یادداشت مژده ظهرابی دهدزی

        «ما اهل کوفه نیستیم، علی تنها بماند»

چقدر ما این شعارو دادیم ولی نفهمیدیم داریم چی میگیم!
اولش که شروع کردم به خوندن، توی مقدمه گفته بود سردار سلیمانی درباره‌ی این کتاب گفته: یک مقتل کامله. خب در اون لحظه تصور خاصی از این حرف نداشتم. وقتی خوندم و پیش رفتم تاره عمق فاجعه برام آشکار شد.
به نظرم اگر کسی این کتاب رو بخونه و ذره‌ای غیرت توی وجودش باشه باید بشینه زار زار گریه کنه یا سر خودشو بکوبه توی دیوار از حرص و غصه یا کارای اینجوری که اونم صرفاً تخلیه‌ی فشارهای عصبیه، وگرنه غمی که روی دل آدمو میگیره هیچ‌طوری برطرف نمیشه.
تاسف بزرگم بابت اینه که مردمان اون دوران بابت کوتاهی و تنبلی و تن‌پروری و دنیاپرستیشون کاری کردن که کل تاریخ زیر و رو بشه، اونم در جهت سقوط!!!
البته هرچقد تاسف بخوریم بی‌فایده‌ست و حق مطلب ادا نمیشه، فقط باید مواظبت کنیم که مبادا مبادا مبادا تکرارکننده‌ی چنین تاریخ اسف‌باری باشیم...