یادداشت‌های مژده ظهرابی دهدزی (61)

          اولین کتاب از آثار هوشنگ مرادی کرمانیه که کامل خوندم.
ساختار کتاب، داستان به داستانه و متشکل از چندتا روایت مستقل، که منو یاد کتابای بچگیم مینداخت، مدت‌ها بود از این مدل کتابا نخونده بودم.
قلم نویسنده بسیار جذاب و گیراست، توصیف‌های غیرانسانش فوق‌العاده قشنگ و زنده‌ست، طوری که من تا مدت‌ها به اطرافم که نگاه می‌کردم احساس می‌کردم درختا و حیوونا دارن باهام حرف می‌زنن و شعر می‌خونن. خیلی این موضوع رو دوست داشتم واقعاً
بسیااااار توصیه میشه.
        

          نیمه‌ی اول این کتاب رو هم‌زمان با ترجمه‌ی الغارات می‌خوندم، حس اینو داشتم که دارم یک فیلم رو از زوایای مختلف می‌بینم و شاید اون بازه رو خیلی خوب و همه‌جانبه متوجه شدم.
ماجرا درباره‌ی فردی از خاندان بنی‌امیه‌ست که علی‌رغم چیزی که توقع داریم، همراه و هم‌سو و پیرو تمام و کمال امیرالمومنین بوده و این قوم و خویشی هم باعث شد خیلی بدرخشه و هم باعث شد در نهایت به بدترین شکل به شهادت برسه.

توصیه می‌کنم بخونید، خالی از لطف نیست.
        

          اول که خواستم این کتابو شروع کنم، ترجمه‌های متعددی ازش دیدم که به لحاظ متنی باهم تفاوت‌های زیادی داشتن! خیلی عجیب بود اینهمه تفاوت ولی بالاخره یکی از این ترجمه‌ها رو انتخاب و شروع به مطالعه کردم.
از ابتدای کتاب تا شکل گرفتن ماجرای اصلی خیلی طول کشید ولی خب اینطور هم نبود که توضیحات و فضاسازی اولیه زائد به نظر برسه.
روایت کتاب اما، روایت فردی بود که به‌خاطر گیر کردن در گذشته و رویاسازی از گذشته‌ی خودش در نهایت با وجود مال و ثروت فراوان به طرز بسیار تاسف باری مجبور به ترک دنیا میشه.
به طور کلی ماجرای دوست نداشتنی‌ای داشت و خوندنش لذت خاصی به آدم نمیده اما اونقدر هم بد نیست که بخواید نصفه‌کاره رهاش کنید.
        

          کتاب جالبی بود.
هر دو صفحه‌ی روبه‌روی هم، دوتا ماجرا رو روایت می‌کردن که یکیش مربوط به سیره‌ی اهل بیت(ع) بود و دیگری داستانی مرتبط یا مخالف اون سیره.
به لحاظ سبک نوشتن جالب و جذاب بود و خلاقیت خوبی بود.
اما من ارتباط بین بعضی داستان‌ها رو متوجه نشدم.
        

          این کتاب رو برای مسابقه‌ی کتابخوانی سایت "کتابخون" خوندم.
خیلی کتاب دوست‌داشتنیی بود و مشخصه حسابی برای نوشتنش فکر شده و برای قشر نوجوان و جوانی که سوالای اساسی دارن به شدت مناسبه.
هر کدوم از پرسش‌ها همراه با یک آیه قرآن، یک روایت، یک متن عقلی و منطقی و یک بخش ادبی همراه بود که به نظرم تمام نیازها رو پوشش میداد.
برای سخنران‌ها، معلمان و فعالان فرهنگی که با نوجوانان و جوانان مرتبط هستن بسیار مفیده.
        

          «ما اهل کوفه نیستیم، علی تنها بماند»

چقدر ما این شعارو دادیم ولی نفهمیدیم داریم چی میگیم!
اولش که شروع کردم به خوندن، توی مقدمه گفته بود سردار سلیمانی درباره‌ی این کتاب گفته: یک مقتل کامله. خب در اون لحظه تصور خاصی از این حرف نداشتم. وقتی خوندم و پیش رفتم تاره عمق فاجعه برام آشکار شد.
به نظرم اگر کسی این کتاب رو بخونه و ذره‌ای غیرت توی وجودش باشه باید بشینه زار زار گریه کنه یا سر خودشو بکوبه توی دیوار از حرص و غصه یا کارای اینجوری که اونم صرفاً تخلیه‌ی فشارهای عصبیه، وگرنه غمی که روی دل آدمو میگیره هیچ‌طوری برطرف نمیشه.
تاسف بزرگم بابت اینه که مردمان اون دوران بابت کوتاهی و تنبلی و تن‌پروری و دنیاپرستیشون کاری کردن که کل تاریخ زیر و رو بشه، اونم در جهت سقوط!!!
البته هرچقد تاسف بخوریم بی‌فایده‌ست و حق مطلب ادا نمیشه، فقط باید مواظبت کنیم که مبادا مبادا مبادا تکرارکننده‌ی چنین تاریخ اسف‌باری باشیم...
        

          این کتاب برای من از کتاباییه که از دوران دبیرستان تو ذهنم مونده. البته اینکه دقیقاً تو کدوم کتاب و چه درسی رو یادم نبود ولی بعداً که نگاه کردم دیدم توی فارسی سوم دبیرستانمون یکی از داستان‌های جالبش رو آورده بود.
کتاب شامل ۸ داستان از روستای "بَیَل" هست که در عین روایت ساده و بافت سنتی قدیمی، نمک خاصی دارن. اولش که شروع کردم به خوندن فکر کردم داستان‌ها غم‌انگیز و ناراحت‌کننده‌ هستن ولی جلوتر که رفتم، بانمک و جالب‌تر شدن.
کار جالب نویسنده این بود که کم‌کم یه فضایی رو توی ذهن خواننده می‌ساخت و پرورش می‌داد، از ازدواج افراد آشنای قصه تا رفت و آمد پاپاخ (سگ کدخدا) و بز سیاه اسلام.
جالب‌ترین شخصیت برای من، مشدی اسلام بود که کدخدا هم توی تمام مسائل به حرف اون عمل می‌کرد و نظراتشو همیشه طوری بیان می‌کرد که شان کدخدایی کدخدا، زیر سوال نره و البته توی داستان آخر که خیلی در حقش اجحاف شد و ماجرا در اوج، به پایان رسید.
        

          ای جان!
روایتی شیرین و کمی دلهره‌آور از دوران کودکی پیامبر عزیز و مهربانمون. کتاب از این جهت خیلی دوست داشتنی بود.
 نثر روانی داشت و محتوایی قابل اعتنا، داستان و ماجرا در حدود ۴ سالگی پیامبر روایت میشه ولی ماجراهای قبل از اون رو هم بیان می‌کنن.
ولی ایرادی که به چشم من می‌خورد این بود که بعضی کلمات با بافت متن همخوانی نداشتن، برخیشون کلمات اصیل فارسی بودن که خیلی رایج نیستن، برخیشون کلمات عربی بودن که لزومی نداشت. انگار این کلمات رو به‌زور توی متن گنجونده بودن و این حالت خوبی نداشت. با اینکه کاربرد و زنده‌کردن کلمات اصیل فارسی رو می‌پسندم اما به‌نظرم باید با رعایت تمام شرایط به کار برده بشن. 
        

          نویسنده‌ها حتی مشکلات بزرگشونم جالب روایت می‌کنن.
این کتاب ماجرای بچه‌دار نشدن جلال آل احمد و سیمین دانشوره که از زبان جلال و با شرح تلاش‌ها برای درمان و حس و حالی که در اون دوران تجربه کردن می‌گذره.
نویسنده هیچ اعصاب نداشت😅 یعنی صمیمیت قلم باعث شده بود لحن نویسنده کاملاً منتقل بشه و انگار خودش نشسته با اعصاب داغون داره برای شما تعریف می‌کنه.
 تو این کتاب با خود واقعیِ جلال آل احمد روبه‌رو هستید، با تمام عقاید و تفکراتش. فارغ از این که پسندیده باشه یا ناپسند و یا مورد تایید باشه یا نه.
البته با اینکه گاه‌گاهی از دایره‌ی ادب خارج می‌شد، ولی مفهوم و محتوای قابل تاملی داشت و برای من جالب بود.
        

          روایتی از درد، رنج، نفرت، عشق، جهل، معصومیت و... در قرون وسطی
شاید تا الان مطالب علمی متعددی از نقد فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و... قرون وسطی خونده باشم، ولی هیچ‌کدوم به این وضوح شرایط اون زمان رو برام روشن نکرده بود.
کتابی سرشار از مطالب قابل اعتنا، از جهت تاریخی، اجتماعی، حتی جغرافیایی (که البته توصیفات زیاد جغرافیایی و معماریش کمی طاقت‌فرسا و ملال‌آوره) 
 از لحاظ تمدنی و فرهنگی، حرفای جالبی برای گفتن داشت، چیزایی که شاید در عین اینکه می‌دونستم، ولی بهش دقت نکرده بودم.
اینکه نویسنده داستان رو طوری روایت می‌کرد انگار خودش این مناظر رو دیده و الان داره برای من تعریف می‌کنه خیلی جذاب بود، واقعاً شیوه‌ی روایت رو دوست داشتم، اینکه زمان‌های یکسان رو از زاویه‌های مختلف روایت می‌کرد، دید فیلمنامه‌ای به مخاطب می‌داد و باعث می‌شد کل اون صحنه‌ها رو به طور جامع تصور کنه. و در نهایت، پایان‌بندی داستان خیلی خوب و جذاب بود.

به طور کلی، کتابیه که به نظر من ارزش این شهرت رو داره و پیشنهاد می‌کنم بخونیدش.
        

          پنج تا ستاره برای این کتاب کم‌لطفیه...
تا پیش از این، بسیار به ملاصدرای شیرازی علاقه‌داشتم، بدون اینکه دلیل قابل توجهی برای این علاقه موجود باشه.
اگر نادر ابراهیمی هرکس دیگه‌ای رو با این قلم معرفی می‌کرد، حتماً بهش علاقه پیدا می‌کردم، چه برسه ملاصدرای عزیز که از قبل در قلب ما جا داشت.
علاوه بر اون علاقه‌ی شخصی من به فلسفه و کلام اسلامی، این کتاب رو برای من بسیار ارزشمندتر کرد.
نزدیکی‌های زیادی بین ملاصدرای کتاب و خودم احساس کردم، این موضوع دلنشینی کتاب رو برای من صد چندان کرد، برای همین دوست نداشتم زود بخونمش که تموم بشه. از تعداد بریده‌هایی که از کتاب منتشر کردم هم مشخصه که چققققققققدر از خوندنش لذت بردم.
این کتاب رو جرعه جرعه خوندم و تازه دارم یاد می‌گیرم که آثار نادر ابراهیمی رو چطور بخونم که بیشترین لذت رو ازشون ببرم. هرچقدر از میزان دوست‌داشتنی بودنش بگم کم گفتم...
        

          این کتاب، اولین اثر داستانی آقای محمدرضا هوریه که طی یک ماجرای جالب، خودشون برای من امضا کردن و فرستادن.
روایت داستان بسیار روان و دلنشین بود، احساسات درون داستان به‌خوبی به خواننده منتقل می‌شد و در نهایت ماجرای جالبی رو در دوران امام هادی (ع) روایت می‌کرد.
شاید تعداد کتاب‌هایی که درباره‌ی امام هادی (ع) نوشته شده زیاد نباشه و میشه گفت این اثر از این جهت که یک خلا رو داره پر می‌کنه بسیار قابل توجهه.
نویسنده سعی کرده از روایت‌های متقن تاریخی در کنار ماجراهایی که خودش آفریده برای نوشتن کتاب بهره ببره و این ارزش کار رو بسیار بالاتر برده.
توی کتاب علاوه‌بر معرفی شرایطی که امام هادی (ع) در اون می‌زیست و بیان مصائب ایشون، یک دوره ماجرای غصب خلافت و مسائلی که در صدر اسلام بر اهل بیت (ع) گذشت، به خوبی در قالب داستان بیان شده.
کتاب رو دوست داشتم و توصیه می‌کنم بخونیدش.
        

          این کتابو همون اولین باری که رفتیم شهرکرد دانشگاه، از پاتوق کتاب شهرکرد خریدم. قبلاً یه بار نصف بیشترشو خونده بودم ولی یادم نیست چه اتفاقی افتاد که نشد تمومش کنم. بعد از دختر شینا و دهلیز انتظار، به نظرم رسید که دعوت شدم به خوندنش.
با اینکه نویسنده‌ی این کتاب و دختر شینا یه نفره، ولی حال و هوا و فضای کتاب به طور کلی فرق می‌کنه و این یعنی نویسنده تمام تلاششو کرده که اون چیزی که از همسر شهید شنیده رو به تصویر بکشه.
خیلی دوستش داشتم، خیلی کتاب قشنگی بود و نمی‌دونستم یه‌سری جملات معروف از ایشون بوده (مثل ماجرای اشک).
به نظرم اینکه همسر شهید خودشون خاطراتشونو در اون برهه می‌نوشتن به روایت دقیق و زیبای کتاب کمک کرده بود، خیلی جزئیات کاملی رو بیان کردن که به شکل‌گیری ذهنیت مخاطب از فضا و حال و هوا کمک می‌کرد.
آدم واقعاً از اینهمه صبر و طاقتی که خدا به خانواده‌ی شهدا داده تعجب می‌کنه، الحق که «معرفت درّ گرانی‌ست، به هرکس ندهند...»
        

          وقتی کتاب دختر شینا رو سرجاش توی کتابخونه گذاشتم، به این فکر می‌کردم که چه کتابی بردارم.
مردد یه صندلی گذاشتم روبروی کتابخونه و به کتابا نگاه می‌کردم تا یه کتاب انتخاب کنم، بین کتابا یه لحظه چشمم به یه کتاب نازک افتاد که از بیرون اسمش هم معلوم نبود. رفتم بیرون کشیدمش و نگاهش کردم: دهلیز انتظار... چندسال قبل با چندتا کتاب دیگه از انتشارات شهید کاظمی گرفته بودمشون و هنوز فرصت نشده بود بخونمش.
بازش که کردم، توی صفحه‌ی اول نوشته بود: «ستار ابراهیمی، فرمانده گردان پیاده‌ای است که در میان ده‌ها قایق، تنها قایق او به داد غواص‌های خط‌شکن در آن سوی اروند‌رود می‌رسد...»
و خیلی جذاب بود که این کتاب درباره‌ی شهیدیه که همسر دختر شینا بود. برای همین برداشتم که بخونمش.
محتوای کتاب دوتا روایت ادبی از دوتا ماجرا درباره‌ی دو نفره، یکی «شهید ستار ابراهیمی» که قبلاً کتاب «دختر شینا» رو درباره زندگی همسرشون خونده بودم و یکی «شهید علی چیت‌ساز یا چیت‌سازیان.»
روایتی که از شهید ابراهیمی کرده بود کمی با روایتی که توی دختر شینا اومده بود اختلاف داشت ولی نوع قلم نویسنده به طورکلی فضای جدیدی بهش داده بود. و فضای عملیات کربلای ۴ رو بهتر میشد تصور کرد.
روایتی که از شهید چیت‌سازیان شده بود خیلی جذاب و دوست‌داشتنی بود، یادم اومد که کتاب «گلستان یازدهم» که روایت همسر شهید چیت‌سازیان از زندگی مشترکشون هست رو هم دارم و قبلاً نصف بیشترش رو خونده بودم، ولی نشد تمومش کنم، تصمیم گرفتم برگردم و ایندفعه کامل بخونمش.

و اینجوری شد که کتاب «دهلیز انتظار» با تمام نقاط ضعف و کاستی‌هاش، شد حلقه‌ی پیوند ما با زندگی دوتا شهید عزیز...
        

          باورم نمیشه که بالاخره تموم شد!
این کتاب هدیه طاقچه به من بود و شاید اگر غیر از این بود، امکان اینکه بخونمش، زیر ۲۰ درصد می‌شد.
محتوای کتاب سیری رمان‌گونه از تاریخ فلسفه‌ی غربه، و نویسنده تلاش کرده به زبانی جوان‌فهم، نظریات فلاسفه‌ی اروپایی رو مرور کنه و از اونجایی که بیشتر محتوای کتاب خود فلسفه‌ست، کمی سنگینه و خوندن و فهمش نیاز به زمان و تدریج در مطالعه داره.
ترجمه‌ی وزین و خوبی داشت و بخشی از سنگینی مفاهیم به‌خاطر همین نوع ترجمه بود، البته من از این جهت بسیار راضی بودم.
یه معضل بزرگی که داشت، و من نمی‌تونم به قطع بگم علتش جهت‌گیری شخص نویسندس یا جهت‌گیری کلی فلسفه در غرب، این بود که اثر بزرگ فلاسفه‌ی اسلامی در تاریخ فلسفه‌ی اروپا رو به کلی نادیده گرفته بود. شاید بگید چون خودش هم گفته تاریخ فلسفه‌ی غرب! ولی اگر کتاب رو بخونید، می‌بینید که در بسیاری از موارد، نظریات و تفکرات فلسفه‌ی شرقی رو نام می‌بره و البته به ادیان غیرالهی هندی در این مورد بسنده می‌کنه، درحالی‌که اگر فلاسفه‌ی اسلامی نبودن، فلسفه‌ی غرب با همون فیلسوفای یونان باستان به پایان می‌رسید و نقش فلاسفه‌ی اسلامی در زنده کردن و زنده نگه‌داشتن اصل علم فلسفه غیرقابل انکاره، تا بعد خود اروپایی‌ها از طریق آشنایی با آثار اونها بفهمن یه گذشته‌ای هم داشتن و دربارش جولان بدن!!!
با وجود همه‌ی این‌ها خوندن کتاب رو خالی از لطف ندونستم که تا آخر ادامش دادم و ایده‌ی خلاقانه‌ی نویسنده درباره شیوه‌ی انتقال چنین محتوایی رو بسیار پسندیدم. و آخرای کتاب یکی از علامت‌سوالای بزرگ و قدیمی ذهنم پاسخ داده شد.

اگر به فلسفه علاقه‌مندید، این کتاب توصیه میشه.
        

          یک کتاب ساده و صمیمی از زندگی همسر یکی از شهدای عزیز دفاع مقدس.
خیلی ارتباط خوبی باهاش برقرار کردم و لحظه‌لحظه‌ی سختی‌هایی که قدم‌خیر کشید رو تصور کردم. واقعاً مجاهدت‌های خانواده‌های شهدا، اگر بیشتر از خودشون نباشه، کمتر نیست.
یه نکته‌ی دیگه‌ای هم داره که لو نمی‌دم ولی باعث شد تا اواخر کتاب، هر چند دقیقه یک‌بار روی جلدشو نگاه کنم، دوباره ادامه بدم و این روند اگر بگم بیشتر از ۲۰ بار تکرار شد، اغراق نکردم. دیگه اون اواخر داشتم کلافه می‌شدم که ابهام برطرف شد خداروشکر.
در کل کتاب خوبی بود، توصیه میشه
        

          کتاب حاج احمد عزیز مدت‌ها بود که گوشه‌ی کتابخونه من مونده بود و عمداً گذاشته بودم یه وقتی که حال و هواشو داشته باشم بخونمش که ازش لذت ببرم، چون از قبل هم خیلی حاج احمدو دوست داشتم، دلم نمی‌خواست سرسری کتابشو بخونم.
درباره‌ی کتاب بگم، این قلم واقعاً شایستگی نوشتن زندگی شهدا رو داشت، خیلی قلمش مناسب بود و محتوا رو واقعاً بی‌نقص منتقل می‌کرد. از روحیات افراد گرفته تا جزئیات عملیات‌ها و صحنه‌ها.
کتاب اطلاعات بسیار جالبی درباره بسیاری از عملیات‌ها به من داد که قبل این با این جزئیات نشنیده یا نخونده بودم. خیلی برام جالب بود. 
از طرفی روحیات و ویژگی‌های خود حاج احمد واقعاً آدمو مبهوت و شیفته می‌کنه.
 به شدت این کتاب رو دوست داشتم، به شدت توصیه می‌کنم بخونید.
        

          درباره ائمه‌ی بعد از امام حسین (ع)، به جز امام رضا (ع)، اطلاعات عموم جامعه نه تنها کافی نیست بلکه بعضاً باورهای غلطی دربارشون وجود داره.
مطالعه این کتاب به شناخت امام سجاد (ع) و تفکر درباره اقدامات اثرگذار این امام بزرگوار در راه حفظ و گسترش اسلام بسیار کمک می‌کنه.
ولی نقدی که به کتاب دارم اینه که: این کتاب از دو بخش تشکیل شده، ۱. چهار جلسه سخنرانی‌ مقام معظم رهبری در مسجد کرامت، قبل از انقلاب ۲. پنج جلسه مصاحبه با مجله‌ی پاسدار در سال ۱۳۶۱
خب با توجه به متفاوت بودن زمان ارائه این دو بخش و مخاطبان، بسیاری از محتوا هم‌پوشانی داشت و صرفاً لحن بیان (چون یکی به صورت سخنرانی و دیگری مکتوب ارائه شده بود) کمی متفاوت بود. یعنی بخش دوم رو وقتی مطالعه می‌کنید، همون مطالب بخش اوله، کمی متفاوت‌تر و این شاید زیاد جالب نباشه.
        

          اگر به مجموعه تلوزیونی گاندو علاقه داشتید، این کتاب رو دوست خواهید داشت.
بسیار از خوندنش لذت بردم.
قبل از این اطلاع نداشتم که عمق درگیری‌های مصر با اسرائیل اینقدر زیاد بوده باشه.
از طرفی نکته‌ی بسیار قابل توجه از این کتاب این بود که، سرویس‌های اطلاعاتی کشورهایی مثل آمریکا و اسرائیل، جدای از فعالیت‌های سیاسی و نظامیشون، مهم‌ترین فعالیتی که دارن اینه که با ایجاد شایعات و افسانه‌هایی از عملکرد خودشون، عملیات روانی گسترده‌ای روی ذهن مردم کشورهای مقابلشون انجام بدن تا خودباوری نیروهای خط مقدم اونها رو بشکنن و این خودش به نوعی پیروزی بسیار ارزشمند و کم‌دردسرتری از درگیری نظامیه...