یادداشت‌های لیلا زمانی (52)

          آن‌گونه که انتظار داشتم، نبود. گمان می‌کردم بااین‌همه توصیف و تعریفی که از آن می‌شود با رمانی گیراتر روبه‌رو شوم. ولی متأسفانه رمانی خسته‌کننده بود و تنها در چند فصل پایانی که فضای معمایی به‌خود گرفت، کمی جذابتر شد.
پیش از این کتاب ایزولدا، اثر دیگر دوموریه را خوانده بودم که برایم جالبتر بود. شاید آن زمان به‌واسطهٔ سن و تجربه کمتر، آسانگیرتر بودم. خلاصه اینکه این کتاب مشهور و شاید پرطرفدار رضایت خاطر این خواننده‌اش را فراهم نکرد. ترجمه بدی نبود اما عالی هم نبود. درنهایت باید بگویم کتاب پیشنهادی از سوی من نیست.🌺
        

          «بن در جهان» ادامه رمان «فرزند پنجم» نوشتهٔ دوریس لسینگ است. در کتاب پیشین ، بن_پسرکی عجیب‌الخلقه_ زاده می‌شود. او به‌دلیل تفاوتهای غریب و فاحشی که با دیگر اعضای خانواده دارد، از خانه و خانواده رانده شده و در نوجوانی بدون پشت‌وپناه در جامعهٔ بی‌رحم رها می‌شود. کتاب حاضر ادامه ماجراست و حال‌وهوای بن در زندگی تازه را بیان می‌کند.  انسانهای فرصت‌طلبی  از او سوءاستفاده می‌کنند و در مقابل انسانهای مهربانی  یاریش می‌رسانند.
برای اینکه بدانید آن فرزند پنجم خانوادهٔ لاوَت چه سرانجامی داشته باید این رمان را بخوانید.
نویسنده در این کتاب تلاش کرده هیجان بیشتری به داستان بدهد و جذابیت آن را بیفزاید.
ترجمه خوبی دارد و به‌خوبی هم خواننده را تا پایان داستان پیش می‌برد.🌺
        

          مجموعه‌ای داستان کوتاه است با فضایی تاریک. بعضی از آنها برایم یادآور نوشته‌های غلامحسین ساعدی بود. تاریک و تلخ و بعضاً بی‌سروته. اما چند داستان خوب هم داشت. درمجموع کتابی نبود که به دوستانم پیشنهاد کنم.🌺
        

          عزیز نسین نویسنده ترکیه‌ای به آثار طنزش شناخته می‌شود. این اثر هم نمایشنامه‌ای طنزگونه و انتقادی است. 
نکتهٔ جالب‌توجهش، فساد اخلاقی است که سالهای اخیر در مجموعه‌های تلویزیونی آنها بسیار دیده می‌شود و برای مخاطب ما همواره غیرقابل‌قبول و تعجب‌آور بوده.  
ناگفته نماند پشت‌پرده‌های تجارت فوتبال هم مورد اصلی است که نسین به نقد آن پرداخته.🌺
        

          فانتزی خاصی دارد. مردی که در اثر برخورد صاعقه جوانتر می‌شود و به‌طرز شگفت‌انگیزی حافظه‌اش تقویت شده، به‌طوری‌که گذشته‌های تاریخی را هم به‌یاد می‌آورد و...
ترجمه خوبی هم دارد.🌺
        

          نینا بربروا نویسنده روسی، در سال ۱۹۰۱ میلادی زاده شد و در سال ۱۹۹۳ در آمریکا از دنیا رفت. او در آغاز جوانی، سالهای پس از انقلاب اکتبر و جنگ اول به خارج از شوروی، مهاجرت کرد. ابتدا به آلمان و ایتالیا بعد به فرانسه رفت. در فرانسه با نوشتن داستانهای کوتاه فعالیت ادبی خود را آغاز کرد. . بعد از جنگ دوم برای همیشه به آمریکا رفته، در دانشگاه به تدریس زبان روسی پرداخت و همچنان نوشتن داستان و رمان را ادامه داد. چند سال پیش از درگذشتش به روسیه بازگشت و مدتی هم ماند اما دوباره به آمریکا برگشت. 
داستان همنواز تقریباً معروفترین اثر اوست که براساس آن فیلمی هم ساخته شده. 
این رمان کوتاه سرگذشت دختری نوازنده است که شهر و کشور خود را برای همراهی با زنی خواننده ترک می‌کند. از این منظر با زندگی نویسنده وجه اشتراکی دارد. 
رمانی کوتاه، روان، خواندنی و گیراست. برگردان خوبی هم دارد. 🌺
        

          کتاب جالبی است. و اگر جاده تنباکو یا دردسر ماه ژوئیه را از همین نویسنده خوانده باشید، جالبتر هم به نظرتان می‌رسد. چون کتاب حاضر، مجموعه‌ای از داستانهای کوتاه طنز است. برخلاف آن دو دیگر که واقعگرا و تااندازه‌ای تلخند. 
ویلیام راوی قصه‌ها پسر ده‌ساله خانواده است، خرابکاریها برعهده باباجانش و رفع و رجوع آن کار مامان‌جانش. البته یک کارگر سیاه‌پوست هم دارند که به‌نوعی در خلق صحنه‌های خنده‌دار شریک است.
ترجمه شاملو به زبان عامیانه است و به‌نظرم به شیرینی متن کمک کرده بجز یک مورد ضرب‌المثل «به کوچه علی چپ زدن» که قرابتی با فرهنگ آمریکا ندارد.🌺
        

          کولیها در حالی روایت می‌شود که نه کشورش مشخص است نه زمانش نه جنگی که آن کشور را دربرگرفته. 
دولت همه کولیها را به مناطق دوردست (ناکجاآباد) می‌کوچاند. قافلهٔ هیم‌پاشا (بزرگ قافله) هم به منطقه‌ای دور از آبادانی رانده می‌شود. جایی پای صخره‌ای که پشتش تا چشم کار می‌کند بیابان است و کپه‌های لانه موش کور و این سویش جنگلی تنک، برکه‌ای بدبو. داستان ماجرای گذر این قافله است تا مقصد و بعد هم زندگی در آن تبعیدگاه. درواقع کولیها سوار بر ارابه‌های سرنوشتشان پیش می‌روند. و در این میان خواننده را با آداب و مرام خود، آشنا می‌کنند. 🌺

        

          داستان جذابی دارد و خواندنی است. زندگی گِلِب، که نوازندهٔ معروفی است بازگو می‌شود در دو زمان، گذشته و حال. اینکه او چه هدف و آرزویی داشته، و چقدر و چگونه به آن دست یافته. 
نویسنده معاصر است، چاپ کتاب، جدید. ترجمه هم روان و خوب. اگر به ادبیات روسیه علاقه دارید، به شما پیشنهاد می‌شود. 🌺
        

          محمود اعتمادزاده، نویسنده و مترجم ، در این کتاب خاطرات خود از حضور چندماهه‌اش در زندان پهلوی را بازگو کرده‌است.  به‌آذین، در پی نامهٔ اعتراضی که نسبت به بازداشت فریدون تنکابنی یکی از نویسندگان معاصر، نوشته شد و او نیز از امضاکنندگانش بود، بازداشت شد و چند ماهی را در زندانهای قزل‌قلعه، موقت شهربانی و قصر به سر برد. از روز دستگیری تا روز آزادی، آنچه را به خاطر داشته، در این کتاب آورده‌است. چون دست‌نوشته‌هایش هنگام آزادی از او گرفته شده بود. 
حال‌وهوای زندان، احوال زندانیان و زندانبانان، اوضاع اجتماعی و ابراز عقاید مختلف سیاسی از مواردی است که در این خاطرات به آنها پرداخته است.🌺
        

          با این پیش‌زمینهٔ ذهنی که بهترین و معروف‌ترین اثر آستر است به سراغش رفتم. و اصلاً این‌گونه نیافتمش. انتظار کار بهتری داشتم. حتی به‌نظرم رسید رمان «اوهام»ش که پیشتر خوانده بودم از این کتاب گیراتر بود.🌺
        

          ببر سفید
نویسنده کوشیده در قالب نامه، اوضاع نابسامان اجتماعی ، فرهنگی ، سیاسی کشورش را نقد کند. از آنجا که بیشتر نقاط ضعف و کاستی‌ها و چهرهٔ زشت جامعه را به تصویر کشیده، به‌نظر می‌رسد تنها هدف سیاه‌نمایی بوده است. البته در معدود مواردی هم به تحسین یا ستایش خودی پرداخته است.
با این حال داستان از جنبه روایی، جذابیت دارد. اشاره به پایان داستان در آغاز، خواننده را به خواندن پیوسته سوق می‌دهد تا هرچه زودتر از ماجرا آگاه شود. 
بعنوان اثری از ادبیات معاصر هند برایم جالب بود. ترجمه هم روان بود هرچند با ترجمه دیگر تفاوت‌هایی داشت که البته طبیعی است.
        

          خرمگس مشهورترین اثر اتل لیلیان وُینیچ بانوی نویسنده ایرلندی است. که داستانش در دهه‌های سی و چهل سدهٔ نوزدهم میلادی، زمانی که ایتالیا زیر سلطهٔ اتریش بوده، می‌گذرد و به مبارزات جوانان ایتالیایی برای رهایی کشورشان از این سلطه  می‌پردازد. 
آرتور شخصیت اصلی داستان چهرهٔ یک مبارز سختکوش را نشان می‌دهد. بن‌مایه‌های این اثر در کنار مبارزه و آزادی‌خواهی، عشق، ایمان و نقد مذهب کلیسامحور است. 
شخصیت‌پردازی، روایت، و تصویرسازی بسیار خوبی دارد. نسخه‌ای که خواندم از نخستین برگردانها به فارسی است، ترجمهٔ حمید کمازان از نشر عارف. ترجمه قابل قبول است اما از جهت ویراست به یک بازنگری اساسی نیاز دارد. البته شاید در چاپ‌های بعدی اصلاح شده باشد. نسخه من چاپ قدیم بود.
و اما درباره نویسنده هم خوب است بدانیم که علاوه بر نویسندگی به موسیقی هم می‌پرداخته. او در رشته‌های فلسفه، ادبیات، زبان‌شناسی و موسیقی تحصیل کرده، آثار متعددی از ادبیات روسی ترجمه نموده و همچنین رمان‌های دیگری هم نوشته که دو تای آنها به‌نوعی با خرمگس مرتبط است.
خانم وینیچ که نام خانوادگی پدری‌اش بول بود، هم از سمت پدر هم از سمت مادر به شخصیت‌های دانشمندی پیوستگی داشت. جان اورست که بلندترین قله جهان به پاس پژوهش‌های او، اورست نام گرفته عموی مادرش بود. 
        

          دومین اثر بلند شولوخوف زندگی پس از جنگ جهانی اول و سال‌های تثبیت کمونیسم را به‌تصویر می‌کشد. داستان در یکی از روستاهای قزاق‌نشین رخ می‌دهد و ماجرای شکل‌گیری کالخوز (مزرعه اشتراکی) و همکاری‌ها و کارشکنی‌های اهالی را بازگو می‌کند. چند شخصیت اصلی دارد و پررنگ‌تر از همه آنها «سمیون داویدوف» است که از طرف کمیته حزبی مأمور تشکیل کالخوز روستا شده. روند داستان تقریباً تا فصل‌های پایانی بدون فراز و نشیب چندانی پیش می‌رود و در فصل پایانی به اوج می‌رسد. و شاید آه از نهاد خواننده برآورد. در این اثر شولوخوف از زبان طنز یاری گرفته و در بخش‌هایی بر لب خواننده لبخندی می‌نشاند. به‌ویژه در وجود شخصیتی به نام بابا شچوکار. 
گویا ترجمهٔ به‌آذین تنها برگردان فارسی این کار است و البته برگردان قابل‌قبولی است. 
با این حال امیدوارم روزی شاهد ترجمه از زبان اصلی هم باشیم. 
و در نهایت این نکته را اضافه کنم، (البته نظر شخصی است) با همهٔ زیباییِ داستان، در مقایسه با اثر مشهورتر شولوخوف یعنی «دن آرام» امتیاز کمتری می‌گیرد.
        

          می‌توان گفت «ژاک قضاوقدری و اربابش» رمانی فلسفی است. همان‌گونه که از نامش پیداست، ژاک شخصی است که جبرِ سرنوشت را باور دارد و اختیار را انکار می‌کند. دربرابر او اربابش به جبر و اختیار معتقد است. همراهی این دو شخصیت در سفری دن‌کیشوت‌وار، بستری شده تا نویسنده فلسفه آنها را بازگو کند. خرده‌داستان‌هایی پی‌درپی تعریف می‌شود. شبیه هزارویک شب. طنز داستان یکی از عواملی است که خواننده را تا پایان پیش می‌برد. 
اگر دن کیشوت را خوانده و دوست داشته‌اید، این کتاب را هم به شما پیشنهاد می‌کنم. ترجمه هم بسیار خوب و روان است.
رمان توسط نشر نو به چاپ رسیده است.
چند سطر از کتاب:
« ژاک مثل من و شما دمدمی‌مزاج است، اصول اخلاقی‌اش را فراموش می‌کند مگر در مواقعی که برتری فلسفه‌اش مشهود باشد، در چنین مواقعی می‌گوید: «باید این‌ طور می‌شد، چون آن بالا نوشته.» ژاک می‌کوشد از پیشامدهای بد جلوگیری کند و احتیاط به خرج می‌دهد، گو اینکه احتیاط کردن را حقیر می‌شمرد. اما اگر حادثه‌ای گریبانگیرش شود، با تکرار همان حرفهای همیشگی تسلی پیدا می‌کند. از اینها گذشته ژاک مرد خوبی است، صادق و درستکار و باجرأت است، مهربان و باوفاست، بسیار سمج و پرحرف است، و مثل من و شما غصه می‌خورد از اینکه شرح داستان عشق و عاشقی‌اش را شروع کرده است بی‌آنکه امیدی به اتمام آن داشته باشد.....»
        

          داستان ،۲۴ ساعت از زندگی در فضای بسته و تیرهٔ حاکم بر شیلی است.  دوران پس از کودتای پینوشه. روایت به‌گونه‌ای جذاب ، خواننده را پیش می‌برد و ترس، خشم، خشونت و ناامیدی را به او منتقل می‌کند. 
مانونگو ورا، خوانندهٔ معروف پس از سال‌ها زندگی در فرانسه به بهانهٔ تشییع جنازهٔ ماتیلده نرودا همسر پابلو نرودا به شیلی بازگشته و در همین یک شبانه‌روز با چهرهٔ جدید کشورش روبه‌رو می‌شود. 
نثر داستان و برگردان آن هر دو روان است. فضاسازی و شخصیت‌پردازی قوی و ملموس است. و اگر به ادبیات آمریکای لاتین علاقه داشته باشید ، از خواندنش یا شنیدنش لذت خواهید برد. 
من نسخهٔ صوتی را شنیدم و دوست داشتم. 🌺
        

          گذر از رنج‌ها سه‌گانهٔ بلند آلکسی تولستوی به برههٔ تاریخی مهمی در کشور روسیهٔ بزرگ می‌پردازد. سالهای ۱۹۱۴ پیش از آغاز جنگ جهانی اول تا ۱۹۲۰ پس از انقلاب اکتبر و تشکیل اتحاد جماهیر شوروی. 
جلد اول که گیراترین جلد است به احوالات شخصی قهرمانان داستان پرداخته و دو جلد دیگر بیشتر به وقایع سیاسی و اجتماعی ناشی از جنگ جهانی و درگیری‌های داخلی.
پیش از شروع به مطالعه اگر بدانید با یک رمان تاریخی روبه‌رویید نه یک رمان عاشقانه، کمتر به خستگی دچار می‌شوید. و اگر شرح وقایع و صحنه‌های جنگ شما را آزار می‌دهد یا در حوصله‌تان نمی‌گنجد این کتاب پیشنهاد مناسبی برایتان نیست. 
اما اگر با بلندی داستان و چنان وقایعی مشکلی ندارید و باز اگر کتابی مانند جنگ و صلح تولستوی بزرگ، یا دُن آرام شولوخوف را خوانده و دوست داشته‌اید ، به احتمال فراوان از این کتاب هم خوشتان خواهد آمد. 
خالی از لطف نیست که بدانیم آلکسی تولستوی از بستگان دور لف تولستوی بزرگ بوده است. 
ترجمه این کتاب را سروژ استپانیان به‌خوبی انجام داده و نثر روانی دارد. 🌺
        

          نوشتن درباره‌اش برایم سخت است. نه از این روی که کتاب سختی باشد یا داستان‌هایش پیچیده. از این باب که برایم دور از باور و گاهی تکان‌دهنده بود. فضای تاریک و ترسناک آن بر روانم سنگینی می‌کرد. بااین‌همه به خواندنش می‌ارزید. 
در این کتاب بیش از هر چیز با مرگ، کشتار، خون، سنگدلی، جسد، اوهام و وحشت روبه‌رویید. 
برگردان خوبی هم دارد. 🌺
        

          نام کتاب، همان داستان کتاب است. داستان زندگانی‌هایی که سپری شده و مردمانی که رفته‌اند. سامان بدخش شخصیت اصلی داستان که گاه سامون، گاه سام و گاهی آقای بدخش خوانده می‌شود قصهٔ زندگی خانواده ، بستگان و هم‌ولایتی‌هایش را در قالب گفتگوهای واقعی و خیالی با زندگان و مردگان تعریف می‌کند. چند دوره و چند نسل را دربرمی‌گیرد. از زمان رضاشاه در روستای تلخاباد کَلَخچان جایی در خراسان آغاز و به بعد از انقلاب در تهران ختم می‌شود. شخصیت‌های فراوان و با ماجراهای فراوان‌تر ، قصه‌های تودرتو و سبک رئالیسم جادویی دست به دست هم داده و کتابی سخت‌خوان گرد آورده که نیازمند دقت و فرصت کافی برای خواندن آن است.
فقر، قحطی، جنگ، کشمکش‌های قومی، جهل و خرافات، افسانه، وقایع تاریخی، فرهنگ بومی و... آمیزه‌ای ساخته تا خواننده را در عین سرگرم‌کردن، به اندیشه وادارد.