به مرگش حسرت می‌خورم!
        

                داستان جذّاب شروع شد؛ با فضاسازی گیرا.
روایتش با تقطیع زمان و درهم‌ریختن آن جالب بود!
صحنه‌ی توصیف مینیاتور باغ پرتقال عالی!
ولی با پایانش ارتباط نگرفتم!
به‌دلیل پایانش دو ستاره از پنج تا را حذف کردم.
        

                نویسنده‌ی این کتاب براساس تجربه و شهود، چارچوب‌های نظری و عملی رایج در عرصه‌ی مدیریّت را که گاهی اصولی علمی، متقن و خدشه‌ناپذیر تلقّی می‌شوند، به‌چالش می‌کشد و می‌کوشد طرح مدیریّتی شاعرانه را پی‌ریزی کند.
خواندنش بخش‌هایی از کتاب بیست‌وسه گفتار درباره‌ی سرمایه‌داری ها-جون چانگ را که درباره‌ی نقش مدیران در اقتصاد بازار آزاد بود، برایم روشن‌تر کرد؛ زیرا از زاویه‌ی متفاوتی به موضوع نگریسته و وجه دیگری را که آن‌جا پنهان بود، آشکار کرده‌است.
        

                فصل‌بندی کتاب براساس رشته‌های هنری مانند نقّاشی، گرافیک، مجسّمه‌سازی و... است. خواندنش کمک می‌کند یک قطعه از شناخت هنر معاصر را درجای خودش بگذاریم، به‌امید یافتن و جای‌گذاری باقی قطعه‌ها و درانداختن طرحی جامع از هنر کشورمان.
        

                مجموعه‌ای از داستان‌های شفاهی یهودیان اِشکنازی، به‌زبان ییدیش، که نویسنده گردآورده و درقالب داستان‌های کوتاه نوشته.
جهت آشنایی با فرهنگ اشکنازی مفید است‌.
        

                هر علم، فن یا تخصّص، متناظر با تسلّط بر مجموعه‌ای از واژگان و روابط بین آن‌ها( دستور زبان ) است؛ مثلاً یک پزشک بر زبان خاصّی مسلّط است، که مجموعه‌ای از کلمات و قواعد حاکم بر آن‌ها را دربرمی‌گیرد. به‌همین خاطر می‌تواند طوری سخن بگوید، که یک نقّاش نمی‌تواند.
استارتاپ هم از عالمی با زبان مخصوص خودش حکایت می‌کند. نویسنده‌ی کتاب با گنجاندن واژگان این زبان در بستری طنزآمیز و بیرون‌کشیدنشان از قالب‌های رسمی، به ملموس‌تر شدن شان کمک کرده. او این کار را ازطریق روایت تجربه‌ی زیسته‌ی خود( کار در یک اکوسیستم استارتاپی ) انجام داده.
دنیای من فاصله‌ی زیادی با چنین جهانی داشت؛ ولی مطالعه‌ی کتاب کمک کرد، کمی زبان باز کنم.
        

                یک داستان دوست‌داشتنی که متخیّله‌ی نویسنده براساس یکی از مشهورترین تابلوهای تاریخ هنر پِی ریخته. 
دختری با گوش‌واره‌ی مروارید، که با نگاه پررمز و رازش به لب‌خند رازآلود مونالیزا تنه می‌زند، سرنخ نوشتن داستانی عاشقانه را به‌دست تریسی شوالیه سپرده.
یک نکته‌ی جالب داستان، اشاره‌هایی به ابزارها و شیوه‌های کار هنرمندان اروپایی قرن هفدهم است؛ از جمله دست‌گاه‌های نوری که قدرت چشمان ورمیر را برای نگریستن به اُبژه و تسخیر آن چندچندان می‌کرد.
از صحنه‌هایی که خیلی با آن ارتباط برقرار کردم، نخستین مواجهه‌ی ورمیر با گرت و چگونگی دل‌باختگی‌ نقّاش به دختر پیش‌خدمت بود. گرت براساس رنگ و فرم، سبزیجاتی را که برای پختن غذا خرد می‌کرد، کنار هم می‌چید و وقتی ورمیر در این باره از او سوال کرد، فهمید که چه چیزی در پس آن چشم‌ها نهفته است. این اوّلین جایی بود، که نردِ عشق به او باخت.
فیلمی که براساس داستان ساخته‌اند دیده‌‌ام؛ ولی به‌نظرم در این مورد تصویر خودش را به‌پای متن مکتوب نرسانده.  
        

                به‌نظرم این داستان طولانی، درمقام اطناب، همان چیزی را بیان می‌کند که این جمله‌ی حضرت صادقِ مصدّق_علیه السّلام_ در مقام اجمال:
العُبودیّه جوهره کنها الرّبوبیّه.
زندگی ترسیم‌شده در کتاب، مظهر همین معنی است؛
یا این  شعر از شیخ اکبر، محی‌الدّین ابن عربی:
العبدُ ربّ و الرّبّ عبد / یا لیت شعری من المکلّف
        

                هنر را که همیشه دوست داشته‌ام؛ ولی با خواندن این کتاب به شخصیت ارنست گامبریچ علاقه‌مند شدم؛ از مطالعه‌ی روایت موجز و مجملش که گاهی آن را با توضیحات یا مثال‌هایی نغز، شرح و بسط می‌دهد؛ و گاهی مثل داستانی پُرکشش اصطلاحاً دراماتیزه می‌کند.
گویی موزه‌های اروپا را زیرپا گذاشته و عمری صرف کرده تا براساس گزیده‌ای از آثار هنری روایتش را پی‌ریزی کند.
اگر هر انسان را یک کتاب بدانیم، به‌نظرم این کتاب، ارنست گامبریچ است، که نباید نقش او را در هنر معاصر از داوینچی و رامبراند و پیکاسو کم‌تر بدانیم، هرچند او هنرمند نیست.
با توجّه به روایت‌گریِ گامبریچ، نام داستانِ هنر را مناسب‌تر از تاریخِ هنر می‌دانم، همان‌گونه که در عنوان انگلیسی کتاب هم از کلمه‌ی Story استفاده شده.
        

                مجموعه داستان کوتاه که خواندنش را به دو گروه زیر توصیه می‌کنم؛
افرادی که نسبت به دهه‌ی شصت و هفتاد شمسی نوستالژی دارند‌.
علاقه‌مندان به داستان‌های فانتزی.
خودم بیش از یکی دو بار خوانده‌ام. احتمالاً باز هم بخوانم.
        

                کتابی شامل دو داستان مجزّا که هریک مقطعی از زندگی یک پیام‌بر بنی‌اسرائیل را روایت می‌کند؛ حضرت موسی و حضرت عیسی. 
داستان اوّل از مصر آغاز می‌شود و دومی پس از عروج مسیح.
        

                شخصیّت اصلی داستان، مانی، با ایمان به‌غیب حرکت می‌کند؛ ایمانی که به‌ویژه در سفرش جلوه‌گر است‌.
        

                از نویسنده‌ی کتاب عشق بازی؛ شهرام شفیعی. موضوع کتاب هم همان است؛ با همان زیبایی‌شناسی و نثر شاعرانه؛ ولی به‌زبانی ساده‌تر.
        

                زیبایی‌شناسی خاصی در نثر این کتاب نهفته است.