یادداشت‌های زهرا حیدری (22)

          مباحثی که تو کتاب گفته شده شاید به گوش خیلی از کسایی که سخنرانی گوش می‌کنن یا پای منبرهای معروف می‌شینن جدید نباشه. اما چه چیزی جالب بود به نظرم: این سخنرانی ها مال حدود پنجاه سال پیشه و هنوز حرف‌های نویی هست و این دو حالت داره  یا ذهن گوینده خیلی جلوتر از زمان خودشه یا ما مردم یا متفکران الان زمان ما قدرت تفکر و تدبر در دین رو از دست دادیم.  مهم‌ترین درسی که من از این کتاب گرفتم ضرورت داشتن انس دائمی با قرآن هست.
        

          کل کتاب خیلی جالب بود. هم انتظار اتفاقات رو نداشتی و هم واکنش دوقلوهای داستان غیرمنتظره بود، با این حال آخرین صفحه‌ی داستان واقعا منو تو بهت و شک گذاشت. 
        

          به عنوان رمان نوجوان قشنگ بود.  یه فیلم هم با همین اسم ساخته شده که اگه قشنگ بود، میاد همینحا بهتون میگم
        

          زیبا بود. کوتاه و خواندنی. من به طور کلی قلم نادر ابراهیمی رو دوست دارم. اگه بخوام بریده کتاب منتشر کنم باید هر ۷۶ صفحه رو اینجا بزارم. اگه کتابخونه کتابی رو که می‌خوام بخونم داشته باشه امانت می‌گیرم، هم برای صرفه جویی در هزینه و هم اینکه شاید مورد پسندم نباشه اون کتاب. این کتاب آقای ابراهیمی رو باید بخرم برای توی کتاب‌خونه‌م که یادم نره، که خط به خطشو حفظ کنم.
        

          این کتاب هم مثل جلد قبلی در مورد استعمار ایرانه، اما اواخر صفویه و در ادامه افشار و زند و اینا رو میگه. من فکر میکرم این سلسله ها قوی بودن در حالیکه بیشتر خون‌ریز بودن. یه در مورد میر مَهنا که به اشتباه مُهَنّا تلفظ میشه میگه یه راه‌زن خون ریز بوده اما به نظرم کسی که پای هلندی ها رو از ایران برید سگش شرف داره به حاکمی که بلد نیست یه نیروی دریایی درست کنه و همش این کشور و اون کشور قرارداد بهش تحمیل کنن.(تحت تاثیر قرار گرفته رمان بر جاده‌های آبی سرخ از آقای نادر ابراهیمی هستم)
        

          این کتاب در مورد روایت استعمار در ایران در عهد صفویه. و یجورایی نظر من رو در مورد صفویه کلا عوض کرد.ناکارآمدی شاه ها رو بیشتر حس کردم و اروپایی ها بیشتر اعصابمو خرد کردن. اگه سریال در چشم باد رو یادتون باشه یه جایی بیژن یه رویایی رو داره میبینه که یه تعداد لاشخور سر یه حیوون طفلی(فکر کنم گوزن بود) افتادن و دارن تیکه تیکه‌ش میکنن، موقع گوش دادن به کتاب من دقیقا یه همچین حسی رو داشتم و چقدر دلم برای ایران می‌سوخت واقعا
        

          خب از این بهتر از آگاتا کریستی خوندم. کتاب شامل چند تا داستان کوتاه جنایی هست، از همه بهتر همون داستان اول یعنی تله موش بود. بقیه‌ش کاملا داستان‌های متوسط و حتی از نظر من گاهی آبکی بودن🤷🏻‍♀️
        

          اگه سریال پدر پسری رو دیده باشین، خیلی شبیه اونه. بعضی جاها خیلی باهاش خندیدم و واقعا بابای باحالی داشت حامد
        

          این آخرین کتاب از سه‌گانه بارتیمیوس بود. آخراش دوست نداشتم کتاب تموم شه، چون با تموم شدنش از شخصیت‌هاش جدا می‌شدم. 
        

          نسخه صوتی رو گوش کردم. 
چرا باید از انگلستان متنفر باشیم دلیل ۶۷۵۸۶۸۴۹۲ام.
        

          توی مقدمه نوشته تولستوی با اینکه کودکی رو سرچشمه زندگی می‌دونه به دوران نوجوانی با لذت و تفاهم نگاه نمی‌کنه. من این حس رو دریافت نکردم. شاید مترجم این حس رو منتقل نکرده بود یا واقعا همچین چیزی نبود. صرفا ذحساسات نوجوانانه به طور کاملا صادقانه‌ای بیان شده بودن(احساساتی که فکر می‌کنم اکثر ما تجربه‌ش کرده باشیم)، مثل بقیه کتاب‌های تولستوی. کتاب خوبی بود.
        

          قشنگ بود. با اینکه پسره یکم رو اعصاب بود اما با جن داستان(بارتیمیوس) خیلی حال کردم. پاورقی ها رو هم دوست داشتم، این حس رو بهم می‌داد که خارج از سیر داستان بارتیمیوس داره وباهام صحبت می‌کنه
        

          کتاب خوبی بود. تو این کتاب آقا مجتبی تهرانی  به طرح این مسئله میپردازن که اصلا برای کار تربیتی چه اصول و مبنایی باید داشته باشیم، چیزی که تو این دوران به نظر من خیلی از کسایی کار تربیتی می‌کنن حتی بهش فکرم نمی‌کنن، حتی گاهی برعکسشم عمل می‌کنن. این کتاب بیشتر بدرد کسایی می‌خوره که می‌خوان کار تربیتی تو سطح جامعه انجام بدن. البته من به‌عنوان یه مامان خوندم که دیگه اینقدر تزهای تربیتی مختلف شنیده که خسته شده😓😓😓.
        

          کتاب برای نوحوانان نوشته شده و شاید برای اونها یکم جذاب‌تر باشه شوخی‌هاش. سبک کتاب کمیک بود و من این سبک رو دوست دارم، نقاشی‌های خوبی هم داشت. یه جاش فقط خیلی چندش بود. ولی به‌هر حال یه بار خوندنش بد نبود، البته اگه از کتابخونه امانت بگیرین.
        

          کتاب خوبی بود، نگارش به‌گونه‌ای بود که خسته‌تون نمیکرد از اعداد تاریخی و اینا.من نسخه صوتی رو گوش دادم که پیمان طالبی خونده بود و از نحوه خوانش راضی بودم. یه چیزی هم تو این کتاب و هم جلد قبلی نظرم رو جلب کرد این بود که فاتحان سرزمین های استعماری که حتی خیلی پایبند به کشورشون وامپراطوری‌شون بودن در نهایت با یه اتفاق میونه‌شون شکرآب میشه و در فقر از دنیا می‌رن.
        

          دکتر چمران به آدم نشون میده مهم نیست کجایی، موقعیتت چیه یا حتی چه توانایی هایی داری، تنها چیزی که مهمه، پیدا کردن راه درست و حداکثر تلاش برای پیشرویه. 
        

          خب کتاب کتاب خوبی بود، اما شاید به نظر من میومد که تو هرصفحه خیلی تعریف و یه جورایی برای هر قدم یه وصف شاعرانه می‌خواست ارائه بده نویسنده.  نمیدونم🤷🏻‍♀️
        

          در مورد شخصیت ها یکی دوتا از حدس هام درست بود ولی قاتل رو درست حدس نزده بودم. کشش داشت و خیلی لفت‌ش نداده بود. 
        

          خیلی داستان کارآگاهی نخوندم و نمیدنم قوی بود یا ضعیف ولی به عنوان رمان نوحوان سرگرم‌کننده بود.
        

          دلم می‌سوزد و کاری ز دستم بر نمی‌آید.