این کتاب حاوی تجربیات متنوع و ارزشمند یک کارمند تولید محتوا در اکوسیستم و فضاهای استارتاپی است. 
نویسنده با قلمی انتقادی و طنز (  حتی در بعضی مواقع تخریب کننده (:  ) به انتقاد از محیط‌ها و رفتارهای کسب‌و‌کار های نو میپردازد.
خواندن این کتاب به تمام کسانی که داخل این اکوسیستم زندگی می‌کنند به شدت پیشنهاد میشه.
          

            زاویه دید تازه، نگاه دقیق و قلم طناز نویسنده، نتیجه‌ای کم‌نظیر در پی داشته و اثری فوق‌العاده آفریده است. در انبوه کتاب‌های به اصطلاح استارتاپی که فقط داستان موفقیت و شکست سوپراستارهای کارآفرین و سلبریتی‌های اکوسیستم استارتاپی را روایت می‌کند، نوع نگاه یکی از هزاران هزار کارمند ساده، با رویاها، دغدغه‌ها، آرزوها و نگرانی‌های متفاوت و کمترشنیده‌شده، به شدت خواندنی و آموختنی است.
          

            "استیو جابز غلط کرد با تو" ثبت تجربیات شخصی آزاده رحیمی از کار در محیط های استارتاپی است. قلم رحیمی قوی است و طنز ظریف و دلچسبی دارد. به علاوه، همزمانی خواندن کتاب با شروع کار در یک محیط استارتاپی لذت خواندنش را برای من چند برابر کرد. 
کتاب شروع و پایان درخشانی دارد، اما اگر یک نفس بخوانیدش ممکن است از فصول میانی لذت چندانی نبرید. من به همین علت، کم کم خواندمش و هر بار که بازش کردم، فقط یک فصل را خواندم. اگر در محیط های استارتاپی فعالیت می کنید یا با ادبیات این محیط ها آشنا هستید، به احتمال بالا این کتاب را خواهید پسندید.

          

            مسیرها و انتخابهایی وجود دارن که هنوز خیلی خاکی و سنگلاخی‌ان. کمتر کسی اونا رو تا قسمت قابل توجهی پیش برده و هنوز خیلی مه‌آلودن. مسیر کار کردن تو استارتاپ و کپیرایتر بودن از هموناست و این کتاب تلاش خوبیه برای روشن کردن این مسیر. توصیفاتش واقعا دقیقه و همه‌گیری این استایل کاری به قدری زیاده که من می‌تونستم توی ذهنم مثالهایی از شخصیتها یا پلن‌های محیط کاری خودم براش بیارم.
          

            شما یا از خوندن این کتاب لذت می‌برید یا اصلا ازش سر در نمیارید؛یعنی به نظر من، نمیتونه از این دو حال خارج باشه. چون اگه تو فضاهای استارتاپی و تحت عناوین دهان‌پرکنی مثل کپی‌رایتر و کارشناس تولید محتوا فعالیت نکرده باشید یا الان مشغولش نباشید، احتمالاً از خیلی از تصویرسازی‌ها و ذهنیت‌هایی که نویسنده درباره این فضاها بهتون میده، سر در نمیارید. نه این‌که متوجه نشید چی به چیه، اما دائم از خودتون می‌پرسید 《خب چرا؟》، 《چرا اینجوری انجامش میدن؟》، 《چرا اعتراض نمی‌کننن؟》، 《چرا قبول می‌کننن این شرایطو وقتی میدونن نشدنیه و امثال اینها. و خب این‌ها سوالاتی نیست که یکی دوبار وسط خوندن کتاب به ذهنتون خطور کنه، تقریباً هر چند صفحه یه‌بار  یه دور اینا تو ذهنتون پلی میشه.
 اما با فرض اینکه شما یا با کپی‌رایتر بودن (لطفاً با Copyright اشتباه نگیرید, copywriter منظوره) یا کارشناس تولید محتوا بودن سر و کار داشتید یا دارید، می‌تونم بگم این کتاب یه جورایی مثل خاطرات یواشکی ولی دسته‌جمعی دانشجوهای سراسر کشوره که وقتی سال‌ها بعد از فارغ‌التحصیلی میشینن دور هم و باهم اون روزها رو مرور می‌کنن، می‌بینن با وجود تمام تفاوت‌های رشته‌ای یا شهری و دانشگاهی، چقدر نوستالژی و اشتراک اتفاقی با هم دارن! و همین فراگیر بودن اتفاقات تعریف شده تو کتاب، به نظر من نقطه قوت کتابه.
 البته این که نویسنده، انتهای کتاب اقرار می‌کنه که فهمیده برای این کار خلق نشده و رفته سراغ کار محبوبش، شاید کمی نگاه نقادانه کتاب رو بالا برده باشه ولی احتمالاً اونایی که تو این اکوسیستم ها فعالیت دارن و قصد تغییر شغل هم ندارن می‌تونن شهادت بدن چیزی به جز بیان واقعیت‌ها توی کتاب نیومده.
 موقعیت‌هایی که گاهی از شدت گزنده بودن، آدمو به خنده میندازه، معذب بودن هایی که باید حتماً طی بشه، تغییرات اجباری و تحمیلی چند وقت یه بار تحت عنوان پویا نگه داشتن محیط کار و کارمندان، که همه میدونن قرار نیست معجزه کنه و به هر حال با یه تغییر جدید جابجا میشه، همه و همه بخش‌های ثابتی از اتفاقاتی هستند که زیر پوست عناوین و توضیحات شیک و تبلیغاتی استارتاپ‌های وطنی در حال رخ دادنن.
 کارمندانی که با هزار و یک امید و خلاقیت و ایده، به هدف ایجاد تحول تو دنیا، پا به این اکوسیستم میذارن و خیلی زود متوجه می‌شن این ویترینی که مدیران و مشاوران تبلیغاتی استارتاپ‌ها (حتی معروف‌ترین‌هاشون) برای مخاطبین و مردم آماده کردن، اونی نیست که تو واقعیت اتفاق می‌افته. اینجا هم یه فضای روتین جریان داره که هرچقدرم خلاقانه و جذاب باشه، بازم به خاطر شکل کار، بعد مدت کوتاهی حس 《کم‌بازده بودن شخصی》 به انواع و اقسام احساسات دیگه اضافه میشه؛ احساساتی مثل:  《چرا اینقدر درآمدش کمه؟》،《 پس کی قراره بترکونم؟》، 《چرا مدیران، جای خلاقیت درخواستی موقع استخدام، حالا از من توقع کار روتین همیشگی دارند؟》،《 چرا به عنوان کپی‌رایتر استخدام شدم ولی ازم توقع دارن همزمان کارهای مربوط به ۴، ۵ عنوان شغلی دیگه رو هم انجام بدم؟》و قس علیهذا...
 خلاصه تو این کتاب تو ۱۷ فصل جذاب و خوش‌خوان به بهانه آشنایی با ۱۷ سرتیتر مربوط به اکوسیستم استارتاپی، با واقعیت شغلی کپی‌رایتربودن تو ایران آشنا میشید. و این میتونه بهتون کمک کنه که خودتونو وصله‌ی ناجور یا عنصر ناتوان تو این فضا نبینید و متوجه بشید بیشتر جاهای این فضا آسمون همین رنگیه!
 فقط همون طور که تاریخ رو فاتحان می‌نویسن، اینجا هم تریبون و رسانه دست صاحبان استارت‌آپ‌های خفن و موفق و مطرحه که بی‌برو برگرد تلاش دارند بگن 《 با دست خالی همه چیز ممکنه فقط کافیه اراده کنید!》 ولی واقعیت اینه که این دست خالی ادعایی، خیلی جاها پر بوده، از مادیات گرفته تا ارتباطات و اختیارات و آره و اینا!
 اگه کارشناس تولید محتوا/کپی‌رایتر هستین، همین امروز خوندن کتاب رو شروع کنین و از این فراگیری احساسی که باهاش مواجه میشین، در عین تلخی، لذت ببرین و اگر نیستین به نظرم شاید بتونین از خوندنش صرف نظر کنین.
          

            آزاده رحیمی خاطراتش رو از کار توی استارت آپ ها نوشته ، متن کتاب و لحنش تاحدودی نشون میده که خانم رحیمی از کار کردن توی استارت آپ ها تا حدودی خسته شده ، گرچه از نوشتن بعضی از قسمت ها حق داشتن اما به نظرم کمی هم اغراق شده بود ، اغراق از این نظر که ایشون کاملا همه دانش مدیریت و راه اندازی استارت آپ رو طبق برداشت من داخل کتاب به سخره گرفته بودن ، در کل کتاب جالبی بود اما این حجم از مسخره کردن هم برای من قابل هضم نبود.
          

            این کتاب رو خانم آزاده شریفی تو دوره تولید محتوا پیشنهاد کرده بودن به خوندن. در کل توصیف خوبی درمورد استرتاپ های ایرانی می کرد و تا حدودی با فضای تکراری و تقلیدی این کتاب در نهایت آشنا میشین. اما همین تکرار زیاد یکسری موضوعات مشابه کتاب رو برای من حوصله سر بر کرد.
شاید نباید کل کتاب رو یکجا می خوندم. 
پیشنهاد من اینکه یکی دو تیکه کتاب رو فقط بخونید. کلش با هم شاید یکم خسته کننده باشه. 🌿
          

            روان بود و یک ضرب خواندمش. با اینکه کمی در نقد فضای استارت‌آپی اغراق کرده بود ولی تصویر جالب و صادقانه‌ای به دست می‌داد که بسیار هم هوشمندانه بود. عنوان کتاب جذاب بود اما هیچ توضیحی برایش پیدا نکردم. در جهان تولید محتوا و نوشته‌های یکی دو هفته‌ای تاریخ مصرف‌دار نوشتن کتاب ریسک بزرگی است. به خواندنش می‌ارزید.
پ.ن رسم الخط و ویرایش و زبان فوق‌العاده بود و با آن همه اشارات خارجی و اصطلاحی تمیز از آب درآمده بود.
          

            نیاز داشتم کتابی سبک و کم حاشیه بخوانم، پس شروع کردم...تازه اوایل کتاب هستم.


یادداشتِ بعد از اتمام کتاب: بامزه بود
          

            هر علم، فن یا تخصّص، متناظر با تسلّط بر مجموعه‌ای از واژگان و روابط بین آن‌ها( دستور زبان ) است؛ مثلاً یک پزشک بر زبان خاصّی مسلّط است، که مجموعه‌ای از کلمات و قواعد حاکم بر آن‌ها را دربرمی‌گیرد. به‌همین خاطر می‌تواند طوری سخن بگوید، که یک نقّاش نمی‌تواند.
استارتاپ هم از عالمی با زبان مخصوص خودش حکایت می‌کند. نویسنده‌ی کتاب با گنجاندن واژگان این زبان در بستری طنزآمیز و بیرون‌کشیدنشان از قالب‌های رسمی، به ملموس‌تر شدن شان کمک کرده. او این کار را ازطریق روایت تجربه‌ی زیسته‌ی خود( کار در یک اکوسیستم استارتاپی ) انجام داده.
دنیای من فاصله‌ی زیادی با چنین جهانی داشت؛ ولی مطالعه‌ی کتاب کمک کرد، کمی زبان باز کنم.
          

            کتاب جالبی بود از فضای کسب‌وکاری این روزها. نویسنده با زبانی طنز،  اتفاقات و مسائل کسب‌وکارهای نوپای اکوسیستم فناوری را نقد کرده.
برای کسانی که در این فضا حضور دارند، یا می‌خواهند وارد شوند، جالب و البته تا حدی می‌تواند مفید باشد.
 این کتاب در نوع خودش منحصر به فرد است. بر خلاف سایر کتاب‌ها که همگی در مورد موفقیت مدیران است، این کتاب از زاویه‌ی یک کپی‌رایتر به قول خودش، دون‌پایه، به قضایا نگاه می‌کند.
مخصوصا که کاملا بومی است و متناسب با فضای کسب‌وکاری ایران. امیدوارم از این دست کتاب‌ها بیشتر بخوانم.
          

            نویسنده کتاب به دنبال تبلیغ کردن خود نیست و این موضوع را وجه تمایز نوشته خود با بیشتر مطالب مربوط به دنیای استارتاپ‌ها می‌داند. او بسیاری از ایده‌های جالب فضای استارتاپی را در محیط کار تجربه کرده و با واقعیت آنها مواجه شده است. مثلا برایمان تعریف می‌کند که فرهنگ سازمانی آن چیزی است که همه مدیران استارتاپ‌ها به آن افتخار می‌کنند و خودشان کمترین پایبندی به ارزش‌های آن را دارند. اینکه همه حرف از نوآوری می‌زنند و در واقع همه چیز را از نمونه‌های خارجی تقلید می‌کنند.

به نظرم بزرگترین کاستی کتاب این است که نویسنده واقعا یک کارمند معمولی است و با بسیاری از ظاهرسازی‌های افرادی که ادای دانستن را در می‌آورند، آشنا نیست. افرادی که خودشان موفق نشده‌اند و فکر می‌کنند می‌توانند دیگران را موفق کنند یا آنها که تجربه سرمایه‌گذاری ندارند و فکر می‌کنند می‌توانند خوب سرمایه‌گذاری کنند یا آنها که ایده‌های خوب ندارند و فکر می‌کنند که ایده‌های خوب را می‌شناسند یا آنها که شکست نخورده‌اند و فکر می‌کنند می‌توانند شکست خوردن دیگران را به سمت موفقیت راهبری کنند یا آنها که خودشان از آینده‌شان ایمن هستند و دیگران را با وعده موفقیت به سمت کاری می‌برند که احتمال شکست بسیار بالایی دارد.

البته فضای استارتاپ‌ها نکات مثبت هم زیاد دارد. بسیاری از ایده‌هایی که در این کتاب شکل کاریکاتوری و تقلیدی آنها را می‌شنویم، صورت واقعی و اجرای خوب هم دارند که نویسنده از تجربه آنها محروم بوده است.
          

            خب نیمه دوم کتاب بسیار سرراست‌تر، ساختارمندتر و آموزنده‌تر از نیمه اوله و پراکنده‌گویی کمتری هم داره. برای کسانی که مدتی با کار رسانه و تولید محتوا سر و کله زدن و حالا دنبال تجربه کپی‌رایتری هستن هم حرفهای خوبی داره ایضا رنگ و لعاب صرفا وارداتی عموم استارت‌آپ‌های داخلی رو هم خوب نشون میده. جمیع جوانب 3 از پنج