اگر شما با هر رفتارتون مستقیما از طرف بقیه برچسب سیاه یا ستاره دریافت کنید که برچسب ها به تمام بدن شما متصل باشن و قابل رؤیت، چطور زندگی می کنید؟! مطابق میل و سلیقه کی؟! ....
دلنشین و تاثیرگذار، حتی برای بزرگسال!
        

                چقدر زاویه دید کتاب رو دوست داشتم ...
حس کردن ِاحساس ِقاتل ِامام جواد ع ؛
هرلحظه خودت رو جای اون میزاری و میگی : " اگه من بودم چی‌کار میکردم؟! نکنه من هم .... "
آفرین به قلم نویسنده .
        

                درود بی کران بر نویسنده کتاب! انگار مرا می‌داند ! برای چالش های زندگی فرمول ارائه می‌دهد ، ساده و بی ریا فلسفیدن را می آموزد ..
ای کاش در روزهای نوجوانی این کتاب را میخواندم ، ولی باز هم خوب و به موقع به دستم رسید .
و چه نیازمند بودم بهش .
شکر الله برای چنین همنشینانی ! 
#کتاب_خوب
        

                "بنازم دینم را که در آن خودکشی مذموم است و حرام ، و خویشتن کشی واجب است ..
خویشتن کشی اما با خودکشی فرق می کند . خویشتن کشی همان میزنم زمین هوابره ی کودکی است . اما قصه ، قصه ی توپ قلقلی سرخ و سپید و آبی نیست، نفس است که باید به زمینش بزنی که اوج بگیرد . باید مطمعن شوی سنگ هات به خودت خورده است . گوارا باد اینچنین سنگ سار خویش .."
        

                _ ... آزادی مثل آب ، مثل هوا ، مثل نان برای انسان واجب است . اما انسان باید آب را برای فرو نشاندن تشنگی بخواهد نه خود را غرق کردن در آن و هوا را برای تنفس بخواهد نه برای آلوده کردن آن و مسموم کردن آدمیزاد و نان را برای سیر کردن شکم، نه نهادن و کپک زده کردن و دور ریختن . آزادی باید مایه خوشبختی آدم ها باشد نه اسباب بدبختی آن ها. پس آنچه بدبخت میکند یقین بدان که آزادی نیست ، چیزی‌ست شبیه آزادی .

سه دیدار | جلد دوم
استاد نادر ابراهیمی
        

                آنچه به حسین‌بن‌علی (ع) دادند بالاتر از آن است که به ابراهیم (ع) دادند. خدا چشمه زمزم را برای ابراهیم (ع) در کنار بیت سنگی خودش قرار داده است؛ اما بیت اصلی خداوند دل مومن است و خدا از کنار خانه اصلی خودش برای حسین‌بن‌علی (ع) و پیغمبر (ص) چشمه اشک قرار داده. از این جهت است که امام حسین (ع) می فرماید: " انا قتیل العبره" ‌... من کشته اشکم.

آئینه تمام نما | آیت الله حائری شیرازی | ص ۱۶
        

                آتش بدون دود را به کل تمام کردم و کاش نمی کردم! قلم جنون آمیز این مرد بزرگ، استاد نادر ابراهیمی و چشیدن طراوت حرف به حرف و کلمه به کلمه و سطر به سطر و صفحه به صفحه نوشته هایش را که عمیقا به جان ِقلبم می‌نشیند را نمیدانم در کتاب دیگری از ایشان پیدا کنم یا خیر.
نمیدانم چه بگویم ، به قول استاد در برخی مواقع باید سکوت کرد و حرمت واقعه را نگه داشت ، حالا باید حرمت نگاه دارم تا کلمه هایم قلم استاد را بی ارزش نکنند ...
نور به قبرت ببارد مرد ...
        

                درمورد شوربختی های افغانستانی ها بود در هرکجای دنیا ... "انسان هایی که برای وطن و خاک خود نجنگیده اند چقد ترحم انگیز اند ...."
        

                حس میکنی اشرف سادات نشسته رو به روت و با زبون خودش داره برات خاطره هاشو میگه🥺 شیرین و دلچسب و ساده ....
        

                "بسوزد ریشه کسانی که می گویند مذهب آمده تا به انسان قناعت بدهد ، درحالی که همه انبیاء آمده اند تا به انسان بگویند که به دنیا که هیچ ، به بهشت هم قانع نشوند ! ..."
        

                حس کتاب "پوتین قرمزها" رو داشتم بهش :) واقعیت های متفاوتی از جنگ ، زندگی و شخصیت خانواده های ایثارگران رو ، رو می کرد ...
توصیف های به اندازه ، زیاده گویی نداشت ، سعی نداشت الکی گریه ات بندازه . دوس داشتم و ای کاش زودتر میخوندمش .
        

                قشنگ بود ، خیره سری های فرنگیس اعصابم رو بهم می ریخت! از شجاعتش خوشم میومد ، تیز و فرز بودنش .
میتونست کوتاه تر باشه (مخصوصا فصولی که درنورد جراحت ها با مین میگه ) اما در کل خوب بود ، خوشحالم که صوتیش رو گوش دادم چون روند داستانی داره و تمرکز زیادی نیاز نیست براش، میشه در حین کار هم گوش داد بهش و اینجوری وقت های پَرت کم میشه.
        

                از این که موضوع اصلی کتاب قهرمانی ِزن به عنوان یک زنه ، نه به عنوان مادر ِشهید ، خوشحالم!
خیلی خیلی خیلی سوژه خفنی بود! زندگیش میتونست بسیار بسیار جذاب تر ، با قلمی پر کشش ، مفید تر ،داستانی تر ، گیرا تر نوشته بشه.
نویسنده نوقلم بودن ، اما کاش بیشتر تلاش میکرد. البته خودشون هم به ضعف های کتاب آگاه هستن (لایل منطقی و غیر منطقی که تو موخره آوردن ).
در کل -بنظرمن- سوژه هدر رفته ...
ولی خوب بود از این لحاظ که آدم رو به خودش می آورد .. 
محور فعالیت های خانم احمدیان اقتصادی بود و با  توجهبه این که الان مسئله اصلی کشورمون اقتصاده ، به فعالین این حوزه پیشنهادش میکنم که میتونه بسیار مفید باشه براشون.
        

                از جنس کتاب "روزهای بی آینه" بود .. صادقانه !
این که همسران شهدا همیشه هم ساده زیست نیستن :)
غم اش رو بیشتر واسه ساجی داشتم نه شهادت و مفقودی بهمن ...
قلم نویسنده خیلی خوبه؛ وقتی بوی غذاهای جنوبی رو توصیف میکنه حس میکنی بوی قلیه ماهی و ماهی شکم پر یا حتی لوبیا پلو و سالاد شیرازی داره میزنه زیر دماغت🥺❤️
        

                چیزی بود که من مدتها دنبالش بودم..
این سبک نوشتن،
این قسمت از تاریخ
و فراتر از رمان و با اطلاعات خوب.
تنها نکته ای که هست 
کاش قسمت هایی که سانسور شدن و به گفته نویسنده ارتباطی با موضوع اصلی کتاب نداشتن ، به صورت جداگانه در پایان کتاب برای کسانی که علاقمند به خوندنش هستن آورده میشد.