یادداشت‌های مژده ظهرابی دهدزی (22)

            گام جدید و جالبی در رمان‌نویسی بود و با وجود نواقصی که داشت (که بخشیش ممکنه به‌‌خاطر اولین تجربه رمان‌نویسی نویسنده و بخشیش به‌خاطر جدید بودن سبک باشه...) در کل تجربه‌ی خوبی بود و لازمه نویسنده‌های بیشتری در این زمینه ورود کنن و درباره آینده بنویسن.
البته برخی نواقص اطلاعاتی (چه در زمینه‌های تخصصی پزشکی و یا فناوری) قابل مرتفع کردن بود و ای کاش توی کتاب‌های بعدی اصلاح بشه.
          

            مطالعه خاطرات و زندگی‌نامه شهدا هیچ‌وقت خالی از لطف نیست، اما به نظرم انتخاب راوی دوم شخص، برای این کتاب بیش از حد کتاب رو اندوه‌بار کرده و به مصیبت‌نامه بیشتر شبیهه تا زندگی‌نامه.
از طرفی بعضی ماجراها ده‌ها بار در طول کتاب تکرار شده که اونم یکی دیگه از ضعف‌های کتابه.
شاید روایت زندگی شهید در قالب دیگه‌ای جالب‌ترش می‌کرد...

          

            این کتاب یکی از آثاریه که از زمان دبیرستان تو ذهنم بوده و قبل از اینکه بخونمش تصورم خیلی متفاوت بود ازش، ولی با این وجود ازش خوشم اومد و داستان‌پردازی نویسنده رو خیلی دوست داشتم.
شیوه نویسنده در ایجاد سوال و کنجکاوی برای مخاطب موفقیت‌آمیز بود و مسیر پاسخ به سوالات ذهنی مخاطب، روایت کتاب رو تشکیل می‌داد.
          

            مثل همه آثار نادر ابراهیمی ارزش خوندن داره.
نوع نگاه نویسنده به زندگی مشترک خیلی قشنگه و واقعا جای تامل داره...
برای من خیلی کتاب شیرینی بود
          

            ماجراهای خیلی عجیبی بود. 
و من چیزای جدید خیلی زیادی از ماجراهای کردستان و ابتدای انقلاب فهمیدم که تابه‌حال جای دیگه نه خونده و نه شنیده بودم.
خیلی عالی