یادداشت‌های زهرا میکائیلی (205)

          تابحال چند باری این کتاب را خوانده‌ام، همیشه هم لذت برده‌ام. آقای معلم و بچه‌ها با یک چالش به ظاهر ساده ولی اساسی دست به گریبان هستند: آب. 
بچه‌ها در مدرسه آب می‌خواهند و نه از لوله‌کشی خبری هست نه چاه. رودخانه فاصله دارد و باید هر روز با یک خمره مشکلشان را حل کنند اما نگهداری این خمره خودش به ماجرایی طولانی تبدیل می‌شود.
        

          داستان یک خانواده‌ی اصالتا ژاپنی و کم درآمد در آمریکا در دهه‌ی ۶۰ و ۷۰ میلادی.
ماجرا از زبان خواهر کوچک روایت می‌شود. او بیشتر درباره ی خواهر بزرگترش لین صحبت می‌کند. لین برای او عزیزترین عضو خانواده و الگویی تحسین‌برانگیز است. همه‌ی خانواده تلاش می‌کنند تا بتوانند پولی جمع کنند و خانه ای برای خودشان بخرند.
پدر و مادر شبانه روز کارگری می‌کنند تا زمانی که لین بیمار می‌شود.
بیماری لین زندگی را سخت‌تر می‌کند و نگاه راوی را به زندگی تغییر می‌دهد.

زندگی روز به روز دشوارتر می‌شود و آرزوها دورتر.

اگر نویسنده‌ی کتاب آمریکایی بود احتمالا آقای لیندون  دلش به رحم می‌آمد و از گناه پدر می‌گذشت، اما آقای لیندون همان‌قدر واقعی بود که انتظار داریم، هیچ منجی آمریکایی هم از راه نرسید تا مشکلات خانواده را تخفیف دهد.
و زندگی واقعی همین است، آمیزه‌ای از رنج و شادی، کمک‌های کم دیگران و تنهایی‌های زیاد. و درنهایت خانواده که همه‌چیز است.
        

          آخ آخ! چقدر این خانوم آرمیتاژ خلاق و باحوصله است! دوچرخه‌اش را تبدیل به یک خانه‌ی متحرک می کند و وقتی خراب می‌شود ناامید نمی‌شود‌. می‌رود سراغ وسیله‌ی نقلیه‌ی بعدی‌اش، اسکیت!
        

          خلاق و بامزه، مناسب نمایش و شنیدن خنده‌های بچه‌ها.
        

          داستانی درباره‌ی توجه به اطرافیان و مهربانی.
مناسب ۶ سال به بالا.
برای اجرای نمایش هم خوب است.
        

          زندگی گاهی بازی‌های عجیبی دارد. پدر خوبت یکباره زندانی می‌شود، مادر  در بیمارستان روانی بستری می‌شود، هر سه خواهر و تنها برادرت در خانه‌های اقوام پراکنده می‌شوند و تمام آن خانه‌ی زیبای بالای تپه از دست می‌رود.
تنها راهی که برایت می‌ماند این است که تاحد ممکن به زندان بابا نزدیک باشی و هر هفته بهش سر بزنی و با نامه و رویا تلاش کنی آن خانواده‌ی قبلی را بهم وصل نگه داری و امیدوار باشی که بابا مجرم نباشد و شما دوباره دور هم جمع شوید.
اما... اما اگر هیچ‌چیز مطابق رویاهای تو نباشد و هیچ‌کس نخواهد به زندگی قبلی برگردد چه؟...
        

          دومین جلد از سه‌گانه ی خانم فونکه در دنیای جوهری می‌گذرد. دنیایی ترسناک و بی‌رحم که برخلاف تصور ما پری‌هایش بداخلاق‌اند و شب‌ها اشباح و ارواح در جنگل‌ها پرسه می‌زنند و می‌ترسانند و زنان سفید که دستیاران مرگ هستند و برای انسان‌های نیمه جان فوق‌العاده خطرناک.
اینجا دنیایی است که مرگ و زخم و عشق و ترس آن واقعی است و هیچ چیز حتی نوشته‌های فنوگلیو و صدای معجزه‌گر مگی نمی‌تواند مرده‌ای را برگرداند حتی اگر او....
        

          راستش من فقط ۱۳ درصد کتاب را خواندم. ترجمه‌ی وحشتناکش مرا از صرافت خواندن انداخت. هرکاری کردم نتوانستم با این ادبیات کنار بیایم.
حیف شد البته. تعریفش را زیاد شنیده بودم. باشد که مترجمان و ویراستاران عزیز کارشان را جدی‌تر بگیرند.
        

          فعلا یک چهارم داستان را خوانده‌ام . گمانم زمان مناسبی برای نظر دادن درباره‌ی این مجموعه نیست.
اما اگر فقط جلد اول را در نظر بگیریم، خوب بود. در این جلد جناب نویسنده افتاده بود در پوستین برادران تیبو-یکی در نوجوانی و دیگری اوایل جوانی- و تاحدی هم بقیه‌ی جوان‌های داستان.

با عرض معذرت از عاشقان فرانسه ما را با فرهنگ واقعا منحط‌شان آشنا کرد و نشان داد دخترهای آن زمان فرانسه -اگر که فرض کنیم حالا تغییر کرده‌اند- در غرض و مرض داشتن دست کمی از پسرها نداشته‌اند و خلاصه خوب بهم می‌آمده‌اند.
هنوز جنگ‌های جهانی شروع نشده‌اند و امیدوارم در ادامه بجز ماجراهای عارفانه‌ی شخصیت‌های کتاب به مسائل دیگر هم برسیم.😁
        

          بابا تعریف می‌کرد یکی از هم خوابگاهی‌هایش موهای زیادی داشت و دائم به موهایش ژل و انواع تقویتی‌ها و شامپوهای مختلف می‌زد. 
علیرغم تمام آن رسیدگی‌ها چند سال بعد همه‌ی موهای هم‌خوابگاهی سابق ریخته بودند و بابا با شامپوی تخم مرغی و موهای کم‌پشت، همان بود که بود.

حالا حکایت پدر این کتاب است. کسی که زیادی به موهایش ور می‌رود. دائم شانه‌شان می‌کند و بهشان می‌رسد. اما یک روزی موهایش از دستش خسته می‌شوند و می‌روند.
 تلاش‌های بامزه‌ی پدر برای گرفتن موهایش را با بچه‌ها بخوانید و بخندید.

داستانی مصور و بامزه برای ۹ سال به بالا.
        

          داستان دوستی یک پنگوئن کوچک و میوه‌ی کاج.
پنگوئن می‌‌فهمد برف و سرما برای دوستش مناسب نیستند پس او را به جنگل کاج‌ها می‌برد و می‌کارد.
سال بعد درخت کاج بزرگی روییده که منتظر پنگوئن است. آنها نمی‌توانند کنار هم زندگی کنند اما دوست داشتن به مکان بستگی ندارد.

هم مناسب درس علوم و رشد گیاهان و هم مناسب دوستی.
        

          لی‌لی دختربچه‌ای است که عروسکش را خیلی دوست دارد  و او را با خودش همه‌جا می‌برد اما مثل بعضی از بچه‌ها خیلی حواسش به او نیست و دائم او را در جاهای مختلف جا می‌گذارد.

داستان خوبی است که کودک را با خودش همراه می‌کند و احتمالا فرصت مناسبی برای صحبت کردن درباره‌ی مراقبت از وسایل شخصی و گم نکردنشان‌.

مناسب ۵ سال به بالا. 
        

          لاک‌پشت کوچولوی سارا در اولین روز مدرسه‌ی سارا دلش برای او تنگ می‌شود و تلاش می‌کند خودش را به ایستگاه اتوبوس برساند و به مدرسه‌ی او برود.
اما راهی که به نظر ما با چند قدم طی می‌شود برای ترومن چند ساعت طول می‌کشد و خوشبختانه در آستانه‌ی در سارا از راه می‌رسد.

راوی از نگاه ترومن به ماجرا نگاه می‌کند و به ما نشان می‌دهد که آن روز برای ترومن چقدر غیر عادی و تلاشش چقدر تحسین‌برانگیز بوده است.
 
ماجرای اضطراب جدایی و پشتکار و البته دوستی.
        

          یک داستان کوتاه برای آشنایی با پررنگ‌ترین عناصر زندگی عشایری.
با تصویرهای خیلی جذاب. 
        

          یک کتاب لطیف درباره‌ی دوستی و همراهی با دوستان.
برای ۴ سال به بالا خوب است.
        

          کتاب بامزه‌ای است. نوه قرار است یک شب پیش مادربزرگش بماند و برای اینکه احساس خوبی داشته باشد، نقش‌ها برعکس شده. یعنی او تصور می‌کند پرستار مامان‌بزرگ است و برای مامان‌بزرگ برنامه‌های سرگرم‌کننده و جالبی می‌چیند و البته که مامان بزرگ هم همراه خوبی است.

برای ارتباط بین نوه و مامان‌بزرگ کتاب جذابی است. 
        

          کتاب را هم دوست داشتم و هم نداشتم.
اول دوست‌داشتنی‌ها: یک رمان ایرانی کودکانه که تقریبا هیچ بدآموزی‌ای ندارد. داستانش ساده و روان بود و فصل ها کوتاه. بچه‌های سال‌های اول دبستان به راحتی می‌توانند آن‌را بخوانند. 
ماجرای کتاب درباره‌ی دختر بچه‌ای است که با یک قورباغه‌‌ی  سخنگو دوست می‌شود و قورباغه تنهایی‌اش را پر می‌کند.
دختر یک پایش کوتاه‌تر از پای دیگر است و از این نظر رمانی است که به موضوع معلولیت هم پرداخته است.

اما دوست‌نداشتنی‌ها: اول اینکه داستان ظرفیت این‌همه طولانی شدن نداشت. فصل به فصل می‌گذشت و اتفاق خاصی نمی‌افتاد.
نکته بعد اسم بیهوده‌ی فصل‌ها بود. به معنای واقعی بیهوده. اسم‌ها بخشی از یک جمله‌ در همان فصل بودند. جمله‌ای که لزوما چکیده‌ی آن فصل نبود. هیچی.

مسئله‌ی بعد که در خیلی از رمان‌های ایرانی کودک  دیده‌ام، وارد کردن محتوای بزرگسالانه یا نوجوانانه به رمان کودک است. من نمی‌فهمم عشق و عاشقی در رمانی که برای بچه‌های زیر ده سال نوشته شده چه کار می‌کند.
اینجا قورباغه‌ عاشق دخترعمویش بوده و پدرش قبول نکرده و طی داستان چند باری این موضوع و دلتنگیش برای دخترعمو را مطرح می‌کند! حالا چه تناسبی با بچه‌ی ۸_۹ ساله دارد نمی‌دانم.

درنهایت هم کتاب به ویرایش احتیاج دارد. بعضی جمله‌ها یک جوری‌اند! چه جوری؟ بطور افراطی در جمله‌های زیادی جای فعل و فاعل عوض شده. مثلا "چرا این کار را میکنی تو؟!" 

با تمام این اوصاف امیدوارم رمان‌های ایرانی مناسب دبستانی‌ها بیشتر شوند و نویسنده‌های ما با دقت و اشتیاق بیشتری برای این گروه بنویسند.
        

          این کتاب درواقع جلد دوم کتاب "کلاف پر گره" است. این بار بچه‌ها با استعدادهای عجیب و غریبشان در یک اردوگاه تابستانی جمع شده‌اند. اما این اردوگاه پر از رمز و راز است و برگزار کننده‌های اردو هدف‌های خاصی دارند.
داستانی پر از شخصیت و ماجرا.
برای نوجوان‌های دوره اول جذاب است.
        

          داستان کتاب جذاب بود. آلیس در کلاس ورزش سرش گیج می‌رود، به زمین می‌خورد و بیهوش می‌شود. وقتی به هوش می‌آید همه‌چیز عوض شده است. او ده سال به عقب برگشته و هنوز نه فرزندی دارد نه باشگاه می‌رود و نه زندگیش در آستانه‌ی فروپاشی است.
برای بقیه چطور؟
آنها این مدت را چطور گذرانده‌اند؟ 
این سه بچه از کجا آمده اند و چه به سر نیک عزیزش آمده؟
کدام آلیس واقعی است؟...

ماجرا جذاب بود و گره‌ها به مرور و کم‌کم باز می‌شدند؛ اما! اما ترجمه!🤦‍♀️

😡 ترجمه‌ی خیلی بدی داشت. آن‌قدر که خودم در ذهنم ویرایش می‌کردم  و از یک جایی به بعد فقط چسبیدم به داستان و بی‌‌خیال جمله‌بندی‌های وحشتناک مترجم شدم.
الحمدلله ظاهرا نشرها نه مترجم دارند نه ویراستار! و به هرکسی که از راه برسد کتاب می‌دهند ترجمه کند و بعد هم ویراستار تازه کاری را می‌گذارند یک نگاه سرسری بیندازد و تمام!

می‌دانم حرفم درباره‌ی همه‌ی مترجم‌ها و ویراستارها و نشرها منصفانه نیست ولی خیلی عصبانیم. نصف شیرینی یک داستان خوب با ترجمه‌ی بد از بین می‌رود و پولی که برای کتاب داده‌ایم هم...

        

          کتاب جذابی بود. الک پسری ۱۰ ساله و عاشق کتاب خواندن است. او سر تمام کلاس‌ها داستان می‌خواند و دائم مسخره می‌شود. اما تذکرات انضباطی و نمره‌هایش باعث می‌شوند مجبور شود روال جدیدی در پیش بگیرد.
حالا او فقط آن ۳ ساعت بعد از تعطیلی  مدرسه تا رفتن به خانه را فرصت دارد تا داستان بخواند اما باز هم قوانین مدرسه مانعش می‌شوند. او مجبور است عضو یکی از انجمن‌ها باشد و فعالیت کند.
الک انجمن خودش را تاسیس می‌کند، انجمن بازنده‌ها. آیا این انجمن می‌تواند به او کمک کند روابط بهتری با هم‌کلاسی‌هایش داشته باشد و به عشق بزرگ زندگیش یعنی کتاب داستان، برسد؟