كتابخانه بدون ترديد مهم ترين شئ خانه است. چون دروازه ورود من به جهان ديگر است…

هیچ پیروزی در مشاجرات نیس که با بلند کردن صدا و استدلال های حاصل از عصبانیت عاید شود عاقل آن کسی است که بداند کی و کجا از بحث های بی عاقبت حذر کند ‌و عاقل عاشق هم آن کسی است که در این لحظات قدرت بخشیدن ‌و گذشتن را داشته باشد

مادرم هربار که مرا مشغول کتاب‌خواندن می‌دید، می‌گفت "برو بیرون و زندگی کن"، گویی فعالیت در سکوت من، با آنچه در نظرش مترادف زندگی کردن بود، در تضاد قرار داشت.

داشتن احساسات زرین هزار بار بهتر است تا پوشیدن جامه های زربافت.

همه‌ما شیاطین درونی خودمان را داریم، همه‌ی ما برای شکست دادن آن‌ها کمک می‌خواهیم، و همه ما برای انجام دادن این کار به جایی مثل شکسپسر و شرکا نیاز داریم.

دنیا پر از صداست، تو گاهی سکوت کن گاهی سکوت گام نخست شنیدن است

زیباترین نبودی و من ماه خواندمت این است عشق، عشق بدی را ندیدن است!

باید تعلیم و تربیت را طوری تعریف کنیم که مرز های آن مشخص باشد. تعلیم و تربیت باید ناظر به تحولی در شاگرد، در ارتباط با معلم، اما معطوف به معیار ها باشد. با این تعریف، ارتباط با معلم همانا ضرورت تعلیم و تربیت است، زیرا معیار ها به خودی خود بی جان‌اند، اما معلم به عنوان مظهر معیارها، به عنوان راه، نه به عنوان مقصد.

غرق شدن در مبارزه به تدریج شکل و شمایل مبارز را عوض می‌کند. گاه باید به خود بیاید و مبدأ و مقصد را مرور کند و اصول را به خود تذکر دهد تا شبیه دشمنش نشده باشد.

خوف خفت می‌آورد.

مورخ، پیش از آنکه شروع به نگارش تاریخی کند، محصول تاریخ است...