی افرادی رو دچار دگرگونی می‌کنه که هرگز ورونیکا فکرش را هم نمی‌کرد.
این کتاب سومین کتابی بود که از پائولو کوئیلو می‌خوندم مثل دو کتاب دیگه این نویسنده « کیمیا گر» و «کمان گیر » به ارزش زندگی کردن و پیدا کردن هدف  والا برای زندگی کردن می‌پردازد. 
        

          از کوئلیو فقط این و کیمیاگر را خواندم
این بهتر بود و میشد بهش گفت رمان واقعی
به کیمیاگر نمیشود گفت رمان
        

          نمی‌دونم چند نفر هستن که کیمیاگر رو نخونده‌ن، اما این کتاب رو چرا. من یکی از اونا بودم.
نمی‌تونم بهش امتیاز بدم. 
چهار ستاره نداره، چون کم‌تر از چهار ستاره دوستش داشتم. اگر سه ستاره بدم هم به نظر می‌رسه خیلی هم کتاب خوبی نبوده، ولی این هم نبود.
کتاب بدی نبود، اما بی‌نظیر هم نبود.
خیلی خیلی ازش خوشم نیومد، اما بدم هم نیومد و از خوندنش پشیمون نیستم.
بذار همین رو بگیم که ارزش یک بار خوندن رو داشت.
داشتم به این فکر می‌کردم که شاید باید به همه کسایی که دیگه این زندگی رو نمی‌خوان، بیست‌وچهار ساعت و فقط بیست‌وچهار ساعت برای زندگی بدیم و بعد ببینیم هنوز هم مرگ رو می‌خوان یا نه.
چون گفت علاقه به جاودانگی وابسته به رضایت از شرایطه و گفتم آخه کی از شرایطش راضیه؟
شاید کسی که بیست‌وچهار ساعت زمان داره با برچسب بیمار روانی که روی پیشونی‌ش چسبیده.
        

          جالب بود✨
        

          از اون کتاب هاست که نه دوست دارم بهش امتیاز بدم ، نه تحلیلش کنم ، نه در موردش حرف بزنم ! 

ولی یه نظر کوتاه براش می‌نویسم :) 

موضوع کلی داستان ، جذاب بود ؛ قلم نویسنده هم جوری پرکشش بود که به خودم میومدم می‌دیدم بخش زیادی از کتاب رو خوندم .
تا اواسط کتاب هم فکر می‌کردم جزو کتاب های مورد علاقه‌م بشه ؛ ولی یه سری دیدگاه ها تو کتاب مطرح بود که من واقعا باهاشون مخالف بودم و به نظرم قشنگی داستان رو از بین بردن...یعنی در کنار جملات امیدوار کننده و زیبایی که تو کتاب بود ، یه سری عقاید نادرست و اعصاب خورد کن هم بود که نمی‌ذاشت از کتاب لذت ببرم ....خلاصه که حیف شد !

این کتاب باعث شد که دیگه دلم نخواد هیچ کدوم از آثار دیگۀ نویسنده رو بخونم .

حالا به کسی توصیه می‌کنم این کتاب رو بخونه ؟ نه !
 کتاب های بهتر و باارزش تری هم با این موضوع پیدا میشه ...


        

          دقیقا اون لحظه که فکر میکنی همه چی تموم شده خدا برنامه های عالی خودش رو به اجرا درمیاره و من از این کتاب اینو فهمیدم  خیلی کتاب خوبیه
        

          هرکسی خودش وسعت رنجی را که می برد می داند.
هیچکی نباید بذاره به چیزی عادت کنه.
دیونه بمونین ولی مثل آدمای عاقل عمل کنین.
        

          پائولو کوئیلو یکی از نویسنده های محبوب منه
کتاباش فضای خیلی دلنشینی دارن و از طرفی داستان هاش رو بدون پیچیدگی های سخت و ادبیات پیچیده به زیبایی جلو میبره.
ورونیکا هم جز بهترین هایی بود که ازش خوندم با هر صفحه ارزش و معنای زندگی رو بیشتر درک میکردم و با خوندنش اینو میفهمیم که حتی همین روزمرگی های ساده که با بی حوصلگی میگذرونیم چقدر ارزشمندن...
        

          کتابی راجب دختری که مرگ رو به زندگی ترجیح داد اما شانس اونو به زندگی برگردوند و اون خیلی چیزا رو تجربه کرد، دوستی، عشق و تولدی دوباره که شبیه به معجزه بود:)))
خیلی خوشمان آمد>>
        

          من کاملا با شخصیت های کتاب احساس همدردی می کردم به خوبی افکار یه انسان پریشان حال رو شرح میداد . این کتاب امید رو به زیبایی در شما بیدار میکنه از زمانی که دلتون میخواد وجود نداشته باشید تا زمانی که بهتون نشون میده زندگی چقدر کوتاه و با ارزشه. افکار شما رو به تدریج همراه با داستان تغییر میده. پیشنهاد میکنم بخونید ارزش خوندن رو داره!
        

          اندر یاوه‌بافی‌های یک مزدور صهیونیست!
اوایل این کتابشم فکر کردم خیلی ظریف داره خدا و خداپرستی رو انکار میکنه ولی اواخرش بعد از اینکه چندبار فقط اسم از قرآن و انجیل آورد و از تورات و عهد عتیق هیچی اسمی نیاورد فهمیدم مزدور صهیونیستهاست! و به طرز خرکی سعی داره خداپرستهای مسلمان و مسیحی رو مسخره و انکار کنه! و به جاشون عرفانهای سرخپوستی و شیطان پرستی که صد البته پای ثابتشون مواد مخدر هست رو معرفی کنه! البته متاسفانه تو کشور خودمون هم یه اسکلایی پیدا میشن که کتابای پائولو کوئیلو رو به عنوان منبع عرفانی معرفی میکنن!! 🤦😅 ولی در هر صورت به عنوان یه شیعه از دیدن تلاشهای مذبوحانه‌ی! نویسنده برای گمراه کردنم لذت بردم 🤣 چه تو این کتاب چه کتابای دیگه‌ش مثل کیمیاگر و دوشیزه پریم! 😁

با گویندگی سارا فیض شنیدم، گویندگی خوب بود.
        

          توان اینرو داره که یک نفس مجبورتان کند بخوانید. زنهار از سانسورها!
        

          من خیلی خوشم اومد. خیلی قشنگ تر از کتابایی بود که جدیدا الکی معروف شدن و فقط موضوعشون که درباره مرگ و زندگیه مشخصه ولی محتوا و داستان جالبی ندارن و خسته کننده نبود و با اینکه این حالت روانشناسی رو داشت نه داستان مهیج، کشش و چیزایی داشت که دوست داشته باشم ادامه‌ش رو بخونم.
و جملات شگفت‌انگیز پائولو کوئیلو که می‌تونستی ساعت ها درباره هر کدوم فکر کنی و مجذوب بشی.🌠
فقط تنها نکته منفی مربوط به ترجمه بود. من یه نسخه قدیمی رو خوندم که با ترجمه خانم شیرین لارودی بود. علاوه بر حالت نوشتن جملات که می‌تونست روون تر باشه، بعضی کلمات مثلا اسم بیماری رو یه جاهایی فارسی کرده بود و یه جاهایی همونجوری اصلی رو گذاشته بود و آدم گیج می‌شد..
        

          به نظرم دو ستاره براش کافیه
روند مطالعش که سخت بود برام
کلی ریدینگ اسلامپ شدم
و اخرش قشنگ و پرمعنا بود برام
        

          تم اصلی این داستان درباره‌ی مرگ، زندگی و بحران هویت است. اما با وجود موضوعات عمیق و قابل تأمل، روایت برای من کُند و خسته‌کننده بود و با سلیقه‌ی من هم‌خوانی نداشت. انتظار داشتم داستان کشش بیشتری داشته باشد .