یادداشت‌های جوان (73)

          نوع قلم آقای ضابطیان طوری هست که زود میخونی و پیش میری و چقد دلت میخواد توهم بری سفر و جاهای مختلف رو ببینی و با آدم‌ها مختلف معاشرت کنی.
هرچند این کتاب بیشتر تاریخ بود تا سفرنامه ولی دلم خواست که یک روزی به استانبول برم و تو کوچه‌هایی شهر قدم بزنم.
        

          🍃
شاید بشه گف خیلی از چیزهایی که نوشته بود رو قبلا خونده بودم و شنیده بودم ولی نوع نگاه راوی و نوع حرفاش خیلی به دلم نشست و بیشتر از قبل مطالب تو وجودم رسوخ کرد.
به نظرم اگر از کل کتاب همین یک نکته‌ی اساسی رو که باید خودم رو تربیت کنم و اینگونه بقیه هم تربیت میشن رو یاد بگیرم دیگه هیچ غمی نیست و اوضاع بهتر میشه.

موقع خوندن این کتاب ذهنم خیلی آشفته بود و انگار که خدا خواسته بود بخونمش و به خودم دلداری بدم که همچی درست میشه اگر خوب نگاه کنی.

🥲
به نظرم ویرایش و تدوین کتاب به نسبت مطالب باارزشش خیلی ضعیف بود، مطالب تکراری توش زیاد بود و بعضی مطالب انگار که ناقص بودند و منتظر بودی بفهمی بعدش چی گفته، مشکلات تایپی و نگارشی هم زیاد داشت برای همین ستاره‌هاشو کم دادم.
        

          مرید برغوثی خیلی قشنگ غربت و دوری از وطن رو نشون داده..
یه جاهایی موقع خوندنش چشمامو میبستم و تلاش میکردم قبل و بعد وطن رو تصور کنم و بفهمم چقد سخته سالها دور باشی از جایی که توش به دنیا اومدی و قد کشیدی و بعد که برمیگردی ببینی هیچ چیزی سر جاش نیست...

اشغالی که باعث آواره شدن فلسطینی‌ها شده به خوبی توی این کتاب دیده میشه.

من قبل و بعد کردن خاطرات رو نپسندیدم و یک جاهایی سردرگم میشدم.
        

          در مورد تشکیل طبیعت از ذرات و اتم‌ و مولکوله که تلاش کرده با خانه‌سازی اونو یاد بده.
البته کاملا نگاه مادی‌گرایانه داره و برای بچه‌ها که فطرتشون بیداره و هرچیزی تو دلشون میشینه شاید سوال برانگیز باشه.
من تلاش کردم هر صفحه‌ای که توضیح میدم رو تهش رو برسونم به خدا و بگم این ذرات که با این مراحل ساخته میشن همش کار خداست.
برای بچه‌ی دو ساله این مفاهیم سخته ولی جالبه که بدونه همونطور که اون با لگو‌هاش خونه میسازه کل جهان هم از کنار هم قرار گرفتن تیکه‌های خیلی ریز درست شده.
        

          نکات مفیدی در مورد از پوشک گرفتن داشت ولی مطالبش زیاد تکرار میشد.
        

          ایده‌ی قشنگی داشت برای نذری دادن و معرفی نذری به بچه‌ها
        

          شعراش قشنگه
کلا خانم زهرا موسوی قشنگ مینویسه
ولی تصویرسازیشو خیلی نپسندیدم.
        

          خیلی قشنگ آفرینش زمین رو با شعر برای بچه‌ها توضیح داده.
حنانه‌ی ما دو سالشه و شعرها براش جذابیت خیلی زیادی دارن.
با حوصله میشینه تا شعرارو گوش بده و بعضی ابیاتشم حفظ میکنه و بعدا برا خودش میخونه.
        

          از مورد علاقه‌های حنانه...
اونقد این کتابو وصله پیله زدم تا بمونه برامون که خدا میدونه..
شعرش آهنگینه و راحت میشه حفظش کرد.
        

          حنانه شعر اینو حفظ کرده و یه وقتایی استفاده میکنه و میگه ببخشید😅 من شمارو ندیدم😂
        

          این سری کتابای هوپا رو حنانه خیلی دوس داره
هم شعراش قشنگن و هم تصویرسازیش ساده و خوبه.
        

          لا یوم کیومک یا ابا عبدالله...
روایتِ علی‌اکبرِ حسین...😭
        

          احساس میکنم به جز چند مورد نویسنده حرفی برای گفتن نداشت و بیشتر تلاش داشت نظرات خودش  در مورد کره شمالی رو بگه.
کره شمالی جای ناشناخته‌ای هست ولی خب اینکه نویسنده اینقدر جهت‌دار همه چیزش رو زیر سوال میبرد برام خوشایند نبود.
شاید تنها مزیتس تصاویرش بود که باعث میشد یک تصویری از کره شمالی تو ذهن آدم شکل بگیره...
        

          روحِ آقای تشکری شاد.
کتاب روون و خوشخوانی رو خلق کرده و از خودش به جا گذاشته.

آبی‌ها روایت هجرت اجباری امام رضا از مدینه به مرو و به دنبالش هجرت خواهرشون و اطرافیانشون هست و اتفاقاتی که توی مسیر براشون میفته رو توضیح میده.
این روایت در بستر یک عاشقانه‌ای هست که در اون طبیب رومی شیفته‌ی امام رضا میشه و برای دیدنش به مدینه میره و اونجا عاشق یکی از شیعیان امام رضا میشه و داستان با هجرت امام رضا و اتفاقاتی که برای این طبیب میفته ادامه پیدا میکنه.

ماجراهایی که برای حضرت معصومه و کاروان‌هایی که به دنبال امام رضا عازم مرو شده بودند اتفاق افتاد رو تا به حال نشنیده بودم و برام تازگی داشت و دردناک بود..

دوستش داشتم..❤️
        

          شناختِ روحیات و رفتارهای کودک دو ساله خیلی کمک میکنه که با آرامش بیشتر و بهتری باهاش برخورد کنیم.
وقتی میدونیم علت رفتارهاش چیه راحتتر میتونیم رفتار خودمون رو کنترل کنیم.
برام خیلی مفید بود.
        

          چالش اخیر بهخوان بهانه‌ای شد برای خوندن این کتاب.
ژانر جنایی و معماییش جالب بود هرچند اوایلش  یه مقدار خسته‌کننده بود و میخواستم بذارمش کنار ولی خب رفته رفته جالبتر شد و ذهن آدم رو به چالش میکشید.
دروغ چرا آخراش کلی تپش قلب داشتم تا بفهمم حدسی که در مورد قاتل زدم درسته یا نه و وقتی دیدم درست حدس زدم انگار که یه مسابقه‌ای رو برده باشم کلی خوشحال شدم.
        

          کتاب روان و شیرینی بود.
البته اگر عرفان و تصوف ابن عربی رو کنار بگذاریم و صرفا به عنوان یک داستان به ماجرا نگاه کنیم.
از اونجایی که هیچ شناختی نسبت به ابن عربی و عرفانش ندارم یک جاهایی رو که احساس کردم با دین جور درنمیاد رو گذاشتم به حساب این نشناختن و تلاش کردن از داستان لذت ببرم.
قطعا ابن عربی انسان بزرگی بوده ولی خب عرفان و شناخت علماش کار هرکسی نیست و من هیچ ندانم.

اما در مورد داستان بسیار دوست داشتنی بود. غرق شده بودم توی داستانش و انگار که من هم شهر به شهر با ابن عربی میگشتم و اتفاقات رو تماما با وجود خودم لمس میکردم و وقتی سرمو بالا میاوردم و وسایل خونه رو میدیدم تازه متوجه میشدم که عه من تو داستان نیستم...
مدتی که خوندمش لحظات خوشی بود.
        

          به امین بگو دوستش دارم..
کاش میشد پایان ما هم دریای علی باشه و ازش بخوایم به امین بگه دوستش داریم..

روایتِ شیرینی بود از زندگی پیامبر مهربانی ها از زبان پدربزرگش عبدالمطلب، عمویش ابوطالب و حمزه و پسرعمویش جعفر...

از قبل از به دنیا اومدن پیامبر شروع شد و با شهادت جعفر ابن ای طالب تموم شد.
نویسنده خیلی قشنگ تاریخ صدر اسلام رو در قالب داستان روایت کرده بود. اکثر مطالبش آشنا بود ولی خوندنش در یک داستان حس و حال دیگه‌ای داشت هرچند یک جاهایی احساس میکردم مطلب خیلی کش داده شده.
اینکه از عبدالله، پدر پیامبر نوشته بود برام جدید و دوست داشتنی بود.

روایت هایی که از جاهلیت مردم عربستان نوشته بود هم برام تازگی داشت و جالب بود.
        

          زیاد توصیه شده بودم به خوندش ولی فرصتی پیش نمیومد تا بخونمش تا اینکه این روزهای غزه دلیلی شد برای خوندنش.
برای من بسیار کتاب مفیدی بود و خیلی ازش آموختم.
شرایطی که از اوضاع اجتماعی فلسطین اشغالی تصویر کرده بود خیلی به انسجام ذهنم کمک کرد.
نویسنده تلاش داشت که بی‌طرف باشه ولی خب کسی که اسرائیل رو به رسمیت میشناسه و خط کشی‌های اونو قبول داره قطعا بی‌طرف نیست.
اینکه یک سال تو فلسطین زندگی کرده بود و از مشاهدات میدانیش، از شهرا، کوچه‌ها، جاهای دیدنی، آدم‌های مختلف نوشته بود کلی چیز میشد یاد گرفت.
از اینکه از دریچه‌ای متفاوت به فلسطین نگاه کردم خوشحالم.

کوچه‌ها و اسامی کتاب منو برد به روایت انسان. فلسطین چه پیامبرانی که به خود ندیده، چه سرزمین پر رمز و رازی...

دوست‌داشتنی بود و بازم باید بخونمش.

        

          تو این کتاب که در ادامه‌ی جلد دوازدهم هست، آقای عباس ولدی راهکارهایی رو برای اینکه ارزش مادری حفظ بشه گفته.