روزی که ارمیا را امانت گرفتم،انگار روی کتاب آب ریخته باشد،موج دار شده بود.
برگه ها را که ورق میزدی،صدایشان در می آمد.
همین الان ارمیا تمام شد.
 میدانم اگر بشود صفحات کتاب را مزه مزه کنم،طعم شوری میدهد و بوی خاکهای جنوب...
#چند_از_چند
#اولین_کتاب۱۴۰۳
          

            خیلی وقت بود کتاب نخوانده بودم،انگار درس و دانشگاه یک دره عمیق بین من و داستان های دوست داشتنی ام باز کرده بود که هرچه سعی میکردم از آن بپرم نمیشد
داستان تغیر آدم ها همیشه خواندنی ست،انگار تو هم در تجربه هایی که به دست می آورند شریک میشوی و طعم چیز هایی را میچشی که هیچ وقت زندگی فرصت نمیدهد خودت از سر بگذرانی
کتاب هر شب کنار تخت بود،آرام آرام میخواندم تا زود تمام نشود
شیرین بود،مخصوصا برای من که خانم سه ساله را خیلی دوست دارم
          

            اعتراف می کنم که به خاطر جلد خریدمش و تقریبا مثل همیشه ناامید شدم. پنجاه و سه هزار تومان برای ۱۱۲ صفحه کتاب پرداخت کردم و اونقدر خوندنش حوصله سربر و حتی یک جاهایی اعصاب خورد کن بود که قطعا اگر کتاب طولانی تری بود زودتر به کناری می انداختمش. اما کوتاهی کتاب باعث شد خودم رو قانع کنم که کتاب رو تا اخر بخونم بلکه شاید یک حرف به درد بخور توش زده شده باشه، که ارزش تا اخر خونده داشته باشه، که نداشت!

کتاب از نظر علمی محتوای خاصی نداره. یک سری مقاله درباره ی تاب اوری جمع شده که هدف اینه که به ادمها کمک کنه در زندگی شخصی شون کمک کنی تاب اورتر بشن اما مطالب پراکنده ست، راهکارهای عملی مشخصی داده نمیشه و در کل گیج کننده ست.


اشاره های فرهنگی سیاسی کتاب هم زیاده و برای فهمیدن همون نیمچه صحبت های مفید نویسنده باید از اونها اطلاع داشت که خب شاید یک خواننده ی امریکایی داشته باشه اما یک خواننده ی ایرانی که خیلی از فضا دوره نمیتونه با متن ارتباط برقرار کنه.


ترجمه رو هم اصلاااااااااا دوست نداشتم. از نظر فنی متوسط بود اما از نظر فرهنگی باورم نمیشد یک ایرانی اینطوری ترجمه کرده باشه و این توضیحات رو نوشته باشه. مثلا توی توضیح درباره ی کمپ دیوید بارها و بارها اسم اسراییل - رژیم صهیونیستی رو اورده باشه اما حتی یک جا یک کلمه ننوشته باشه فلسطین. اینها مسائلیه که از نظر شخصی برای من مهمه و باعث شد اصلا از ترجمه خوشم نیاد.