هر بچه ای که از خیریه می بردند ، خانومی برایش آینه قرآن می گرفت. زیر لب دعا می خواند، به راهی که زن و شوهر های بی بچه می بردند ، چشم می‌دوخت ، فوت می کرد ، پشت سرشان آب نمی ریخت. « آن که پشت سرش آب می ریزند ، آرزو دارند برگردد.» آرام اشک هایش را پاک می کرد . کیف و ساک ، شیشه و پستانک و اسباب بازی و رخت هایش را می برد می گذاشت تو ماشین . نگاهی به ماشین می انداخت . نگاهی به رخت و ریخت زن و مرد می انداخت. می فهمید بچه کجا می رود ، چه خانه ای و چه محله ای . بعد ها فهمید که فقط به ماشین و خانه و ریخت و رخت نیست که بچه ها خوش و خوشبخت باشند ، بشوند.

دانشجویی پرسید: عشق چیست؟ چه تعریفی ازش دارید ؟ - عشق هزار رنگ ، هزار بند ، هزار دنگ ، هزار فند ، هزار جنگ و هزار ونگ دارد . - استاد تعریفتان بسیار جامع و کامل و واضح بود ولی ما نفهمیدیم . استاد نشست روی صندلی ، صدایش تا آخر کلاس رفت : همه شب در این خیالم که حدیث وصل جانان به کدام دوست گویم ؟ که محل راز باشد

یک‌بار برایم قاشق چای‌خوری آورد. به‌نظرم افتاده بود کف آشپزخانه، گرفت به دندانش، آورد‌. هنوز فکر می‌کنم منظورش چه بود. می‌خواست بگوید:«سهم تو از آب‌های همه‌ی اقیانوس‌های جهان یک قاشق چای‌خوری بیشتر نیست با همان بساز.» می‌خواست بگوید:« شما آبرویی که با قاشق چای‌خوری جمع کردی برای هر چیزی، با ملاقه دور نریز.» می‌خواست بگوید:« عمر ما، در برابر عمر هستی، یک قاشق چای‌خوری است. روزی ما اندازه قاشق چای‌خوری است. میان این همه موجودات، میلیاردها.»

پیرمرد در کاغذی که به او داده بودند تا به سوال هایی جواب دهد ، نوشته بود :« این ساعت سال هاست به من گفته است : دیر شد ، بجنب ، کسی انتظار می کشد . باید این تابلو کشیده شود. جلسه شروع شد . ساعت بازدید نمایشگاه به پایان رسید . فیلم شروع شد. بانک تعطیل شد.نان تمام شد . نانوایی بست . نیمرو سوخت . یارو گذاشت رفت . رفیقت رفت . دکتر رفت. داروخانه بست . عمرت تمام شد. بیچاره ام کرد این ساعت ، سال، شب و روز گفت و گفت . و هشدار داد. بس که گفت « دیر شد» یادم نمی آید گفته باشد « حالا حالا خیلی مانده تا دیر بشود. نگران نباش . سر فرصت برو . بدون دلهره به کار و زندگی ات برس.»