در اینکه دزیره کتاب جالبیه و اطلاعات تاریخی خوبی به آدم میده شکی نیست ، اما نمیدونم چرا من اونقدری که باید با داستان ارتباط برقرار نمیکردم و حس میکردم میتونست خیلی خیلی بهتر از اینها باشه(با توجه به تعریف هایی که ازش شده بود) ، همین باعث شد من خیلی خیلی کند کتاب رو بخونم و اشتیاقی برای ادامه ش نداشته باشم :)) (به جز بعضی از قسمت های هیجانی که اون هم خیلی طولانی نبود).
هرچند چون  به صورت خاطره نویسی بود میشد احساسات رو توش متوجه شد.
در کل ارزش یک بار خوندن رو داره.
          

            یک اثر درجه یک، زیبا، دلنشین و بسیار لطیف.
نمونه‌ی موفق و قدردیده یک رمان تاریخی در مورد یک شخصیت خاص.
دزیره در ظاهر داستان عاشقانه‌ای ست پیرامون دختر یک تاجر ابریشم در مارسی و دوران انقلاب فرانسه به نام «اوژنی کلری» ولی در واقع داستان انحراف «انقلاب کبیر فرانسه» است از آرمان‌هایش و بیش از این داستان ظهور و سقوط «ناپلئون» است.
نابغه‌ای غریب که هر چه در موردش بیشتر بخوانید و فکر کنید بیش‌تر متحیر می‌شوید. اما کارکرد رمان همین جاست که به زیبایی و لطافت هرچه تمام، اطلاعات و محتوای کتب تاریخی را در اختیار خواننده می‌گذارد و در عین حال آن خشکی و سخت خوانی کتب تاریخی را هم ندارد.
خلاصه اگر مثل من طرفدار عاشقانه نیستید و از این جور داستان‌ها خوشتان نمی‌آید بازهم از دستش ندهید که حرف ندارد. 
در یک کلام «عالی».
          

            دزیره رمانی است بسیار جذاب و تاریخی، برگرفته از وقایع و رویدادهای نیمه دوم قرن هجدهم و عصر ناپلئون.قهرمان اصلی این رمان بزرگ برناردین اوژنی دزیره است.دزیره کلاری ملقب به دزیدریا ، ملکه سوئد و نروژ دختر آقای فرانسیس کلاری تاجر ابریشم و اهل مارسی بود که در هشتم نوامبر سال 1777 میلادی در مارسی فرانسه چشم به جهان گشود.دزیره در سال 1794 با ناپلئون بناپارت نامزد شد،اما دو سال بعد ناپلئون نامزدی خود را با او به هم زد و در هشتم مارس 1796 با ژوزفین دوبوهارنه ازدواج کرد. هنگامی که دزیره از این موضوع اطلاع یافت به ناپلئون نوشت که :«تو زندگی مرا به سوی بدبختی سوق دادی و من هنوز ناتوان از فراموش کردن توام.»اما دزیره چندی بعد با ژنرال ژان باتیست برنادوت ازدواج کرد.ژنرال برنادوت فردی بود مدیر، با تجربه و کار آزموده،او جنگ های پیروزمندانه و افتخار آمیزی انجام داد و به خاطر خوشنامی خود از طرف مجلس ملی سوئد به ولایتعهدی آن کشور برگزیده شد و سپس در سال 1810 رسما پادشان آن کشور گردید.دزیره در سال 1829 تا جگذاری کرد و ملکه کشور سوئد گردید.او شوهرش را در سال 1844 از دست داد و بیوه شد و پسرش اوسکار جانشین پدر گردید.دزیره بعد از فوت شوهرش چندین بار سعی کرد که از مقام خود استعفا دهد تا به نزد خانواده خود که سالها بود در ایالت لوئیزیانای آمریکا می زیستند برود.اما ملت سوئد اجازه این کار را به او ندادند.سرانجام او یک سال پس از مرگ تنها فرزندش اوسکار که بعد از پدرش به عنوان اوسکار اول بر تخت نشسته بود ، در سال 1860 در سن 83 سالگی ، بعد از بازدید از اپرا در قصر استکهلم زندگی را بدرود گفت و پیکرش را در کنار مزار همسرش در کلیسای لوتران به خاک سپردند...
          

            باید یک روز تصویر کنسول اول را به دیوار خانه‌ام بزنم؛ با صورت باریک و لاغر و گونه های فرورفته، با موهای بلند و برق توی چشم‌هایی که به دوردست نگاه می‌کردند. تاریخ ناپلئون را دیکتاتور می‌داند و من هم قصد انکارش را ندارم، اما دوست دارم او را برای همیشه، همان طور به یاد بیاورم که در تصویر کنسول اول بود: نابغه‌ی-عاشق-جاه‌طلب.
          

            بر عکس خیلی از هم سن و سالام عاشق درس تاریخ بودم اینکه درس تاریخی که در مدرسه ارائه می‌شد چه قدر کسل کننده بود و نیاز به حفظ کردن داشت برام مهم نبود من جوری عاشق زنگ تاریخ بودم که با یک نگاه کل کتابو از بر می‌کردم. 
16 سالگی، کتابفروشی انصاری در خیابان بوعلی مشغول بی هدف گشتن لابه لای کتابا بودم. چشمم افتاد به کتابی که تصویری از ناپلئون روی جلد آن بود همان را خریدم بدون اینکه بدانم چی هست. آن روزها به سرم زده بود که آخوند بشوم. اوقاتم در حجره با خواندن کتاب دزیره می‌گذشت زیر نگاه های سنگین، که این کار را کراهت و اتلاف وقتی که برای کارها و درس‌های مهم‌تر بود می‌پنداشتند. بعد فهمیدم به این نوع کتاب رمان گفته می‌شود. 
دزیره اولین رمانی بود که به طور جدی خواندم. از قضا اصلا انتخاب بدی هم نبود. کتاب ضمن روایت روان، نثر صمیمی، به صورت داستان اطلاعاتی تاریخی زیادی از دورۀ انقلاب فرانسه و ظهور ناپلئون می‌دهد و به طور موازی روایتی عاشقانه هم جلو می‌برد. ما با اوژونی شخصیت اصلی داستان و خانواده‌اش همراه نوشته‌های دفتر خاطراتش می‌شویم و با ناپلئون آشنا می‌شویم از زمانی که افسری جز بود تا وقتی که مرد قدرتمند اروپا شد، و زمانی که به عشق اوژونی خیانت کرد و  روزی که ستارۀ اقبالش خاموش شد و سقوط کرد. اوژونی که روزی به ملکه‌ای کشوری دیگر تبدیل شد. کیفی که از کتاب بردم مرا بیشتر به سمت رمان خوانی هل داد و به طور کلی با کتاب خوانی جدی آشنا کرد؛ . بنابراین خاطره‌ای خوش برام از خودش به جا گذاشت. بعد از مدتی هم فهمیدم فیلمی از روی آن ساخته شده. همان روزها از این کلوپ به آن کلوپ می‌گشتم دنبال فیلمی کلاسیک که کسی اسم آن را هم نشنیده بود. بعد از مدت کوتاهی شبکۀ وای فای و تلگرام فراگیر شد و چند سال بعد فیلم را از آن‌جا دانلود کردم.
          

            کم‌نظیر در نوع خودش!
چقدر چقدر چقدر این اثر رو دوست دارم.
کتاب حجیمه اما خاطرم هست اصلا راضی
به تمام شدنش نبودم.
دزیره تجربه‌ی یک موقعیت جدید در تاریخ
و ادبیات غربیه که بسیار هم دلنشینه.
          

            کتاب صوتی دزیره با صدای دلنشین شیما درخشش اثری از آن ماری سلینکو که ماجرای زندگی دزیره کلاری همسر کارل چهاردهم و مادر اسکار اول را از زبان خودش شرح می‌دهد. این رمان اتفاقات نیمه دوم قرن هجدهم ، عصر ناپلئون را روایت می کند که در آن دزیره کلاری ملقب به دزیدریا، ملکه سوئد و دختر فرانسیس کلاری تاجر ابریشم و اهل مارسی، فرانسه بود.
          

            از کلاسیک های خوب! 
ابتدا ذکر کنم چون کتاب بر مبنای تاریخ و بازتابی از واقعیته به کلیت ماجرا و وقایع مشروح خرده ای نمی گیرم
دزیره به یک عاشقانه معروفه اما واقعا بعد پرداخت به تاریخ در این کتاب غالبه،یه تاریخ نگاری آمیخته با وجه درام ماجرا که به شدت در روان شدن متن و خوشخوانی کتاب مؤثر بوده 
راوی ماجرا یک زنه با زاویه دیدی زنانه، البته زنی که اگرچه خیلی زود وارد ماجراهای عظیم تاریخی میشه اما همچنان از سیاست فراریه و خودش رو قاطی سیاست نمیکنه 
البته این باعث نشده که ذکر برخی ظرافت ها در تعاملات و اتفاقات تاریخی و سیاسی از دست راوی در رفته باشه، چون آنچه که برای خودش قابل استنباط نبوده رو از زبان دیگران نقل کرده
شخصیت پردازی ها رو دوست داشتم، هیچکس سفید مطلق یا سیاه مطلق و قهرمان محور نبود پرداخت دقیق و به دور از زیاده گویی و بزرگ نمایی
این به من اجازه می داد در مورد کنش ها و واکنش ها با دقت و به دور از تعصب فکر کنم 

با توجه به منشأ این اثر یعنی اروپا،میزان پرداخت به عاشقانه های کتاب تا حد زیادی ملایم و عفیفانه است و این باعث شده که مخاطب در یک حد تعادل قرار بگیره نه انقدر عاشقانه که سیر و جزئیات تاریخی وقایع از چشم پنهان بمونن و نه انقدر تاریخی که خسته کننده باشه

+من ترجمه ی «پرویز شهدی» رو خوندم و در گودریدز با این ترجمه کتابی ثبت نشده
          

            جالب بود. هر چند به نظرم میومد مغرضانه و یک طرفه تاریخ ناپلئون رو روایت کرده. سرنوشت دزیره، معشوقه ناپلئون و خاطراتش هست ولی به خود ناپلئون هم خیلی پرداخته.
«دزیره» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/audiobook/61112
          

            دزیره برام ره‌آوردهای شخصی زیادی داشت. شاید اون چیزی که شخصیت دزیره رو انقدر قدرتمند می‌کنه همون نگاه بازیگوشانه‌اش به زندگیه که از نوجوانی باخودش به بزرگسالی آورده. دزیره واقعا قدرت مدیریت هیجان خوبی داره. خیلی جاها به درستی تصمیم میگیره و عمل میکنه و خیلی جاها به درستی اطمینان میکنه و این به خاطر تسلط خوبیه که به خودش داره و اعتماد به نفس بالایی که پدرش توش به وجود آورده.
در کل رمان دزیره هم به خوبی تاریخ اروپا رو شخم میزنه، هم شخصیتای مهم رو از یک اسم فراتر میبره و روزهای بد و خوب ملت‌ها رو به خوبی به تصویر میکشه.
من واقعا با وجودش اضطراب‌های خودمو از یاد بردم.
نسخه‌ی صوتی‌ش هم با اجرای شیما درخشش عالی بود.