آقای بکمن نشسته با چایی عصرش دو کلمه بنویسه دلش وا شه، و دل‌نوشته‌ی بین زمین و آسمونش یهویی شده این اثر هنری. فک کنم اگر قرار بود عمیق‌ترین احساسات بشر در مورد عشق و فقدان رو بکنن تو قوطی، اون قوطی یه چیزی شبیه این شصت صفحه کتاب می‌شد. کتاب‌های بکمن البته همیشه پر از احساسن، اما این یکی چون کوتاه‌تر بود انگار یه جورایی تنش بیشتری داشت. شما احتمالاً موقع خوندنش گریه می‌کنید. نه چون خیلی غم‌انگیزه، که البته خیلی غم‌انگیز هم هست، بلکه چون صدای بکمن از توی این قصه به تهِ تهِ ته قلب‌تون می‌رسه، و شما عادت ندارید دست کسی به اونجا بخوره. 
دست کم برای من که این‌طور بود.
ترجمه‌ی نه‌چندان دلپذیر البته بخشی از لذت خوندن رو به آدم کوفت می‌کنه، ولی می‌شه تحملش کرد.
        

          داستان کتاب در مورد آلزایمره و خاطراتی که یکی یکی در حال محو شدن هستن. واقعا فوق العاده ست، لطیف و خیلی غم انگیز.
یک ستاره به خاطر ترجمه ی کتاب کم کردم و انتشاراتی که نمی دونه ویراستار چیه. حیف این داستان خوب و حیف این همه کاغذ. 
        

          داستان در مورد پیرمردی هست که دچار آلزایمر شده. پسرش تد و نوه ش نوآ و همچنین همسرش که فوت شده بقیه ی افراد حاضر توی داستان هستند. خیلی لطیف و زیبا در مورد آلزایمر و رابطه پدر و پسر و پدربزرگ و نوه صحبت میکنه. واقعا داستان دلنشینی هست ولی تلخ خیلی تلخ. یه جاهایی دلگیر شدم از اینکه چرا من پدربزرگ نداشتم، یعنی داشتما منتها یکی رو قبل اینکه به دنیا بیام از دست دادم و یکی رو خیلی زودتر از اونی که باید...ه
        

          شاید چند صفحه اول یکم آدم گیج بشه ولی  خیلی داستان فوق العاده ای 
        

          یک نوه و پدر بزرگ با حرفای قشنگ و دلنشین، حرف هایی که می زنن واقعا قشنگه🌹به نظر من کسی این کتاب رو بیشتر درک میکنه که درگیر آلزایمر بوده یا کسی از یک بیمار آلزایمر دار مراقبت می کنه. کاشکی همه نوه و پدربزرگا همین جوری باشن😊
        

          کاش انقدر کوتاه نبود.
امّا حس و حال کتاب، آرامش و ترس لحظات ، آدمو می‌گرفت کاملاً‌. کوتاه بود و عجیب. فضاسازیش عالی و واقعاً هوشمندانه بود. 
بعضی جملاتش، بد به دل می‌نشستن و انگار روح داشتن و زنده بودن.
        

          صوتی گوش دادم
داستان قشنگ و آرومی داره
درباره پدر بزرگی که دچاره آلزایمر شده و نوه اش 
اینکه پدربزرگ تو دنیای ذهنش زندگی ایش دوباره براش مرور می شه ‌ و بعد از این می ترسه که قراره فراموش کنه
        

          کتاب ، قلمِ آنچنان قوی‌ای نداشت ، از ترکیب های خارق‌العاده و کلمات قلمبه سلمبه هم خبری نبود ، اما ایده پردازی و فضاسازی خوبی داشت  ،به طور متفاوتی به آلزایمر و پیری نگاه کرده بود، شاهکار یا کتاب خاصی نبود اما وایب قشنگی داشت
        

          عالی عالی بود 
این کتاب بغضی ترین کتابی بود که  تا الان خوندم 
یک رمان کوتاه شصت صفحه ایه که میشه  دو سه ساعت خوندش ولی حس و حالی که ایجاد میکنه تا مدت ها همراه خواننده  ی کتاب می مونه. 


        

          داستانی درباره خاطرات، خاطراتی که مدام در ذهن ما هستند و رهامون نمی کنند
داستانی درباره ترس، ترس فراموش شدن و فراموش کردن عزیزترین افراد زندگی
داستانی درباره تنهایی که آدم سعی می کنه با پناه بردن به خاطراتش و قدرت تصور ذهن، اون رو فراموش کنه
اما از همه مهمتر این داستان درباره عشقه. عشقی وصف ناپذیر که در آثار فردریک بکمن دیده میشه و امضای آثارش هست.
یک رمان کوتاه که خوندنش آرامش بخشه و تصویرپردازی های فوق العاده ای داره
این رمان رو بخونید و از دنیای بکمن لذت ببرید.
        

          فضای ذهن پیرمرد،یه میدونه.یه میدون پره از چیزایی که مربوط به اون و اطرافیانشه .اما هرشب این میدون زیبا یواش یواش کوچیک تر میشه.چون بابابزرگ آلزایمر گرفته😭❤️‍🩹 

این کتاب کم حجم با دیالوگای پرمحتواست🥺🤌.در مورد مرگ و فراموشی 

معمولا کتابای کم حجم نمیتونند قلبمو فشرده کنند ولی از بکمن عزیزم چیز دیگه ای نباید انتظار داشته باشم🙃💘
        

          تلخی که شیرین گفته می‌شود:)
        

          با اینکه خیلی کوتاه بود ولی هم باهاش خندیدم و هم باهاش گریه کردم، برا وقتی که سرتون شلوغه و وقت نمی کنید یه کتاب طولانی شروع کنید به شدت مناسبه، اولش برام یکم گیج کننده بود تا با فضاش کنار بیام ولی بعد که درکش کردم جمله هاش دوست داشتنی تر شد✨
با اینکه برای خوندن کتاب های بلند رو به کوتاه ترجیح می دم ولی این یه بخشی از قلبم رو داره، مخصوصا پایانش خیلی خیلی به دلم نشست 💙✨:) 
        

          بنظر من ترجمه خیلی خوبی نداشت. جمله‌ها و کلمه‌ها روح نداشتن انگار. اما با این حال بهش پنج ستاره می‌دم؛ چون باعث شد اونقدر گریه کنم که حالم خوب شه! به دلم راه یافت...
        

          آلزایمر و خاطرات در حال محو شدن اما تا همیشه ماندگار!!
این داستان کوتاه و به شدت خوشخوان، به قدری فوق العادست که تمام احساسات خواننده رو درگیر خودش میکنه و ممکنه اشکتون رو دربیاره!
        

          می‌خوام تمرکز کنم که کوچیک بمونم....
        

          خب بنظرم داستان خیلی عمیق بود و شاید بهتر بود قبلا از این نویسنده بیشتر میخوندم تا با قلمش اشنا باشم
اما بازم گیج کننده نبود جوری که هیچی ازش نفهمم
اینکه کوتاه بود خیلی خوب بود و اینم بگم که پر از جمله های زیبا و مفهومی بود
من یجا خوندم گفته بود اول از این نویسنده کتابای طولانی و رمانش و بخونید بعد اینا که اشنا بشید با طرز نوشتنش
ولی در کل جالب بود و خیلی مفهوم داشت دوستش داشتم
        

          یادمه دبیرستان که بودم یه روز وقتی اومدم خونه نشستم کتابامو از تو کیفم درآوردم که نگاهم خورد به یه کتاب که مال من نبود. درآوردم و بدون نگاه کردن به اسم نویسنده شروع کردم به خوندنش. چندساعت همونجا کنار کیفم رو زمین نشستم و تمومش کردم. خیلی بهم چسبید اونموقع. کتابو که بستم تازه اسم نویسنده رو دیدم و فهمیدم این حس آشنا از کجا میاد.