این کتاب هم کند شروع شد اما  زود تغییر کرد و روند تندی پیدا کرد...من‌ قبلا پیش از خریدن و خوندن کتاب‌ها فیلم‌ها رو دیده بودم و همیشه از اون سکانس نهایی فیلم یعنی اون زوج و بچه هاشون حرصم می گرفت و از طرفی یه جورایی هم با خودم طی خوندن کتاب می گفتم چون فیلم رو دیدم هیچ چیزی در مورد کتاب خیلی منو شگفت زده نمی کنه ...اما جلد سوم ثابت کرد که اشتباه می کردم...بی نظیر بود و واقع بینانه ...همه چیز  رویایی  و غیر منطقی تموم نشد...با تک تک حوادث دلخراش زجر کشیدم ...با تمام رنج و خشم و نفرت کتنیس زندگی کردم و کنارش با سردرگمی ها و سوالاتش دست و پنجه نرم کردم...گیل برام همچنان شخصیت محبوبم باقی موند ...همینطور فینیک عزیزم و هیمیچ  ...اما دیگه از پیتا هم بدم نمیاد...یه جورایی اون تغییراتی  که درونش اتفاق افتاد دیدمو نسبت بهش عوض کرد...باورم نمیشد  این کتاب بشه یکی از مجموعه های محبوبم ... ولی عاشقانه دوستش دارم...بااینکه یکی از مهم ترین اتفاقات  کتاب که یادم نبود در فیلم ها هم اتفاق افتاده یا نه،رو  یادداشت یک نفر باعث شد برام لو بره و ازش خبر داشته باشم. و حرف آخر اینکه این کتاب قرار نبود به خاطر حال و هوای جنگ خونده بشه؛ هدف صرفا خوندن یه کتاب نصفه نیمه دیگه بود؛ اما برام الهام بخش بود و باعث شد به یه سری از افکارم در مورد جنگ جهت بده یا به عبارت دیگه اونارو مستحکم تر کنه.
پی نوشت: حدود ۱۵۰ صفحه از کتاب مونده بود و تازه حدود سه و نیم بامداد بعد از اومدن مهمونی برداشتم که یکم بخونم و تا تموم نشده از دستم نیفتاد.🩵
        

          با این که تقریبا پیوسته خوندمش، لذت چندانی نبردم.
به‌نظرم این جلد، حتی پتانسیل این رو داشت که بتونه خارق‌العاده‌تر از دو جلد قبلی باشه ولی یک داستان دمِ دستی با چند صحنه نمایشی داشت.
کمی تو ذوقم خورد.
        

          زاغ مقلد جلد سوم مجموعه کتاب عطش مبارزه
خلاصه:
کنتیس اوردین در دو بازی گرسنگی جان سالم به در برده است اما او تبدیل به نمادی از یک انقلاب شده است 
نظر شخصی:
یکی از بهترین مجموعه هایی که خوندم در آینده باز هم می خونم 
دلایلی که این مجموعه کتاب رو پیشنهاد می کنم بخونید:
۱. رشد شخصیت های داستان تغییر و تحولات شخصیت ها
۲. بحث سیاسی کتاب که واقعا جذابه پلوتارک بازی گردان وقتی میگه برای چند دهه ی دیگه نیازی به انقلاب نداریم واقعاً جذابه یجوری نشون داد اون همه خون ارزششو داشت ولی باز هم اونها آدم بودن و هنوز به تمام آرمان ها نرسیدن
۳. به اندازه بودن صحنه های اکشن و عاشقانه 
در ادامه باید اضافه کنم که به سنتون توجه کنید به ۱۴ تا ۱۸ ۱۹ پیشنهاد می کنم شاید برای بزرگتر ها یکم کسل کننده بچه گانه بشه
خب میرسیم به تحلیل من از داستان واقعا یه پایان خوش حق شخصیت اصلی بود با اینکه کاملاً خوش هم نبود ولی بازم خوب تموم شد 
اینقدر که من برای مشکلات پیتا و کنتیس گریه کردم برای خودم شخصاً گریه نکردم😂  و کنتیس خیلی بد تا کرد با پیتا حدود اواسط کتاب اصلاً هیچ دلیلی نداشت به کسی که آسیب روانی خورده حافظه اش دستکاری شده توقع داشته باشه باهاش مهربون باشه نمی فهمیدم شاید برای اینکه توقعاتش رفته بود بالا خودش هم قبول داشت بنابراین عفو کردمش🤭
        

          قصد نداشتم برای این مجموعه یادداشتی بگذارم؛ اما بعد از تمام کردنش حس کردم دینی دارم که باید ادا کنم.
مجموعه بازی‌های گرسنگی روایتگر یک انقلاب است، انقلابی که بعد از سال‌ها نفرت از یک دیکتاتوری عظیم با یک آتش کوچک جان می‌گیرد و در طی وقوعش هم جان‌های زیادی را می‌گیرد.
موضوع جالب است. یک دیستوپیای واقعی، یک انقلاب دارای آرمان‌های منطقی و غیرسطحی.
اما چیزی که این باعث توفیر این مجموعه با دیگر کتاب‌ها شده، شخصیت اصلی داستان است. کتنیس یک انقلابی نیست؛ جسور و گستاخ و نترس نیست. کتنیس گاهی حتی نمی‌تواند با احساساتش کنار بیاید. کنتیس اشتباه می‌کند. کتنیس گاهی حتی نمی‌خواهد زاغ مقلد باشد. همچین شخصیت واقعی و قابل‌درکی در کنار کتاب‌های امروزی که همگی شخصیت دخترشان گستاخ و بی‌پروا، بدون هیچ دلیلی هستند، یک  معجزه زیباست.
سایر کارکترها هم هیچ‌کدام بی‌نقص یا حتی جذاب نبودند. به همین‌خاطر همذات‌پنداری را آسان می‌کرد.
سناریو‌ها همگی جدید بودند و پشت تک‌تک‌ آنها فکر شده بود. استرس و هیجان هم بخاطر پلات‌توییست‌های قوی کاملاً حس می‌شد.
اما پایانش بود که مرا مجذوب کرد؛ نه کس خاصی مرد نه حرف عاشقانه‌ای زده شد؛ اما من بیست صفحه آخر با حلقه‌ای اشک خواندم. گویی من آنجا هستم و درد کتنیس درد من است. 
در آخر اگر از من بپرسید که: ما این کتاب را دوست خواهیم داشت؛ واقعی یا غیرواقعی؟ 
من در جواب خواهم گفت: واقعی.

پ.ن: تنها ایراد وارده به این کتاب، این است که اول شخص نوشته شده و که برای من جالب نبود.
پ.ن²: این نشر دیالوگ‌ها را محاوره ترجمه نکرده است.
پ.ن³: اگر میان فیلم یا کتاب شک دارید، توصیه می‌کنم اول کتاب را بخوانید و بعد به فیلم رجوع کنید. درهرحال فیلمش یکی از بهترین‌های اقتباس‌هایی است که تاکنون دیدم!