مادرم همیشه می‌گفت: از وسط همهٔ این کثافت‌ها، از دل همهٔ بدتر از بدترها، یک‌دفعه یه قصهٔ خوب و قشنگ میاد بیرون و همه چی رو جبران می‌کنه.


" فردریک بکمن / بریت‌ماری اینجا بود "
        

          به خوبی داستان زندگی زنی که خود را وقف زندگی اش کرده و از خود غافل مانده، به تصویر کشیده است. ترجمه نیز بسیار روان است.
        

          خیلی خوب بود.
تقریبا به اندازه ی مردی به نام اوه دوستش داشتم، گرچه پایان اوه بهتر بود به نظرم.
        

          کتاب خوبی بود، دوستش داشتم
        

          می‌دانم که اگر بریت ماری را از بیرون می‌دیدم، دوستش نداشتم و کلی باهم مشکل پیدا می‌کردیم ولی چون در این کتاب داخل بریت ماری بودیم باهاش کنار آمدم.
و این که انگار کتاب‌های بکمن همیشه برایم چهار ستاره‌ای می‌شوند. نه ۵ تا و نه ۳. با این که کلی از صحنه‌های کتاب استخقاق پنج ستاره را داشتند. 
شروع کتاب طولانی بود و پایانش هم ولی وسط‌های داستان نه.. انگار کتاب‌های قدیمی‌تر نویسنده این طوری هستند. و پر بود از شخصیت‌هایی که هیچکدام را نمی‌شود دوست نداشت. حتی آن مرد خیانت‌کار نچسب پول‌دوست را یا آن صاحب‌خانه‌ی کم‌بینای بددهن را.
و این که چطور نویسنده‌ می‌تواند این قدر عمیق ببیند و این قدر به داستان‌هایش عمق دهد؟

پی‌نوشت: ۱. شخصیتی که خیلی دوستش داشتم در این کتاب مرد و امروز همه‌اش احساس می‌کنم عزادارم. (به نظرم گفتن این که یک نفر در این کتاب می‌میرد خیلی هم اسپویلر آلارت نخواهد)
۲. این که چطور شخصیت هرکس با تیم مورد علاقه‌اش شکل می‌گرفت را عاشقانه دوست داشتم.

...نتیجه ۳:۳ شد، بعد بازی به وقت اضافه کشید و اون‌ها در ضربات پنالتی برنده شدند. آدم نمی‌تونه به کسی که باباش طرفدار لیورپوله بگه که نمی‌شه چیزی رو تو دنیا تغییر داد.

وقتی کسی طرفدار تاتنهام باشه، بیشتر از این که محبت ببینه، محبت می‌کنه. تاتنهام افتضاح‌ترین تیم افتضاح‌هاست، چون تقریبا خوبه. همیشه قول می‌دند که بازی‌شون معرکه باشه. همین امیدوارت می‌کنه. واسه همین از دوست داشتنشون دست نمی‌کشی و اون‌ها هم هر دفعه با کارهای جدیدشون از ناامید کردنت دست بر نمی‌دارند.
        

          اول این که بدانید و آگاه باشید که این یک جورهایی انگار ادامه کتاب «مادربزرگ سلام رساند و گفت متاسف است» می باشد، ولی اگر آن را نخوانده اید مشکلی به وجود نمی‌آورد. کتاب تا حدی عجیب و البته به طور کامل سرگرم کننده بود. لذت بردم.
        

          بریت ماری یک پیرزن شصت و چند ساله‌ست که بسیار مقرراتی و منظمه و وسواس شدید پاکیزگی و گذاشتن هر چیز سر جای خودش داره مخصوصا قاشق و چنگال و چاقو داخل کشو. همه فکر میکنند بریت ماری اصلا اجتماعی نیست و خشنه اما بریت ماری خیلی خوش قلبه. داستان جایی شروع میشه که بریت ماری در یک بنگاه کاریابی دنبال کار میگرده چون نمی‌خواد توی آپارتمان تنهایی بمیره و کسی متوجه نشه و جسدش بو بگیره. در نهایت با پافشاری خاص خودش یک کار در دهکده‌ای به نام بورگ پیدا می‌کنه و این آغاز ماجراجویی بریت ماریه با چاشنی فوتبال و عشق. خیلی داستان روان و جالبیه و پر از امید و انگیزه. و حرف کتاب؟ هیچوقت دیر نیست.ه
        

          شاید انتخاب قلم فردریک بکمن درست ترین انتخاب زندگیم بود
داستان زنی به ظاهر سنگدل و نامهربان ولی باطنی بینهایت دوست داشتنی که تمام زندگیش را صرف انجام کارهای بقیه و بی توجهی به خواسته های خودش میکند تا اینکه در ۶۳ سالگی تصمیم میگیرد مسیر زندگیش را عوض کند را روایت می‌کند.
این کتاب دقیقا همون کتابیه که بعد تموم شدنش دلتنگش میشی. و شاید دلیلش این باشه که من با بریت ماری زندگی کردم و قطعا قلبمو وسط کتاب پیش بریت ماری،سامی،وگا و عمر جا گذاشتم
بریت ماری و اوه قطعا از جمله آدمای دوست داشتنی هستند که هرگز فراموششون نمیکنم و بخاطر همین نزدیکی به کسایی که از این کتاب خوششون اومد  کتاب مردی به نام اوه رو از همین نویسنده پیشنهاد میکنم.
 چقدر درسی که از این کتاب گرفتم قشنگ بود اینکه سن محدودیت نمیاره و به همین علت کاش یه جعبه ی بزرگ جوش شیرین داشتم تا تمام کامنتای منفی این کتاب رو پاک کنم.
        

          بسیار لذت بردم🥲👌
        

          "بریت ماری اینجا بود"

یه اسپین آف از رمان مادربزرگ سلام رساند و گفت متاسف است.
در اینجا بکمن میاد به شرح ادامه زندگی یکی از شخصیت های رمان قبلیش می‌پردازه . زنی به اسم بریت ماری...
در اینجا بریت ماری که از همسرش جدا شده در جستجوی یک شغل راهی شهر کوچیک دورافتاده ای می‌شه به اسم بورگ...
تا داستان یک مقدار بیفته رو غلتک و مخاطب رو جذب کنه طول می‌کشه . یکمی باید حوصله به خرج بدین.

یکی از چیزهایی که خیلی خوب در این رمان بهش پرداخته شده ؛ عادت کردن به یک نوع زندگیه . با اینکه طرف اذیت می‌شه اما حاضر نیست رویه رو تغییر بده.

از شگردهای بکمن پرداختن به چیزهایی معمولیه اما در ظاهر معمولی ! شما رو اونقدر با همین شخصیت های ساده خودش درگیر می‌کنه و خوب به توصیفشون می‌پردازه که دیگه غیر معمولی می‌شن!

مکان هایی که برای روایت داستان‌هاش انتخاب می‌کنه هم جالبه . معمولا جاهای دورافتاده رو انتخاب می‌کنه که در زندگی روزمره شاید کسی بهش توجه نکنه اما اونقدر خوب اجزای محل رو بهت نشون می‌ده که در انتها روح اون مکان رو می‌شناسی.

درود بر بکمن دوست‌داشتنی!
        

          قلم بکمن دوست داشتنیه. 
من عاشق فوتبالم برای همینم این کتاب رو دوست داشتم. بریت ماری شخصیتش با اُوِه فرق داشت. نتونستم اونقدی که با اون همذات پنداری میکردم با بریت ماری ارتباط بگیرم، اما همچنان خارج از مقایسه، داستان این کتابم دوست داشتنی و شیرین بود. دوستش داشتم.

        

          اگه کتابای فردریک بکمن رو خونده باشید می دونید که یه روال نسبتا ثابتی دارن؛ بکمن بیشتر به  تحولات درونی آدم ها، افکار و ریشه های رفتارهاشون می پردازه  و داستان هاش خیلی اتفاق و حادثه ندارن. اگه با دقت به داستان ها نگاه کنی شاید کل اتفاقات توی چند روز یا چند هفته بیفته اما تو به اندازه چندین سال حوادث نگفته رو خوندی. سبک بکمن اینه که کم کم توی دل اتفاقات کوچیک همه چیز رو برات فاش می کنه. توی کتاب مادربزرگ سلام می رساند و می گوید متاسفم  با بریت ماری آشنا شدم و همونجا مشتاق شدم کتاب بریت ماری اینجا بود رو بخونم. بریت ماری زنیه که گذشته تلخی مملو از طردشدگی و تنهایی داشته و پس از سال ها زندگی با کنت و خونه داری به جایی رسیده که دیگه نتونسته خیانت کنت به خودش رو بپوشونه و انکار کنه و کنت رو ترک کرده و رفته توی هتل و دنبال کار می گرده. شغل  جدید اون رو به بورگ می بره.
به نظرم بریت ماری اینجا بود شاهکار بکمنه؛ شخصیت ها و احساسات و رفتارشون اونقدر با جزئیات و قشنگ توصیف شدن که آدم مبهوت میشه. اینکه چطور هر حرکت و رفتاری عمیقا معنا داره واقعا شگفت زده م کرد. مثلا جواب هر شخصیت به سوال طرفدار کدوم تیمی؟ چقدر معنی داشت و چقدر با اون شخصیت مطابق بود.
من خیلی عاشق این کتابم. خیلی خیلی خیلی عاشقشم. شاید چون شخصیت بریت ماری عین خودمه و حین خوندن کتاب انگار داشتم خودمو می دیدم. 
        

          ترس  مرگ در تنهایی!ترس خیلی از ماهاست، و برای همین موضوع در کنار آدم هایی قرار می‌گیریم که ارزش وجودی  مارو متوجه نمیشن و باعث دلشکستگی بیشتر میشه.
وقتی بریت برای موش اتاقش شکلات می‌خره به بهترین شکل ممکن  تنهایی بریت به تصویر کشیده میشه.
ولی او یک زمانی تصمیم میگره راه بهتری برای زندگیش پیدا کنه
حتی وقتی همسرش برای بدست آوردن دل بریت زمین فوتبال رو برای بچه ها می خره.... 

        

          کتابش یه جوریه که باهاش می‌خندید و یادمیگیدید که باید برای خودمون هم وقت بذاریم .  پیشرفت کنیم و نترسیم و ادامه بدیم .
بریت ماری خیلی خوب تونست کار های توی لیستش رو انجام بده و خدا به داد کاری برسه که بریت ماری، با خودکار توی لیستش نوشته باشه🤭🤭
        

          خیللییییی قابل درک و قشنگ بود. وقتی بزرگ‌تر شدم حتما برمی‌گردم و دوباره این کتاب رو میخونم. 
        

          《هو الحق》
دوستش دارم ، خیلی دوستش دارم
        

          اگر کتاب مادربزرگ سلام رساند و گفت متاسف است رو خونده باشید می‌دونید که بریت ماری یکی از شخصیت های دوست نداشتنی اونجاست.
اما با خوندن کتاب مربوط به خودش می‌فهمید که قضاوت اشتباهی درموردش کردین.
توی این کتاب تازه با شخصیت واقعی بریت ماری آشنا میشید و عمیقا باهاش ارتباط می‌گیرین.
این کتاب بهتون کمک میکنه تا افرادی که از وسواس رنج می‌برند رو بهتر درک کنید.

داستان از اونجایی شروع میشه که بریت‌ماری خونش رو ترک میکنه و با چالش های مختلفی رو به رو میشه.
اینکه تم فوتبالی هم داشت برای من جذاب ترش کرده بود.
خلاصه که برید بخونید و لذتش رو ببرید.
        

          به نظرم وقتی می‌خواین یه کتاب بخونین که بتونین باهاش زندگی کنین و حس های خوب بگیرین،یا وقتی حوصله خوندن کتاب های سنگین و خیلی عمیق ‌رو ندارین جزو بهترین گزینه هاست 
شاید یه لول پایین تر از مردی به نام اوه:)
        

          فقط مشکل کارای بکمن اینه که زیادی طولانی میشن و این گاهی میره رو اعصاب..
ولی در هر صورت هیچی از لذت وقشنگی‌شون کم نمی‌کنه..😅🍃