کتاب ترجمه خوبی اصلا ندارد و در عین حال موضوعاتی در فرهنگ آمریکا را بیان میکند . موضاعاتی که شاید همه اش را معلمی در مدرسه ای در تهران تجربه نکند. 
اما در هر حال ایده کتاب فوق العاده هست، همه ی حرف کتاب این هست که یادگیری موثر بدون ارتباط موثر ممکن نیست. این موضوع را در موقعیت های مختلف بررسی میکند. 
من هم هر سال از شاگردانم میپرسم این جمله را ،کاش معلم می‌دانست که .... 
و هر سال از پاسخ بچه‌ها شگفت زده میشوم ، به نظرم برای هر معلم خواندنش واجب است... 
        

          به نظرم همه معلم ها باید حداقل یکبار این کتابو بخونن. از اون کتاباییه که مطمئنم وقتی یک سال دیگه وارد مدرسه بشم حتما بهش مراجعه میکنم. با خوندنش افتخار کردم که معلمم و میتونم اینقدر تاثیر گذار باشم. البته قسمت هایی از کتاب که مربوط به فرهنگ و آموزش در کشور آمریکا می شد، چندان برای من مفید و کاربردی نبود.
        

          خواندنش برای من معلم مفید بود 
        

          خاطرات و تجربیات یک معلم آمریکایی که مسائل دانش آموزانش را بررسی می‌کرد
تجربیات خوبی بیان شده بود ولی برخی مسائل مربوط به جامعه‌ی آمریکاست ولی به طور کلی نکات خوبی گفته شده بود
        

          می‌خواستم فقط در حد چهار ستاره تبلیغ شه و تمام اما...
 یه روز رفتم کارورزی و معاون پرورشی که  معلم تفکر و سبک زندگی بود به خاطر مشغله‌ی زیاد ملتمسانه خواست سر کلاس برم تا سروصدای بچه‌ها درنیاد. وقتی رفتم سر کلاس با دخترهای ۱۳ ساله‌ی شروشیطون مواجه شدم. برای آروم شدن کلاس روی تخته نوشتم "کاش معلمم می‌دانست..." و از بچه ها خواستم این جمله رو تکمیل کنن. انتظارم در حد "آسون بگیرن" یا "بهمون ارتفاق کنن" بود ولی این شد نتیجه:
"کاش معلمم می‌دونست من اونقدری که نشون می‌دم شاد نیستم"
"کاش معلمم می‌دونست من واقعا درسم رو می‌خونم ولی نمی‌تونم جواب بدم من دروغگو نیستم" 
"کاش معلمم می‌دونست من گاهی اونقدر حالم بده که دلم می‌خواد یکی رو بغل کنم"
"کاش معلمم می‌دونست من هیچ دلیلی برای زندگی کردن ندارم"
"کاش معلمم می‌دونست من دلم برای بابام تنگ می‌شه ولی می‌ترسم به مامانم بگم" (این عزیزدلم مادر و پدرش طلاق گرفتند)
"کاش معلمم می‌دونست وقتی با لبخند میاد کلاس حالم خوب می‌شه"
و امثالم.
می‌دونم درست نیس ولی نتونستم احساسات رو تو قلبم حبس کنم و گریه نکنم. عمق فاجعه رو متوجه می‌شین نه؟
معلمان عزیز همه چی واحد درسی نیست. همه چی یادگیری معادله، تشبیه،‌ نماز، بلند ترین رشته کوه‌های ایران، شاه اسماعیل چه مناطقی رو فتح کرد و.... نیست! مهم روح بچه‌هاست، مهم تفکر بچه‌هاست، مهم احساسات بچه‌هاست. مهم بچه‌هان!
لطفا نگاهی به این کتاب بندازید. قطعا حسرت می‌خورید که زودتر از این‌ها زاویه دیدتون عوض نشده بود :)
        

          وقتی داشتم این کتاب رو می‌خوندم، بارها به خودم گفتم:
«کاش همچین کتابی مخصوص معلم‌های ما تو ایران هم بود.»

کتاب رو کایلا دلزر نوشته، معلم مقطع ابتدایی تو آمریکا. اون تو کتاب، خاطرات و تجربیاتش رو درباره‌ی رابطه‌ی عمیق‌تر و صمیمانه‌تر با دانش‌آموزهاش تعریف می‌کنه. نکته‌ی اصلی کتاب اینه که ما باید دانش‌آموزها رو فقط به چشم شاگرد نبینیم، بلکه بفهمیم پشت هر بچه، یک دنیای متفاوت و زندگی خاص وجود داره که شناختش می‌تونه آموزش رو بهتر کنه.

البته کتاب بیشتر درباره نظام آموزش و پرورش آمریکا نوشته شده و تمرکزش روی مدرسه‌های ابتداییه. بعضی از مثال‌ها و آمارها شاید تو فضای آموزشی ایران کمی دور از واقعیت باشن. مثلاً شرایط کلاس‌ها، نقش خانواده‌ها، امکانات مدرسه و حتی جایگاه معلم‌ها با ایران تفاوت داره. پس شاید خیلی از نکات کتاب نیاز داشته باشن که برای فضای ما بازنویسی و بومی‌سازی بشن.

با این حال، با همه این تفاوت‌ها، این کتاب هنوز می‌تونه کلی الهام‌بخش باشه. دیدن دانش‌آموز به عنوان یک انسان کامل و توجه به نیازها و احساساتش، چیزی است که فراتر از هر کشور و فرهنگی ارزش داره. به نظرم این پیام رو هر معلم ایرانی هم می‌تونه بگیره و به کلاس درسش بیاره.

واقعاً جای خالی چنین کتاب‌هایی که با شرایط ما جور در بیان توی فضای آموزش ایران حس می‌شه. امیدوارم روزی نسخه‌ای از این کتاب، با زبان و فرهنگ خودمون، نوشته بشه تا هم برای معلم‌ها مفیدتر باشه و هم برای بچه‌ها تاثیرگذارتر.
        

          «اگر با مردم آن‌گونه که هستند رفتار کنیم آنها را بدتر می‌کنیم. اگر با مردم آن‌گونه که باید باشند رفتار کنیم به آنها کمک می‌کنیم همان چیزی شوند که ظرفیت و قابلیت رسیدن به آن را دارند.»〰️✨

این کتاب شامل ۸ فصل است که در هر فصل مسائلی مثل مواجهه با دانش‌آموزان انتقالی، فقر خانواده‌ها و ... را بررسی می‌کند.
طبیعتاً کتاب منطبق بر جامعه ایرانی و آموزش و پرورش ما نیست؛ ولی خواندنش خالی از لطف نیست و برخی مسائلی که بررسی می‌شود، کاربردی و جالب است.

📖 از آن‌جایی که کتاب را بصورت الکترونیکی خوانده‌ام، در ادامه نکاتی از هر فصل را یادداشت می‌کنم.
(کتاب قابل افشا نیست، می‌توانید این بخش را بخوانید.)
بخش‌های دارای 🌱 و ✨ نظر و خلاصه‌های خودم و بخش‌های «» از متن کتاب است.

〰️فصل ۱:
«چند روز اول هر سال تحصیلی به شناخت دانش‌آموزان‌مان در جایگاه عضوی از کلاس و تعیین انتظارات مشخص از سال تحصیلی پیش رو اختصاص داده می‌شود.»

«اگر ارسال نامه‌ای رسمی به خانه دانش‌آموزی باعث شود که آن خانواده احساس خوشایند و ارزشمند بودن کنند، پس من سفت و سخت طرفدار انجام این کار هستم.»
 
«برای دانش‌آموزان بسیار مفید و تاثیرگذار است که بدانند معلم آنها زمانی در موقعیت و شرایطی مشابه آنها قرار داشته.» 
🌱حتی گاهی از راه نقص‌هامون ارتباط برقرار می‌کنیم. و دانش‌آموزان باید بدونند که تنها کسانی نیستند که این مشکلاتُ تجربه می‌کنند. بیشتر شنونده باشیم و به جای دادن راهکارهای دقیق به اونها سرنخ بدیم.

«اگر قصد داریم واقعاً به حرف‌هایشان گوش کنیم، باید آنقدر احساس امنیت بکنند که بتوانند مشکل خود را بیان کنند.»

〰️فصل ۲:
🌱به فقر پرداخته می‌شود. 
یکی از ایده‌های کاربردی کتاب، «تهیه نوشت افزار گروهی» است.
این خرید می‌تواند با کمک اولیا صورت بگیرد. بعضی اولیا خیّر هزینه نوشت‌افزار چند دانش آموز دیگر را هم پرداخت می‌کنند.
همچنین وقتی که برای ۳۰ دانش آموز خرید می‌کنیم، می‌توانیم تخفیف هم بگیریم. علاوه بر این وسایلی که خریداری می‌شود ممکن است چند سال قابل استفاده باشند. 
«اگر یکی از دانش‌آموزان پاک‌کنِ ته همه مدادها را با دندان بکند، کل کلاس است که متأثر می‌شود.
در واقع داشتن لوازم گروهی باعث می‌شود بچه‌ها کمتر اسراف کنند و بیشتر مراقب وسایل باشند.»

〰️فصل ۳:
«فلسفه و دیدگاه مشارکت و همکاری را بپذیرید و خواهان تقسیم قدرت با خانواده‌ها باشید.»
🌱محتوای این فصل منطبق با جامعه ایرانی نیست.

〰️فصل ۴:
🌱به حمایت از دانش‌آموزان در غم و اندوه و فقدان عزیزان می‌پردازد.
 «سوگواری اقدامی مهم و ضروری است و برای پایان دادن به آن نباید عجله کرد. پیامد و واکنش‌های مربوط به مرگ یا فقدان عزیزان برای همه یکسان نیست.»

 «۵۰ تا ۶۰ درصد افراد سوگوار تا یک ماه پس از فقدان عزیزشان هیچ گونه علائمی دال بر غم و اندوه از خود نشان نمی‌دهند.»
  
«حقیقت را بگویید.
کودکان اغلب حرف‌های ما را با توجه به معنای واقعی کلمه درک می‌کنند و این باعث سردرگمی آنها می‌شود. 
حسن تعبیرهای خوب اما انتزاعی مانند «درگذشتن»، «ترک کردن» یا «به خواب طولانی رفتن» باعث سردرگمی و اضطراب در کودک می‌شود.»
  
«برای آنها الگوی دل شکستگی در عین سلامت روان باشید.»

〰️فصل ۵:
🌱به خطراتی که دانش‌آموزان را تهدید می‌کند، می‌پردازد و درمورد مسائلی مثل خشونت و سوءاستفاده صحبت می‌کند و نشانه‌های آن را بیان می‌کند. 
«چندین علامت هشدار دهنده دیگر هم وجود دارد که معلمان باید از آنها آگاه باشند. برخی از متداول‌ترین مواردی که شاهد آن‌ها بوده‌ام دسترسی ناگهانی و توجیه ناپذیر دانش‌آموز به پول یا هدایای گران قیمت، تغییر ناگهانی و چشمگیر در عملکرد تحصیلی یا دوری از همکلاسی‌ها یا خانواده‌ی خود است.»

〰️ فصل ۶:
🌱درمورد آموزش ارزش‌های واقعی و تربیت دانش‌آموزان اخلاق‌محور صحبت می‌کند. 
«اگر می‌خواهیم دانش‌آموزان بسیار بااخلاقی پرورش دهیم، نباید هدفمان تربیت دانش آموزان ایده آل، مطیع و پیرو قانون باشد.» 

«دانش آموزی که رشد اخلاقی خوبی دارد ممکن است فردی باشد که اقتدار مدرسه را زیر سوال ببرد، به ویژه وقتی مدرسه یا سیاست‌های آن منصفانه نباشد.»

〰️فصل ۷:
🌱درمورد انگیزه و مشخص بودن هدف دانش‌آموزان است.
 
✨📈تهیه نمودار از پیشرفت دانش‌آموزان و نمایش آن در کلاس، ایده خیلی خوبی است.
 
«برچسب زدن به برخی از دانش‌آموزان با عنوان «تیزهوش و بااستعداد» به این معنی است که سایر دانش آموزان چنین نیستند.»
🌱حتی بیان این ویژگی‌ها برای همان دانش‌آموز مورد نظر هم آسیب‌زا و *محدودکننده است.

〰️فصل ۸:
🌱ترغیب دانش‌آموزان به یادگیری بیشتر

یک مرداد ۱۴۰۴/ سیزدهمین یادداشت تابستان
        

          کتاب به نسبت خوبی...فقط بعضی روش های پیشنهاد شده کتاب به نظرم در ایران قابل اجرا نیست..
        

          نویسنده کتاب یک معلم آمریکاییه که یک ایده رو در کلاسش اجرا کرده بوده و به واسطه بازخورد خوبی که گرفته در یک شبکه اجتماعی ایده رو به اشتراک می گذاره و بازخوردهای مختلفی از بقیه دریافت میکنه و باعث میشه تصمیم بگیره این ایده رو کتاب کنه. 

اصل ایده و نمونه بازخوردهایی که در کتاب اومده جذابه و به یک معلم کمک میکنه رابطه خودش و شاگردش رو از زوایای مختلف ببینه و بتونه رابطه بهتری بسازه. و دیدن مسائل از عینک شاگرد باعث میشه متوجه چیزهای به نظر ساده ای بشی که روی دانش اموزانت تاثیر قابل توجهی داشته و تو ندیدی!!! از شرایط خانوادگی، اتفاقاتی مثل مدرسه جدید، شرایط فرهنگی و اقتصادی، روابط دوستان و... 


بخشی از کتاب چون معطوف به مدارس و نظام آموزش و پرورش آمریکا نوشته شده به کار من معلم ایرانی نمیاد، اما کلیتشون ایده های خوبی میده. 

ایده اش به نظرم غیر از فضای معلم و شاگردی در بعضی روابط دیگه هم میتونه اجرایی و جذاب باشه. 

ترجمه به نظرم میتونست بهتر باشه.