بالاخره خواندمش
و مبهوت جادوی کلماتش شدم.
داستان پرکشش و جذابی دارد.
        

                شیرین و جذاب مثل همیشه‌ی خانم غفارحدادی.
این کتاب روایت سطحی و مختصر خانواده‌ای اهل غزه است، که به ناچار در اقصی نقاط دنیا ساکن هستند و سالی یکبار در لبنان گردهم می‌آیند و دیدار تازه می‌کنند. حاوی اطلاعات ارزشمند و البته جذاب و دانستنی از لبنان.

به شدت منتظر کتاب اصلی که دلیل سفرشون بوده و براش مصاحبه می‌گرفتن، هستم✌️
        

                فکر نمی‌کردم دوباره روزی بیاید که با خواندن کتابی اشک بریزم...

آه زه‌زه! چه غم سنگینی روی شانه‌های نحیف شش سالگی‌ات گذاشته شد.

        

                از کتابهای نخواندنی...
به هیچ‌وجه مناسب دیدن و خواندن برای کودکان نیست.

        

                تصویری واقعی از زندگی در رام‌اللّه، با وجود حکومت نظامیهای سخت و ظالمانه، تحقیرها، کمبودها و ...از زاویه‌ی دید یک پسر نوجوان

علاقه‌اش به وطن و مقاومت برای نجاتِ آن؛ خشمش نسبت به ظلم و ظالمان، و ترکیب اینها با دنیای پر تلاطم نوجوانی فضای جذابی را برای کتاب ساخته.

کتاب برای نواجوانان بسیار سالم و بی‌حاشیه است، البته که بستگی به میزان حساسیت خانواده دارد.


درتوصیفات شخصیتها و حتی ظاهرشان جای کار بیشتری داشت.
        

                پیامهای اعتقادی و اخلاقیِ کتاب به نظر من بسیار گل‌درشت و مستقیم بود.
بعنوان یک رمان جذابیت نداشت.
        

                در ستایش نقش مشاورِ خوب

کسی که تو را به اعماق وجودت ببرد و از آنجا چیزهایی استخراج کند که خودت پیش از آن نیافته بودی، به ویژه در آغاز نوجوانی که گویی در دنیایی بزرگ گم شده‌ای و هیچکس و هیچ‌چیز را نمی‌شناسی، مخصوصا خودت را.
        

                دلواژه‌هایی لطیف و ناب و گیرا از روزهایِ تلخ و شیرینِ تاریخ...
کتاب با لطافتی وصف ناپذر اغلبِ مناسبتهای یک سال قمری را روایت می‌کند. 
گاه می‌بَرَدت به خانه‌ی انتظار اویس قرنی و  گاه  به پشت در خانه‌ای که سوخت و سوزاند...
        

                موضوع جذابی برای داستان انتخاب شده اما پرداخت آن را نپسندیدم.
روایت این حجم از خشونت در یک کتاب، حقیقتا مشمئزکننده است و روان خواننده را آزرده می‌سازد.

خودِ زلزله و  جنگ و حمله‌ی اتمی به اندازه‌ی کافی تلخ هست، و در این میانه خرابکاری‌ها و شکنجه‌های خلاقانه‌ی انواع گروهک‌های تازه متولد شده نیز اضافه می‌شود. 
        

                "یک محسن عزیز" در نظرم چیزی بیش از یک کتاب است.
یک مجموعه‌ی بسیار جذاب و موثق از تاریخ شفاهی ایران.
خانم حدادی کلمات را چنان شورانگیز در کنار هم نشانده که گویی به جای خواندن در خانه‌ی شماره‌ی هفت زندگی کرده‌ای...
من از قبل به قلم‌ایشان ارادت داشتم و با خواندن این کتاب ارادتم چندین برابر شد چرا که گمان نمی‌کردم زندگینامه را بتوانند چنین لطیف و زیبا به رشته‌ی تحریر دربیاورند که منِ کم‌حوصله از خواندن جزییات وافر جنگ و عملیات و ... کم نیاورم و از خواندن کتاب رونگردانم.
و در نهایت خودم بعنوان مادرِ سه فرزند، سختیِ کار و شرایط جمع‌آوری اطلاعات و تدوین کتاب و ... را تا حدی درک می‌کنم. 
امیدوارم نگاه ویژه‌ی شهدا بویژه شهید وزوایی همواره بدرقه‌ی راه خودشان و فرزندانشان باشد.


        

                از نظر من این کتاب، ایده‌ی خوب و جالبی را مطرح کرده ولی در شرح و بیان آن چندان موفق نبوده است.
        

                سلطان جنگل چنان تحت‌تاثیر  جو عمومی جنگل قرار گرفته که از گوشتخوار بودنِ خود احساس نارضایتی و سرخوردگی دارد!
فرهنگ غالب را طوری تحت تاثیر قرار داده‌اند که شیر درنده و قوی مثل یک موش خود را قایم می‌کند و منزوی می‌شود. 
بخاطر یک ویژگیِ فطری و ذاتی‌اش که با او خلق شده و طبیعیِ اوست.
مخفیانه با دوستان گوشتخوارش جلسه برگزار می‌کنند تا راه حلی برای عیبِ "گوشتخوار بودن" پیدا کنند و پس از چندین بار آزمون و خطا، به این نتیجه می‌رسند که گوشتخوار بودن عیب نیست!
بعضی حیوانات گیاه می‌خورند و بعضی گوشت!
همین‌‌قدر ساده

در نظر من این کتاب مقوله‌ی اعتماد به نفس، پذیرش و استقلال فکری و عملی را می‌تواند تقویت کند.
        

                نقاط ضعف و قوت خودت رو پیدا کن تا در رسیدن به اهدافت بهتر پیش بری👌

موش نمی‌دانست که سلطان جنگل با آن شکوه و هیبت از او می‌ترسد. نمی‌دانست که با همین جثه‌ی ریز هم می‌تواند از سوراخ کوچک خود بیرون بیاید و بر صخره‌ی بزرگ جنگل بنشیند. موش نیاز داشت خودش را بشناسد و باور کند.
        

                در باب دوستی و انعطاف‌پذیری درگروهِ دوستی. 
هنرِ هماهنگ کردن چند نفرِ متفاوت و مشارکت دادنِ آنها در بازی
چه هنر ارزشمند و زیبایی...
        

                برای هر اقدامی، هر تغییری، هر اصلاحی...
منتظر نباشیم "دیگران" شروع کننده باشند
دیگرانی وجود ندارد، هرچه هست خودمانیم.