فتح خون داستان کربلا است. کتابی که ما رو از زمان حال جدا می‌کنه و به جایی می‌بره که همۀ تاریخ در اونجا قرار داره. فتح خون ما رو در کشاکش بلا رها می‌کنه تا خودمون رو بشناسیم و به ما نهیب می‌زنه که کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا...کتاب از دو بخش روایت و سخن راوی تشکیل شده که همزمان که روایت رو از حرکت امام و همراهان شروع و تعریف می‌کنه، راوی بینابین داستان صحبت می‌کنه...و چه میشه گفت از قلم آقا سید مرتضی آوینی که در جان آدمی رسوخ می‌کنه
        

          روایت نرم و آرام قیام عاشورا با قلم سید شهیدان اهل قلم جذاب و دلنشین بود و دلنوشته های شهید آوینی در مورد وقایع کربلا نکته خاص این اثر بود 
شهید آوینی خیلی زیبا اهداف قیام عاشورا رو لطیف بیان کرده بود و به اتفاقات عصر کنونی گره زده بود ، اهداف اصلی قیام از جمله مبارزه با ستم و ظلم حاکمان بسیار در محتوای کتاب مشهور بود و تحلیل های سیاسی و اجتماعی خوبی از آن دوران به میان آمده بود.
یکی دیگر از نکات قوت آن پاسخ به شبهات مطرح شده پیرامون حرکت امام حسین بود که در خلال مطرح کردن مباحث مختلف و روایت های تاریخی بیان میشد.
نقطه ضعف این کتاب به نظر من جامع نبودن بود ، البته هدف نویسنده جامع نگری نبوده و به بخش های خاص. و مورد نظر خود نگاه کرده اما به هر حال برای آشنایی کامل با قیام امام حسین نیاز هست که کتاب های مکمل دیگری نیز مطالعه شود
        

          حسین به روایت آوینی
ترکیب محشری است!
حسین دردانه فاطمه که کارش عالم را شیدا کرده و آوینی که قلم و بیان و حس و ذهن و جانش شیدا بوده، آوینی حسین دوست، از محبوبش نوشته
از عقل، عشق، حرکت، راه و جان، جانی که باید برای جانان باشد...
این روایت با جان دل و شوق ذهن نوشته شده، با حال ناخوب هم بخوانیدش، خوب می‌شوید، حالتان شیدایی و سرتان پر شور باشد که مست می‌شوید...
        

          روایت محرم با نگارش بی نظیر شهید آوینی.
انگار برای اولین بار بود که قصه ی محرم رو میشنیدم
        

          کاش زودتر می خواندمت اشک هایم برایم غریب بودند بعد از پایان کتاب!
        

          فوق العاده زیبا و الهام بخش. زیباترین کتابی که راجع به عاشورا خواندم. نثر منحصر به فرد سید مرتضی هم جذابیت را دوچندان می کند‌.
        

          نثر ادبی درباره ی عاشورا.کتاب از نظر اطلاعات تاریخی چیز زیادی اضافه بر آنچه تاکنون شنیده ایم را نمی گوید جذابیت کتاب آن جاست که همراه می شود با تحلیل های موجز و ادبی نویسنده.کتاب برای علاقه مندان به نثر آوینی مفید می باشد نثری که متعللق به خود اوست و شبیه قلم کسی دیگر نیست.چیزی که در گفتار متن های روایت فتح تکرار شده.
        

          " امام، آفتاب کرامتی است که خود را از ویرانه‌ها نیز دریغ نمی‌کند. آسمان را دیده‌ای که چگونه در گودال‌های حقیر آب نیز می‌نگرد..." تعریف آويني از امام و چه تعریف دقیق و لطیفی.
 "تو مپندار که عاشورائیان را بدان بلا آزموده‌اند و لاغیر.. صحرای کربلا به وسعت همه تاریخ است..." و این بهترین نتیجه‌ و درس از واقعه کربلاست که آويني آن را فاش می‌گوید.
        

          حیف حیف که مرتضی اوینی فصل آخر این واقعه رو هیچ وقت فرصت نکرد که بنویسه و چه صحرای محشری رو توصیف میکرد این صدای روایت فتح ...
عقل میگوید بمان و عشق می گوید برو و این هر دو عقل و عشق  را خدا آفریده تا  وجوو انسان در حیرت میان عقل و عشق معنا شود.
        

          ما زنده به آنیم که آرام نگيريم    موجیم که آسودگی ما عدم ماست
        

          کتابی خوب در مورد حماسه عاشورا
        

          متن کتاب از دو لحن مجزاشده تشکیل شده. ماجراهایی از قبل سفر امام حسین (ع) تا آخر کار روایت می‌شه و این روایت‌گری رو گفتارهایی - که با عنوان راوی در کتاب مشخص شده‌ن - بخش‌بخش می‌کنن که بیشتر عرفانی و شاعرانه‌ن. لحن راوی، همون لحنیه که از آوینی در مجموعه‌ی معروف روایت فتحش سراغ داریم: «... و کربلا را تو مپندار که شهری است در میان شهرها و نامی است در میان نام‌ها؛ نه، کربلا حرم حق است و ...»
شاید نشه این کتاب رو در هیچ زمینه‌ای جزء بهترین‌ کتاب‌های مربوط به امام حسین (ع) و واقعه‌ی عاشورا دونست ولی کتاب تامل برانگیزیه و با توجه به حجم اندکش و نوع روایتش، می‌تونه برای مخاطب‌های متفاوتی، جذاب و مفید باشه.
        

          مگر می‌شود سید مرتضی آوینی کتاب بد بنویسد؟
        

          بعضی کتابها  رو باید تا همیشه خواند....  
        

          بعضی کتاب‌ها را تو انتخاب می‌کنی، بعضی کتاب‌ها تو را. کتاب فتح خون با یک چشمک مرا کِشاند سمت خودش؛ داشتم از ضحاک بن عبدالله مشرقی در ویکی شیعه میخواندم که یک پاراگراف از کتاب برایم شد چشمکی دلربا. پِی‌اش را گرفتم و از طاقچه خریدمش. ۳۴ ساعت تاریخ تحلیلی که از موسسه پُرسمان گوش داده بودم شُد خلاصه توی صفحات این کتاب. چقدر از اسم‌هایی که برایم مرور می‌شد لذت می‌بردم. این اولین کتاب از شهید آوینی بود که می‌خواندم. شهید آوینی توی این سی و اندی سال زندگی‌ام یک پارک بود توی خیابان مطهری که سُرسُره پیچی داشت و من توی سرویس مدرسه کشفش کرده بودم، یک دوربین به دستِ خوشرو توی جاده‌خاکی‌های جنگ که صدای روایتش را گاهی از رادیو و تلویزیون شنیده بودم و این اواخر توصیه مسئول رویداد دو روزه روایت خدمت به من، که گفت از شهید آوینی بخوان.
چون یک کله، دو روزه و از طاقچه خواندم خیلی تفکیک فصل‌ها را متوجه نشدم. فقط ناشئه الیل توجهم را جلب کرد و نگاه متفاوتش از آن شبی که مهلت گرفتند. و بقیه فصل‌ها بیشتر وصل بودند تا فصل. راستش قلم شهید آوینی مثل یک خودنویس طلاکوبِ خاصِ خودش برایم جلوه کرد، دلم می‌خواهد بیشتر از شهید آوینی بخوانم؛ چرا که فکر می‌کنم نوشته‌هایش هم زیباست، هم عمیق و هم دقیق. من توی این کتاب دعوت به تفکر شدم، گاهی اشک ریختم و گاهی شور گرفتم. وقتی یادداشت‌های خوانندگان کتاب را خواندم، از تعداد زیادشان حالم خوب‌تر شد. شهید اوینی دیگر برایم یک پارک، یک صدا و یک توصیه نیست، یک رود است که مرا به دریایی زیبا وصل می‌کند. به دریایی پر موج، مرموز و زیبا. کتاب فتح خون یک دوره واقعی تاریخ تحلیلی است که زحمت تلنگر و تفکرت را جاهایی که راوی حرف می‌زند برایت می کشد. می‌پُرسد تا چشمه‌های سوال درونت نخشکد.. گاهی خودافشاگری می‌کند از ندانستن‌ها و سوال‌های خودش و گاهی استفهام انکاری می‌پرسد. در یک جمله کتاب فتح خون کتابیست خواندنی. شاید هم قایقی‌است که تو را روی رود شهید آوینی سوار می‌کند تا به دریا وصل شوی.
        

          ما کی باشیم برای کتاب های آقا مرتضی نظر بدیم...
        

          راوی: هر انسانی را لیله‌القدری هست که در آن ناگزیر از انتخاب می‌شود و حُر را نیز شب قدری این‌چنین پیش آمد... «عمربن سعد» را نیز ... من و تو را هم پیش خواهد آمد. اگر باب یا لیتنی کنت معکم هنوز گشوده است، چرا آن باب دیگر باز نباشد که: «لعن الله امه سمعت بذلک فرضیت به»⚘⚘
.
.
کتابی بود بسیار خواندنی، روان و صد البته تاثیر گذار.
به جرات میتوانم بگویم یکی از بی نظیرترین کتابهایی بود که درباره واقعه عاشورا خواندم.شیوه خاص روایت در قالب جملاتی زیبا و ادبی واقعا تاثیر گذار بود. کتاب در دو بخش روایت میشود ،از یک سو مروری ست بر واقعه ی کربلا و از سوی دیگر که به نظرم از دلنشین ترین بخش های کتاب بود ،تحلیل ها و تلنگرهای بسیار زیبای راوی بود که باعث جذابیت هر چه بیشتر آن شده بود.
مطالعه ی این کتاب زیبا را حتما پیشنهاد میکنم 👌🥀
        

          بار اولی بود که یه کتاب از شهید آوینی میخوندم، جملات و عبارات خیلی زیبایی داشت...

ولی چیز زیادی ازش نفهمیدم انگار... شاید باید چندین بار بخونم... شایدم باید چشید...نمیدونم...

ولی از خوندنش لذت بردم...

        

          من در روایت آوینی از کربلا متحیر نشسته ام... تک تک کلمات را فسفری کرده ام.این قدر خط کشیده ام که ماژیکم تمام شد اما نکات مهم کتاب تمام نشد.یک روایت از برخورد حال و گذشته و آینده در یک نقطه به نام عاشورا و یک سرزمین به نام کربلا. روایت واقعه ای به طول تاریخ و سرزمینی به وسعت تمام جهان.
        

          هرچه از حسین ع بخوانیم حلاوت دارد و کم است...
هر چیزی را که آوینی قلم بزند حلاوت دارد و جانفزاست...
سیدمرتضی آوینی که از حسین ع بگوید، احلی من العسل.
_خیلی دوستش داشتم نوع روایت و نوشتار در ذهنم روشنی آورد و قلبم را جلا بخشید.
_میخواهید از حقیقت کربلا بدانید، حتما بخوانید.