بهترین کتاب تربیتی که تا به حال خوانده ام!
فوق العاده دقیق، همراه با محتواهای مناسب و کاملا کاربردی نه صرفا نظری.
در مسئولیت و سازندگی یاد میگیریم چگونه وارد جرگه تربیت شدن و تربیت کردن شویم. مبانی و سیر حرکت را به خوبی میفهمیم و با تیپ های مختلف شخصیتی نیز آشنا می شویم
خواندن این کتاب برای عرکسی که دغدغه تربیتی دارد واجب و برای بقیه هم مستحب موکد است:))
        

          ما که خویشتن را می بازیم بگذار در راه حق باشد . ما که رنج می کشیم بگذار برای رحمان و مهربان باشد . ما که از دست می رویم بگذار برای او باشد تا با رفتن رسیده باشیم و با باختن برده باشیم .
        

          فوق العاده عالیه
        

          تقریبا سه بار خواندمش و به نظرم ارزشش رو داشت چون هر بار چیز جدید یاد گرفتم.
به شدت به طرز تفکر کتاب نیازمندیم و کاش ایشون زنده بودند
        

           استعدادهای مرگ‌آور

❞ استعدادهاى بزرگ هنگامى كه راهى نمى‌يابند، همچون رودخانه‌هايى عظيم باتلاق مى‌سازند و مرگ مى‌آفرينند و فاجعه بار مى‌آورند.
        

          نویسنده از تربیت می‌گوید و اینکه چطور رشد پیدا کنیم و رشد بدهیم. او شروع حرکت را از شناخت می‌داند. یعنی می‌گوید ما قدر خود را نمی‌دانیم که به دنبال رشد نیستیم. این جمله برای آنکه می‌خواهد جامعه را اصلاح کند، کلید است. فکر می‌کنم این پیام که تو بالاتر هستی از این پستی‌ها، زیاد خریدار داشته باشد.
طرفه آنکه چند سالی است، رئیس جمهور این کشور با کلید آمده در حالی که ارزش این مردم را نمی‌شناسد.

نویسنده در مورد سوال‌ها مطلب بسیار عجیبی را بیان می‌کند. او می‌گوید سوال، شک و شبهه وقتی پیش آمد، نباید از آن فرار کنی چون دوباره می‌آید و حتی در مواردی نباید سعی کنی به آن پاسخ بدهی چون برنمی‌آیی! بلکه باید سعی کنی ریشه سوال‌ها را پیدا کنی. مثلا افراد در مشکلات یا زمان کنکور ممکن است بپرسند که چرا متولد شده‌اند و این سوال احتمالا به پوچی مربوط می‌شود.

از نویسنده سوال دارم، کاش زنده بود و پاسخ می‌داد.
        

          مسئلهٔ تربیت در این کتاب با شفاف‌سازیِ مباحثی چون تفکر، شناخت، رشد و مسئولیت صورت می‌گیرد.‌ آشنایی با روش‌های تربیتی، معرفی روحیات مُتربّیان، طرز برخورد با هریک، ازجمله مباحث ارائه شده در کتاب هستند.
از مزیّت‌های کتاب این است که مسئله و بحث چندین‌بار به شکل‌های مختلف بیان می‌شود تا جا بیفتد. 
استفاده از آیات قرآنی، مثال‌های ملموس و راهکارهای عملی هم‌ این مبانی را برای خوانندگانی چون والدین و مربّیان کاربردی‌تر کرده‌ است.
        

          چی شده که تو زمان های قدیم با جرقه های کوچیک ذهن ها و دل ها رو روشن میکردن، کوه های آهن رو مذاب می کردن اما الان با این همه معلومات نمی تونیم دل ها رو آماده کنیم و آدم ها رو تربیت کنیم و حتی یک تکه آهن رو از جاش تکون بدیم؟
چون که اون زمان جرقه ها رو اول به گَوَن ها میزدن، بعد آتش اونها دامن الوار ها رو می گرفت، بعد آتش الوار ها به زغال سنگ ها سرایت می کرد و بعد کوه های آهن رو مذاب می کرد؛ و اینطوری پله پله به هدف می رسیدند و قلب ها رو آگاه میکردن...
        

          مسئولیت و سازندگی از آن کتابهایست که حتما باید تدریس شود و پای درسش بنشینی .
معلم ها ،مربی ها و هر کسی که با تربیت انسانها سر و کار دارند باید بخوانندش.
استاد، یک فصل رو اختصاص دادند به روحیه ها ،این فصل درسته که تئوری هست ولی بعد از  تجربه کار تربیتی  آنجا که روحیه ها دستت می آیند نحوه برخوردها را میتوانی عملی کنی در کل یک کتاب راهنمای خوب و قابل استفاده برای مربی هاست  از دستش ندین . 
باز هم مثل همه کتابهای استاد باید به سراغش برم و باز بخوانمش یه بار خواندن کافی نبود...

        

          کتابی جامع و کامل برای تمام افرادی که ارتباطات تربیتی دارند. از معلم و مربی تا پدر و مادر و حتی روابط دوستی و خانوادگی...
نظام تربیتی اسلام و روش برخورد با روحیه های مختلف به بهترین نحو در کتاب توضیح داده شده.
ویژگی مهم کتاب نویسنده ش هست، استاد صفایی حائری وارد هر مبحثی که میشن اونقدر عمیق و منطقی بحث میکنن که محاله شما کتابشون رو بخونید و نگاهتون به موضوع مورد بحث عوض نشه.
        

          بی نظیر در باب شناخت خود، جهان و انسان و ارتباط با دیگران
        

          هرچه بنویسم در حقش کم لطفی کرده ام. استاد طوری از تربیت می نویسند که انگار همین الان در میان یک جمع جوان گمشده و پر از سوال با روحیه های مختلف نشسته اند و به یک به یک آنها پاسخ می‌دهند. مخاطبِ تربیتِ استاد، می تواند فرد مغرور تازه به دوران رسیده، فرد ترسوی گوشه گیر، مشتاق سیر الی الله و حتی شاید یکی از طرفداران مارکسیسم و مکتب های دیگر! باشد ( که استاد کتاب هایی در مورد این مکاتب هم دارد ). مقصود اینکه مطالب کاملا زنده و عملیاتی هستند.

قبل از این، کتابِ ردپای نور جلد یک را از زبان شاگردشان آقای ارسنجانی خوانده بودم. آن‌جا ایشان روش تربیتی استاد را داستانی و از نگاه یک شاگرد، که در تاریک ترین روزهایش استاد را یافته تعریف کرده است و در واقع مشاهده رفتاری اندیشه استاد بر اساس همین کتاب مسئولیت و سازندگی هست.

پ.ن: اگر شما هم مثل من گاهی ذهنتون در مطالعه کتاب یاری نکرد و یا احساس کردید جهت توضیح بیشتر نیاز به استاد هست، صوت های کانال تلگرامی زیر رو توصیه می کنم: 
https://t.me/masouliatvasazandegi
        

          من صفحات انتهایی جلد یک هستم و بسیار راضیم
کتابی که فکر نمی‌کردم از نظر ادبی هم انقدر غنی باشه
تاثیرش رو حس میکنم روی خودم
عالی پیشنهاد میکنم بخونید حتما
        

          برای تربیت انسان، برای ساختن بشر باید در او عشقی آفرید که از تمام غریزه ها نیرومندتر باشد و باید در او نیرویی گذاشت که تمام زنجیرها را با خود بردارد و تمام نگهبان ها را همراه بکشد.
و مادام که این عشق عظیم و این نیروی بزرگ در انسان نیاید و پا نگیرد، برای انسان حرکتی نخواهد بود و از بند اسارت ها¹ نجاتی نخواهد یافت...
ما از محبوب های خود بخاطر محبوب تری چشم می‌پوشیم و خوب را فدای خوب تر می‌کنیم و آنچه با اهمیت تر است انتخاب می‌کنیم. با آنکه پول را دوست داریم می‌دهیم تا به آنچه بیشتر می‌خواهیم برسیم. با آنکه جان خود را دوست داریم از جان خود می‌گذریم تا به آزادی دست یابیم.
عشقِ شدیدتر و حب "الله" ما را از اسارت غرایز و حب نفس و حب دنیا آزاد می‌کند.
ابراهیم با آنکه اسماعیل را دوست دارد و خیلی هم دوست دارد، در راه حق و بخاطر دستور او قربانی می‌کند.
چگونه می‌توان این عشق را در نهاد انسان برافروخت؟ و چگونه می‌توان او را از محبت سرشار کرد؟
جواب این سوال خیلی ساده است. ما چه وقت عاشق یک پارچه، یک ماشین و یا عاشق ثروت و قدرت می‌شویم؟ هنگامی که آن را می‌شناسیم و ارزش آن را می‌یابیم، همان وقت به سوی او می‌شتابیم.
معرفت و شناخت عشق را سبز می کند ² و به وجود می آورد. شناخت خوبی ها در انسان عشق را زنده می‌کند و شناخت بدی ها نفرت را و این عشق و نفرت انسان را به حرکت می‌اندازند، جلو می‌آورند و یا فراری می‌دهند.

پ.ن 1: اسارت ها و جبرهایی که انسان را می‌گیرند، گاهی از بیرون هستند و گاهی از درون. از بیرون، محیط، طبیعت، وراثت، تربیت، وسوسه‌ها. از درون، جبر فکر و عقل و غریزه. انسان از مجموع این جبرها به آزادی می‌رسد.

پ.ن2: عشقی که بدون شناخت باشد، همان جذبه‌ای است که اتم ها را به هم پیوند داده است. این عشق که انتخاب انسان نیست ارزشی ندارد.

-کتاب "مسئولیت و سازندگی"
-نوشته علی صفایی حائری
        

          منظومه فکری که از روشهای تربیت میسازند بشدت جذابه. مسئولیت، تربیت، اینکه مربی کیه، روش تربیتی اسلام چطوریه، روش شناخت چیه، آرمانها چطوری باید باشن، استعدادها و روحیه‌های متفاوت چیا هستند و روش مواجهه باهاشون چه شکلیه و اعمال چطور باید باشه در هنگامه تربیت؛ همه عناوینی هستند که تو کتاب بهش با زبانی عرفانی و کلامی جذاب بهش پرداختن و شرح دادن.
        

          یک کتاب پرمحتوا و بسیار مفیدِ تربیتِ اسلامی در قالب نثر ادبی👌
کتاب را جرعه جرعه سر بکش که هر جرعه‌اش کتابیست برای اینکه تو را به خودت بشناساند و تو آنگاه دیگران را به خودشان بشناسانی؛ که صالح شوی و دیگران را هم صالح کنی؛ که راه را درست تشخیص دهی و راهنمای دیگران در انتخاب راه درست قرار گیری! که تربیت شوی و زمینه تربیت دیگران را فراهم کنی! آری تو یک شخص نیستی بلکه ارتباطاتی با پیرامونت داری پس به اندازه یک امت میتوانی تاثیرگذار باشی! پس باید خودت را ساخته و در حد توانت زمینه‌ی ساخت انسان‌های دیگر را هم فراهم کنی و این جز با تعقل و تفکر صحیح و با عمل و جهت‌دهیِ درست آن و جز با  شناخت روحیه‌های مختلف و شناخت روش های متنوع و بکارگیری آن روش‌ها در محل مناسب امکان پذیر نمی‌باشد. 

*جزء آن دسته از کتابهاییست که با یک‌بار خواندن تمام نمیشوند و باید چندباره خوانده شوند تا از تمام جرعه‌هایش بهره‌مند گشت. و صد البته بهره‌مندیِ واقعی زمانی اتفاق خواهد افتاد که داده‌ها به استفاده برسند و مفاهیم به عرصه عمل وارد شوند.
        

          از کلیت کتاب استفاده کردم.
یکسری نکات جالب و کاربردی و راهگشا...
اما استفاده و بهره‌ای که می‌خواستم نبردم. ارتباط خوبی نتونستم برقرار کنم.

        

          آدم وقتی این کتاب رو میخونه در عجب میمونه که یک جوان ۱۷ یا ۱۸ ساله به چه بلندای فکری تربیتی و عقلی رسیده...هر چی بیشتر این کتاب رو مطالعه کنید نکات فکری و تربیتی جدیدی پیدا میکنین در این کتاب بارها چهارچوب تربیتی و همچنین نحوه مواجهه با افراد مختلف گفته شده که بنظرم هر کسی که در ساختار تربیتی کشور موثره باید حداقل یک بار این کتاب رو بخونه 
        

          این کتاب رو( فکر کنم سال1385بود، حالا یکی دو سال اینور اونور) به دستم رسید. اون زمان تازه فکرم منظم شده بود(با خواندن کتاب‌های شهید مطهری) اما انگار هنوز چیزی کم بود، انگار آجرها رو روی هم گذاشتم اما بدون ملات.
کتاب‌های استاد صفایی حائری حکم ملات سیمانی بود که روی آجرهای لغ ذهن من ریخته می شد.
حالا چه فایده ای داشت؟
فایده اش این بود که در این دنیای پر از رنج به یک آرامش ذهنی عمیقی رسیدم که طوفان حرکتش نمی دهد
اما من بخیل نبودم این آرامش رو با دیگران به اشتراک گذاشتم.
چطوری؟
با آموزش مطالبی که یاد گرفته بودم همچنین با نوشتن کتاب(قدرت روحی) که قطره ای از مطالب کتاب حرکت استاد صفایی بود(با زبان ساده و روان) که الحمدلله کل ایران پخش شد و مورد استقبال قرار گرفت.