از این که موضوع اصلی کتاب قهرمانی ِزن به عنوان یک زنه ، نه به عنوان مادر ِشهید ، خوشحالم!
خیلی خیلی خیلی سوژه خفنی بود! زندگیش میتونست بسیار بسیار جذاب تر ، با قلمی پر کشش ، مفید تر ،داستانی تر ، گیرا تر نوشته بشه.
نویسنده نوقلم بودن ، اما کاش بیشتر تلاش میکرد. البته خودشون هم به ضعف های کتاب آگاه هستن (لایل منطقی و غیر منطقی که تو موخره آوردن ).
در کل -بنظرمن- سوژه هدر رفته ...
ولی خوب بود از این لحاظ که آدم رو به خودش می آورد .. 
محور فعالیت های خانم احمدیان اقتصادی بود و با  توجهبه این که الان مسئله اصلی کشورمون اقتصاده ، به فعالین این حوزه پیشنهادش میکنم که میتونه بسیار مفید باشه براشون.
          

            کتاب «مادر ایران» نوشتۀ نورالهدی ماه‌پری توسط انتشارات راه‌یار به چاپ رسیده است. این داستان، تلاشی برای ارائه یک روایت متفاوت از جنگ تحمیلی و رویارویی زنانه و مادرانه با این واقعیت تاریخی است. این کتاب با نگاهی خاص تلاش کرده است تا نشان دهد که این تنها مادران نیستند که تربیت فرزندان خود را بر عهده دارند، بلکه فرزندان نیز می‌توانند درس‌هایی بزرگ برای مادران داشته باشند. این زن اهوازی که دو فرزند خود را در جنگ تحمیلی علیه عراق بعثی در راه میهن از دست داد و بدل به شخصیتی والاتر شد. این داستان، روایت این مادر فداکار در این مسیر است. متن این کتاب برگرفته از یک داستان واقعی است و خواننده را با حال و هوای جنگ و مادری که فرزند عزیزتر از جانش را از دست داده‌ است، آشنا می‌کند.
          

            کتاب مادر ایران خاطرات  خانم عصمت احمدیان  مادر شهیدان اسماعیل و ابراهیم فرجوانی 
خانم احمدیان مادری جهادی و فعال و دوست داشتنی و شگفت انگیز بودن که تمام انرژیشون رو برای زندگی و فرزندان و کشورشون گذاشتن و  همچنان این جهادشون ادامه داره ....
خاطرات و فعالیت هاشون در زمان جنگ انقدر سخت ولی شیرین بود که دلم میخواست من هم اونجا کنارشون بودم ...
واقعا جبهه با تمام سختی هاش زیبا بوده، خوشا به سعادت کسانی که تونستن از این زیبایی ها بهره ببرن و از خودگذشتگی کنن و همه جوره به کشورشون خدمت کنن .
          

            کتاب_خواندم 
#مادرِایران

این کتاب، روایتی داستانی از زندگی پرفراز و نشیب عصمت احمدیان، مادر شهیدان ابراهیم و اسماعیل فرجوانی است.

کتاب را که می خواندم به ظرفیت های وجودی خودم فکر می کردم آیا من هم میتوانم این گونه باشم یا نه؟ این که بتوانم برای هر چیزی در زندگی حد و مرزی مشخص کنم؛ برای مادری،همسری، زن بودنم و خیلی چیزهای دیگر.
بیشتر از هر چیزی بلند همتی، امید، صادق بودن، عزم و استقامت راسخ مادر شهیدان نظرم رو جلب کرد و البته این که این همه اتفاق چگونه در ذهن مادر جاخوش کرده اند که این گونه دقیق آن را روایت می کند.

همیشه حسرت می خورم که این‌همه فیلم نامه نانوشته داریم و ما همچنان اندر خم یک کوچه ایم.
یعنی ب اندازه تمام مادر شهدای ایران.

خداوند به حق مادران شهدا همتی بلندوایمانی محکم به ما عطا بکنه..
          

            جدا از قلم نویسنده که عالییییییه و بسیار روان و گیرا نوشته اند شخصیت عصمت خانم هست. ایشون به معنای واقعی کلمه یک مادرند مادری برای تمام فرزندان ایران. یک شیر زن به تمام معنا. واقعا ازایشون درس زندگی گرفتم. تلاششون ستودنیه.لحظه ای خستگی یا خمودگی و بیکاری نداشتند. خدا حفظشون کنه و به ماهم توان بده مثل ایشون باشیم ان شاء الله🌷🌷🌷