اوایل دهه‌ی هشتاد بود که ترجمه‌ی مهدی سحابی از رمان «تربیت احساسات» فلوبر به بازار آمد و هم‌چنان بی‌رقیب مانده است. ماجراهای عاشقانه‌ی فردریک موروی جوان در تربیت احساسات به تحولات پرشتاب پاریس در نیمه‌ی دوم قرن نوزدهم گره می‌خورد، پاریسی که، به قول گوته، در هر گوشه‌اش می‌شد تاریخ را یافت. چند سال بعد، سحابی «مادام بوواری» را هم ترجمه کرد تا نشر مرکز دومین شاهکار فلوبر را هم به بازار فرستاده باشد. «مادام بوواری» شرح جاه‌طلبی‌های زن جوانی است که از حدود عرف و اخلاق شهر کوچکش فراتر می‌رود و با سرنوشتی تراژیک مواجه می‌شود. فراتر از این‌ها، سبک‌ قدرتمند فلوبر در پرداختن به مضمون و توصیف اشیاست که ما را مدام تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. 


ماه‌نامه‌ی شهر کتاب، شماره‌ی هشتم، سال ۱۳۹۵.
          

            داستان تلخی بود...از اون تلخی های زننده ای که از حقیقت محض سرچشمه می گیرند
***
اگر رنج های ما به حال کسی سودی داشت می توانستیم به نام این که فداکاری می کنیم خود را دلداری دهیم
          

            کتاب جالبی بود سرشار ا ز احساسات؛ چه خانوادگی، چه نوستالژیک، چه اروتیک و چه طبقاتی
در مجموع خیلی تضادهای جالبی رو تصویر می کرد و آشفتگی های ذهن و ارتباطات اجتماعی رو خوب نشون میداد، هرچند به نظر می رسید داستان در طعن ها و همراهی هایی که با مادام بواری داشت قصد داشت تصاویری مقطع از گذاری انسانی در وضعیت اجتماعی رو نشون بده؛ سرنوشت دختری از صومعه تا روستا، از رمان تا زندگی و از روستا تا شهر، ولی برای من، و شاید شرایط اجتماعی ما، قدری کتاب ناهمگون و نامتجانس نشون میداد و البته، من از این عدم قرابت زیاد لذت نبردم!
جذاب ترین بخش کتاب کنایه هایی بود که به خود کتاب باز میگشت: مثلا نقدهای که در لفافه به رمان وارد می کرد و خیال پردازی ها که سرنوشت تباه می کرد تا نسبت های دوگانه ای با شهر که گویا خود فلوبر هم درگیرش بوده
با تصاویر انتهایی داستان می شد عجیب همدل بود و تحقق عینی سبکی از نویسندگی رو دید که در اون، هرچند با شخصیت اصلی داستان به خاطر کارهاش نمی تونی احساس قرابت کنی ولی در نهایت سخت ازش دل می کنی؛ مثل فیلم دایره زنگی و ... 
در مجموع به یکبار خوندش می ارزید
          

            خیلی خسته کننده بود خیلی..اگه قصد نویسنده این بود که ملال روزمرگی را با پوست و گوشت و استخوانمون احساس کنیم کاملا موفق بوده...منتظر نقطه عطف داستان بودم ولی اتفاق نیوفتاد و فقط به امید پایان متفاوت یا غیر منتظره تا آخر خواندمش...
داستانی پر از خیانت و حماقت...اعصابم خورد شد از حماقت این زن و شُل و ولی این مرد... 

تنها پیام مثبت این داستان این بود که هرچقدر به هوس و نفس دل بدی و جلوی خودت را نگیری توی باتلاقی از اشتباهات و حماقت ها گیر میوفتی...و به آدم های هول و سیری ناپذیر دل ند که زندگیت به باد میره...
در رابطه وقتی شور وهیجان اولیه از بین میره ملال زندگی روزمره خودنمایی میکنه...و راه حل،شروع یک رابطه جدید دیگه نیست چون این دور باطل ادامه پیدا میکنه اگر راه حل درستی براش پیدا نکنی... 

اگه تمام کتاب های توی لیستتون را خواندید و کتابی باقی نمونده بازم وقتتون را برای این کتاب نزارید....
          

            حقیقتش اینه که نه کتابی هست که به کسی معرفی کنم، نه هدیه بدم. پس دو ستاره براش کافیه.
خط داستانی تا حدودی شبیه آنا کارنیناست، ولی تولستوی کجا و فلوبر کجا!
با خوندن آنا کارنینا و شخصیت پردازی که تولستوی کرده این احساس به آدم دست میده که آدم‌های اطرافش رو می‌تونه روانکاوی کنه و بهتر بشناسه.
با خوندن مادام بوواری چی؟ هیچی. متوجه می‌شین که پرتوقع و خیالباف نباشین و سعی کنین با رشد سنی، عقلتون هم رشد کنه :)
          

            مادام بوآری، کاراکتری‌ست که هرگز از ذهنم پاک نمی‌شود. فلوبر آن‌قدر دقیق و موشکافانه حس‌ها و افکار این‌زن را توصیف می‌کند و طوری این‌توصیف‌ها تا مغز استخوانم نفوذ کرده که گویی دیگر برای همیشه یک‌مادام بوآری در وجود خودم دارم. از سرنوشت پرتلاطم و عجیب و غریب‌ش زبان بند می‌آمد. واقعا یک‌تراژدی بی‌نقص
          

            کتاب بر سبک رئالیسم هست خب فلوبر معمولاً خالی از احساسات واقعی می نویسد و اطمینان داره که این خیلی خوبه بنظر فلوبر عشق وجود نداره😕
فلوبر در جایگاه یه مرد احساسات عاطفی یک زن رو بشدت خوب توصیف کرده و یکی از نامداران قرن نوزدهم توی نویسنده بوده من توی کل روند داستان هیچ حسی نداشتم واقعاً هیچ حسی چون این کتاب بویی از احساسات واقعی نبرده🙂...!
راستی اضافه کنم آقای سحابی خیلی خوب ترجمه کردن حتماً از نشر مرکز بخونین :))
          

            یکی از بهترین اثرهای فلوبر هست. 
کتاب تربیت احساسات فلوبر هم خوبه.
فلوبر یه جورایی تحت تاثیر اثر بالزاک ینی‌ زن سی‌ساله قرار گرفت و این کتاب رو نوشت. این کتاب عالیه واقعا. نویسنده به خاطر این کتاب خیلی اذیت شد و اونو هم متوقف کردن  چون می‌گفتن از نظر اخلاقی مشکل داره. ولی به نظرم همه‌ی انسان‌ها‌ باید این اثر زیبارو بخونند.
          

            به باور من کتاب های کمی هستند که حتی وقتی میخوای فقط به خوندن پنجاه صفحه ازشون برای یک روز اکتفا کنی ،کتاب با تو کاری میکنه که تا به آخرش نرسه ازش دست نکشی ،و مادام بوواری برای من همچین کتابی بود به خودم اومدم و دیدم دارم ساعت ها میخونمش و غمی از تموم شدنش توی دلم نشست،
داستان در مورد عشق ،مرگ،دوست داشتن و حتی دینداری هست ،داستانی که زولا از اون تعریف میکنه و این مطلب در مقدمه کتاب آورده شده، اما از برترین نویسندگان دیگری که زبان به تحسین این اثر گشودند و در مقدمه کتاب آورده نشده  هنری جیمز و ولادیمیر نباکوف بودند ، ماریو بارگاس یوسا مادام بوواری رو اولین رمان واقعی مدرن میدونه‌ و درکتابش به نام عیاشی همیشگی مادام بواری را به عنوان اولین رمانی که ترکیبی ماهرانه از «شورش، خشونت، ملودرام و سکس» دارد، جلوتر از زمان خود قرار می‌دهد. از نظر سبک، و یوسا اشاره می کند که چطور رمان فلوبر راهنمایی برای نویسندگان مدرن بعد از خودش خواهد بود ، یوسا خودش از بهترین نویسنده ها هست و کتاب های خیلی عالی ازش ترجمه شده .
مادام بوواری ،داستانی که در قرن نوزدهم نوشته شده  در مورد زنی که از خانه داری خسته شده و به دنبال آزادی های بیشتر هست، حتی قبل از اینکه جنبش های فمنیستی رخ بدهند برای همین اثر مهمی هست و به نوعی یک انقلاب ادبی بوده ،مضامینی مثل عشق و خیانت و دسترسی به آزادی های بیشتر که در سیطره مردان بوده در این داستان به اِما شخصیت اصلی داستان داده شده که به دنبال فرار از محدودیت های زندگی زنانه قرن نوزدهم بوده ،داستانی که به سبک رئالیسم نوشته شده و حتی رمانتیک بودن و توهم عشق داشتن شخصیت اصلی داستان که اِما هست و مشکلاتی که به خاطر این رمانتیک بودن براش اتفاق می افته نشون میده که نویسنده به دنبال این بوده که نشون بده رمانتیسم چه رنجی رو برای افراد در پی داره ، به همین خاطر فلوبر در سال 1857به دادگاه فراخوانده میشه چون کتابش اثری ناشایست تلقی میشه ،بله بله ،همین کتاب.
 در جامعه  قرن نوزدهم وظیفه زن فقط همسرداری ،بچه داری و خانه داری بوده ،حالا از دل این رمان یه شخصیت سرکش بیرون میاد که از هر محدودیتی فراری بوده ،همچین در قسمت های زیادی از داستان میبینیم که فلوبر باور به کلیسا و تقدس عبادت  رو به چالش میکشه اینکه مردم به جای پزشک از کشیش درخواست کمک میکنند،سخنان کفرآمیزی که گفته میشه و صحنه خارق العاده ای که پیرزنی با دست های پینه بسته وقتی هدیه ای میگیره میگه این هدیه رو به کشیش میدم تا برامون دعا کنه،و طنز تلخ این حرف با خواننده میمونه،
 بارها از فلوبر خواسته شد قسمت هایی از رمان رو حذف کنه و فلوبر خیلی عصبانی میشد امادر آخر با توصیه دوستش ماکسیم دوکمپ صحنه هایی از کالسکه سواری اِما و لئون حذف میشه... 
⭕وارد محدوده اسپویل بیشتر میشیم⭕
به طور جزئی تر، داستان در مورد پزشکی به نام شارل هست پزشکی ساده ،بدون بلندپروازی های مالی و رویاهای عاشقانه زیاد به دنبال یک زندگی عادی، بعد از ازدواج اولش ،برای درمان پای باباروئو راهی یک روستا میشه و اونجا دلباخته اِما میشه ،زندگی اون ها رو به هم میرسونه،اوایل کتاب بیشتر در مورد زندگی شارل و خانواده اش میخونیم در واقع ما از کودکی تا مرگ شارل همراهش هستیم ،میبینیم که شارل چطور از شخصیتی که در مدرسه مسخره میشده و دوره ای به دنبال عیاشی میره و امتحان پزشکیش رو از دست میده تبدیل به یه پزشک میشه اما جاهای مختلفی از داستان میبینیم که مادرش برای زندگیش تصمیم میگیره ،ازدواجی که به وسیله مادرش براش تدارک دیده شده و حتی دخالت های مادرش در ازدواج دوم ،و از منظر روانشناختی هم میشه شخصیت مادر رو به سادگی ،ساده لوحی و گاهی بی عرضگی شارل ارتباط داد، اما بعد داستان در مورد اِما توضیح میده،اِما با حضور در یک مهمانی دلباخته تجمل و رویایی بودن زندگی آدم های دیگه میشه و زندگی رو به کام خودش تلخ میکنه ،از زندگی روستایی خسته و به دنبال آزادی های بیشتر ، اِما حتی وقتی میخواد بچه دار بشه دوست داره که یک فرزند پسر داشته باشه ،چون اینطوری انگار یک نفر میتونه آزادی ها و زندگی ای که اون به دنبالش بوده رو تجربه کنه ...
⭕spoiler alert⭕

 اِما با دوتا آقا به نام رودولف و لئون وارد رابطه میشه در این حین تجمل گرایی باعث میشه مدام خرید های بی فکر کنه و برای خودستایی و خودنمایی خودش رو مقروض کنه ،اما همه عشق ها رنگ میبازند و اِما دلزده و دلگیر باقی میمونه ،قرار بر این میشه که اموال شارل و اِما مصادره بشه ،و اِما به هردری میزنه و هرکاری میکنه نمیتونه پول رو جور کنه ،حتی از معشقوقه هاش کمک میخواد و هر کدوم به نحوی غیبشون میزنه ،رودولف با اینکه از لحاظ مالی نیازمند نیست کمکی بهش نمیکنه ،اِما خودش رو میکشه.
دردناک ترین قسمت برای من اونجا بود که میگفت شبی که رودولف و لئون خواب بودن شوهر اِما در سوگش بیدار بود ،به در دیوار خونه نگاه میکرده و حتی نمیخواسته بذاره وسایلی که درشون اثری از اِما بوده مصادره بشه ،
«رودولف که همه روز را برای سرگرمی در جنگل تاخته بود،در کوشک اش آسوده خوابیده بود؛ لئون هم در خانه اش خواب بود .در آن ساعت یک کس دیگر هم بود که نخوابیده بود »
و نویسنده عشق ناکام ژوستبن و ناراحتی مسموم کردن معشوقش به زیبایی به تصویر می کشه.
شاید عشق واقعا همین بوده ،همین که وقتی همسرت تمام دارییت رو به باد داده باز هم تو تلاش میکنی که از مسمویت نجاتش بدی ،باز هم دوستش داری و میخوای فقط زنده بمونه.
 در پایان داستان بعد از مرگ اِما وقتی شارل نامه های رودولف؛معشوق اِما رو پیدا میکنه اصلا قسمت خوشحال کننده ای نیست ،توصیف فلوبر از اما و روایت گری فلوبر یک روایت گری بدون قضاوت بوده ،و به خواننده این احساس رو نمیده که اِما مستحق مجازات هست ،در مواجه همسر و معشوق اِما با هم ،وقتی شارل  در معشوق همسرش نشانه هایی از همسرش میبینه و به جای هر دعوا و مرافعه ای فقط به گفتن شاید این سرنوشت بوده بسنده میکنه،آیا این عشق حقیقی نبود اینکه حتی نخوای معشوقت رو بخاطر خطایی که در حقت کرده سرزنش کنی...شاید عشق همین روزمرگی ها و عادی شدن هاست.‌..
چندتا سمبلی که در داستان وجود داشتن یکی پنجره ای بود که اِما از اون آدم های بیرون رو نگاه میکرد،پنجره در واقع به عنوان نمادی برای فرار از زندگی محدود و رفتن به آزادی های جهان بیرون بود ،اِما آدم های بیرون رو میدید و اون ها اِما رو نمیدین و اینطور میشه برداشت کرد که جایگاه اِما به عنوان یک زن در قرن نوزدهم بهش اجازه دیده شدن رو نمیداد،و اِما که از امتیازاتی مثل شغل و پول بهرمند نبود از بدنش برای دیده شدن استفاده کرد،
نماد بعد دسته گلِ عروسِ خشکِ به جا مونده از همسر اول شارل ،در واقع وقتی اِما وارد خونه شارل میشه با اون دسته گل مواجه میشه و از خودش میپرسه وقتی من نباشم چه بلایی به سر دسته‌گل من میاد،در واقع دسته گل به عنوان نمادی از ناامیدی از زندگی زناشویی شناخته شده  و در قسمتی از داستان میبینیم وقتی اِما دچار طغیان و سرکشی هست دسته گل رو به آتش پرتاپ میکنه ،برای من بیانگر این بود که اِما خودش زندگی خودش رو خراب کرده،
و آخرین سمبلی که ازش صحبت میکنم گدای کوری بود که روی صورتش عفونت بود،در واقع بارها سد راه اِما میشه و یه جورایی وقتی اِما سرگرم زندگی در پاریس بوده با چهره وحشتناکش باعث ترس اِما میشه و در آخرین لحظات داستان وقتی اِما در حال مرگ هست صدای ترانه اون گدا رو میشنوه یه جورایی آخرین لحظات زندگیش مواجه ای ترسناک با اون مرد بوده که میشه اون مرد رو واقعیت زندگی اِما یا عقوبتش تصور کرد ،گدایی در حال زوال جسمی در برابر اِما قرار گرفته که دچار زوال اخلاقی بوده و مقابله این دوتا در داستان خیلی خیلی هنرمندانه و باشکوه آورده شده،
مادام بوواری از بهترین ها بود ،و اگر دوستش نداشتید فقط صبر کنید که از صفحات اولیه توصیف ها عبور کنید،هرچند توصیف ها چیز اضافی ای نیستند و در جای خودش برای تصویرسازی بهتر از جامعه قرن نوردهم آورده شدند...

اگه به سنین پیری رسیدم حتما یبار دیگه میخونمش ،به همه هم پیشنهاد میدم بخوننش چون یکی از بهترین کتاب هاست همینطور که از متن بلندی که براش نوشتم معلومه ⁦⊂(◉‿◉)つ⁩

از متن کتاب: 

منظورم این است که از غم و غصه آدم همیشه یک خرده، یک وزنه‌ای به قول معروف، ته دل باقی می‌ماند.

آینده دالان درازی بود و در انتهایش در محکم بسته
..
. 
باورش این بود که عشق باید یکباره، با درخشش‌های بسیار و تکان‌های شدید از راه برسد، توفانی آسمانی که به زندگی هجوم بیاورد، زیر و رویش کند، اراده آدم‌ها را مثل شاخ و برگ بکَنَد و دل را یکپارچه ببرد و به ورطه بیندازد.
...

شما در جان من در یک مکان بلند و استوار و منزه قرار دارید، مثل یک مجسمه حضرت مریم روی پایه‌اش. اما من برای زنده بودن به شما احتیاج دارم! محتاج چشم‌های شما، صدایتان، فکرتان‌ام! 

..

نه، تکان نخور! حرف نزن! مرا نگاه کن! از چشم‌هایت یک چیز خیلی ملایمی بیرون می‌زند که تسکینم می‌دهد
..
همیشه بعد از مرگ کسی نوعی حیرت به جا می‌ماند، بس که درک نیستی‌ای که ناگهان پیش آمده، و نیز رضا دادن به آن و باور کردنش دشوار است.
          

            بنظرم موضوع داستان ،همخوانی با این بیت سعدی داره :
…
گفت چشم تنگ مرد دنیادوست را
یا قناعت پر کند یا خاک گور
          

            کتاب بیست و چهارم سال1402
توجه!!! شاید این نظر حاوی اسپویل ( لو رفتگی ) داستان باشد البته کلیت داستان اسپویل نمیشه فقط ماجرای اون اسپویل بشه توجه!!!
در مدت دو هفته خوندمش البته تاخیر به علت کم بودن تایمم برای خواندن کتاب بودن وگرنه داستان جذابی داش 
خوب اول باید بگم بخاطر این یه ستاره کم دادم چون اما هیچوقت از خیانت هاش پشیمان نشد و هر بار اونو تکرار می‌کرد که به نظرم از نظر اخلاقی درست نبود و همین مسئله باز نقاط قوت داستان بود به نظرم خیانت ها رو کنار بگذاریم داستان جذابی بود نویسنده به خوبی اتفاق های داستان شرح میداد و جوری نبود که از کتاب خسته بشی.
به نظر من اگه تا آخرش نخونین متوجه شاهکار بودنش نمیشین
نکته اخلاقی که کتاب بهم آموخت این بود که اونایی که ادعای دوست داشتنتو دارن یا رفیقتن تا وقتی سودی ازت بهشون برسه پشتت وقتی مشکلی برات پیش بیاد چشماتو باز میکنی میبینی هیچ کدومشون نیستن به نظرم توی مشکلات که آدم آدمای اطرافشو می‌شناسه اما بواری همینطور شد تا وقتی سودی داش هم پشتش بودن دوست داشتم از دهنشون نمیفتاد ولی تا یه مشکل پیش اومد اونایی که می تونستن کمکش کنن ازش روی برگردوندند
البته اگه بخوام شخصیت اما بواری بگم شخصیت خودخواه رویا پردازی که به نظرم تو عالم بچگی مونده بود و نمی‌خواست بزرگ بشه البته به نظرم رویا پردازی و آرزو داشتن خیلی خوبه به شرطی که سنجیده و عاقلانه قدم برداری نه اینکه مثل اما بواری خودتو توی باتلاق فرو کنی.
کتاب جالبی بود من نسخه چاپی با صوتی گوش دادم که گویندگی خانم بستاندوست عالی بود
          

            داستان کتاب مادام بوواری از جایی شروع میشه که شارل بوواری نوجوانه و در مدرسه مورد تحقیر و تمسخر هم‌کلاسی‌هاش قرار می‌گیره و با وجود تلاشی که می‌کنه ابتدا برای تحصیل در رشته پزشکی نمرات کافی رو کسب نمیکنه اما در نهایت پس از جهد زیاد به عنوان پزشک نه چندان حاذق مشغول به کار میشه و مادرش برای تأمین آینده‌ی پسرش مقدمات ازدواج با یک بیوه با جهیزیه‌ی خوب رو براش مهیا می‌کنه. شارل چندان خشنود نیست از زندگی با همسرش و پس از مرگ همسرش عاشق اما، دختر یکی از بیمارانش میشه و تازه اینجاست که مادام بوواری پا به داستان می‌ذاره. مادام بوواری عاشق رمان‌ و عشق‌های آتشینه و در ذهنش چنین چیزی برای خودش تصور می‌کنه اما در واقعیت به چنین چیزی نمی‌رسه و برای رسیدن به خواسته‌هاش مسیر درستی رو پیش نمیگیره تا عاقبت خوبی در انتظارش نباشه. مادام بوواری توانایی تمییز دادن رویا و توهم با واقعیت رو نداشت و برای رسیدن به خواسته‌های خودش به معنای واقعی دست به هر کاری که نباید، زد. کتاب سختی خاصی برای خوندن نداره و جذابیت داستان به میزانی هست که شما رو ترغیب کنه به خوندن در حالی که خستگی خاصی رو متوجه نشید. رمان مادام بوواری بر بسیاری از نویسندگان تاثیر گذاشته و مورد ستایش بسیاری از نویسندگان بزرگ مثل ماریو بارگاس یوسا قرار گرفته.ه
          

            از متن کتاب
«پیش از آنکه شوهر کند گمان کرده بود عشقی در دل دارد ولی چون سعادتی که می بایست نتیجه اش عشق باشد،نصیب او نشد ناگزیر بایستی اشتباه کرده باشد«اما» در جستجوی کشف این نکته برآمد که مفهوم واقعی کلمات سعادت و هوس و عشق در زندگی چیست ، کلماتی که در کتابها برای او بسیار زیبا جلوه کرده بود.»
مادام بواری داستان دختری خیال پرداز در رویای ثروت و عشقی پر شور و پر سوز و گداز به نام «اما» است که با پزشکی ساده و معمولی  ازدواج میکند اما همیشه در رویاهای خود میماند و چون خود را از هر جهت برتر از شوهر میبیند و شوهرش را فردی حقیر و ضعیف می یابد به او خیانت میکند(البته شوهرش از همه جا بی خبر است و پیوسته او را تحسین میکند) و در آخر با بدهکاری حاصل از رویای زندگی تجملاتی موجب ورشکستگی او و مرگ خود میشود. یکی از نکات مثبت این کتاب تحلیل روانشناختی شخصیت هاست که توسط نویسنده بخوبی صورت میگیرد و  اعمال آنها بخصوص حماقت های(اما ) را بی تاثیر از شرایط اجتماع نمیداند.
          

            خیلی تاریک و غمناک بود.
حتی یک آدم درست و حسابی و یک روزنه امید و روشنی در کتاب نبود.
موضوع خیانت زن به شوهر رو تولستوی در آنا کارنینا خیلی خیلی بهتر از فلوبر در مادام بوواری بهش پرداخت. 
اونجا حداقل یک خانواده خوب رو هم به تصویر کشید در کنار فساد یک خانواده دیگه.

«مادام بواری» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/audiobook/119630
          

            خودِ کتاب مادام بوواری واقعا دلنشین و جذاب هست، که جای بحثی نیست،
اما راجع به مترجم ( سارا راکی ) که سلطانِ سانسورِ جهان هستند، باید بگم که دیگه اصلا سمت ترجمه های ایشون نمیرم.

این کتاب رو قبلا با ترجمه‌ی خوبِ ( مهستی بحرینی ) خونده بودم، که واقعا، ترجمه ی ایشون عالی بود.

اما سارا راکی، یه چیزاهایی رو سانسور کرده که آدم شاخ در میاره! 
با این سانسور ها، باعث میشه خواننده، سرنخ ها از دستش خارج بشه یا عمق ماجراها رو متوجه نشه!
من نمیدونم وقتی خانم سارا راکی، بلد نیست مثلِ خانم مهستی بحرینی، به متن اصلی وفادار و امانتدار باشه، چرا ترجمه میکنه!
من که راضی نیستم از ترجمه های این آدم. 
          

            وقتی شروع به خوندن این کتاب میکنین یک نکته مهم رو باید در نظر داشته باشین. کتاب تا نیمه خودش هیچ چیزی برای ارائه نداره و خیلی راحت خلاصه وار میتونم بگم آقا و خانوم بوواری با هم ازدواج میکنن و بعد میرن به یه روستای دور افتاده برای ادامه زندگی. اما بعد از اینجاست که داستان اون روی خودشو نشون میده و کم کم تا انتها همچنان مسیر اوج خودشو حفظ میکنه.
داستان کتاب برخلاف اون چیزی که در ظاهرش دیده و برداشت میشه اصلا مربوط به خیانت و تبعات اون نیست. فلوبر در لایه های پنهان داستان مفهوم عمیق عدالت در جهان و زندگی رو به تصویر کشیده. جهان بی رحمی که در اون شر برنده هست و خیر بازنده. در مادام بوواری هم بازنده واقعی شخصیت های خوب داستان و برنده ها شخصیت های منفی اون بودن. این موضوع تا جایی پیش میره که حتی به دخترک معصوم و بی گناه خانواده هم رحم نمیکنه و در پایان سرنوشت دردناکی رو برای اون رقم میزنه.