این کتاب عنوان اثری از یوهانس ورمیر نقاش هلندی است که تابلویی است بسیار مشهور و زیبا در تاریخ هنر. داستان کتاب روایتگر زندگی دختری ۱۶ساله است که برای کار به خانه یک نقاش معروف می رود. داستان به این روال پیش می رود که دختر ۱۶ ساله ی مذهبی مجبور به کار در خانه ی یوهانس کاتولیک می‌شود و این موضوع برای او خوشایند نیست. توجه یوهانس به دخترک جلب می‌شود و او را به کارگاه نقاشی خود راه می‌دهد. این اتفاق در حالیست که حتی خانواده یوهانس هم اجازه ورود به کارگاه او را نداشتند. یوهانس تصمیم می‌گیرد نقاشی دختر را با بکشد. پس از سپری شدن روزها و کار‌ مداوم گیری در کار نقاش پیش می‌آید. روزها می‌گذرد و نهایتا به یاد گوشواره‌های مروارید همسرش می‌شود که می‌تواند به عنوان نقطه‌ای و سفید و مهم کار را جمع کند. این موضوع اعتراض همسر نقاش را در بر دارد. همچنین موجب بروز شایعات زیادی در مورد گرت و یوهانس در میان مردم شد. "دختری با گوشواره ی مروارید" قبل از آنکه یک اثر ادبی یا سینمایی باشد یک اثر فاخر نقاشی است که تمام علاقه مندان به نقاشی در تمام دنیا این تابلو را می شناسند. اما چیزی که در هر سه اثر یعنی تابلو و فیلم و داستان مورد توجه و جذاب است گرت دختر ۱۶ساله است زمانیکه گوشواره ها را با اکراه در گوش خود می‌کند. این مطلب به زیبایی در هر سه اثر توصیف شده.
و پیشنهاد میکنم اگر علاقه‌مند به زندگی و آثار نقاشان بزرگ هستید این کتاب زیبا را حتما بخوانید.


          

            یک داستان دوست‌داشتنی که متخیّله‌ی نویسنده براساس یکی از مشهورترین تابلوهای تاریخ هنر پِی ریخته. 
دختری با گوش‌واره‌ی مروارید، که با نگاه پررمز و رازش به لب‌خند رازآلود مونالیزا تنه می‌زند، سرنخ نوشتن داستانی عاشقانه را به‌دست تریسی شوالیه سپرده.
یک نکته‌ی جالب داستان، اشاره‌هایی به ابزارها و شیوه‌های کار هنرمندان اروپایی قرن هفدهم است؛ از جمله دست‌گاه‌های نوری که قدرت چشمان ورمیر را برای نگریستن به اُبژه و تسخیر آن چندچندان می‌کرد.
از صحنه‌هایی که خیلی با آن ارتباط برقرار کردم، نخستین مواجهه‌ی ورمیر با گرت و چگونگی دل‌باختگی‌ نقّاش به دختر پیش‌خدمت بود. گرت براساس رنگ و فرم، سبزیجاتی را که برای پختن غذا خرد می‌کرد، کنار هم می‌چید و وقتی ورمیر در این باره از او سوال کرد، فهمید که چه چیزی در پس آن چشم‌ها نهفته است. این اوّلین جایی بود، که نردِ عشق به او باخت.
فیلمی که براساس داستان ساخته‌اند دیده‌‌ام؛ ولی به‌نظرم در این مورد تصویر خودش را به‌پای متن مکتوب نرسانده.  
          

            وقتی کتاب را می‌شنیدم فقط به این فکر میکردم که از پس هر نقاشی ، میشود چه دنیایی از داستان  افراد مختلف وجود داشته باشد ... وقتی نقاشی دختری را میبینیم که انگار به تو نگاه میکند و گوشواره مروارید بسته است، داستان آن سربند و گوشواره و نگاه چیست و داستان نقاش آن تابلو، کسی که هنرمندانه ساعت ها به او نگاه کرده و او را کشیده است ....  همه داستان ترس داشتم که گرت کار اشتباهی بکند و وقتی به فصل آخر رسیدم نفسی تازه کردم. 
          

            این کتاب رو خیلی دوست داشتم. فضای کلاسیک و قدیمی زندگی یک نقاش معروف هلندی با همه جزئیات جالبش درباره نقاشی و تهیه رنگ ها و روش طراحی. عاشقانه ی پاکی هم داشت❤️
«دختری با گوشواره مروارید» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/audiobook/73331
          

            حالا که برای فکر کردن وقت داشتم، زیاد فکر می‌کردم. مثل سگی بودم که زخمش را می‌لیسد تا تمیز کند ولی آن را دردناک‌تر می‌کرد.
.
این کتاب، داستان تابلوی دختری با گوشواره مروارید رو روایت می‌کنه. دختری که بخاطر وضعیت مالی ضعیف خانواده ش، به عنوان خدمتکار در خونه یوهانس فرمیر، نقاش معروف هلندی، مشغول به کار میشه...
خوبه که بدونید این رمان براساس واقعیت نیست. 
بلکه با حدس‌هایی که درمورد این تابلو میزدن و تخیل نویسنده رو به رو هستید.
و گذشته این تابلو نامعلومه.
.
این کتاب رو با تصور اینکه براساس واقعیته شروع کردم، بعدا متوجه شدم اینطور نیست ولی سبک نگارش نویسنده برام جالب بود؛ پس ادامه دادم:
«در آشپزخانه مشغول خُرد کردن سبزیجات بودم که صداها را از جلو در خانه شنیدم؛ صدای زن، به صافی سطح برنج، و صدای مرد بم و خفه، همانند تخته میزی که رویش مشغول کار بودم.»
کتاب که جلوتر رفت، سبک نوشتن نویسنده قدری تغییر کرد و جذابیت کتاب کمتر شد.
.
یه جاهایی از کتاب هم همذات پنداری می‌کردم: 
«متوجه شدم پس از خانه نرفتن در چند یکشنبه در دوران قرنطینه، منزل‌مان برایم جای غریبی شده بود. به تدریج فراموش کرده بودم مادرم چیزها را کجا می‌گذارد، یا کاشی‌های کنار بخاری دیواری چه شکلی بودند، و یا نور آفتاب چگونه در ساعات گوناگون به درون اتاق می‌تابید.»
هیچ وقت دوست ندارم اونقدر دور از خونه بمونم که کوچکترین جزئیاتش برام کمرنگ بشه💛...
.
در مجموع از خوندن این کتاب راضیم.
.
از این کتاب یه فیلم هم با بازی اسکارلت جانسون، کیلین مورفی و... ساخته شده.
بعد از خوندن کتاب، دیدن این فیلم می‌تونه جالب باشه چون مطابقت خیلی زیادی دارن... 
.
عکس‌ها🌱
چهار نقاشی که توسط فرمیر کشیده شدن و توی این کتاب هم بهشون اشاره میشه:
🔻بالا سمت راست: دختری با گوشواره مروارید ( در کتاب: گریت، اینجا شخصیت اول داستانه)
🔻بالا سمت چپ: زنی با کوزه آب( در کتاب: ایده این تابلو با دیدن گریتِ مشغول به کار، در ذهن فرمیر بوجود آمد.)
🔻پایین سمت راست: زن شیردوش ( در کتاب: تانکه، خدمتکار خانه)
🔻پایین سمت چپ: جام می ( در کتاب: وان‌ روی‌ون و خدمتکارش)
.
یکم دی ماه ۰۲

          

            نمره ام 3/5 بود اما دلم نیومد 3 بدم. کتاب روان و دوست داشتنی بود ولی شاهکار نبود. تعریفش رو از یکی از همکارام شنیده بودم و خوندمش. بیشترین چیزی که تو این رمان برای من جلب توجه میکرد، فقر بود. فقری که باعث شده بود این خانواده هر کدوم به نوعی دچار مشکلاتی باشن و با سیلی صورتشون رو سرخ نگه دارن.
          

            راستش را بگویم انتظار داشتم اخر داستان یک اتفاق هیجان انگیز رخ بدهد،بعد نشستم ،فکر کردم، هر اتفاق هیجان انگیزی،وصله ای بود ناجور برای این داستان.
پایانش درخشان،متناسب و هماهنگ با روند قصه بود،توصیف ها دقیق و گیرا.شخصیت ها در چارچوب خود به خوبی عمل می‌کردند،حرف می‌زدند و قصه را پیش می‌بردند.
چه قدر دلتنگ گِرِت خواهم شد،دلتنگ دِلْفْت،دلتنگ رنگ ها و کاردک‌ها و بوم و سه پایه،دلتنگ اتاق زیر شیروانی و کاشی شکسته‌ی آبی...
پی نوشت:کتاب را صوتی شنیدم و صدای خانم پاکزاد به شیرینی اش افزود...
          

            میتونم بگم واقعا از تموم شدنش ناراحتم و مثل کتاب خیابان کاتالین، احساس میکنم یه تیکه از روحم رو برای همیشه بین سطر ها و با خانواده ورمیر جا گذاشتم. 
واقعا دوستش داشتم. مخصوصا خط زمانی داستان رو، که درواقع در قرن هفدهم اتفاق میوفته و تصور کردنش برام راحت بود و برام کمی حالت کلاسیک داشت. 
همونطوری که از اسمش مشخصه، روایت کشیده شدن نقاشی "دختری با گوشواره مروارید"‌ از زاویه دید دخترک در نقاشی که درواقع خدمتکارِ خونه‌ی نقاش این اثره ( یوهانس ورمیر ) و همینطور به ماجرای نقاشی های دیگه‌ی نقاش این اثر هم اشاره میشه. با اینکه کاملا از صحت داستان مطلع نیستم اما واقعا لذت بردم و برام خیلی جالب بود. :)