از قبل دوست داشتم چن تا از کتاب‌هایی که آقای دانشگر روایت کرده رو بخونم. از «موکب آمستردام» شروع کردم چون جزو کتاب‌های طاقچه‌بینهایت بود. حالا دارم «پادشاهان پیاده» رو از فیدیبو می‌خونم.
حدس می‌زنم «موکب آمستردام» نسبت به بقیهٔ کتاب‌های نویسنده، ضعیف‌تر باشه. روایت‌ها خیلی ساده و ابتدایی‌یه. انگار افراد یکی‌یکی پشت تریبون می‌آن و حرف می‌زنن. خب بین‌شون حرفای بی‌ربط، تفسیر به رأی، برداشت‌های شخصی، پرت‌وپلا و پرگویی هم وجود داره؛ اما صداقت و شفافیتی بین گفته‌ها موج می‌زنه که چن جا تحت تأثیر قرار گرفتم.
شاید اگه من جای نویسنده بودم، بعضی روایت‌های کتاب رو حذف می‌کردم و به چند روایتِ دیگهٔ کتاب بیش‌تر می‌رسیدم تا آخته‌تر و پرداخته‌تر بشن.
مظلومیتی که در روایت‌های برادران و خواهران افغانستانی نسبت به تبعیض‌هایی که از طرف ما ایرانی‌ها به‌شون تحمیل شده، خیلی‌خیلی ناراحت و خجالت‌زده‌م کرد. متأسف‌م.
ان‌شالله که این گفتن‌ها و خوندن‌ها و شنیدن‌ها سبب بشه آدم‌های آدم‌تری، شیعیان به‌تری باشیم.
          

            روایت هایی از مسلمانان عمدتا ایرانی و افغانستانی مقیم کشورهای مختلف اروپا که راهی پیاده روی اربعین شده اند. این افراد از سختی دینداری در کشورهای محل زندگیشان میگویند و شوقی که آن ها را به اربعین کشاند
اصلی ترین روایت مربوط به آقای علیرضا رجبی مقیم آمستردام است که انجمن اربعین حسینی اروپا را تاسیس کرده و سالیانه افراد زیادی را از اروپا به پیاده روی اربعین می آورد
          

            اگر خدا، خدای بندهٔ خلاف‌‌کار هست، امام حسین هم دلبر همه‌جور آدمی‌ست. برای همین است که آقامون همه جور آدمی زیر پرچمش دارد و این‌قدر خریدار دارد.

✍ بهزاد دانشگر
📕 موکب آمستردام


موکب آمستردام روایتی از آدم‌هایی واقعی که نه در ایران و عراق بلکه در قلب اروپا امام حسین رو پیدا می‌کنن و برای اربعین خودشون رو به کربلا می‌رسونن.
اگر قصد رفتن به کربلا رو دارید این کتاب رو بهتون پیشنهاد می‌کنم.
          

            این مدت خاطرات زائران اربعین را زیاد خواندم ، شاید بتوان گفت بیشتر روزمره نویسی راهپیمایی اربعین بوده اند. 
اما موکب آمسترادم که خاطرات افغانی‌های مقیم اروپا است که بعضا در کشور خودشان و ایران بسیار اذیت شده اند و حالا در غربت دین سکنی گزیده اند و برای دین‌داری زحمت بسیاری را به جان می‌خرند. 
خواندن این کتاب و همچنین کتاب دیگر نویسنده پادشاهان پیاده، راهپیمایی اربعین را از نمایش سخاوت عراقی‌ها فراتر می‌برد. 
این رویداد بزرگ  یک همایش جهانی است برای تمام آزادگان عالم که زمینه ساز ظهور است. 
با توجه به اینکه گاهی متن روایت اشخاص بریده بریده است و شاید برخی خاطره ها بی‌ربط باشد اما خواندن این کتاب را به شدت توصیه می‌کنم. 
          

            این کتاب رو توی راه نجف تا کربلا ایام زیارت اربعین ارباب خوندم... 
روایات متعدد امام حسینی های مقیم اروپا از زیارت اربعین ارباب ، نحوه آشنایی شون با امام حسین ،تحول زندگیاشون، اولین زیارتاشون ، پیاده روی نجف تا کربلا و  ...
خیلی خیلی جنس راویانش و خاطراتشون ناب و خالص بود، مخصوصا مسئولش آقای رجبی...
|من نه تنها مایلم بلکه الان آرزو می کنم با این آدم ها زودتر آشنا شم و هر کاری از دستم برمیاد برای جهانی شدن نام امام حسین انجام بدم|
          

            بسم‌الله
معلوم نیست مبدا سفر کجاست...
مگر مهم است سفر از کجا آغاز می‌کنی،
چه فرقی دارد اهل کدام سرزمینی.

حب‌الحسین یجمعنا فی کربلاء یوم الاربعین
ان‌شاءالله

اگر تنها دلیل یکی‌بودن، همدل‌شدن و باهم بودن، همین یک خط باشد، کافی است الی‌یوم‌القیامة

پ.ن۱: بخوانید، هر دو کتاب‌را. فرق چندانی ندارند. جز اینکه موکب آمستردام، فقط روایت عشاقی را نقل می‌کند که از قاره‌سبز به جاده اربعین رسیدند.

پ.ن۲: شاید یکی از روایت‌ها، بالاخره راهیتان کرد تا دعاهایمان را جامه عمل بپوشانیم: بابی انتم و امی و نفسی و مالی و ولدی... چرا بهانه مالی بیاوریم، بچه‌کوچک را مانع بدانیم و هزار دلیلی که در برابر  عظمت امام، گم می‌شود.

پ.ن۳: خودتان را به زمان و مکان اربعین برسانید.

پ.ن۴: چقدر نام و تصویرسازی کتاب موکب امستردام، دوست‌داشتنی و دلنشین است. جلد کتاب پادشاهان پیاده نیز هوشمندانه انتخاب شده، هر چند نام کتاب را دوست ندارم.

پ.ن۵: گاهی قلم از روایت باز می‌ماند و به تکرار می‌افتد و صفحات جلو نمی‌رود. خصوصاً در میانه کتاب پادشاهان‌پیاده... مهم نیست. انقدر روایت این آدم‌ها شیرین و خواندنی است که کتاب را یک نفس تمام کنی.
          

            روایت های کتاب خیلی دلنشین بودند...
ولی

واقعا...
نه خداییش...
واقعا...

این 
حسین 

کیست 
که 
عالم 

همه
دیوانه ی
اوست...
          

            اگر بخواهیم؛ در قلب کفر هم میشه پرچم خدا را برداریم. 

چقدر تصور ما، ساکنان ایران  از افاغنه، با ایرانیان خارج از وتن متفاوته , چرا؟؟؟