یادداشت مبیناامامی

        واقعا به خواندن چندباره اش نیاز دارم،من هم بین دو نیمه مغزم دعواست.
ارمیا ولی خوب از پس دعواها برآمد.
نقاط جذاب کتاب یکی و دوتا نبود،از سجده های واجب گرفته تا دغدغه های ذهنی که به زیباترین شکل نوشته شده بودند.
کتاب شلوغ بود،درست مثل ذهن ارمیا،درست مثل خیابان های آمریکا.از نظر من ترجیحا زمانی بخوانید که بتوانید پیوسته مطالعه کنید.
(قطعا این یادداشت نیاز به ویرایش در آینده نزدیک دارد :))