﷽
۱۸ دی ماه ۹۸ پرواز شماره ۷۵۲ هیچوقت به  مقصد نرسید،از بین ۱۷۶ مسافر آن پرواز یک جوان ۲۱ ساله یزدی راهی کانادا بود تا ترم‌ جدید را آغاز کند و او‌ کسی نبود جز دانشجوی شهید امیر حسین قربانی.

روایت کتاب از زبـان پدر شهید است ، روایتی روان و جـذاب که لحظات زندگی کنار امیرحسین را به خوبی بیان کرده و باعث می‌شود که مخاطب امیرحسین را خوب بشناسد و هم در سطرهای کتاب به دوران اسارت پدر شهید در اردوگاه  ۱۱ تکریت برگشتی زده است،غم صفحات آخر کتاب اشک را مهمان چشمان می‌کند و دلم میخواهد کاری کنم که  کتاب را همه بخوانند.

غم کتاب من را در برگرفته و نمی‌توانم برایش درست بنویسم، فقط می‌گویم اگر این کتاب را نخوانید،حیف است؛خیلی حیف
          

            محمدعلی جعفری(نویسنده) را در غرفه ی روایت فتح دیدم قبلا از او کتاب #خانه_ی_مغایرت را خوانده بودم
علاقمند شده بودم به ادبیات یزد
سلام علیک کردیم و احوال پرسی 
تشکر کردم و دعای خیر برای خودش و قلمش
این کتاب را توصیه کرد و امضاء
"دانشجوی شهید حادثه پرواز اوکراین، امیرحسین قربانی" را که در جلد کتاب دیدم، دانستم که با یک غم بزرگ طرفم
غمی که باید مثل راوی کتاب بی صدا بسوزی و بخواهی آتش بقیه را خاموش کنی
با جمله ی نویسنده شروع می کنم:
دست روزگار برگ جدیدی از مظلومیت را رو کرد. اتفاقی که جنس غریبی داشت. حادثه پرواز اوکراین. عده ای که در مسیری افتاده بودند؛ نه برای مبارزه، نه برای دفاع. بی هوا و ناباورانه پر کشیده بودند.
متن پر از احساس این پدر صبور، اشکم را در آورد
پدر، در میان گفته هایش به خاطرات اسارت اردوگاه تکریت بازمیگردد
در قسمتی از کتاب، به وجد می آیم از این همه عزت نفس پدر:

گوشی ام زنگ می خورد.خبرنگار شبکه تابان است. می‌خواهد مصاحبه بگیرد. می نشینم توی ماشین. داداش رانندگی می کند. هنوز نمی دانم با خودم چند چندم. 《خطای انسانی》 پتکی شده است توی سرم. به خبرنگار وعده ی سر خرمن می دهم.
مصاحبه...
دوازدهم فروردین ۱۳۶۷. سلیمانیه ی عراق. نشستم جلوی سرنگ عراقی. از عقاب زرد و ستاره ی روی شانه اش فهمیدم سرهنگ است. انگار تازه از زیر دوش آمده بود بیرون. تر و تمیز و شسته و رفته با صورت شش تیغ. کنار دستش هم مترجم ایرانی ایستاده بود. با یک شیلنگ در دست. صدای سرهنگ پخش شد توی تن سردم.
-سُب الخمینی
تا مترجم به فارسی برگرداند فهمیدم ایرانی است. نمی دانم به چه قیمتی کشورش را فروخته بود.
_قرد! اگله الموت للخمینی(بوزینه! بگو مرگ بر خمینی)
می توانستم دو سه تا فحش بدهم به امام خمینی بگویم ما را به زور فرستاده جنگ. چیزی که سرهنگ عراقی توقع داشت از من بشنود؛ از یک رزمنده ی بچه سال که هنوز مو روی صورتش سبز نشده. ولی نشنید. الی الله. شیلنگ را هم خوردم. نه از دست سرهنگ عراقی. از دست هموطن خود فروخته ام
          

            تور تورنتو؛ تورکنندۀ مخاطب

در خیلی از به‌زنگاه‌های تاریخی، در جبهۀ تولید محتوایِ اثرگذار و قابل تامل خوب عمل نکرده‌ایم. تلقیِ از خوب عمل کردن، یعنی به موقع، شفاف، قوی و اثرگذار بودن عمل است. و این تعلل و دست نجنباندن، باعث می‌شود سررشتۀ روایت‌گری واقعه از دست برود. 

بالاخره بعد از سه سال محتوای مکتوب داخلی از این رویداد عرضه شد آن هم به قلمی خوب و اثرگذار. هرچند خیلی دیر بود اما کاچی بِه از هیچی بود.
          

            ۱۸ دی ماه سال ۹۸، کمتر از یک هفته از شهادت سردار، از آسمان غمی فرود آمد که داغ دلمان را سنگین تر از قبل کرد..

یکی از مسافران هواپیمای اوکراینی 
پسر دانشجوی ۲۱ ساله ای به نام امیرحسین قربانی بود.
پسری که سرمایه زندگی پدر و مادر و نور چشم‌شان بود..


برای من یکی از قشنگ ترین اتفاقات این کتاب، راوی بودن پدر امیرحسین بود
 کل ماجرا از دید پدر خانواده و احساسات پدرانه روایت شده..
و چقدر این احساسات و نگرانی ها و ... زیبا و دردناک بودن!

نمیدونم برچه مبنایی  امتیاز دادم ، انقدر غرق در غم این مادر و پدر بودم که متوجه نوع قلم و روایت نویسنده نشدم..
          

            #تور_تورنتو

کتابی سبک و کم‌حجم در مورد یکی از قربانیان هواپیمای اوکراین که سه روز بعد از شهادت سردار، سقوط کرد؛ از زبان پدر و به قلم محمدعلی جعفری، روان و ساده و خوش‌خوان، قلم نویسنده را در اینجا به قلمش در "تاوان عاشقی" ترجیح دادم.

امیرحسین قربانی‌؛ فرزند نازپرورده‌ و تک پسرِ پدری آزاده که در خانواده‌ای مذهبی و انقلابی در یزد بزرگ می‌شود.


با اتمامِ کتاب، دوباره یاد گریه‌هایم در روز سقوط هواپیما افتادم که هنوز؛ هم داغ شهادت سردار حسابی جگرمان را آتش می‌زد، هم شیرینی سیلی به آمریکا را برایمان زهر کرد و هم با دیدن عکس‌های هواپیمای سقوط‌کرده دلم برای تک‌تک مسافران آن پرواز پر می‌کشید.
از ناراحتی و گریه‌‌های چند روز بعدش که فهمیدیم کار خودمان بوده هم بگذریم...


دلم بیشتر شور آقا را می‌زد، شور تنها وصیتِ حاج قاسم را... که خدایا داغ سردار مگر کم بود که حالا داغ این مسافران را هم تحمل کند...


از ته دل آرزو می‌کردم کاش خانواده‌های قربانیان هوای دلش را داشته باشند اما به نظرم چیزی شبیه محال می‌نمود...


کتاب را که می‌خواندم از این همه وابستگی و دل‌بستگیِ پدر و مادر به این فرزند اشک‌هایم جاری می‌شد، پیشرفت و خارج رفتن و آنجا درس‌خواندن و همه‌ی این‌ها به چه قیمتی وقتی مادرش یک‌سال بعد از دانشجو شدنش هنوز نتوانسته دوری فرزندش را تاب بیاورد؟ و هر بار که خودم را جایشان می‌گذاشتم به این نتیجه می‌رسیدم که اگر من بودم هیچ‌وقت و تحت هیچ شرایطی بچه‌ام را راهی دیار غربت نمی‌کردم.



از جذابیت‌ها و نقاط عطف داستان پرداختن به اسارت پدر در خلال داستانِ پسر بود و شاید تنها دلیلی که باز هم پای رهبر و انقلاب ماند و توانست حتی شده به قیمت از دست دادن تنها پسرش و سنگینی این داغ‌، باز هم حرفِ آقا را فصل‌الخطاب بداند؛ همین روزهای اسارت و درکِ سنگینی این مفهوم بود که نهال این نظام با چه خون‌ِ دل‌هایی به بار نشسته است.


خانواده‌اش امتحان سختی را آن هم به خوبی پشت سر گذاشته‌اند؛ و مطمئنم پاداش این صبر و ایثار را دیده‌اند و خواهنددید.


#یادداشت
#معرفی_کتاب
#هم‌خوانی
#محمدعلی_جعفری
#تور_تورنتو
          

            سال هاست مشتاق مطالعه کتاب های شهدا هستم...شهدای جنگ تحمیلی، شهدای مدافع حرم و شهدای سلامت و... اما این دفعه داستان فرق می کند..باز هم قلم زیبای آقای محمدعلی جعفری با صداقت کامل شهید را روایت می‌کند ... شهیدی بسیار متفاوت، با مظلومیت جدید و بزرگی طرف هستیم، نویسنده می گوید👇🏻
دست روزگار برگ جدیدی از مظلومیت را رو کرد. اتفاقی که جنس غریبی داشت. حادثه پرواز اوکراین. عده‌ای که در مسیری افتاده بودند؛ نه برای مبارزه، نه برای دفاع. بی هوا و ناباورانه پرکشیده بودند.
کتاب تور تورنتو زندگی شهید امیرحسین قربانی را ورزق می زند؛ تک پسرِ نازپرورده خانواده قربانی، پسری که سرمایه زندگی و نور چشم پدر و مادرش بود.
یکی از قشنگترین اتفاقات کتاب روایت کتاب از زبان پدر امیرحسین بود، پدری که خود سال های زیادی به مبارزه پرداخته بود و در نهایت به اسارت درآمده بود...بیان احساسات پدرانه به زیباترین شکلش به همراه نوآوری جالبی که در خلال داستان و برگشت زدن به دوران اسارت پدر شهید در اردوگاه ۱۱ تکریت بسیار زیبا، اثرگذار و دردناک بود.
کتاب خانواده‌ای صمیمی و احساسی را برایمان ترسیم می کند.. خانواده‌ای با نقاط عاطفی بالا‌، بخصوص در رابطه مادر با پسرش.
کتاب از امیرحسین می گوید؛ امیرحسینی که نفس مادر بود.. امیرحسینی که جانش برای خواهرش می رفت... امیرحسینی که حجب و حیایش دیدنی بود... امیرحسینی که شخصیتش رو حتی با زندگی در کشور غریبه از دست نداد و پای اعتقاداتش ایستاد...امیرحسینی که انگیزش از تحصیل پزشک شدن و درمان تنها خواهرش بود که از معلولیت ذهنی رنج می برد.
کتاب را بخونید و امیرحسین را زندگی کنید.
با سقوط هواپیمای اوکراینی ۷۵۲ تمام سرمایه خانواده قربانی پرکشید و خانواده بزرگ‌ترین آزمایشش شروع شد و چه سربلند بیرون آمدند از این آزمایش با همراهی نکردن رسانه های بیگانه با همراهی رهبرشان، آنجا که پدر خانواده می گوید:
« _ هرچه نظر حضرت آقا باشه به عینه روی چشم می‌ذاریم.. »

کتاب سبک و کم حجمی که تا پایانش دست از رها کردنش بر نمی‌دارید.
داستانی پر احساس و غم انگیز، اما به شدت جذاب و نفس‌گیر.
          

            چند وقت پیش این کتاب با تبلیغ زیاد در شهر یزد به مسابقه کتاب خوانی  بود نخریدم آخر به خودم گفتم  جوانی صبح  می خواسته برود برای کانادا  به اشتباه هواپیما مورد اصابت موشک قرار می گیرد چه خواندی دارد ؛ ولی حالا وقتی خواندم  اوایل  کتاب  یک جوان شیک پوش را روایت می کند که پدر مادر آن هزینه  تحصیل را با چه بدبختی برای پسرشان جور می کند  وسط های کتاب متوجه او برای چه هدف حاضر شده  برود خارج کشور! ولی جمله یکی از دوستانش مرا این کتاب تکان داد  که امیر حسین واقعا برای درس به کانادا رفته بود  یادش گرامی وبه خانواده  آن شهید  می گوید جوان شما الگوی  خوبی برای نسل جوان این کشور است باتشکر و سپاس فراوان 
          

            بسم الله

چقدر غریب... چقدر غریب... چقدر غریب...
به قول امیرخانی: حضرت حق، عاشق کسی اگر شد، پنهان‌ش می‌کند... کاش پیش ِ حضرت ِ حق، اسم نداشتیم، اما مرد بودیم... طوبا للغرباء!

روایت ناب پدرانه از اتفاقی که تلخی‌اش از همان ابتدا به جان‌مان نشست.
چقدر خوب است که پدر امیرحسین (شهید سانحه سقوط هواپیمای اوکراینی) از پسرش می‌گوید. چقدر جای روایت‌های پدرانه در ادبیات مان خالی است. پدری که در میانه روایتش به جا و درست و متناسب با هر واقعه، به سال‌های اسارتش در زندان‌های حزب بعث هم اشاره می‌کند.
روانی متن و نوآوری در روایت، با آوردن پیام‌های رد و بدل شده میان مادرشهید و پسرش از زبان پدرشهید بر زیبایی کتاب افزوده است.

درباره کتاب راحت بگویم
باید پدر باشی تا با کلمه کلمه کتاب بسوزی و نفست در سینه بماند و حناق بگیری...
مگر می‌شود این کلمات را خواند و نفس تنگی نگرفت؟؟
چقدر بعضی‌ها غریبند و نجیب...

هرچه درباره کتاب می‌خواهید را بالا نوشته‌ام.
دوست دارید بخوانید و نفس نفس بزنید.
یا نخوانید و بی‌دغدغه زندگی کنید.
          

            روایت یک یا دو روز قبل از شهادت امیرحسین قربانی ، مسافر هواپیما اوکراینی است از زبان پدر شهید. البته خاطرات اسارت ایشان هم در هشت سال دفاع مقدس نیز  بخش قابل توجهی از کتاب را شامل میشود. 
اما یک نقطه ضعف (نظر شخصی) در این کتاب وجود داشت که من را خیلی اذیت کرد، نویسنده خوب نتوانسته بود تاروپود زمان را در هم ببافد. بعضی اوقات به سختی میشد فهمید که آیا در زمان حال هستیم یا در گذشته به سر می‌بریم.
*کتاب را به این دلیل خریداری کردم که از حادثه هواپیما اطلاعات بیشتری نصیبم شود، شد اما خیلی کم.